nowa miłość mojego męża - Netkobiety.pl

Nr tel to ona przechwycila z tel mojego meza. A wczesniej opowiadala jakies glupoty jak to ona brzydzi sie zagladania do czyjegos tel. Potem zaczelo wychodzic ile wiedziala co ja w tym czasie pisalam do meza. Potem jeszcze wymyslila jakas ciaze ktorej oczywiscie nie bylo ale tonacy brzytwy sie chwyta wiec na cos chciala uchwycic mojego meza. Taka typowa egoistyczna cwaniara co widziala tylko czubek wlasnego nosa. Knula kombinowala itd.Na poczatku jej bronilam bo myslalam ze moze jakas biedna dziewczyna sie zakochala ale potem zaczelo wychodzic kim jest naprawde z smsow i z opowiesci kiedy to do mojego meza zaczelo dochodzic z kim mial do czynienia. Z tym rozwodem to nie wiem jakby sie skonczylo. Moze nie tak zle ale niewiele trzeba zeby pozbierac jakis swiadkow zeby naklamali w sadzie a tesciowie tez za mna nie przepadali różnie moglo sie skonczyc. Znam przypadek ze gosc pozbieral kolegow zeby naopowiadali w sadzie ze zona go zdradza. Nie wiem jak sie to skonczylo ale jak widac niewiele trzeba zeby zniszczyc czlowieka. Leisurre ja zycze Ci wszystkiego fajnego. Milo bylo przeczytac ze jest jeszcze ktos kto umie sie zachowac przy rozwodzie. Podziwiam Twojego ex, w tych czasach to unikat. Zycze Ci zebys jeszcze poznala kogos wartosciowego w zyciu.

LeisurePainter,
ja mysle, ze laczy Cie z bylym mezem prawdziwa przyjazn. Ta przyjazn przetrwala nawet jego nowy zwiazek i Wasz rozwod.
Bardzo budujaca jest Twoja historia.
Powodzenia!

Leisure, ja po prostu kompletnie nie rozumiem po co zalozylas watek.

Po to by sie pochwalic i klepnac sie po pleckach jaka jestes wspaniala chyba. Jaka madra, jaka wyrozumiala, jaka pelna wspolczucia i empatii. Po to, zeby z protekcjonalnym usmiechem innym mowic jacy sa niedojrzali i jak brakuje im takiego wspanialego oswiecenia jakie sama osiagnelas.

Ja sie zmywam, bo pompowanie Twojego ego mnie nie interesuje.

A czy musicie dziewczyny rozumieć?
Czy w regulaminie jest napisane, że to forum jest tylko dla narzekających?
Nie odpowiada wam, to się nie wypowiadajcie i już. To, że wam trudno znieść, że ludzie potrafią sobie poradzić emocjonalnie po trudnych doświadczeniach, to raczej nie problem LP

Nie chciałam się logować ale mnie zaraz jasny szlag z nieba trafi. To ze Tobie i tej całej v życie się nie ułożyło i facet Cie lal to już Twój problem. Jestem pełna podziwu dla Autorki jak i dla jej byłego męża bo jest nie wiele takich ludzi. Ale dla wielu ludzi z tego forum byłoby lepiej żeby LB  napisała ze żarli się w sadzie, żeby autorka napisała jaki to jej były maż jest chamem, prostakiem to wtedy byłaby pożywka dla osób twojego pokroju a tu doopa nici z twojego planu. A tak na marginesie gdzie ty widzisz tu narcyza błagam? A ty kochana to jesteś sfrustrowana babka która swoje żale wylewa na bidna babeczkę.
Autorko jestem pełna podziwu dla Ciebie jesteś niesamowita pozdrawiam

Nie mogą się co poniektórzy pogodzić z tym, że jest "nowa miłość mojego męża", a nie "ZDRADA!", "KOCHANKA ODBIŁA MI MĘŻA" itp... Wszystko Caps lockiem i najlepiej jeszcze z wyzwiskami i epitetami. To błotko znamy i potrafimy w takim pływać... Gdzie indziej się gubimy

Roksanka, daj sobie troche luzu. Mloda jestes, malo widzialas, to i tez idealizm naiwnie Cie jara.

