Świadczenie pielęgnacyjne na autystyczne dziecko - Netkobiety.pl

Nie mam niestety słynnego pkt.7;(Mam pkt.8 tylko.Byłam teraz na wizycie u psychiatry dziecięcej i syn dostał nowe leki na uspokojenie no i psychiatra mi powiedziała,że swiadczenie w takim przypadku jak najbardziej mi sie należy,bo jest pogorszenie stanu zdrowia dziecka-syn ma calościowe zaburzenie rozwojowe w tym zdiagnozowane uposledzenie stopnia lekkiego przez poradnie z czym lekarka się nie zgodziła bo powiedziała że jest to upośledzenie umiarkowane.Chce składać papiery o pogorszenie stanu zdrowia i ponowną komisje tylko boje się ze mi zabiorą orzeczenie.Znajoma ma dziecko z cięzką wada nerek,u dziewczynki podejrzewają aspergera i zabrali jej wszystko...Nasza komisja ostatnio zabiera wszsytkim dzieciom chorym orzeczenia.Nie wiem o co w tym chodzi,ale cos jest nie tak skoro nagminnie dzieci zostaja nagle pozbawione pomocy i pieniedzy do leczenia a rodzice nagle zostaja sami,bez pomocy.Jestem zdeterminowana walczyć ale tez nie ukrywam ze boje sie...Jednak nie chce się poddawac,bo tu chodzi o dobro mojego dziecka a ja zrobie wszystko,nawet pojde na droge sądową jak będzie trzeba...

Hej.
Mam 3,5-latka z Aspergerem i niestety, ale nie przyznano nam świadczenia.
Nie odwoływaliśmy się od decyzji, bo uznaliśmy, że to nie ma sensu.
Poza tym, liczymy, że od przyszłego roku syn pójdzie do przedszkola, a ja będę mogła podjąć pracę na pół etatu.
W mojej sytuacji to lepsze, niż siedzenie w domu.

Wiem, mówiono nam o tym.
Wspólnie z mężem postanowiliśmy nie korzystać jednak z tej możliwości ze względu na różne czynniki.

Jak to jest z tym świadczeniem, można pracować, jak się je pobiera?
Bo cały czas myślałam, że nie można, bo to świadczenie zastępuje pracę i są też automatycznie opłacane składki.

Dziewczyny złożyłam nowe dokumenty na komisje.Psychiatra dziecięca powiedziała,że jak najbardziej nalezy sie mojemu dziecku świadczenie gdyż jest pogorszenie stanu zdrowia.Byłam na komisji i nie przyznali mojemu dziecku słynnego pkt.7.Pomimo tego że syn ma autyzm z uposledzeniem sprzęzonym,jest na lekach psychogennych,z nasilona autoagresją uznali,ze moje dziecko jest ok.Nie zgadzam się z ta decyzją.Sciełam się dosc mocno z pania przewodniczaca komisji orzekającej.Spytałam na jakiej podstawie mojemu dziecku nie nalezy się swiadczenie?Powiedziała mi,ze czego ja oczekuje?-przeciez dziecko jest zaliczone do niepełnosprawnych.Spytałam dlaczego przekłamali mi dokumenty?!Ja powiedziałam na rozmowie z lekarzem,że dziecko ma autoagresje i bierze leki a oni mi wpisali,że dziecko nie ma agresji i jest ok...Spytałam lekarza wprost czy mój syn dostanie swiadczenie a on mi powiedział,że miasto mi nie może go dac i musze sie jak najszybciej odwoływac.To zabrzmiało tak,jak by mi chciał ;powiedziec że dziecku się nalezy ale ma zabronione wydawania świadczen...Załuje że nie nagrałam tej całej rozmowy bo bym to zgłosiła do tvn-u do Uwagi.To jest skandal!Będę składała odwołanie do komisji wojewódzkiej.Nie odpuszcze!Nie zostawie mojego dziecka samemu sobie,bo banda debili tak chce.Dziewczyny czy jak sie odwoływałyście to co pisałyście w odwołaniu?Może byc tak,ze zrobia mi tu po złosci i odrzuca odwołanie?

