Mąż jest biseksualny - Netkobiety.pl

Jestem także pewna tego, że ta jego nieobecność w domu nie ma związku z jakąkolwiek inną kobietą, bo Marcela nie ciągnie tak do innych kobiet, raczej to kobiety i (zapewne) mężczyźni tak podążają za Marcelem bo jego wygląd zewnętrzny o nim dużo mówi, jest przystojny, wysportowany, etc.
Np. wczoraj rozmawiając z mężem postanowiliśmy, że zabierzemy małego nad wodę, zrobimy sobie grilla, wyjedziemy z miasta i odpoczniemy od tego zgiełku, firmy, etc. Dzisiaj natomiast Marcel powiedział, że on nie jedzie bo zapomniał o ważnym spotkaniu w firmie i musi zostać, ale jak my chcemy to możemy pojechać sobie z jego siostrą.

To nie jest tak, że jak nie postrzegam biseksualizmu czy homoseksualizmu jako coś złego to znaczy, że nie przeszkadza mi to, że Marcel zaczyna dosyć dziwnie się zachowywać.
Tak, wiedziałam, że Marcel jest biseksualny i pomimo to zdecydowałam się z nim związać, te jego epizody były wtedy kiedy między nami się nie układało, rozstawialiśmy się na jakiś czas, a później do siebie wracaliśmy. Wydaje mi się, że nigdy wcześniej tego typu zachowanie nie miało miejsca(bądź tego nie widziałam). Nasze życie łóżkowe układało się na prawdę dobrze, wręcz "podręcznikowo". Nie potrafię, albo boje się go zapytać wprost czy przypadkiem okłamuje mnie i czy nie prowadzi podwójnego życia z jakimś innym mężczyzną.

Muszę zdobyć jakieś "dowody" na jego nieszczere intencje, przeczucie to troszkę mało. Pracuje w branży Hotelarskiej, dlatego co z tego jeżeli spotkam go z jakimś facetem u niego w Hotelu w Restauracji, w jego biurze czy gdziekolwiek indziej, skoro potencjalnie to nie musi(ale może) być jego kumpel, a np. jakiś kontrahent.
Powiem szczerze, że zaczynam się troszkę z tym wszystkim gubić, bo jedno jest pewne, to jego zachowanie jest w ostatnim czasie irracjonalne.

Gdyby tamte epizody były z kobietą - też tak lekko byś to potraktowała? Biseksualizm nie ma tu nic do rzeczy, w zwykłym związku są dwie osoby. Twój post brzmi trochę, jakbyś nie patrzyła na to jak na prawdopodobną zdradę, tylko jak na jakiś dziwny "problem z mężczyznami".

Przede wszystkim to się porządnie zbadaj. Po drugie facet wygląda na geja, który próbował z kobietą, ale doszedł jednak do wniosku, że woli facetów. Jego rodzina wie o jego upodobaniach? Jeśli Cię stać zatrudnij detektywa i zdobądź dowody zdrady. Z tym będzie Ci dużo łatwiej o rozwód. Może nawet, jeśli macie ślub kościelny, dostaniesz unieważnienie ślubu.

Cyniczna, wiedziałam, że na Ciebie będzie można liczyć i przyznasz mi rację że to trollica.

Też dziwi mnie spokój autorki.

Choć fakt faktem ma tylko domysły.

Po pierwsze, czym innym jest akceptacja homoseksualizmu czy biseksualizmu, a czym innym decyzja związania się z osobami homo czy bi. Nie mam nic przeciwko jednym ani drugim, a jednak świadomie nie związałabym się z żadnym z nich.

Oczywiście wielu przekonuje, że to bez znaczenia i facet bi może być wierny (albo nie) tak samo jak hetero. Z moich obserwacji wynika jednak, że to nie jest prawda.