Nie jestem wcale "sfrustrowana babka". Jestem bardzo szczesliwa kobieta w pelnym milosci zwiazku juz od dobrych szesciu lat Takze jakos zycie mi sie ulozylo. Tylko, ze ja nie wypisuje upojnych serenad zakladajac na forum watki pt. Jestem taka doskonala, ze wszystko czego dotkne zamienia sie w zloto. Bo takie rzeczy to sie tylko wypisuje albo zeby sama siebie przekonac, ze rzeczywistosc jest inna niz jest, albo zeby sie podjarac zachwytami ludzi w sieci.

A ja nie mam ochoty ani na utrzymywanie kogos w krainie fantazji, ani na przygladanie sie publicznej masturbacji ego.

Do mojego wieku się nie mieszaj bo własnie takie osoby jak ty myślą ze jak ktoś młody to mało przeżył sorry ale nie w twoim interesie siedzi co ja niby przeszłam a czego nie. A w mojej ocenie jesteś mega sfrustrowana babka bo przeżyć tego nie możesz ze ktoś przeżył lepiej rozstanie od Ciebie i tyle w temacie

Odczuwam podobnie jak - V-.
Zbyt dużo lukru w polewie tzw. "przyjacielskiego" rozstania.
Gość oświadcza, że chce się rozwieść, bo zakochał się w innej. Ale, kuriozalnie stwierdza i Autorka przyjmuje to za pewnik, że mąż "romansu nie ma".
Czyli, że jak? Zakochał się a nowa wybranka nic o jego uczuciu nie wiedziała jeszcze wtedy. I od razu wpadła w sidła gościa po wniesieniu przez niego pozwu?
Zdradzał od dawna. Tyle, że według niego, póki nie spenetrował pochwy kobiety innej niż żona, to nie romansował.
Dobre sobie. :)
Autorka o tym wie, ale uważa, że było tak jak sprzedał jej to pan mąż.
Jej prawo i nam nic do tego.

Kochane kobietki nikt nie przeżywa czegoś lepiej ,gorzej ,najgorzej......Każdy przeżywa INACZEJ.Szanujmy przeżywanie innych.

Nie ma co szukać bezinteresownej zawiści w komentarzach forumowiczów, Klio.
Autorka stwierdza, że pogodziła się z tym, że mąż odszedł do innej i nie nienawidzi gościa. To dobrze.
Nie przyjęła jednak do wiadomości, że była oszukiwana przez dłuższy czas.
Może, paradoksalnie, odczuła ulgę, że były mąż podjął decyzję za nich oboje, bo i ona źle czuła się w tym związku i dlatego tak gładko to poszło?

