Kocha mnie, ale nie podobam mu się - Netkobiety.pl

On ciebie na pewno nie kocha. Niech leci do tych innych co mu się podobają.

Czyli uważacie, że z jego strony to nie jest miłość? nawet jeśli przeniósł się 300km żebyśmy mogli razem mieszkać i wywrócił swoje życie do góry nogami? nawet jeśli planuje wspólne życie? więc co nim kieruje?

uwazamy, co uwazamy, choc na podstawie ograniczonych danych. Bo moze jest rzeczywiscie tak, ze patrzy na Ciebie w stylu, szalu nie ma, ujdzie w tloku, a moze Tobie sie tylko tak wydaje? I nie chodzi tu o to, czy jestes czy nie jestes ladna, bo nie to ladne, co ladne, tylko co sie komu podoba... Choc z drugiej strony, jako kobieta, chyba czujesz, jak dzialasz na konkretnego faceta, widzisz w jaki sposob na Ciebie patrzy, w jaki Cie dotyka itd. itp. wiec raczej ciezko sie pomylic...
Co ludzmi kieruje, ze czasem dobieraja sie w pary troche bez sensu? Dlugo by pisac. Na pewno jest mu z Toba dobrze, odpowiadasz mu pod wieloma wzgledami, ale nie pod kazdym. Moze jest z tych, co uwazaja, ze nie mozna miec w zyciu wszystkiego? Nie wiem...

edit: zreszta, poczytaj siebie...Nie jestes zadowolona w tym zwiazku. Przeciwnie, czujesz sie zle, jako kobieta. Masz kompleksy. Tak ma wygladac Twoja przyszlosc z ukochanym? Chcesz codziennie przegladac sie w oczach swojego mezczyzny i widziec Kopciuszka?
Ja bym nie mogla. Nigdy w zyciu.

No właśnie nie widzę, dlatego postanowiłam się tym podzielić  Wami.  Jeśli z nim podejmuję ten temat to od razu sie denerwuje i gada, ze sobie wymyślam, że mu się podobam, że myśli o nie poważnie itd Tylko nie ma to żadnego odzwierciedlenia w zachowaniu. Nigdy nie powiedział mi, ze w czymś ładnie wyglądam, w ogóle nie słyszę komplementów...na co też już mu uwagę zwracałam jakieś dwa mc temu. I powtarzałam, ze przecież go nie trzymam przy sobie, jeśli mu nie odpowiadam to droga wolna. Ja wiem, że dla większości z Was jest to śmieszne, ale mnie to strasznie męczy...

Ludzie przy doborze partnerów kalkulują. Nieco inaczej kalkulują faceci (dużo częściej po stronie za/przeciw wymieniając cechy fizyczne) a inaczej kobiety, gdzie cechy fizyczne są mniej kluczowe. Bardzo często jest to nieuświadomiony proces, którego efektem (po zestawieniu "plusów" i "minusów") jest werdykt "podoba mi się!" (bądź odwrotnie). Kiedy nie zastanawiasz się, nie kalkulujesz ale od razu wiesz, czujesz, że to jest "to" no to właśnie jest to Z opisu wynika że to nie to

Mnie się jednak wydaje, że Autorka szuka dziury w całym. I dopisuje treści do teorii o własnej nieatrakcyjności.
Jest po prostu zazdrosna o inne, może ładniejsze i zgrabniejsze, za którymi partner może się oglądać.
Indagowanie o typ kobiety dla niego, to według mnie wyraz niskiego poczucia własnej wartości.

Co, Autorko, odpowiedziałaś na jego pytanie, będące odpowiedzią na Twoje. To, o  typie kobiety dla niego?

,,Podobają mu się inne, co daje mi do zrozumienia często, o ile nie zawsze na mieście. Dlatego też już nawet nie lubię z nim wychodzić... boli mnie kiedy wgapia się w inne w taki sposób w jaki na mnie nigdy nie patrzył/patrzy. Przez to czuję się gorsza, nieatrakcyjna... nie ma mowy o żadnej wyjątkowości w jakimkolwiek stopniu. ,,
Ona sobie tego nie wymyśliła. On ja krzywdzi bedac z nia braku laku i daje jej to caly czas odczuc, a to już nie jest normalne. Msci się na niej za swoje wybory?