Gdybym miała to wytłumaczyć na przykładzie. Jestem mięsożerna. Bez przesady, ale jednak lubię mięso. Mogłabym świadomie całkowicie zrezygnować z mięsa. Przecież mogę zaspokoić głód innym pokarmem. Jednak prawdopodobnie odczuwałabym brak mięsa w moim menu. Pewnie trudniej byłoby mi w momentach, gdy inni by wcinali obok, gdy czułabym zapach gotującej mięsnej potrawy, ale zawsze odczuwałabym, że jednak z czego rezygnuję.
Przypuszczam dałabym radę.

Myślę, że podobnie jest z bi. Mogą być w związku z kobietą, ale zawsze będą odczuwać brak. Oczywiście kwestia charakteru czy w ogóle nie będą się przed tym bronić, czy będą choć próbowali, czy będą się męczyli, ale nie zrobią tego (bo i tacy pewnie są). Potrzeba seksualna jest na pewno znacznie mocniejsza niż podawany tu przeze mnie przykład z niejedzeniem mięsa. Uważam, że niewielu mężczyzn bi wytrwa bez zdrady.

Wszystko wskazuje na to, że Twój mąż uległ pokusie. Kłamie w żywe oczy, więc nie liczyłabym na Twoim miejscu na szczerą rozmowę. Skąd wiesz, że wcześniej nie prowokował Waszych kłótni, by móc sobie bez wyrzutów sumienia pofolgować z innym facetem. Zresztą wtedy też może Ci o tych wyskokach mówił, bo mógł, o tych gdy było między Wami ok po prostu nie wspominał.

Obawiam się też, że o ile Twój mąż do tej pory sobie może używał tylko z facetami to teraz prawdopodobnie zaangażował się emocjonalnie. Na to wskazuje jego zachowania.

Moja rada. Nie rozmawiam, bo prawdy Ci nie powie. Udawaj, że niczego nie podejrzewasz, najmij detektywa. Zbieraj dowody. Przydadzą się, byś nie została z dwuletnim maleństwem... i z niczym.

Na rozwód kościelny bym nie liczyła. Wiedziałaś o orientacji męża.

Uderz w stół...

Miło mi, że się dogadałyśmy :-)

Nie żegnaj, bo i tak nie wytrzymasz, nie będziesz ignorować, nic nie poradzisz, taki charakter.

Też tak mam, cmoooook :-))

Mam pytanie - jeśli nie jesteś trollem, to dlaczego jesteś taka wyprana z emocji? Większe nerwy pokazałaś jako reakcję na podejrzenie o trolling, niż na rzekome zdrady męża. Dlaczego?

Nie potrafiłabym zaakceptować, że mój mąż ma kogoś poza mną. Na wieść o zdradzie wyprowadzilabym się, bo byłby to dla mnie znak, że mąż mnie nie kocha i nie szanuje.

Podziwiam, że chce Ci się z nim rozmawiać.

Ale jak zamierzasz kontynuować te małżeństwo,  na jakich zasadach?
Będziesz żyła w trójkącie?

A ja rozumiem autorkę.
Gdybym sama w czymś takim nie tkwiła przez pewien czas też pewnie byłoby mi trudno.

Wiem, jaką partner potrafi zrobić wodę z mózgu. Ja też tak miałam. Jednocześnie normalny seks, okazywanie uczuć, wspieranie mnie na każdym kroku... i jednocześnie te niejasne zachowania. Niby go złapałam na stronkach homo, ale mówił, że to ciekawość... no w sumie może i mógł wejść przez przypadek i przejrzeć, zainteresować (sama przecież różne rzeczy czytam, czasem jakiś film, wiadomość w telewizji zainspiruje, by o czymś poczytać), później, że niby się spotkał, ale że go to wciągnęło, chciał zobaczyć... ale przecież mówi, że się przekonał, że to nie dla niego.... itd... A przy tym przekonuje, przysięga i zaklina... No i przecież widzę wyraźnie, że jednak kocha. Ale jak kocha, gdy zdradza i oszukuje. To jest masakra i nikomu tego nie życzę. Z boku tak naprawdę widać więcej. W środku nic nie jest takie oczywiste.

A autorka póki co nie ma dowodów na zdradę. Choć symptomy są oczywiste.