Jak się odwołasz, to powinni przyznać. Z reguły tak robią, licząc na to, że pacjent odpuści i się nie odwoła...
Nie wiem, czy tu, czy w innym wątku pisałam o koleżance, której również nie przyznano pierwotnie sławetnego punktu na świadczenie pielęgnacyjne w związku z córką z chorobą genetyczną, która mając niecałe 2 lata miała uszkodzone nerwy i mięśnie, nie widziała, nie słyszała... powód według pana przewodniczącego komisji orzekającej? "Każde dziecko w tym wieku wymaga całodobowej opieki". Z czym najzupełniej się, owszem, zgadzam, ale na litość boską, dzieci z reguły w tym wieku widzą, słyszą, chodzą, nie wymagają wszechstronnej rehabilitacji...

Będę walczyła dziewczyny.Naprawdę siedziałam i główkowałam co ja mam zrobić z synem...i nic nie wygłówkowałam.Tak czy siak jestem w 'czarnej du..e';/Nikt nie da mi pracy w jednym wymiarze godzinowym,bo wszedzie w moim miescie praca jest dwu zmianowa,nikt na rekę mi nie pojdzie bo niby dlaczego mają mi ustępować(wiele matek pracuje,nie tylko ja jedna),dziecka z autyzmem nie mogę zostawić pod opieką niewykwalifikowanej osoby,bo jest to zabronione,więc tu mam kolejny problem i to poważny,bo muszę szukac osoby z doświadczeniem i wykształceniem pedagogicznym a taka osoba nie weżmie za pilnowanie dziecka z niepełnosprawnością 700zł za miesiąc czyli to co zarobie to wydam na opiekunkę.Paranoja...Nie wspominając że młodsze dziecko mam z genetyczna wada serca i taka niania będzie musiała pilnowac i autyste i dziecko kardiologiczne.Syn chodzi do 1klasy,więc dojdzie pomoc w lekcjach,co łatwe nie jest;/
A co jest najlepsze to to,że wszyscy sa w szoku dlaczego mops tego swiadczenia nie chce dać,że synowi przeciez się należy...Znajoma na syna z aspergerem dostałą bez problemu i miała tylko diagnozę z poradni pedagogiczno-psychologicznej a ja miałam i papiery z poradni,od psychiatry dziecięcej i dodatkowo papiery z Poznania,gdzie też diagnozowaliśmy syna i opinie ze szkoły...i wszystko odrzucili.Myslę teraz  żeby jeszcze skonsultowac wszystko z prawnikiem i żeby on mi powiedział,jak mam dla dziecka wywalczyć to świadczenie.Odpuścić nie moge,bo jestem już w połowie walki i jak sie poddam to zobaczą ze wymiekłam i zniszcza moje dziecko.

anciorek87 rozmawiałam w poradni z lekarzem psychiatrą i pani dr powiedziała mi,że nie wolno mi pod żadnym warunkiem zostawić syna pod opieką osoby niewykwalifikowanej,bo jesli dziecko ma wydane orzeczenie o niepełnosprawności to całkowita opiekę nad dzieckiem może sprawować tylko rodzic lub opiekun prawny.Jesli zostawie syna pod opieką jakiejś tam niani i nie daj Boże coś się stanie albo moj  syn zrobi cos jakiemuś dziecku i rodzic tamtego dziecka wezwie nawet policje to mam pozamiatane...I bądz tu człowieku mądry...Wczoraj np. mój syn wkurzył się na kolegę z klasy i podzgał go naostrzoną kredką(specjalnie naostrzył zeby go dzgnąć)...Twojego syna nazwali bezboznikiem a ja jak powiedziałam do księdza ze mój syn jest autystyczny to patrzył sie na nas i na niego jak na innych innaczej...My,rodzice dzieci chorych,autystycznych,z porażeniami...jesteśmy traktowani jak ludzie gorszego sortu.Ja całe życie uczciwie pracowałam i mój mąż tez,nigdy nie bylismy na zadnych kuroniówkach,zasiłkach itp rzeczach.Nigdy.A teraz kiedy sytuacja nas przerosła i jedno z nas musiało się poświęcić dla dobra dziecka to system naszego kraju pokazuje jakie mamy tak naprawdę prawa.Mi nie jest na rękę siedzenie w domu a te 1300zł to nie jest jakis dar od Boga,który zapewni extra zycie,bo taka jest prawda,ale w takiej sytuacji takie wsparcie dla rodzica i dziecka to zawsze coś.Co z tego ze z tych pieniedzy 600zł wydam na terapie si,ale wydam je na dziecko.Dlatego bedę walczyła,bo wiem ze mojemu dziecku te marne pieniądze się nalezą.A jak taki 7latek ma bronić swoich praw?Jesli my rodzice tego nie zrobimy to mops tym bardziej tego nie zrobi,bo dla nich to jeden upieprzony dzieciak wiecej i teczka zamknieta...

