Walka o Miłość po rozstaniu - Netkobiety.pl

Musisz się nauczyć okazywać uczucia. Zastanów się czy tylko z nią tak miałeś czy zawsze taki byłeś ? My kobiety lubimy słyszeć, że jesteśmy kochane-mimo tego, że to wiemy, lubimy być przytulne, całowane itd a jeszcze milsze staje się to kiedy facet robi to ze swojej inicjatywy. Ona zapewne boi się dać Ci drugą szansę, bo nie chce znowu angażować się w to wszystko sama, a na dłuższą metę staje się to niestety męczące. Jeśli chcesz ją odzyskać to rób wszystko małymi kroczkami, nie narzucaj się, pokazuj, że interesuje Cię co u niej, wspieraj ją no i mów szczerze to co czujesz, nie ma nic złego w mówieniu "tęsknię", "kocham" w końcu pierwszej lepszej osobie spotkanej na ulicy tego nie mówimy, tylko tej wyjątkowej.

nie bądź stalkerem i daj dziewczynie spokój.
niech w końcu zazna szczęścia.

Dziękuję za wszystkie odpowiedzi,

Brainless, tak masz rację szczęście mi nie dopisuje. Prawda jest taka że przy poprzednich zranieniach oddawałem całego siebie a teraz, co absolutnie nie jest wytłumaczeniem,
bałem się w pełni okazać swoje zaangażowanie w strachu przed kolejnym niepowodzeniem. Jak pisałem wcześniej nie znaczy to ze nie kochałem.

Klio, Lika-15
Zastanawiałem się nad przyczynami swojego zachowania niejednokrotnie. Ale cóż mogę powiedzieć, kierował mną strach przed kolejnym zranieniem które i tak przyszło. Więc teraz wiem że nie warto było ukrywać tego wszystkiego co kryło się głęboko w sercu. Pytania o przyczynę zachowań już padły, ciężko było mi na nie odpowiedzieć bo ich w tej chwili sam nie pojmuję. Nałożyłem sobie za dużo obowiązków na głowę i zatraciłem się w swoim życiu. Zapewnić mogę że nie jestem człowiekiem bez emocji, jestem rodzinnym spokojnym facetem, niestety wiele z swych emocji kryje w sobie, ale o kolejną szansę chcę walczyć nie dlatego by być tym samym zimnym facetem, ale by być w końcu tym prawdziwym sobą - bez lęków.

Inia,
Zgadzam sie z Toba co do strachu jaki musi w tej chwili nią kierować. Przyznam że rozstanie nie było łatwe, wiele emocji i bardzo trudno było każdej z stron odwrócić się i puścić ręke drugiej osoby kierując się w drugą strone. Rozumiem co musi czuć w tej chwili, i nie chcę się jej narzucać.

Mimo wszystko uważam że nawet jeżeli to były aż 3 lata, to stanem rzeczy zawierały w sobie chwile złe, ale i wiele dobrych. To co źle zrobiłem to wiem i przekonałem się o tym dotkliwie. Mimo wszystko muszę wyciągnąć z tego nauczkę, ale na pewno nie chcę odpuścić tej Miłości. Jak już pisałem, nie był to mój pierwszy związek, ale był pierwszy z Kobietą z której widzę przyszłość.

Ja zawsze będę uważać ze jeśli przyczyną rozstania nie była zdrada czy oszustwo a ludzie nadal się kochają,  to należy walczyć.
Dobrze ze podałeś się autorefleksji.
Zauważyłeś juz ze wycofanie nie chroni przez zranieniem. A wręcz przeciwnie - gdybyś okazywał jej miłość to pewnie bylibyscie dziś szczęśliwi.
Zacznij po prostu - jak przyjaciel.  Daj jej kilka dni na ochloniecie a potem zaproś na obiad. Do kina,  na kolacje. Spotykaj się z nią,  rozmawiaj,  poznaj ja lepiej.
Tylko nie czekaj za długo bo u kobiet to jest chwila i juz jest po ptakach.

Mały update z mojej strony.
Nie potrafie dzis spac. Dowiedziałem się że to rozstanie tak naprawde jest z powodu nowego faceta. Dziwiło mnie dlaczego nagle zaczela sie interesowac meczami?
Ja głupi biore do siebie jej slowa o tym co zepsułem w tym związku, mimo tego że cały czas myślałem o wspólnej przyszłosci, nie zdradzałem, szczerze kochałem,
poddaje sie autorefleksji staram sie naprawić błedy..
A prawda jest taka że wszystkie powody rozstania wymienione przez nią były próbą usprawiedliwienia swojego postepowania, tego że znalazła sobie kogoś innego, do tego oczywiście jeszcze bedzie zaprzeczać że nikogo nie ma i wymawiac górnolotne zdanie że chce sie skupic na sobie, na swoim rozwoju w najblizszym czasie tylko dlatego by mniej mnie bolało - bo przeciez nie chce zebym cierpiał. Jakie to prymitywne..

Przepraszam Was, dziekuje tym za to ze chcieliscie mi pomóc. Teraz juz przestałem wierzyć w prawdziwą Miłość. Nie wierze juz w żadne słowa, żadne zapewnienia..
żyć sie nie chce a trzeba, tylko jak? jak pchać ten wózek do przodu?