Rozstanie. Boli. - Netkobiety.pl

Temat jak wiele innych to fakt Nie jesteś sama na pewno. Przechodziłam, nadal przechodzę przez to samo. Pocieszę Cię, że po jakimś czasie jestem już na innym etapie, nie myślę już o nim non stop, nie dręczę się. Wiem też, że mój były nie jest najcudowniejszym, niezastąpionym facetem na świecie. Chociaz teraz pewnie to do Ciebie nie dociera. I Twój też nie jest jeśli robi to, czego się domyślasz. Czytaj sobie poradniki, parę godzin ulgi w tym stanie to już coś;) Forum też poczytaj, ja przegrzebałam chyba wszystkie wątki o rozstaniach i trochę pomogło mi to nabrać dystansu. I trzymaj się, nie daj się zakręcić i nie bierz ochłapów bo tylko krzywde sobie zrobisz. Trzymam kciuki

Miałam identycznie tylko u mnie w grę wchodzi jeszcze dziecko. Też facet do rany przyłóż. Taki opiekuńczy. No i co z tego? Z dnia na dzień wszystko poszło się rypać. Serce się rwie, ale rozum musi pracować dwa razy bardziej, na pełnych obrotach i to jego powinnaś się słuchać mimo wszystko. Wiem, że to trudne, ale widać, że jesteś silna bajką i z pewnością dasz sobie radę.

Ponieważ źle go traktowalam. Jeszcze jestem w ciąży, zerwał dwa miesiące temu. Jak widzisz można.

Czemu to zrobił? Nie wiem.  W swoim przypadku też się nad tym zastanawiałam. Pewnie chodzą Ci po głowie myszki, że to może faktycznie  Twoja wina. Ale gówno prawda. To straszne. Ufasz, więc nie widzisz. Miałaś klapki na oczach tak jak ja miałam. Nie widziałaś, że jemu się zapewne po prostu znudziło. Mózgów, że dawałaś mi za dużo, po prostu. Ech... Nie jestem w stanie Ci pomóc. Napisałam, bo chcę żebyś wiedziała, że nie jesteś sama i rozumiem co przeżywasz.

On tak twierdził, bo często mi się teraz w ciąży zdarzało że coś mi nie pasowało. On się męczył, nic nie powiedział i nagle mu się odechciało. Nie wiem jak to wyglądało u niego naprawdę i pewnie nigdy się nie dowiem. Możliwe, że się przestraszył, a to co mi mówił to pretekst. Też uważam, że traktowalam go bardzo dobrze. I widzisz, wiecznie mało. Daj palca a uwierz całą rękę. Kochana, te pierwsze dni są najgorsze, potrzebujesz dużo czasu, dużo cierpliwości i siły. Bardzo pomogą Ci bliskie osoby,  mi pomogli bardzo rodzice i to forum. Uwierz mi, że mój też sobie świetnie radzi. Nagle zmienił swój styl, sposób myślenia i wszystko co mi przeszkadzało nagle dało radę zmienić po rozstaniu... Heh... Mieliśmy zamieszkać razem z naszym dzieckiem. Widzisz,  taki typ faceta najwidoczniej. Nie wiem jak to tłumaczyć inaczej,  nie wiem jak można kochać całym sobą i nagle tak po prostu sobie odpuścić. To jest, aż nielogiczne, ale dasz sobie radę,  znajdź sobie jakieś zajęcie, to przede wszystkim. Nie siedź w domu

camaro > w moim przypadku było tak, że to ja  powiedziałam że w takim razie koniec i nie chcę żadnych kontaktów (u Ciebie chyba podobnie?). Co innego miałam zrobić, skoro nagle taka zmiana a on ma wątpliwości. On nawet specjalnie nie oponował.
Usunęłam jego numer z telefonu (a nie znałam na pamięć, więc w taki sposób już na pewno się z nim nie skontaktuję), ze znajomych na fb. Nie kontaktuję się z nim absolutnie, on ze mną też nie. Choć wciąż mam nadzieję że to zrobi, mimo że powiedziałam że nie chcę kontaktu, skoro mnie odrzucił. Ja jestem bardzo honorową, dumną osobą. Na pewno nie odezwę się pierwsza do niego.
Czy u Ciebie też chodziło o osobę trzecią?

zakochana w nutach > też nie umiem tego pojąć, też to dla mnie nielogiczne. Kochał wręcz do bólu, a nagle ciach? Minęło? Jak to możliwe?

Ps. Ile byliscie razem?