anciorek87 masz racje...Puki co napisałam odwołanie.Konkretnie i rzetelnie uzasadniłam z mojego punktu widzenia dlaczego jednak mojemu dziecku słynny pkt7 sie należy...Pół dnia to pisałam.Mam dodatkowo opinie ze szkoły,która tylko potwierdza to co napisałam.Wezme jeszcze w razie czego zaświadczenie od lekarza pediatry,ale to dopiero wtedy gdy otrzymam odp z mojego mops-u,bo dzis złozyłam odwołanie.Teraz kazali mi czekac 7 dni na odp.Uzasadnienie napisałam na 3 kartki a-4(aż tyle wyszło),ale powołałam się na dokumenty z poradni psychologicznej i dokumenty od lekarza psychiatry.Nie powinni mi tego odrzucić,bo napisalm to naprawde bardzo rzeczowo.Babka w mops-ie była w szoku jak zobaczyła,że aż tak bardzo uzasadniłam to odwołanie...;)No ale...nie poddam się bez walki.A co do pracy to wierz mi-ja bym bardzo chciała wrócić,bardzo;(Ale wiem że na chwile obecną to nie możliwe.Najważniejsze teraz to żeby pomóc małemu w nauce,prowadzić go psychologicznie,zminimalizowac w nim ataki agresji,załatwic mu terapie si-to mój cel.

Dziękuję za dodanie mi kopa do walki:)Smutne jest to,że ten chory system stawia nas rodziców w takich sytuacjach,że poniżają nami jak psami i jeszcze smieją się nam w twarz,że możemy im naskoczyć...;/Nie dam się!Dostałam odp,że moje papiery zostały przesłane do komisji wojewódzkiej,więc czekam na wyznaczony termin teraz.I co najlepsze to to,że 2tyg po mnie na komisji ze swoim synem była moja znajoma.Jej syn chodzi z moim synem do jednej klasy.Tamten chłopczyk ma aspergera i ona dostała świadczenie od ręki.Po kilku latach wróciła z Francji tu do Polski,powiedziała że nie pracuje,jest samotną mamą i ...dostała.A mój syn jest z autyzmem i uposledzeniem sprzezonym,na lekach i jemu sie nie nalezy...Walcze i już i będę wspierała wszystkich rodziców,zeby walczyli i sie nie dawali i nie chowali głowy w piasek!;)

SANTAPIETRUSZKA ja oczywiście rozumiem kolezankę,bo z kazdym zaburzeniem dziecka rodzic ma po prostu przesrane,ale ja nie uciekałam się do takich zachowan żeby specjalnie prowokowac dziecko przed komisją aby weszło wściekłe i darło sie w niebogłosy.Jej syn czyta,maluje,pisze,nie wymaga leków,więc czegoś tu nie rozumiem...Nie tego,że ona dostała to swiadczenie tylko tego w jaki sposób ta komisja orzekała...Mój syn ma cała teczkę,pogorszenie stanu zdrowia a ona dopiero zaczęła diagnozę.Nasze dzieci chodzą do tego samego psychiatry,orzekali ci sami specjaliści:)Obie aktualnie jestesmy bezrobotne...Baa,ja mam jeszcze mniejsze dziecko z genetyczna wada serduszka.I mojej córeczce zabrali i orzeczenie i dodatek pielęgnacyjny...