Szczerze mówiąc nie rozumiem Twojego podejścia, autorko wątku. Szczerze podziwiam Twoje opanowanie, to że bez niepotrzebnych awantur przeszliście z byłym już mężem przez to wszystko. Ale... No właśnie. Dlaczego to wszystko jest takie zdroworozsądkowe, chłodne i pozbawione emocji? Czy kiedy się kogoś kocha to nie pragnie się naprawić pewne rzeczy, które funkcjonują źle? Jeśli mężowi było przy Tobie źle, jeśli on pierwszy zauważył że się od siebie oddaliliście - dlaczego wtedy z Tobą o tym nie porozmawiał, nie starał się otworzyć Ci oczu, współpracować z Tobą nad poprawą tego stanu? Dla mnie jest oczywiste w takich relacjach to, że jeśli coś przestaje mi się podobać, a zaczyna dręczyć i sprawiać ból to idę i o tym mówię. Nie szukam przyjaźni i pocieszenia u innych. Za związek bierze się odpowiedzialność i powinno się zrobić naprawdę wszystko, by posklejać to, co się rozpadło. Moim zdaniem Twój były postąpił bardzo egoistycznie i poszedł po prostu na łatwiznę. Łatwiej było mu się wyżalić jakiejś koleżance, niż pójść do Ciebie i przerobić to wraz z Tobą. Nie potrafił powiedzieć Ci o tym, że coś jest nie tak, za to z zadziwiającą łatwością pewnego wieczoru siadł i powiedział Ci, że odchodzi. Serio? Tak wygląda małżeństwo? Moim zdaniem coś tu jest mocno nie tak. Albo raczej było. A co do tego braku emocji - rozumiem chęć przejścia przez rozwód i to całe zamieszanie z względnym spokojem, bo przecież tkwią w tym także dzieci. Ok. Ale czy naprawdę człowiek, który kocha, któremu zależy na drugiej osobie jest w stanie pozbawić się jakichkolwiek ludzkich emocji? Emocji, przez które czuje się ból, przez które chce się jeszcze o tę osobę, o te uczucie zawalczyć? Czy ten spokój to faktycznie taka ogromna dojrzałość? Bo moim zdaniem to nie dojrzałość, tylko zobojętnienie i dowód na kompletny brak uczuć i umysł robota. Szybka kalkulacja i tyle. Dojrzałość byłaby wtedy, gdyby obie strony starały się to wszystko naprawić. Jeśli by się nie udało - trudno. Ale należy dbać o związek nawet wtedy, kiedy jest źle. Kiedyś w necie krążył taki mem przedstawiający parę staruszków trzymających się za ręce z podpisem: "Urodziliśmy się w czasach, kiedy jak coś się psuło, to się to naprawiało, a nie wyrzucało do kosza". NO WŁAŚNIE. Jeśli już się mleko rozlało, to należy je zetrzeć, a nie zostawić je rozlane i odejść. To jest właśnie według mnie brak dojrzałości i ucieczka od odpowiedzialności. Chłop Cię zwyczajnie zdradził (zdrada to nie tylko przespanie się z inną osobą), a Ty jeszcze poklepałaś go po plecach, powiedziałaś "ok", pozwoliłaś mu odejść, a teraz jeszcze umawiasz się na obiadki i podwieczorki z nim i jego kochanką. Mimo wszystko jak dla mnie coś tu jest mocno nie tak. Nie chodzi o urządzenie scen, ale o jakiekolwiek uczucia i emocje, których w Twoich wypowiedziach brakuje.

Rzeczywiscie okropnie to niewiarygodne;), tak sie rozejść bez obelg, niszczenia w sądzie, walczenia o winę i alimenty na siebie, wydzwaniania po ludziach jaki to "osobisty" maz to cham i prostak etc.;);). Wiem, ze to nic z twojego świata, dlatego zostaw ten świat tym, którzy go chcą i rozumieją. Wiele osób poszukuje pomocy po zdradzie, wygadania sie, wypłacania ale wciaz chcą sie rozejść z klasa, szczególnie dla dzieci i dalszej przyszłości. Dla tych ludzi to pokrzepiające, ze można inaczej. Próbujesz zdyskredytować autorkę, ale nie wyjdzie ci to- bo (wybacz) autorka przerasta cie na każdym poziomie i to właśnie denerwuje cie najbardziej.