Ja staram sie bardzo duzo czytac aby zrozumiec to wszystko z psychologicznego punktu widzenia. Dodatkowo pomaga mi muzyka. Zajrzyj na  strone inside-job.pl o sensie cierpienia.
Gdy odnosze to do siebie, uswiadamiam sobie, ze tak musialo sie stac. Mimo wszystko czuje ogromny ból. Na szczescie po 3 tygodniach jestem w stanie pracowac. Pierwszy tydzien dramat. Nie bylem w stanie wlaczyc komputera.
Polecam utwor Ludovico Einaudi - Experience. Mi bardzo pomaga.

trafilam na to forum przypadkiem i ciesze sie, ze znalazlam Was i podobne problemy... obecnie przechodze przez rozstanie, nawet nie chce juz o tym sie rozpisywac, bo w sumie wszystko zawarte jest wyzej w Waszych postach a ja nie chce tego rozdrapywac bo i tak placze co 1,5 minuty...
Bol, smutek, zal, rozgoryczenie.... to tak strasznie rozrywa w srodku.............. bede tu zagladac, chcialabym zobaczyc nasze zmiany na pozytywne... szybko.... bo wiem, ze da sie zyc bez tych, ktorzy nas nie doceniaja

Witajcie:) jesli chcecie sie dowiedzieć jak to wyglądało u mnie zapraszam na moj własny wątek.
Widząc jego zachowanie teraz po prostu umieram ze śmiechu, inny człowiek, zupełnie! Takiego jak teraz sie zachowuje w życiu bym nie chciała - dno. Najgorsze sa wspomnienia one bolą mnie najbardziej, ale jak zaraz przypomnę sobie jaki jest teraz przechodzi...

Współczuje Ci, najgorsze są początki. Moge dac rękę uciąć, ze na Ciebie nie zasługuje! Bedzie dobrze.. Ja z tego wszystkiego zaczęłam ćwiczyć... Dużo mi pomaga wysiłek fizyczny :-) jestesmy równe babki i widocznie nie oni sa nam pisani, zasługujemy na lepszych, którzy do takiego stanu by nie dopuscili

Odetnij sie od niego! Pierwsza żelazna zasada, która i ja stosuje.(brak kontaktu 1,5 miesiąca). Nigdy nie pozwól, zeby ktoś Cie ranił! Robi to teraz zrobi i potem... Miłość jest ślepa, damy radę i juz za niedługo bedzie to tylko wspomnienie z ktorego bedziemy sie śmiały przy winie...;)

Ja póki co nie umiem się tak na wesoło pocieszać. Czuję się jak wrak. Bardzo się boję jutrzejszego dnia.

Najgorsze co robic można to pisac! Bardzo dobrze, usuń, zablokuj i wyrzuć z pamięci! Zrobiłam tak samo... Robimy to dla siebie i szacunku - wszystko dla siebie! Popaprane to wszystko, musimy byc szczęśliwe same ze sobą:) facet to tylko dodatek... Bedzie dobrze, a jak będziesz chciała zrobic cos głupiego to wylewaj to tutaj.

Oj dziewczyny... Sama niedawno miałam takie podejście. Zadajcie sobie jednak pytanie czy aby na pewno tęsknicie za ta osoba co jest teraz? Halo? W koncu ona teraz sobie żyje i nie wiadomo co robi, a wy płaczecie w poduszkę! Gdyby kochali teraz było by przy nas! Teraz!
Pewne rozdziały trzeba widocznie zakończyć mimo tego bólu. Całe wakacje bez niego wytrzymałam, chciałam pisac! Tym czasem pisał sobie z pusta lala o niczym tak naprawde - zajrzyjcie do mnie jak chcecie sie dowiedzieć o wszystkim i przeczytajcie komentarze - bardzo trafne.
Buziaki jestem z Wami!

jasne... Do wszystkiego trzeba dojść samemu, my mozemy delikatnie pchnąć ;-)

Staraj sie teraz kierować to w jego strone, Ty masz jego dosyc! Tez mam pare takich słówek, które kojarzą mi sie bezpośrednie z nim. Minie z czasem... Poczytaj książkę, obejrzyj film - to pozwala sie odciąć. Swoje i tak musisz przecierpieć, niestety, za jakiegoś palanta! :-(

A po jaką cholerę piszesz i dzwonisz, skoro facet Cię totalnie zlewa? Może by tak zadbać o jakąś własną godność?

