Pomóżcie ocenić moje zachowanie - Netkobiety.pl

Witajcie. Często zaglądam na forum, ale rzadko się udzielam. Niestety jestem osobą bardzo uczuciową, bardzo angażuję się w relacje i chyba za dużo rozmyślam o swoim związku. Ostatnio zaczęłam zastanawiać się czy nie robię się zbyt nachalna wobec mojego chłopaka. Pozwólcie, że opiszę jaką mamy obecnie sytuację.
Nie mieszkamy jeszcze razem, jesteśmy studentami więc oboje wróciliśmy na czas wakacji do swoich rodzinnych miast. Staraliśmy się często widywać, zdarzało się nawet na tydzień czy dwa. Teraz zobaczymy się dopiero za 2 tygodnie. Mój mężczyzna ma ostatnio ciężki czas, nie będę się wdawać w szczegóły, ale mocno się to na nim odbija, szczególnie w taki sposób, że nie ma ochoty na seks. Gdy się widzimy staram się go wspierać i mu pomagać, wiem, że on to docenia. Teraz, jak się nie widzimy strasznie mi go brakuje. Przyzwyczaiłam się do spędzania czasu z nim i ciężko mi sobie teraz bez niego poradzić, nic mnie nie cieszy. Ostatnio nawet jak się widzieliśmy to nie mieliśmy za bardzo czasu dla siebie, raczej na codzienne obowiązki. To wszystko czyli ten niedosyt spowodowany brakiem czasu dla siebie i seksu sprawia, ze chodzę smutna i rozdrażniona, a nie umiem ukrywać swoich emocji i mówię mu wprost, że brakuje mi z nim kontaktu (tj teraz akurat telefonicznego chociażby), że mam wrażenie, że nie ma dla mnie czasu bo zawsze dopiero po czasie odpisuje na smsy czy rzadko dzwoni. O tym, że seks rzadko też rozmawialiśmy. Z jednej strony wiem, że powinnam go teraz wspierać, nie robić mu problemów, nie czepiać się ale nie umiem zagłuszyć swoich emocji i jak trzymam je w sobie to kończy się tym, że płaczę z bezradności. Czy ja przesadzam? Piszemy do siebie kilka razy dziennie, zawsze rano na dzień dobry, później jeszcze w ciągu dnia się odezwiemy czy wieczorem, ale to jest kilka smsów, a nie tak, że godzinę przegadamy o niczym, czego ja niestety często potrzebuje. Czy ja przesadzam? Może mam za duże wymagania i powinnam dać mu odetchnąć? Zawsze jak mu powiem co mi leży na sercu to pogadamy o tym i jest okej, nie kłócimy się, nie mamy cichych dni, ale ja mam wyrzuty sumienia, że zamiast go wspierać to robię problemy. Jak odpuścić i się nie przejmować? Dać spokój? Obawiam się, że za bardzo nie umiem. Odkąd jesteśmy razem nie było takiego dnia, żebyśmy nie mieli kontaktu. Ale jak myślicie jak on może odbierać moje zachowanie? Czy robię się powoli toksyczna, bo chciałabym mieć częsty kontakt?