mężczyzna, który ucieka - Netkobiety.pl

Popieram. Chcesz cały czas rezygnować z własnych potrzeb na rzecz dogadzania drugiej osobie? Jak to kiedyś ktoś ponoć powiedział: "Osoba, która wiecznie mówi "tak", nieustannie pomija osobiste potrzeby i powoli buduje w sobie ogromny gniew". Sam kiedyś zgadzałem się na kompromisy, na które nie chciałem się zgodzić, przymykałem oko, inwestowałem za dwoje. Nie opłacało się. Relacja to nie walka, która polega na ciągłym oddawaniu własnego pola.

Z doświadczenia napiszę, że "uciekinierzy" potrafią zniwelować tę cechę, gdy trafią na odpowiednią osobę (często taką, która sama od nich ucieka) i wkręcą się na dobre. On jest przyzwyczajony do tego, że akceptujesz jego zachowanie, więc nie zmieni się - bo po co, jeśli robi co chce, a Ty nie mówisz "nie".

czemu uznałabyś mnie za stalkera?

Poważnie zastanawiałam się, czy to nie są jakieś zaburzenia, ponieważ zdarza się to co jakiś czas, schemat jest zawsze taki sam. Zawsze szukałam winy w sobie, ale po którymś razie dostrzegłam, że jej tam nie ma. Moja wina jest w tym, że "w tych chwilach" potrafiłam zbytnio się narzucać, ale dla mnie to normalne zainteresować się bliską osobą, a nie odwrócić się na pięcie i odezwać się jak będzie miał się lepiej. To zwykła troska o drugą osobę.

dodam jeszcze że ucieczke ma we krwi, w poprzednim zwiazku były osobne wyjazdy, osobne pokoje, osobne życie .... ja tak nie umiem, to nie wolnośc w związku tylko życie sublokatorów

to jak z tego wyjśc nie tracąć związku, nie dokopałam sie recepty sposobu, byłam w terapii naprawde dobrej wiele poukładałam, zmieniłam, tego nie mogę przeskoczyć.
jestem zaradna, a jednoczesnie wszystkiego sie boję, stawianie warunków nic nie da, próba rozmowy tez nie - on odejdzie. Jest wolnym ptakiem. Niezalezny ma silny chrakter i osobowość. A wydawał mi sie osobą potrzebująca pomocy, nieszczęśliwą, którą trzeba chronić przed złymi ludźmi i światem/
Nie wiem czy nie jest mna znudzony, moja chęćią stabilizacji pogonia za uporzadkowanym jednostajnie płynacym zyciem.

Prawdę mówiąc ja nie doznaję poniżeń. Gdy akurat się "napatoczę" lub zbytnio się narzucam, gdy ma złe chwile, to także słyszę teksty typu: męczysz mnie, mam ciebie dość, nie chcę z tobą być. Chociaż wiem, że to wszystko jest powiedziane w złości i służy do tego, żebym się odczepiła, to bardzo to boli. Te słowa później długo dudnią mi w głowie. A kiedy chmury się rozejdą, to słyszę, że nawet nie pamięta, co mówił, że mówił cokolwiek, abym dała mu spokój..

Też staram się ograniczać kontakt, bo wiem, że to jest najlepsze co mogę zrobić, ale czasami pękam. Pękam, bo czuję się jakby to było z mojej winy, bo martwię się o tę drugą osobę, bo pragnę kontaktu. Mnie też jest trudno porozmawiać z moim partnerem na ten temat. Tzn próbuję, ale jest w tej kwestii zamknięty w sobie i nie potrafi się otworzyć, powiedzieć, co dokładnie wtedy czuje. Chodzi mi o to, żeby chociaż powiedział "mam się źle, chcę pobyć sam", ale on to robi w taki sposób, że tracę zmysły. Mówi mi jak mu źle po czym przestaje się odzywać. Martwię się, więc staram się skontaktować, a on chowa się coraz głębiej i głębiej. Kiedy nie odpuszczę, tak jak ostatnio, to wybucha i naprawdę na dobre się odcina.

Właśnie czekam aż ochłonie. Nie będę przez pewien czas w ogóle szukać kontaktu

Upierasz sie, ze kazdy problem jestes w stanie rozwiazac i jego ucieczke od ciebie odczytujesz jako ucieczke od problemu. Dlatego wg mnie jestes stalkerka, bo go stale nagabujesz swoim "przebaczaniem", kiedy facet sie nie odzywa, bo juz nie chce sie do ciebie wiecej juz nigdy odzywac.

On traktuje ucieczkę jako jedyny sposób radzenia sobie z problemami czy stresującymi sytuacjami,bo uważa go za najefektywniejszy albo po prostu nie zna innych.Uważam,że nie jesteś w stanie tego zmienić w żaden sposób i powinnaś zaakceptować tę"wadę" ale czy warto aż tak poświęcić się w imię miłości? Na to pytanie musisz odpowiedzieć sobie sama

Autorka, Twoj facet to nie introwertyk tylko buc zwykly. A Ty masz kompleks bycia siostra milosierdzia.

Nie chce Cie martwic, ale Ty go nie jestes w stanie zmienic. On ma wyuczone przez lata mechanizmy zachowywania sie wobec innych ludzi: olewanie, fochy, ignorowanie, karanie "cisza"- czyli niezly dziecinny arsenal. Jezeli chce tak zyc i nie widzi w sobie problemu, a z tego co piszesz to nie widzi, to Ty guzik mozesz zdzialac.

Na Twoim miejscu zastanowilabym sie czy chce byc z kims kto mnie do takiego stopnia nie szanuje.

Zgadzam się z tym. Nie znaczy to, że zawsze tak jest (bo są osoby, które się pod tym względem nie zmienią), ale bywa, że z inną osobą tak się nie zachowują.
Mam takie przypadki w otoczeniu.
Podsumowując: dla Ciebie się raczej nie zmieni. Chcesz to znosić całe życie, to Twój wybór.
Próbowaliście kiedykolwiek rozmawiać na ten temat?

Wydrukuję i powieszę na ścianie - "Twoj facet to nie introwertyk tylko buc zwykły"
Bardzo mi się to zdanie spodobało i pasuje do mojej obecnej sytuacji