Excop - tak, odpowiedziłam... że gdyby w moim typie nie był to nasz związek nie miałby miejsca. On na to już nic  z siebie nie wydusił.

Odczucia są jednak częścią rzeczywistości. One również ją kształtują. Nie ma więc sensu chirurgiczne oddzielanie ich, jakby to były kompletnie dwie odrębne, niestykające się sfery.
Niskie poczucie własnej wartości jest tu oczywiste, ale pojawia się pytanie czy takie już było, gdy weszła z nim w związek, czy takie się stało. Ona nie czuje, że się mu podoba. On jak widać nie robi wiele, aby czuła, że się jemu podoba.
Albo on znajdzie lepszą opcję pierwszy, albo ona, bo dla siebie nawzajem najlepszymi opcjami nie są. Wystarczy teraz adoracja ze strony innego mężczyzny, aby  na zasadzie kontrastu, doszła do wniosku, że związek, w którym obecnie jest, jest niesatysfakcjonujący. Dla niego z kolei wystarczy atrakcyjna w jego oczach kobieta. Obydwoje rozglądają się już za lepszymi opcjami, choć przyznać się do tego jest trudno...

w związku z tym co tak konkretnie ujęłaś

namawiam do rozmowy, do wyjaśniania, do czegoś głębszego w relacji
w pewnym przekroju wiekowym, nikt nie odpowie sobie świadomie a już tym bardziej negatywnie o sobie, sprzed związku, wychodziłam, byłam otwarta, miałam koleżanki

i takie inne historie,

w większości tak jest, a związek czemu ma służyć jak nie rozwojowi, życiem w pewnym sensie w lub z odczuciem

"rozmowa" zwłaszcza bez słów jeszcze nigdy nic realnego oprócz wycofania i rojenia w głowie nie przyniosła, chyba

nie sądzę że się rozglądają jak pisałaś, czują ze coś nie tak, bo pewnie brak tego właśnie

co na chwilę obecna dla mnie jest, jedyną droga w związku, żeby uczucie kompromitacji pokonać to właśnie trzeba działać, a do działania nie zaliczam już trzymania się stanowiska "bez słów"

kwestia przełamania własnych granic, i zmiana szyfrowania z "alfabetu morsa" na wspólną rozmowę

jak to jest to zadziała, jak nie strat i tak nie będzie

Rozmowa jest świetna, ale nie w sytuacji gdy OBOJE wiedzą co jest grane, ale jedna ze stron (w tym przypadku facet) chce podtrzymać status quo. Jemu nie zależy żeby ten związek 'ulepszać', on chce po prostu żeby on trwał, chce być w związku ponad wszystko. W tej chwili to jest jego priorytet "wróbel w garści, a nie gołąb na dachu".
Dlatego jego zachowanie jest niekompatybilne z deklaracjami bycia szczęśliwym i stąd sugestie, że Autorka "szuka dziury w całym", albo odpowiadanie pytaniem napytanie: "a ja jestem w Twoim typie?" - co w wolnym tłumaczeniu oznacza ni mniej ni więcej: "Tak, nie jesteś, ale ja w Twoim też nie więc jest 1:1".

Dlatego nie liczyłabym na SZCZEROŚĆ gdyby jakimś cudem doszło do takiej rozmowy. Jemu, ze swoimi celami, opłaca się bardziej jej unikać.
Jeśli Autorce również odpowiadałby związek na pół gwizdka, to wszyscy byliby zadowoleni. Na szczęście jej nie odpowiada.

Ps. Autorko, nie napisałaś nic o Waszej przeszłości. Czy Twój facet czasami nie ma za sobą związku, gdzie był zakochany bez wzajemności i/lub został zraniony/zdradzony?
Tacy panowie są pierwsi do poszukiwania w kolejnym związku bezpieczeństwa właśnie i na początku wchodzą w związki z "drugą opcją" jak w masło, bo to im daje poczucie, że nie będzie powtórki z rozrywki.

No i właśnie tutaj się wszystko zgadza. Dwie dziewczyny go zdradziły, a trzecia po prostu z niego zrezygnowała po miesiącu... więc masz w 100% rację. Szkoda tylko, że jestem w takim położeniu. Mnie taka druga opcja nie odpowiada i nigdy się na nią nie zgodzę. Rozstanie będzie chyba najlepszą opcją, chociaż zaraz pewnie pojawią się rady by zmiany dokonać jeszcze przy nim, a później zostawić...by w ten sposób mu utrzeć jeszcze nosa.