Tak wiem, musze to zrobic, tlumacze to sobie, ale emocje sa silniejsze.. Dziekuje, Wiem, ze dam rade <3

Nie wiedziałam, że będę cierpieć aż tak.
Dla kogoś kto tego akurat nie przeżywa, moje zapiski są śmieszne, żałosne, niezrozumiałe.
Boli mnie że nawet nie miał cywilnej odwagi podać mi prawdziwego powodu (moim zdaniem inna kobieta).
Jeszcze 2 tygodnie temu było idealnie, leżał wtulony i mówił że to przeznaczenie, że nigdy nie zrezygnuje ze mnie.
Co się stało?

  No, Panowie, moze ktorys sie wypowie ?
Duzo dziewczyn pisze, ze wszystko ok, a nagle trach !!!
Tak szybko wam mija uczucie ? Czy klamiecie mowiac, ze kocham cie, ze to przeznaczenie ?
Nawet jesli pojawia sie ta trzecia osoba w zwiazku.To co ? Dzisiaj kochacie, pozadanie, pragniecie jednej, a juz jutro automatycznie to samo czujecie do innej ?
Nie rozumiem tego, jak tag nagle mozna odtracic bliska osobe.Ja to nawet przywiazalam sie do kota sasiadow.Jak go nie widze, to czegos mi brakuje.
A tak bez powodu dac kopa bliskiej osobie? Przeciez takie pary cos laczylo, jakies przezycia, zwierzenia, bliskosc...
Dzisiaj kocha jedna, a jutro inna ? Czy w ogole nie kocha ? Zadnej ?
  W ogole tak mysle, ze strach wchodzic w nowy zwiazek, bo dziewczyna sie zakocha, przywiaze, a facet ni stad, ni z owad da kopa w dupe. Tak ze faceci albo uczuc nie maja, albo te uczucia szybko im  sie zmieniaja.
A czy sa jeszcze szczerzy, uczuciowi, wierni mezczyzni ?
Ktos wie ?

Ahhh, ja tez nie wiedzialam, ze bede cierpiec az tak, i az tak dlugo... na poczatku bylam wsciekla i to w duzym stopniu mna kierowalo, po tym jak sie ryplo katowalismy sie obydwoje jeszcze miesiac, on dzwonil, ja jechalam, gadalismy, rozkminialismy i nawet pare razy wydawalo mi sie, ze uda nam sie w imie milosci. Ba, nawet teraz w slabszych chwilach o tym mysle, chociaz minelo pare dobrych miesiecy. Nadal nie moge wywalic go z fb, chociaz poblokowalam wszystko zeby nic nie widziec. Jest lepiej niz w tych pierwszych tygodniach, nie placze juz caly czas, costam robie, planuje, ale nie ma to wiekszego sensu a ja mam wrazenie ze siedze tak naprawde gdziec przycupnieta w oczekawaniu na prawdziwe zycie. I prawie codziennie rano budze sie z mysla o nim. Cos mi sie przypomina, czasem sni mi sie jego mama. Mam nadzieje, ze to minie w miare szybko, bo mnie przygnebia, ale mysle rozsadnie.
I tez byl dla mnie kochany, najlepszy facet jakiego mialam, znalazlam w nim to, czego szukalam latami i przepadlam jak nigdy wczesniej. Teraz mimo, ze tlumacze sobie te jego wady, to, ze prawdopodobnie jest zepsutym, zdradzajacym facetem popadajacym w skrajnosci to nadal tej bajki nie moge puscic. I spotykam sie z kims innym, ale to sytuacji nie zmienia.
W tych pierwszych dniach co mi pomoglo, to rozpisanie sobie tego wszystkiego na kartce, tego co sie stalo i co wiem, z opcjami, wracam do niego albo odchodze i konsekwencje. Moze Tobie tez by sie przydalo. Bo co tak naprawde by bylo gdyby rzeczywscie zadzwonil, zatesknil i chcial wrocic i bys go przyjela? Zaufalabys? Zapomniala? Ludzie ktorzy sie kochaja, dbaja o siebie, nigdy nie powinnas tak sie przez niego czuc.

Nie wystarczy miłość, by ktoś Ciebie dobrze traktował. Trzeba jeszcze być w jakiś sposób dobrym człowiekiem. Osobiście nie mógłbym kogoś od tak po związku traktować jak powietrze tylko dlatego, że przestałem coś czuć. Przecież prócz uczucia są wspólne relacje i jakieś lubienie drugiego człowieka. Choćby na stopie koleżeńskiej.
Nie powinnaś tego pytania kierować do mężczyzn, bo różnice między jednym mężczyzną, a drugim mogą być większe niż między jakąś kobietą i mężczyzną. Każdy inaczej reaguje, czuje i traktuje innych ludzi. Z różnych powodów wchodzi też w związki. Sama miłość też ma wiele etapów. Od silnych uczuć i euforii do stanu spokoju i bezpieczeństwa. Niektórzy przechodząc do kolejnych etapów twierdzą, że coś się wypaliło ze względu na brak intensywnych emocji.
Jest też opcja, że po poznaniu drugiego człowieka zwyczajnie dana osoba stwierdza, że do siebie nie pasują. Efekt pierwszego wrażenia mija i tyle.