I z pozorów obiektywnej obserwacji wychodzi jednak osobista wojenka i uraza... za co? Któż raczy wiedzieć...

powtórzę więc jeszcze raz, bo chyba nikt nie czyta tego, co napisałam

więc... nie mam nic przeciwko innemu podejściu
problem w tym, że dla mnie komunikat autorki posta jest niespójny i tyle - moja intuicja podpowiada mi, że coś tu się nie zgadza.

tyle

Beyondblackie, serio widzisz te nute wyzszosci i protekcjonalizmu? Jesli juz, to chyba bardziej Ty uderzasz w te tony, ciagle podwazajac to, co pisze autorka, jakbys wiedziala lepiej od niej.  Na kazdm kroku cos jej zarzucasz, a to wyparcie, a to udawanie, a to robienie z siebie wspanialej, zeby publika ja oklaskiwala...  piszac do niej i o niej w tonie - tecza, nosorozce, disney, lukrowane babeczki itp. To, ze ona ze stoickim spokojem i grzecznie odpowiada na Twoje ciagle uwagi i komentarze nie swiadczy o wyzszosci, tylko o opanowaniu, bo trzeba przyznac, ze potrafisz byc irytujaca, gdy czasem sie uprzesz na czlowieka i nie dopuszczasz w ogole opcji, ze mozesz nie miec racji
To naprawde przykre,  gdy ludzie musza sie tlumaczyc z tego, ze cos im sie udalo, bo inni im wmawiaja, ze tylko tak im sie wydaje.

Po pierwszym poscie autotki tez wydawalo mi sie to niewiarygodne, ale potem, gdy napisala wiecej, to zrozumialam, ze jak najbardziej moglo tak byc. Nie jest to tez historiw z Disneya, przeciez autorka cierpiala. No ale minely 2 lata i dlaczego uwazacie, ze niemozliwe wtedy miec normalne relacje z bylym, rozmawiac z nim itp? Przeciez oni znaja sie juz tyle lat, przyjaznili sie tez dlugo, to jest mozliwe. Autorka raczej wolala odrzucic zal, wybaczyc i zyc dalej. To jest duzo lepsze niz trzymanie w sobie zalu. W koncu warto wybaczyc chocby dla samej siebie. Jej maz nie jest idealny, tez zle zrobil, ale na pewno lepiej, ze jej o tym w koncu powiedzial i dalej nie oszukiwal. Mogl wczesniej rozmawiac i probowac naprawic cos z zona, ale czasu sie nie cofnie. Poza tym moze tak naprawde od zawsze bardziej pasowali na przyjaciol niz pare? Mpglo tak byc i mpze stad czuli, ze tutaj nie da sie juz niczego naprawic. Dlatego tez mpga dobrze sie dogadywac jako przyjaciele.

Nie znam autorki, wiec na pewno nie moge powiedziec jaka jest, ale po postach mysle, ze jest madra i dojrzala. Wszystko ma przemyslane. Tego czy jeszcze czuje bol, to ona wie, ale nawet jesli, to i tak jest madra. Nawet jezeli mialaby jeszcze nadzieje na powrot meza to co w tym zlego? Tak czasem dziala podswiadomosc, ale autorka pracuje nad soba i na pewno z czasem bedzie coraz lepiej i tez bedzie mogla sobie ulozyc zycie. Jakby musialo byc, zeby historia niby nie byla jak z Disneya? To nikt wedlug Was nie rozstaje sie w zgodzie? Dlaczego patrzycie na to.przez pryzmat wlasnych doswiadczen? Sytuacje sa rozne.

Na poczatku tez myslalam, ze dziwne, ze az tak opanowala emocje, ze powiedziala, zeby byl z ta kobieta i nie miala zadnego zalu. Potem jednak pomyslalam, ze moze jednak jest to mozliwe. Trudne, ale mozliwe. Gdyby autorka napisala, ze kochala, ale nie cierpiala, to bym nie uwierzyla. Jednak ona sama pisze, ze plakala, cierpiala, wiec emocje byly. Napusaka tez, ze bylo wiele rozmow. No i wodocznie autorka po przemysleniu i porizmawianiu z mezem powiedzuala, by faktycznie odszedl. Sama widziala, ze nie da sie tego juz naprawic. Nie widze w tym nic dziwnego. Emocje byly, ale wiedziala, ze tak bedzie dla nich lepiej.