Może i przeniósł się 300km, by z Tobą zamieszkać, może i mówi że cię kocha, ale możesz być pewna, że skoro otwarcie mówi ci, że mu się fizycznie nie podobasz i ogląda się za innymi, to i tak w końcu to pęknie.
Jestem tego pewna.

Brutalnie ale szczerze.

Jak tylko jakaś atrakcyjna zwróciłaby na niego swoją uwagę, to byś go tyle widziała.

To jest taka typowa łajza, która jest z kimś byle być i łechtać swoje ego, bo wie że nie ma szans na to czego naprawdę pragnie.

No przykre to jest. Ale niestety, zdradzeni faceci (a on widać tego jeszcze nie przetrawił, o ile kiedyś przetrawi w ogóle - widać, że steruje nim ego i brak mu empatii) nie mają skrupułów. Dlatego ja mam zasadę, że nigdy nie wchodzę w relację z gościem, po którym nie widzę że naprawdę mu się podobam.
Po pierwsze - takie podejście eliminuje problem, o którym mówimy. Po drugie - jestem na etapie mentalnie i fizycznie myślę też (jeszcze ), że nie muszę się godzić na pół środki.
Z tego co napisałaś o sobie to Ty też, więc.. You go girl! Kopnij Dziada w dupę.

Hmm.. Plan z "ucieraniem nosa" w sytuacji, gdy ktoś uplasował nas poniżej siebie ma bardzo niskie szanse powodzenia.
Z dwóch powodów: 1. Jesteś zaangażowana emocjonalnie, a on nie, lub w niewielkim stopniu - na pewno zaangażowane jest jego 'ego', ale to 2 różne sprawy.
2. Przeskoczenie z opcji 'pod' na 'nad' to raczej proces niż kilkudniowa akcja. W związku z tym kosztowałoby Cię to sporo energii , musiałabyś opracować pewną strategię i jej się twardo trzymać.
I wreszcie po 3. (najważniejszy minus takich strategii) Uzależniona byłabyś od wyniku całej akcji, czyli znowu - jakby ironicznie to nie zabrzmiało - on miałby "głos" decydujący. Albo byś mu tego nosa utarła albo nie. I wtedy co? Przegrywasz podwójnie (bo 2 raz), a inwestycja też jakby nie patrzeć podwójna. Lipa.

W takich sytuacjach zawsze powtarzam, że odejść nie równa się przegrać. Jest dokładnie odwrotnie.

Nie mów że masz klapki na oczach, jak się spotyka piękno, to czemu się tym nie cieszyć
tylko jak się sepuku tym samym robi, no to lipa

Otoz to Raven.  Byly dwie takie sytuacje,  ze myslalam,  ze skoncze pkaczem.  Siedzieliśmy na dworcu,  czekajac na autobus.  Obok stala dziewczyna,  moim zdaniem przecietna z twarzy,  ale zgrabna,  odkryty brzuch.   Siedzialam po jego lewej,  ona stala po prawej.  Przez caly czas (ok 10min) cal czas sie na nia gapil.  Nie zwracając na mnie uwagi przez dluzszy czas.  Pozniej mnie wielce przytulac chciał,  juz  bylam tak zla,  ze kazalam mu sie odsunac.  Zaczal glupio pytac o co mi chodzi itd.Po chwili wsiedliśmy.  Wolne byly tylko siedzenia na koncu.  Po chwili weszla druga,  ladniejsza od tamtej i usiadla obok nas,  tzn obok niego.  Jechalismy 1,5h ona przysnela.  Odwracam gliwe chcac mu cos powiedzieć,  patrze,  a on cebtralnie sie jej przypatruje.. Nie wiem co by zrobil jakby mogl.  To bylo straszne.  Wkoncu juz lamiacym ale wkurzonym glosem mowie,  zeby do niej zagadal,  a nie sie gapil,  na co on" co Ty myslisz,  ze ja sie na nia gapie?! "  klamal w oczy nosz k...  Przeciez widzialam gdzie i w jaki sposob patrzyl

Zacznę od zacytowania klasyka
Don't read beauty magazines, they will only make you feel ugly

Wg mnie oboje macie niską samoocenę co niekoniecznie spowodowane jest tym, że jesteście brzydcy. Może oboje czytacie za dużo tzw. beauty magazines Może Twój facet nawet myśli, że mu się podobasz ale może nie potrafi tego okazać? Najprawdopodobniejsze jest jednak to, że Ty nie wyglądasz jak kobieta z okładki jakiegoś tandetnego magazynu

a Twója facet nie wie sam jakie kobiety mu się podobają więc dał sobie wmówić przez mass media jakiś standard urody do którego zapewne Ty ani on nie dorównujecie. Tak samo zresztą jak 99,9999999% populacji.