Jak się dowiedziałam (szwagierka w MOPS-ie pracuje), to dużą rolę grają znajomości.
Znajoma ma córeczkę z cechami aspergerowskimi - jeszcze nie zdiagnozowano Aspergera, a przyznano jej świadczenie.

Nie gniewaj się, ale Twoje koleżanki to zwykłe oszustki i to do tego w ogóle nie szanujące swoich dzieci. Wymuszać na dziecku szkodliwe dla niego zachowania tylko po to, by otrzymać pieniądze...? Dla mnie to chore, w życiu nie posunęłabym się do czegoś takiego.

Nie  głupia  , jesteś  normalna. To  co  robią  te  koleżanki  to  się  fachowo  z psychologicznego  punktu  widzenia  nazywa Manipulacja  rolą- wywieranie  korzyści  materialnych na  niepełnosprawnosci dziecka a inaczej  destrukcyjny model  rodzica  dziecka  niepełnosprawnego.

    Cyngli w zyciu sie nie gniewam;)Koleżanki...hm,to raczej bardziej znajome,bo to mamy dzieci które chodzą z moim synem do klasy.Na kawę nie chodzimy.Raczej tyle co widzimy sie w szkole i rozmawiamy,jak czekamy na nasze dzieciaki.No i jak z nimi rozmawiam to momentami wierzyc mi się nie chce w to co słyszę...Widzę desperację tych kobiet do czego sa zdolne,aby tylko dostać te pieniądze.Ja tez o nie walcze,ale żeby sterowac celowo dzieckiem,żeby je dostać?Ja nie jestem zdolna pounąć się do takich czynów...

Doris... przykro mi.
I właśnie dlatego ja się nie odwołałam.

Lekarz mi powiedział,ze my rodzice chyba nie wiemy po co wnioskujemy o pkt 7...Że moje dziecko nie jest inwalidą i nie wymaga stałej opieki,ma dwie rece i dwie nogi,więc o co mi chodzi?A gdy chciałam cos powiedziec to zaraz wylatywał do mnie,że mam się  z nim nie kłócić;/Noooo.szok!Nie mogłam się prawie nic odezwac bo on w kółko gadał o ustawodawcy.Myślę nad złożeniem odwołania do sądu i chyba ściągne tvn na pomoc.Na komisji wojewódzkiej byłam pierwszy raz ale owszem ściełam się z babka ale z komisji naszej,powiatowej.Dlatego złozyłam odwołanie.Dla mnie ta sytuacja jest podejrzana i myślę że chyba ustawiona przez komisje naszą powiatową.Czekam teraz na pisemna odpowiedz od nich i pojde do radcy prawnego z tym.Nie wiem tylko po co ta psycholog chciała mój pesel...będą mnie sprawdzac  czy co?Nie no chora sytuacja,naprawdę...Kolezanka dzis do mnie dzwoniła i mówiła,że jej znajomej nasza komisja też zabrała świadczenie na dziecko z autyzmem i dziewczyna się odwołała do wojewodzkiej.Ma drugi raz taka sytuacje.Wszyscy znajomi każą mi walczyć dalej i iśc na drogę sądową a ja juz sama nie wiem,już nie chce męczyc dziecka,szkoda mi syna,bo traktuja go jak mysz doświadczalną;(Ilez mozna...;(