Autorka wcale nie ukrywa, że w tamtym czasie kochała męża, nie ukrywa też emocji. Był płacz i ból i zapewne szok po tym co usłyszała.
Jednak potem przyszła refleksja, jej postępowanie było i jest logiczne i przejrzyste, zaakceptowała ten stan rzeczy, bo nie miała innego wyjścia.
Każda zdrada budzi emocje, sprzeciw i skrajne reakcje. Ludzie w obliczu zdrady i rozstania próbując radzić sobie z traumą zachowują się różnie; jedni korzystają z terapii, inni czytają poradniki, jeszcze inni latami zatruwają życie sobie i ex, a niektórzy rozstają się godnie i z klasą, czy jednak do końca pogodzeni?
Łatwiej zachować spokój, gdy obydwie strony, równocześnie wychodzą z inicjatywą rozstania, gdy obydwoje już nie kochają się, w tym wypadku jednak, jedna strona przestała kochać, a druga co prawda, przyznała się do zaniedbania, kochając nadal, to jednak nie to samo.
Nie określiłabym zachowania autorki jako niewiarygodne, wyniosłe, czy ziejące w tych okolicznościach emocjonalnym chłodem.
Jest to naturalna reakcja osoby, która panuje nad emocjami, jednocześnie kierując się zasadami i kulturą osobistą.
Jest jednak coś, co uwiera wiele czytających ten wątek osób, coś, co autorka głęboko skrywa.
Myślę, że jest to ból, który ciągle w niej tkwi. Rozum nakazuje logikę i racjonalizm, a serce nadal krwawi.
Excop słusznie zauważył, że "Nie przyjęła jednak do wiadomości, że była oszukiwana przez dłuższy czas."
Autorka w poście nr. 40, cytując i odnosząc się do wypowiedzi kilku osób, w tym mojej, z mojego drugiego posta dwukrotnie usunęła słowo "zdrada",
Dyskutowała też  n/t określenia "małe wojny" dotyczące stanów emocjonalnych, którego użyła talerz.
Myślę, że jest to jej sposób, tarcza obronna, na obejście, czy wyrzucenie ze świadomości (co jest raczej niemożliwe) faktycznej zdrady męża, którą mimo wszystko trudno zaakceptować.

Beyonblackie, wydaje mi sie a nawet mam pewnosc, ze autorka nie zalozyla tego watku, aby Ciebie do czegokolwiek przekonywac, budza wiec watpliwosci Twoje intencje, gdzie z takim zacieciem godnym lepszej sprawy forsujesz swoja linie myslenia, powtarzajac z naciskiem po raz enty, co o tym myslisz. Jakbys chciala jej cos udowodnic.
Odczujesz satysfakcje, gdy w koncu wyjdzie, ze mialas racje? Bo takie mozna odniesc wrazenie, ze bardziej bylabys zadowolona, gdyby okazalo sie, ze nie jest tak kolorowo, jak autorka to przedstawia.
I tego nie moge zrozumiec, tego doszukiwania sie dziury w calym, tego szukania jakiegos slabego punktu w historii, aby obnazyc slabosci czlowieka i pokazac mu, ze nie jest taki fajny za jakiego pewnie sie uwaza, ze musi zaklamywac rzeczywistosc, bo rzeczywistosc nie moze taka byc...
Naprawde nie wiem z czego to wynika, ale nie podoba mi sie.

Częściowo się z Tobą zgadzam, jednak autorka zakładając ten wątek musiała mieć świadomość tego, że pozwala innym wtykać kij w mrowisko i rozgrzebywać wydarzenia z jej życia.
Być może miała inne intencje, a dyskusja poszła nie w tym kierunku którego oczekiwała, być może niektórzy poczuli się sprowokowani nie tyle do tego, żeby pokazać, że nie jest taka fajna (mnie imponuje jej postawa), ale żeby drążyć temat.
Jeżeli ktoś nastawia się na szczerą dyskusję, musi liczyć się z tym, że jakaś wypowiedź może być niewygodna, lub nawet bolesna, zwłaszcza, że dotyczy ciężkiego tematu.