Rada? Uwierz w siebie i/lub znajdź kogoś kto Cię będzie dowartościowywał komplementami.

Bardzo dobrze, że się nie porównujesz. Mnie się nie podobają kobiety z okładek magazynów.

Zainteresował mnie Twój wątek, bo przeżyłam kropka w kropkę to samo. Nie ma innej rady i jedyne co proponuję to UCIEKAJ! Uwierz mi. Mój były, który był w moim typie, traktował mnie i mówił mi to samo jak ten Twój. Wcześniej był zraniony przez inną a ja byłam tą drugą bezpieczną opcją nie w jego typie urody. Ja wysoka ciemna blondynka a jego typ - niskie drobne brunetki. Przepaść prawda? Mimo że wiedziałam co jest grane, to trwałam w tym wypierając z siebie faktyczny stan rzeczy. I co? Strasznie się na tym przejechałam. Czułam się coraz gorzej. On gapił się na inne, nie pociągałam go, nawet seksu było tyle co nic, bo on tego nie czuł... Moja samoocena spadła poniższej zera, zaczęłam się czuć jak "podkobieta". Byłam ciemną blondynką naturalnie, ale dla niego przefarbowałam się na ciemny brąz. To jeden z tych aktów desperacji i prób upodobnienia się do jego wymarzonego typu... Nie muszę mówić, jak beznadziejnie się czułam. A on? Brak wspomnianej wcześniej empatii, spokojne "przyjacielskie" podejście do naszego związku, próby ubierania mnie, sugerowania co powinnam zmienić w swoim wyglądzie, a sfera romantyczno-erotyczna nie istniała w tej relacji... Czułam się staro, niekobieco, czułam się jak jego babcia, która troszczy się o wnuczka, rozglądającego się za innymi, potem nawet gdy mu o tym wypominałam w kłótniach, gdy mówiłam o swoich odczuciach, wymagałam jakiegoś innego traktowania mnie, on uciekał na portale randkowe i szukał sobie właśnie tych w swoim typie... Wiesz ile razy było takich sytuacji o jakich wspomniałaś? Mnóstwo. To mnie niszczyło. On nigdy sam z siebie nie chciał zakończyć naszego związku, robiłam to ja kilka razy, bo on wolał na mnie zrzucić ten obowiązek, niż być tym który odchodzi, by później znowu się sparzyć na innej i potulnie wrócić do swojej bezpiecznej przystani - już raz tak było. A ja na to wszystko pozwoliłam i do dziś nie mogę sobie wybaczyć.

Taki człowiek ma niskie poczucie wartości i zachowuje się dokładnie tak jak opisała to elle88. Tęskni za czymś, czego wie, że mieć nie może, a chciałby. Mój powtarzał mi że w życiu nie można mieć wszystkiego. To co przeżyłam to jakaś trauma i popadłam po tym związku w depresję.  Zakończyłam go ja, ale on już od razu znalazł sobie inną - ale jaką to nie wiem. Nie obchodzi mnie to. Wcześniej zanim weszłam z nim w związek, czułam się atrakcyjna i nie miałam problemu z samooceną. To był mój pierwszy chłopak i dlatego to rozczarowanie jego podejściem do mnie było dla mnie traumatyczne. Po rozstaniu zaczęłam wyglądać i czuć się lepiej, ja się sobie zawsze podobałam, ale uraz w psychice został. 

Tak więc nie licz na cud, bo jeśli już teraz czujesz się niepewnie, źle, brzydko, nieatrakcyjnie przy nim, to tak już będzie, bo on nie zrobi nic, nie zmieni się, bo on nie będzie udawał, że jesteś spełnieniem jego marzeń. Radzę Ci dla twojego dobra, nie męcz się i kopnij go w cztery litery zanim on to zrobi, gdy już pozna swoją boginię.

