Sama sobie nie poradzisz - krzywdzące stwierdzenie? - Netkobiety.pl

Szczerze to nie zdarzyło mi się usłyszeć takiego stwierdzenia w stosunku do żadnej ze znanych mi kobiet, które postanowiły odejść od męża. Nigdy.

Zawsze,  wprost przeciwnie, dostawały dużo wsparcia i to raczej one same się obawiały, że sobie nie poradzą niż bylaby to opinia innych.

Moze to kwestia ... nie wiem jak to okreslic - wyolbrzymiania niektorych zdarzen ze wzgledu na przezycia.

Ona moze to tak pamietac choc wcale to nie musi byc... prawda

To moze tkwic w jej pamieci ale jakby odbite w krzywym zwierciadle. Zwykle pytanie "Jak sobie dasz radę?" Moze byc odebrane jako brak wiary.

Trudno mi oceniać tę sytuację i naprawdę nie wiem czy jeat sens rozciagac jeden przyklad na wszysrkie kobiety.

Ja sama pochodze z patologicznej rodziny i nie raz slyszalam jak inni mowili mojej matce zeby zostawila mojego ojca (30 lat temu!) ze zawsze znajdzie sie ktos, kto jej pomoze. Nigdy, przenigdy nie usłyszalam ze powinna z nim zostac bo sobie nie poradzi.

dlaczego krzywdzace? W przypadku wielu samotnych kobiet z dzieckiem to radzenie sobie wyglada tak, ze ledwo wiaza koniec z koncem. Nie kazda zarabia tyle, zeby wydolic finansowo na to, na co dotychczas skladaly sie dwie osoby a jedna nawet wiecej  Duzo kobiet zarabia niestety mniej od mezczyzn.
Sprawy organizacyjne zwiazane z opieka nad dzieckiem tez wszystkie na glowie matki. I czesto bez wsparcia rodziny nie da sie tego ogarnac. Przyklad z mojego bliskiego otoczenia. Kobieta 32 lata z kilkuletnim dzieckiem. Zarabia 1700 zl plus nieduza renta dla dziecka. Gdyby nie pomoc matki, w ogole nie dalaby sobie rady. Matkat od poczatku pomaga jej w opiece nad dzieckiem - zaprowadza go i przyprowadza do szkoly (wczesniej do przedszkola). Maly czesto nocuje u niej, gdy jego matka ma nocke  (pracuje w systemie 12 godzinnym).  Latem zabiera malego na wakacje, za ktore placi. Gdyby nie babcia, dzieciak nigdy nie pojechalby nad morze, bo matki po prostu nie stac.
W zyciu sama nie ogarnelaby tego wszystkiego. Na zycie prywatne juz w ogole nie ma czasu. Tylko praca dom, i tak dzien za dniem. Jest psychicznie zmeczona i mowi, ze ma dosc takiego zycia.
Gdy byl maz, finansowo wiodlo im sie bardzo dobrze, ale ona nie jest w stanie tyle zarobic.

Iceni, kochana, a gdzie Ty sie tu dopatrzylas, ze ja jestem przeciw odchodzeniu od dupka czy innego pijaka?
Napisalam tylko ( odnoszac sie do pytania, skad sie biora te krzywdzace teorie - z zycia) ze kobiecie z dzieckiem czesto jest trudno samej dac sobie rade. Kobieta z mojego przykladu akurat nie musiala odchodzic od meza, bo raz, ze byl w porzadku, dwa, on odszedl. Na wiecznosc. Jest wdowa. I jest jej po prostu ciezko samej. I bez znaczenia tu fakt z jakiego powodu jest sama. Chodzi o to, ze nie daje rady w pojedynke. Zawsze latwiej utrzymywac dom i rodzine we dwoje, to chyba oczywiste.
Ja pewnie tez jakos bym dala rade, gdybym zostala sama z dwojka dzieci, ale co to byloby za zycie to wole sobie nie wyobrazac. Byloby mi cholernie ciezko, tragicznie nawet.  I nie jest to krzywdzaca opinia dla mnie. Taka jest po prostu prawda.

ale ja nie mówię innym, że nie dadzą rady, przeciwnie, kłamię jak z nut, że im się uda, choćby sytuacja beznadziejna się wydawała Staram się mieć na uwadze, żeby nigdy nie pozbawiać nikogo nadziei, bo może to wszystko, co mu zostało. Co jednak nie zmienia faktu, że dla wielu to radzenie sobie to jest niczym droga przez mękę i naprawdę nie ma w tym żadnego szczęścia. Raczej odpowiedzialność i obowiązek, codzienna szarpanina. Stąd te pesymistyczne opinie. Bo ludzie wiedzą, jaka jest rzeczywistość. Pół biedy, gdy masz jakiś dach nad głową, a jak nie masz? Nie starczy Ci pensji na wynajem o reszcie nie wspominając. 
Zapytaj tej wdowy, czy jest szczęśliwa, że jest samotna matką. Nie jest. Ma dość takiego życia i rzyga nim. Nie radzi sobie, bo to nie jest dla niej życie tylko wegetacja. I nie uważa, żeby to stwierdzenie było krzywdzące, skoro taka jest rzeczywistość. To są jej słowa.   
Dla mnie też nie jest szczęściem utrzymywanie się na powierzchni, żeby nie utonąć. To jest walka o przetrwanie. I wiele samotnych matek tak egzystuje. Jeśli ktoś potrafi być szczęśliwy w takich warunkach, ok, tym lepiej dla niego. Naprawdę szacun. Ja w takich okolicznościach nie umiałabym.