Blackie, chyba zwyczajnie LP zazdrościsz, że potrafiła się z klasą zachowywać i nie płaszczyć przed facetem, nie próbować trwać w związku, który nie rokuje, bo tobie w przeszłości zabrakło takiej zdrowej postawy. Moim zdaniem wylewasz tu swoje nieprzepracowane żale i złość wobec siebie za własną bierność i dawanie się oklepywać jakiemuś złamasowi oraz trwanie za długo w relacji, która była bez sensu. Zazdrościsz LP, że miała w sobie mądrość, której tobie w krytycznym momencie zabrakło, przez co czułaś się poniżona i upokorzona, dlatego teraz atakujesz LP z wielką zawziętością.

Albo rzeczywiście twoje spojrzenie na świat i ludzi ogranicza się tylko do twoich własnych doświadczeń i nie możesz zrozumieć, że ludzie mogą się zachowywać inaczej niż ty i ci, którzy ciebie otaczają.

Summerka, wrecz przeciwnie, jestem z siebie bardzo dumna, ze udalo mi sie wyjsc z naprawde choojowego malzenstwa i pozytywnie odbudowac swoje zycie.

Dla mnie po prostu madrosc i opanowanie Autorki wydaja sie jakas zyczeniowa wersja wydarzen, albo sa dowodem, ze to malzenstwo bylo od dawna martwe i zadnych uczuc tam nie bylo. No bo czego ona chce od forum zakladajac swoj watek? Poklasku? Zachwytu?

Jezeli faktycznie jest jej tak dobrze jak opisuje, to po kiego grzyba o tym pisac elaboraty do obcych ludzi?

Kochana jakie rymy

Autorka w swoim pierwszym poście pisze dlaczego tu napisała.Również składa podziękowania dla Nicka Przyszłość bo bardzo jej pomógł przetrwać ból.Trzeba po prostu czytać ze zrozumieniem.

Witam,

napisała długą odpowiedź która ulotniła się po naciśnięciu "wyślij"...

Nagromadziło się mnóstwo postów, pozwolę więc sobie odpisać ogólnie
Większość zarzutów powiela się i odpowiedzi udzielałam już wcześniej, może jednak niezbyt jasnym językiem, dlatego tez postaram się wyjaśnić niektóre z nich po raz wtóry.
Mała ilość wypowiedzi na temat zdrady ze strony mojego byłego męża, nie jest spowodowana negowaniem tego faktu, a innym rozłożeniem priorytetów. Dla większości piszących na ten temat osób najważniejszą kwestią jest to czy zdradził, jak zdradził itd. dla mnie jednak najważniejszą kwestią było i jest to że muszę żyć i być z tego życia zadowolona, że muszę wychować dzieci i przekazać im to co najlepsze.
Eks zdradzając mnie nie ugodził we mnie, a mógł ponieważ mogłam przez to wydarzenie dać wchłonąć się fali nienawiści i wyjść z niego jako zombie. Przeczytałam tu dziś iż naturalną reakcją byłoby gdybym wpadła w gniew i chciała zranić eks. Ja mam pytanie jednak takie - co dało by to MNIE? W moim mniemaniu jedynie upokorzenie, zezwierzęcenie. Ponadto wniosło by do mojego życia ogromny chaos. Pielęgnowana we mnie nienawiść do eks przelewałaby się na dzieci - które są niesamowicie zdolnymi obserwatorami. Może przysporzyłabym mu paru problemów i utwierdziła w przekonaniu, że miał stu procentową rację odchodząc.
Co do obelg i niechęci do jego nowej partnerki - musiałabym zatracić zdolności logicznego myślenia, aby mieć do niej pretensje.