To są właśnie te momenty szczerości, przebłyski, na które trzeba zwrócić uwagę i natychmiast reagować. Nie dać się mamić zapewnieniami, bo są zwykłym kitem, który tylko przedłuża stan obecny (niewątpliwie wygodny dla niego). Dlatego o szczerych rozmowach można w takiej sytuacji pomarzyć. Nie stać ich na szczerość wobec siebie, ani wobec innych. Trzeba odejść i nie męczyć się.

blue_mermaid masz rację.... właśnie czekałam na osobę, która doświadczyła czegoś podobnego. U mnie jeszcze nie jest tak tragicznie,ale bedzie bez wątpienia. Może jeszcze nie mówi mi wprost przykrych rzeczy ale na Boga, nie jestem ślepa i widze.  W chwili obecnej na pewno nie pisze z nikim inym, ani nie szuka. Przeżyłby na pewno rozstanie, ale myślę, że później poczułby ulgę. Przywiązał się, jest od=sobą wrażliwą. Ma niską samoocenę, wiem to nie od dziś. I zdaje sobie sprawę, że jestem jego "drugą opcją".

Widzialam jego byle na fejsie,  jedna nawet ladna,  ale gruba przesada z makijazem... I tez taka trochę  rura ta druga znowu naturalna,  ale deska i tez moim zdaniem przeciętna .   Ta trzecia ,  ktra zostawila go to malolata i jeszcze fiu bzdziu w glowie.

Mój bał się samotności. Unikał sytuacji w których potencjalnie mielibyśmy się rozstać - on nie miał na to odwagi, wszystkie rozstania inicjowałam ja, bo nie potrafiłam ciągnąc tego dłużej. Mój może i czuł przez chwilę smutek, ale wiem, że poczuł ulgę po rozstaniu - szkoda tylko, że nie miał jaj żeby samemu odejść, uczciwie, no ale z takimi tak właśnie jest... To co go przy mnie trzymało to strach przez samotnością, przywiązanie, jakaś tam sympatia, ale na pewno nie miłość i nie pożądanie. Dziś wiem, że chodzi z nową dziewczyną. Nie wiem czy ona spełnia jego oczekiwania, ale jeśli nie i jeśli on znów związał się z kimś z braku laku, to historia się powtórzy. Ale nie mam zdrowia, żeby się nad tym zastanawiać. Teraz na szczęście jestem ostrożniejsza, wolę być sama i dobrze mi z tym, nikt mnie nie dołuje.

Święte słowa. To baaaardzo subiektywne jest. Najbardziej mnie irytuje jak kobiety się porównują z laskami z beauty magazines i na podstawie tych porównań wierzą świecie, że są brzydkie. Jak takiej powiem, że jest piękna to później bierze mnie za desperata, psychopatę lub w najlepszym razie zboczeńca

Było mi raz dane. Najpierw dostałem kosza bo panna powiedziała mi, że się jej mój kolor włosów nie pododobał a póżniej wyszła za glizdowatego łysolka

To prawda. Wygląd jest tylko jednym z czynników. W Holandii większość kobiet w moim przedziale wiekowym pytały się jedynie czy jestem kissable

O takiego kissable im chodziło?
I najważniejsze pytanie: czy spełniłeś kryterium?

troche wyrozumialosci... A do kogo maja sie porownywac? Do Fiony ze Shreka? ;-) Choc to moze dobry pomysl. Przynajmniej nie beda miec kompleksow :-)

Jknetkobiety, ależ koleżanko w Nim nie znajdziesz szczęścia, On Cię na pewno nie kocha.Przecież ,aby doszło do głębokiego słowa miłość ...musisz się najpierw podobać. On postawił na wartości wewnetrzne,które z całą pewnością posiadasz.Pewnie zdecydował, że jesteś pod tym względem dla Niego super partią.I z tego też powodu jest z Tobą.Ale fizycznie nie jesteś w Jego typie .Pozdrawiam

https://youtu.be/9QeyvjpbmMU

Wiem,wiem to bolesne ....On to zrobił bo wcześniej kierował się właśnie zauroczeniem zewnętrznym .Jednak w chwili gdy został zraniony .Stwierdził że, to nie o to chodzi że wygląd się nie liczy...

Jesteś atrakcyjna ,tylko On ma inny gust...Nie jesteś w Jego typie.

Przykro ...i mi również:(faceci często są bez serca.

To akurat jest oczywiste