Oczywiście porozmawiaj. Człowiek też tak ma, że wierzy, że przecież ta najbliższa osoba nie może nam tak prosto w twarz kłamać, że sumienie jej nie pozwoli.
Niestety. Może.

Nie przypuszczam, by się teraz złamał i nagle wszystko wyznał. Będzie przekonywał, że pracuje ciężko, a Ty przesadzasz. Będzie jeszcze zły o posądzenia. Może trochę zacznie się kryć.

Tak czy siak wynajmij detektywa. Ja też tak mogłam zrobić. Miałabym jasność, a tak wiele czasu straciłam na domysły, na niedowierzanie, że ktoś, kto jest przy mnie, kto jest w jakiś sposób i przyjacielem może tak okrutnie oszukiwać.

Czy gdyby to nie był trolling dorosła kobieta z taką lekkością podawałaby tak wiele detali?

Przede wszystkim: co zrobisz, jak okaże się, że robi Ci rogi? Potraktujesz to jak każdą zdradę czy jak "bo mężczyźni, bo biseksualny"? Jeśli to drugie, to jak dla mnie - brak Ci pewności i determinacji, by ujawnić zdradę i zdradą ją nazwać. Pamiętaj - żadna orientacja nie jest wymówką. Ludziom hetero też czasem przejdzie przez myśl: a inna kobieta, a inny mężczyzna... Co z tym zrobią - to już ich decyzja, świadoma.
@Poniedzialkowa - tym aseksem to chociaż jasność babka miała.
@Kareena - troll czy nie, sama znam ludzi, którzy na fb podaliby bez problemu adres i co w mieszkaniu mają, więc...

Nanana666, boję się tego, że chcąc podjąć stanowczą decyzję znowu będę miała chwilę zawahania, niepewności i nie będę potrafiła podjąć jednoznacznej decyzji. Problem też leży w mojej głowie tak jak piszecie, że sama próbuje usprawiedliwiać go przed samą sobą w myślach, tłumacząc sobie, że jest bi. Ale to nie jest żadne usprawiedliwienie, ja to wiem. Nie wiem w jaki najodpowiedniejszy sposób mogę to opisać, ale czuje wewnętrznie, jakbym miała zawiązaną na sobie jakąś obręcz którą mnie kontroluje.
Z jednej strony najchętniej nie patrząc w przeszłość chce to wszystko przerwać, te podchody, ukrywanie się z jego strony, powiedzieć mu prosto w twarz "Marcel, wiem o wszystkim, wybieraj-albo ja, albo on" Z drugiej zaś strony odczuwam blokadę przed przekreśleniem tego wszystkiego co przeżyliśmy, nasz mały skarb powinien mieć oboje rodziców przy sobie.
Boje się, że w pewnym momencie(albo już jest ten moment) będę między młotem a kowadłem, ja sobie będę funkcjonowała w tym związku jakoś od rana do wieczora i chodziła jak struta, a mąż będzie prowadził podwójne życie udając, że wszystko jest okej.
Nie chce też dopuścić do swojej głowy tego, że mamy być szczęśliwą rodziną kiedy mój mąż spotyka się z mężczyznami za moimi plecami o wiadomym podtekście.

Tak. Tylko Ty wychodząc za niego wiedziałaś, że jest bi. Więc jego wejścia na strony homo można by porównać z wejściami hetero faceta na strony porno. Owszem, może i to niemiłe, ale też nie rozwiodłabym się z kimś tylko dlatego, że pooglądał sobie gołe panie. No chyba że robiłby to nałogowo i nasze życie na tym by cierpiało.
Godząc się na związek z bi przesunęłaś granicę znacznie dalej niż ja. Bo jako bi może i chce sobie pogadać czasem z innym bi. Ja powiedziałam wyraźnie, że jeśli go pociągają faceci to nie ma u mnie czego szukać.

Potrzebujesz konkretnych dowodów.

Trochę na swoje życzenie się w to wplątałaś.
Ale wiem, świat oszalał... i dziś już nie wiadomo, co jest normą, a co nie.