     Cyngli nie mam juz sił,żeby sie targac o te pieniądze chociaz pieniądze jak pieniądze,ale sam fakt,że miałabym to liczone do stazu i mogłabym skupic sie spokojnie na dziecku,na terapiach,lekarzach...i to targanie tego dziecka,narażanie go na rozmowy z obcymi ludzmi,na stres a potem on odreagowuje w domu i płacze a mi serce pęka,bo tak mi żal tego biednego dziecka;(Ja bym naprawdę dla mojego dziecka w ogien poszła,pozabijałabym te hieny z tych urzędów,ale wiem że będą się mścić na moim dziecku i to w niego uderzy a nie we mnie.Naprawdę byłam bliska wybuchu u tego lekarza,chciałam go tak opierd...co on za bzdury wygaduje i straszy mi małego,ale musiałam trzymac fason.Już mi się na usta cisnęło żeby na odchodne mu powiedziec'ty chory popaprańcu i ty leczysz dzieci?!',ale podziekowałam grzecznie i wyszłam choc w środku się gotowałam!A on pewnie siedział dumny w gabinecie po moim wyjściu i się smiał,jaki to jest zajebisty w swoim fachu...
Moj syn i tak wkrótce bedzie miał robiona nową diagnozę szkolną i nowe orzeczenie i ja juz dopilnuje,zeby babeczki z poradni psychologicznej wpisały mi że dziecko wymaga stałego nadzoru rodzica.Już ja się zemszcze...w swoim czasie.Zmieniam lekarza synowi.Bedzie go prowadziła lekarka z oddziały psychiatrii dziecięcej ze szpitala.Zmieniam mu ośrodek do terapii.Zmienaim mu pediatre.I wtedy uzbroje się w papiery na komisje.Teraz juz wiem co do czego,więc tak łatwo nie dam za wygrana.

Wstrzymaj się że zmienianiem specjalistów, do których Twoje dziecko zdążyło się już przyzwyczaić.

Super, że znalazłaś wsparcie, nie poddawaj się

OOOO tak dziewczyny;)I juz wiem dlaczego mojej córce te hieny zabrały orzeczenie,bo od tego roku zmieniły sie przepisy w świadczeniach i rodzice posiadający min 2 dzieci z niepełnosprawnością musza uzyskać świadczenie pielęgnacyjne;)I w przepisach zmieniło sie również to,że jesli dziecko ma upośledzenie umiarkowane to rodzic równiez musi dostać świadczenie na to dziecko bez problemu.A i sam fakt,że dziecko ma zdiagnozowany autyzm lub któres z jego spektrum obliguje jednego rodzica do uzyskania każdego swiadczenia-tak mi powiedziała kobieta w fundacji.A to,ze mi odmówiono to jest tylko fanaberia osobista lekarza świadczaca o jego niekompetencji i niedouczeniu i mam prawo się odwołac do sadu pracy,gdyz powołałam sie na dokumenty dziecka a nie na własne widzi mi się...Kazdy rodzić rezygnujący z pracy na rzecz opieki nad dzieckiem z niepełnosprawnością musi otrzymać świadczenie...
Jeszcze odpowiedzi z wojewódzkiej nie dostałam,ale juz zbieram informacje bo nie dam się zrobić w wała:)A może komus tutaj pomoge dodatkowo...
No i mam jeszcze jeden problem a mianowicie szkoła syna...Wychowawczyni poleciła nam nauczanie indywidualne,bo nasz rycerz nie ogarnia na lekcjach programu,jest baardzo w tyle,nie chce pisać;(W domu tez jest CIEŻKO,bardzo cięzko;(Nie wiem co mamy zrobić,naprawdę nie wiem...Jego max skupienia to 15-20min i na tym koniec.Nie jestem w stanie nadrobić  z nim zaległego programu bo on nie chce w ogóle pracować.Pokłada się,kręci,buczy,marze złośliwie po książkach.Nie dam go na nauczanie indywidualne,nie ma takiej mowy,nie zamkne go w domu,nie odizoluje od dzieci-chyba oszaleli...Jego koledzy z klasy są autystami,ale oni akurat jesli chodzi o nauke to nie mają w ogóle problemu-najgorzej jest z naszym małym.I co mam zrobić?Dac go do szkoły specjalnej?Innej opcji w moim miescie nie ma dla niego...