Temat "obiadków" i spędzania czasu też został już przeze mnie wyjaśniony, mamy wszyscy swoje życie i nie spędzamy każdej wolnej chwili razem, jednak ze względu na to że razem wychowujemy dzieci, a dla mnie one są priorytetem, i nie wyobrażam sobie abym miała dzielić czas spędzany z rodzicami z okazji ważnych dla nich chwil ze względu na moje emocje.

Pokonuj złych ludzi swym opanowaniem. Nie daj się im wyprowadzić z równowagi. Jeśli są złośliwi, nie bądź złośliwy w zamian. Jeśli wściekły pies ugryzie cię, a ty ugryziesz go w odwecie, sam staniesz się psem.

Zadałaś trafne pytanie. Co by Tobie Autorko dało to że robiłabyś na złość swojemu eks mężowi? Jak dla mnie byś się skompromitowała ale nie tylko w jego oczach ale także w swoich własnych oczach- o co dałam ponieść się szkodliwym nie tylko dla niego ale również dla mnie uczuciach. A jakie wzorce pokazałabyś swoim dzieciom- widzicie pomimo ze byłam z waszym ojcem tyle lat to potrafiłam być dla niego taka zła i oschła 0 uczuć bo po co przecież to tylko(albo aż)Wasz ojciec a mój maż.
A ten cytat który wytłuściłaś przepisze i sobie przykleję najlepiej na czoło i będę codzień sobie ten tekst czytać na głos

Leisure, no to zgodzmy sie nie zgodzic.

Bylam raz zdradzona przez chlopaka laaata temu (to nawet malzenstwo nie bylo) i nie wyobrazam sobie, zebym w tamtej sytuacji mogla zachowywac sie jak przykladnie poukladany robot zen i klepnawszy go po pleckach zyczyc mu dobrego zycia z nowa love. Nie rozumiem JAK mozna nie byc wsciekla na faceta, ktory mnie OSZUKAL i ZNIEWAZYL. I nie, nie wyzywalam sie ani na nim ani na jego dziewczynie, ale kopa jakiego dostal w tylek prosto w drzwi zapewne pamieta do dzisiaj.

zgadzam się na niezgodzenie
chciałabym jednak abyś wyjaśniła mi w jaki sposób Cię ZNIEWAŻYŁ? I czy fakt dania mu kopa dał Ci satysfakcję?
Ponadto chciałabym zauważyć, że mnie również było bardzo ciężko, nie czułam wściekłości a ogromny ból co zaowocowało dziesiątkami godzin rozmów, pytań oraz przepłakanymi nocami, bo ból jest naturalną reakcją. Ten płacz i ból dały mi swego rodzaju oczyszczenie, upust emocjonalny, świadomość natomiast dała mi możliwość wyboru - pogrążenia się w bólu i złości czy też znalezienia drogi najlepszej dla mojej rodziny. Bo w całej tej zdradzie było dwoje ludzi którzy brali ślub, jednak najważniejszymi elementami tej układanki są te osoby które w tym akcie udziału nie mają bezpośrednio i które naszym zadaniem jest chronić  - dzieci.

Leisure, zniewazyl mnie, bo potraktowal bez szacunku, gzac sie z jakas siksa za moimi plecami i wypierajac sie na maksa tej znajomosci, ktora podejrzewalam i o ktora sie go pytalam. Przez miesiace mi wmawial, ze to 'kolezanka' tylko.

Jezeli Ciebie by to nie poruszylo do wscieklosci, to wybacz, ale po prostu nie jestem w stanie Cie zrozumiec.

LP

czy możesz napisać  w jaki sposób zaniedbałaś męża?
byłaś oziębła
brak sex-u
czy też pracoholizm
albo uznałaś że będzie zawsze z Tobą bo to mąż

Gdyby niehonorowo zachował się człowiek z którym masz dzieci to w jaki sposób przedstawiłabyś im ta sytuację? I w jaki sposób chciałabyś wychowywać je przekazuąc im nawet nieświadomie brak szacunku dla ich ojca?