Je już kiedyś czytałam wypowiedzi pani, która w imię miłości zgodziła się, by jej mąż od czasu do czasu spotykał się z facetami. Bo taka przecież jego natura i potrzeby. Skoro zrozumiała, że i tak będzie ją zdradzał, wolała się na to zgodzić.  I tak czekała sobie w domu wiedząc doskonale, że jest z jakimś facetem. Masakra. Jakichś rodzaj masochizmu.

Życzę siły, szacunku dla samej siebie. Dziecku możesz pokazać, że musi w życiu akceptować i znosić wszystko, albo... że trzeba walczyć o siebie, że nie można dać się oszukiwać i upokarzać.
To cenne. Więcej warte niż niby-związek.... niż sfrustrowana matka....

Sporo mnie kosztowało, ale pokazałam mojemu dziecku, że musi mieć szacunek do samego siebie.

Kajkaka, widzę, że jechałaś na prawie identycznym wózku co ja teraz, tylko, że ja miałam tego świadomość w co wchodzę, a Ty dowiedziałaś się o tym po jakimś czasie.
Zostałam przez niego tak rozpracowana na czynniki pierwsze, że mam okropny mętlik w głowie, biję się cały czas z myślami, nie chce też tego odpuścić pomimo wyłącznie poszlak, żeby to poszło w niepamięć.

Dzisiaj akurat wrócił do domu normalnie, bo ok. 20 minut temu,jak gdyby nigdy nic przyszedł do mnie i zaczął się przytulać, wypytywać jak minął dzień, że jemu w miarę okej, itp. Mówił, że cały dzień o mnie myślał, że nie mógł się doczekać aż wróci do domu. Ja natomiast wiedząc co siedzi w mojej głowie wycofałam się i powiedziałam żeby dał mi spokój bo nie mam nastroju ani humoru na zbliżenia.
Oczywiście Marcel uważa, że to on może być zmęczony bo on był cały czas w pracy, a ja siedziałam w domu i powinnam się uśmiechać od ucha do ucha, że wrócił.

Wiem, zdecydowałam, że dzisiaj dam mu spokój, sama nie czuje się na siłach żeby rozmawiać z nim na ten temat. Jutro zedrę go z łóżka i przeprowadzę z nim bardzo szczerą rozmowę. Nie wiem co z niej wyniknie, ale tej sprawy nie można przekładać z dnia na dzień. Chociaż jeżeli nie dowiem się niczego konkretnego, to będę musiała zatrudnić prywatnego detektywa a żeby znalazł dowody na niewierność mojego męża, czarno na białym, póki co mam poszlaki

Jestem po rozmowie z Marcelem,

Marcel powiedział, że w jego odczuciu za szybko zdecydowaliśmy się na dziecko, że mogliśmy jeszcze z tym poczekać, że przez dziecko on spadł na drugorzędną pozycję, że więcej czasu poświęcam dziecku niż jemu. Pomimo powiedział, że przez dziecko nie potrafimy ze sobą normalnie rozmawiać, dlatego też stwierdził, że nie wracał do domu 2 dni, bo chciał porozmawiać o naszych problemach ze swoim kolegą, ponoć do niczego między nimi nie doszło, w co tak szczerze nie mogę uwierzyć.
Stwierdził też, że z kochającej żony zamieniłam się w zwykłą matkę Polkę.
Powiedział, że nie mogę mięć do niego pretensji, że wśród swoich znajomych ma także znajomych Bi, bo wiedziałam o tym, że ma takie upodobania.
Powiedziałam mu, że problem nie leży w tym, że ma wśród swoich znajomych też znajomych z orientacją Bi, ale problem tkwi w tym, czy mnie z nimi zdradza.

Co za gnojek, próbuje zrzucić odpowiedzialność na Ciebie! Nie daj się. Udawaj, że na razie jego tłumaczenie Ci wystarczyło. Wynajmij detektywa i zbieraj dowody. To kryptogej, a nie bi.