Doris w szkole ogólnodostępnej ja bym nie pozwoliła dziecku na nauczanie indywidualne. To jest odizolowanie dziecka od grupy na większość lekcji przez co dziecko stanie się dla rówieśników gorsze i zbywane przez nauczycieli dla Świętego spokoju.Tam nie ma wtedy żadnej integracji jak nauczyciel siedzi w osobnej kanciapie z dzieckiem , już lepiej wtedy trzymać dziecko w domu jak ma być poniżane czy ośmieszane a zajęcia prowadzone indywidualnie. W szkole integracyjnej czy ogólnodostępnej mają dziecku obowiązek zapewnić nauczyciela wspomagającego , który powinien zadbać o to by dziecko zrozumiało. Jeżeli jest tak ,że dziecko przestaje sobie radzić na pewnym etapie to może warto zastanowić się nad szkołą specjalną.Nie bój się tego,że to wstyd  ani nie słuchaj głupich ludzi , którzy swoje wiedzą na ten temat. Znam wiele ludzi , którzy za późno po kilku latach oddawali dziecko do szkoły specjalnej i żałowali,że zrobili to tak późno bo dziecko miało tam przyjaciół, indywidualne podejście do niego , dodatkowe godz rehabilitacji i było szczęśliwe ,że nie było gorsze od innych. To są tylko stereotypy obaw przed placówką specjalną a tak naprawdę nie ma się czego bać ani wstydzić czy na siłę robić z dziecka naukowca jak się nie da .

Dziewczyn kochane weszłam dzis tylko na moment,bo zaraz lece na terapie z małym.Otóż chce wam powiedziec,że wygrałam w komisji wojewódzkiej!:)Wywalczyłam wszystkie pkt w orzeczeniu.Jestem w szoku!Nie wierze,że ten lekarz sie pod tym podpisał...:)
Co do tych nowych przepisów w swiadczeniach to napisałam własnie to co mi powiedział pracownik naszego mops-u.Teraz będę załatwiała formalności to dopytam szczegółowo jak to wygląda od strony własnie formalnej.
Co do szkoły syna i nauczania jeszcze się do was odezwę bo na szybko nie chce pisac...Ja wiem ze jak by mogli to by zgarniali kase a te dzieci by odizolowali najlepiej,ale i tutaj pod tym względem nie dam go skrzywdzić!Nie dam go zamknąć,chocbym miała isc na noże z ta szkołą.Tyle przeszłam to i temat szkoły ogarnę;)
Anciorek i Cyngli jestescie WSPANIAŁE!!!!!!!!!!!!Gdyby nie wasza podpora to bym w tym całym cholerstwie chyba oszalała...;)

Super, że się udało. Gratuluję!

Doris, to ja poproszę o tę podstawę prawną, bo nie znalazłam U mnie syn ma autyzm wysokofunkcjonujący, córka padaczkę a najmłodszy porażenie splotu barkowego. Cała trójka ma orzeczenia.
Gratuluję, że się udało

Anicorek, masz tylko syna, czy inne dzieci też? Jak sobie radzisz z głębokim autystą?

Anicorek, to musi ci być ciężko tak funkcjonować na codzień. Mój syn ma "tylko" autyzm wysokofunkcjonujący. Myślę, ze w którymś momencie zmienią mu diagnozę na Aspergera. Mówi, wykonuje wszelkie czynności samoobsługowe. Ma problem z nawiązywaniem kontaktu wzrokowego, ale już patrzy na rozmówcę, albo gdzieś blisko niego. Dzięki terapii potrafi już nawiązywać kontakty z rówieśnikami, podporządkować się zasadom w grupie... Teraz ma 6 lat i od września pójdzie do szkoły, co mnie trochę przeraża. Do integracyjnej go nie dam; u nas do integracyjnej trafiają dzieci, które powinny trafić do ośrodka, tylko rodzice nie chcą się z tym pogodzić.... Szukam mu jakiejś niewielkiej masowej, w której nauczyciele ogarną temat, a nie wyślą go po miesiącu na indywidualny tok.... Do specjalnej się nie nadaje; tzn jest za mądry i zbyt dobrze funkcjonuje.  Jakbyście na niego popatrzyły z boku to to normalny chłopak, tylko strasznie niegrzeczny.... Ależ ja się już nasłuchałam, że nie potrafię dziecka wychować

Co do szkoły specjalnej, kilka moich koleżanek pracuje w takiej, i strasznie ubolewają, że dzieci, które powinny do nich chodzić od 1 klasy, przychodzą np w 5 i rozbijają tok zajęć w grupie, bo przez pierwsze miesiące ciężko im się dostosować....