Nie żartuj. Napisałam do Ciebie na priv, odpisz mi proszę.

Też o tym myślałam - o tym jak strasznie trudno byłoby mu teraz wybaczyć, żyć z tym co mi zrobił, z tym że w jednej chwili zabrał mi wszystko w co wierzyłam.

U nas podobnie, tylko trwało to krócej. Ja wiedziałam że jest coś nie tak i obgadywaliśmy to i dochodziliśmy do "porozumienia", on na początku zaprzeczał, potem twierdził że ma jakieś wahania. Sądziłam że w imię miłości uda nam się to pokonać. Ale gdy już ostatecznie przyznał że potrzebuje czasu na przemyślenia, wtedy sama powiedziałam że to koniec.
W każdym razie - był pewien okres "szarpania się", rozmów, a ja nie wiedziałam o co chodzi (do dziś nie wiem).

Daj spokój, związek był za młody, żeby miał wątpliwości. Nie umiał sprecyzować o co chodzi, a zmiany (naprawdę widoczne) zaczęły sie od jego wyjazdu, potem był inny i znikał wieczorami, więc tak - uważam że chodzi o inną kobietę.
Powiedziałam mu na zakończenie coś w stylu że moglibyśmy dalej mieć kontakt, gdyby wiedział czego chce, gdyby mnie kochał jak wcześniej. On na wszystkie te słowa spuszczał głowę. To nie tak, że uniosłam się dumą, buńczucznie tupnęłam nogą i powiedziałam że ma wynosić się z mojego życia. Powiedziałam mu, że skoro nie kocha mnie jak dawniej, to nie mają sensu żadne przerwy. Nie zaprzeczył. On wybrał rozstanie, nie zrobił ani jednego ruchu byśmy się nie rozstali. Mówiłam do niego w twarz że wiem że już nie czuje do mnie tego co wcześniej, czuję że już nie chce ze mną być. Nie zaprzeczał, tylko miał smutną minę.
Możesz pisać co chcesz, ale dla mnie było logiczne że już nie chce być ze mną. Powstrzymałby rozwój wydarzeń, powstrzymałby rozstanie.

Jak bardzo musiał być pewien, skoro np. teraz siedzi w pracy i się do mnie nie odzywa, a zawsze pisał do mnie (ma taką pracę w której się nudzi, siedzi tylko). Ja tez jestem w pracy, zawsze dużo pisaliśmy. Teraz na pewno siedzi i się nudzi a jednak nawet to go nie zmusza do skontaktowania się ze mną.

Mi pomagało pisanie w zeszycie przez tydzień. Wyzalalam się i tak jakbym pisała do mojej córeczki która jest w brzuszku, że nie wiem czemu tatuś nas nie chce, ale poradzimy sobie i nie dam jej skrzywdzić... Przez pierwsze dwa tygodnie on się do mnie nie odzywał. Tak po prostu. Cały czas miałam nadzieję, że się odezwie. Dopiero po dwóch tygodniach poinformował mnie, że to koniec na spotkaniu. To co czułam wtedy... Nigdy tego nie zapomnę. Mama musiała mnie odbierać ze szkoły. Mama! Bo byłam w takim stanie że bym nie wysiedziała. Za psychologa robiła mi pielęgniarka w szkole... Uwierz mi, że też było bardzo ciężko, też czuje ze byl idealny. Ale taki facet nie zostawia w takich sytuacjach. Jedyne w jaki sposób mogę Cię teraz pocieszyć to taki, że będzie coraz lepiej. Teraz tego nie widzisz, ale każdy kolejny dzień będzie łatwiejszy. No, a ja będę zaglądać i starać się wrzucić swoje pięć groszy kochana, jesteś bardzo wartościową osobą i z pewnością sie z tego wyciągniesz. Może teraz nie masz ochoty z nimi rozmawiać, one powinny to zrozumieć, ale jednak może postaraj się. Załóż tą maskę i spróbuj z nimi pogadać o pierdołach. Może przestaniesz myśleć, nawet na 5 minut, ale  to kolejne 5 minut do przodu

Pewnie, że smutna, ale możesz się nią trochę pocieszyć, że nie masz z tym bucem dziecka ;p ja już swoje pierwsze miesiące przeżyłam, teraz czas na Ciebie.