Santapietruszka, mój chodził najpierw do masowego (jeszcze bez diagnozy) i to była masakra. Bez nauczyciela wspomagającego, z panią, która nie tylko sobie nie radziła, ale przede wszystkim nie informowała nas o problemach na bieżąco, tylko jak już sobie nie dawała rady. I żadne rozmowy z nią nie skutkowały... Na szczęście niedługo po diagnozie się przeprowadziliśmy i młody poszedł do przedszkola integracyjnego, do grupy specjalnej. 10 dzieci, 4 panie. Spędził w tej grupie rok i był to rok naprawdę ogromnych postępów dla niego. Wyciszył się, uspołecznił. Do tego znaleźliśmy wreszcie dobrego psychiatrę dziecięcego... Po roku w grupie specjalnej młody przeszedł do integracyjnej i też sobie fajnie radzi, chociaż panie czasem zgłaszają, że mają z nim problemy, ale wszystko jest konsultowane na bieżąco i szybko prostowane. No i teraz czeka nas szkoła.... Tego się boję....
A Twój syn ma autyzm głęboki, umiarkowany, czy wyskoki?

Jej, nawet nie wiedziałam, że autyzm może być atypowy... a jak u was z zachowaniami społecznymi??

Kasjanno bardzo dużo zależy od nauczyciela , placówki i też samego dziecka czy chce współpracować. Teraz coraz więcej szkół przyjmuje dzieci do zwykłych placówek dają albo i nie nauczyciela wspomagającego i zaczyna się problem bo nie wiedzą jak temu dziecku pomóc.Panie są młode po szkołach też się uczą na tych dzieciach pracy i dziecko zamiast iść do przodu często się cofie w rozwoju . Kwestią jest mądre podejście placówki, nauczycieli i ich kompetencje. Ostatnio usłyszałam taką dygresję wychowawczą ,że autysty nie powinno się wyprowadzić z klasy jak krzyczy tylko klasę żeby został sam , ponieważ on osiąga swój cel jak go wyprowadzą i ma spokój a jak wszyscy znikają to nie jest w centrum uwagi i ma zobaczyć ,że postępuje źle.
Ja też usłyszałam ,że dziecko jest z mojej winy zaniedbane i dlatego nie rozwija się , bo jak może rozumieć polecenia a nie komunikować się. Teraz jak studiuję pedagogikę specjalną to wiem dlaczego tak jest. Autyzm to jest takie zaburzenie , w którym dziecko nie chce się komunikować w odróżnieniu do dzieci z mózgowym porażeniem , które ledwo siedzą na wózku a i tak posługują się alternatywnie. Mój syn jest tak zamknięty w swoim świecie ,że ciężko do niego dotrzeć.Ma dużo stereotypów:wydaje dziwne dźwięki, podskakuje , macha rękami ogólnie rzuca się w oczy.
Nie wiem dlaczego tak jest ,że jeden będzie rozwijał się na granicy normy a drugi tak jak mój syn mimo ,że badania ma dobre również eeg jest na takim poziomie jakim jest.

4 dni temu skończył 6 lat
Za rok się będę zastanawiać, jeśli ogarniemy pampers i małą motorykę (młody nie potrafi np. rysować, to gdzie mu tam do pisania... ) - to może i do zwykłej masowej szkoły pójdzie. Ale do tej jednej, co ją znam, nie do byle jakiej Jeśli nie za rok, to może rok później. Na razie nie zawracam sobie tym głowy

Niee, my mieszkaliśmy obok Olkusza, ale przeprowadziliśmy się nad morze

Wiesz, ja czasem mam wrażenie, że nauczyciele by woleli, żebym była głupia, miała wszystko w  nosie i po prostu słuchała jak opierdzielają mi dziecko... A ja się jednak ciut na tym znam i czasem osobiście im pokazuję, że coś robią źle.... To wkurza

U mnie jest problem ze studiami, bo mam jeszcze dwójkę dzieci, teraz jestem w ciąży, a mąż pracuje za granicą Także muszę mieć coś na miejscu, ale ostatnio był u nas kurs dotyczący autyzmu, całkiem fajny