Im szybciej zrozumiesz, że on już nie wróci tym lepiej dla Ciebie. Nie wróci, bo nie kocha, a jeżeli mu się odwidzi to tylko dlatego, że nie uda mu się z tamtą i jednak uzna, że to Ty " jesteś tą jedyną". Chcesz być dla niego opcją? Pytanie retoryczne, bo wiem, że nie chcesz. Jesteś na to za mądra. Nawet jeżeli się do Ciebie odezwie to zrób to dla mnie i nie daj się ponieść emocjom... Nie daj się, bo to może być jego chwilowa euforia. Wiem co mówię. Rok temu dokładnie zrobiłam to samo. Mogłabym mieć ten okres z głowy, ale on wrócił... Nigdy się o mnie tak nie starał jak wtedy... I widzisz... Jest jeszcze gorzej, zostawił mnie z jego najukochańszą córeczką, którą tak kocha przecież... W ciąży nagle zaczęłam być nie do zniesienia... Chociaż przez pięć miesięcy rzygalam i starałam się pokazać moją wdzięczność za każdy dzień jak tylko potrafiłam najbardziej. Nie daj mu wrócić do Twojego życia. Nie daj mu! To jest ten typ... i zostaniesz wtedy z ręką w nocniku. Nie rób sobie tego, zasługujesz na kogoś kto będzie bez względu na wszystko i będzie szukał sposobu... Nie powodu...

Ja też się wyruszyła pisząc to, bo mimo tego, że mam moją małą córeczkę i za nic tego nie żałuję, bo zrodziła się z mojej wielkiej miłości, to czasem żałuję, że wtedy nie miałam na tyle rozumu, żeby dac sobie spokój, albo chociaż czas. Przyjelam go z powrotem odrazu, bez przemyślenia, po trzech miesiącach cierpienia. Ale jestem młoda, głupia, popelnilam błąd. Chciałabym, żebyś Ty wszystko sobie przemyslala,  bo nawet kiedy myślisz, że ktoś Cię kocha bezgranicznie to dla niego słowo "bezgranicznie" może jednak oznaczać jakieś granice i nie być tym samym uczuciem, które Ty czujesz. Wiem, że nie jestem w stanie ustrzec przed tym wszystkich i wiem, że każdy musi przejść wszystko po swojemu, ale nawet jeżeli się odezwie to pomysł wtedy o mnie. Przemyśl wszystko, proszę. Zrób to dla siebie, po prostu. Dla swojej przyszłości, bo może być o wiele lepsza, a cierpieć z pewnością bardziej nie chcesz

Czy Wy też mieliście / macie, że myślicie "współczuję innym, ale na pewno inni nie mieli tak cudownych wspomnień jak ja"?
Wiem, wiem, myślę tak tylko dlatego że te przeżycia były MOJE.
Choć naprawdę u mnie prawie do ostatnich chwil było absolutnie idealnie, papużki nierozłączki, zero kłótni, wielkie przekonanie o tym że to przeznaczenie. Wiem że pewnie wielu z Was może o sobie też to napisać...
Złości mnie, że tak kłamał? Oszukiwał? Choć on na pożegnanie twierdził że nigdy mnie nie okłamywał, że wszystko co mówił i robił było prawdą. Nie mieści mi się więc w głowie że tak PYK! i mu przeszło... Że fantazjował o mnie i nagle w jednej chwili w swojej głowie po prostu podmienił mnie na inną kobietę, a uczucia zostały takie same? Jak to działa? Nie pojmuję tego.

littleboy, zakochana w nutach - może pominęłam coś w Waszych opowieściach, ale czy chodziło trzecią osobe?

Wiecie co obecnie najbardziej mnie denerwuje. Ze bedac gdzies na miescie lub jadac samochodem goraczkowo sie rozgladam czy jej nie mijam, nie ma jej gdzies w poblizu. Czy tez macie/mieliscie poodbnie? Jak nad tym zapanowac?

Zakochana w nutach ile juz jestes po rozstaniu? Ile byliscie razem?

To normalne. Ja mam poodbnie z tym ze zerkam na telefon. Musimy to przetrwac.  Mysle ze na otrzasniecie sie z pierwszego/najwiekszego szoku potrzeba ok miesiaca. Potem trzeba walczyc o zaakceptowanie faktu ze to juz koniec a ex nie jest nasz/nasza i do nas juz nie wroci - to wedlug mnie bedzie klucz do sukcesu, jednoczesnie najciezszy element. Mimo tysiaca mysli mowiacych inaczej trzeba wbic sobie to do glowy. Ja mimo wszystko jeszcze nie potrafie.