Zemsta jest słodka, czy cierpliwa? - Netkobiety.pl

Ja się mścić nie musiałem. Wszystkie kobiety, które gardziły moimi względami, spotykały potem zawody miłosne. Można powiedzieć, że los sam im wymierzył karę. Czy miałem satysfakcję? Jasne! Zemsta w białych rękawiczkach

Mój były mąż chcący wytoczyć mi o jakąś pierdołę sprawę sądową (bo on to akurat lubi się mścić, nawet jak nie ma za co ) w przeddzień złożenia tego wniosku złamał mostek, 2 kręgi i 4 żebra Taki przykład z życia
A ogólnie to ja czasem sobie myślę, że się zemszczę, ale potem olewam. Samo myślenie mi wystarcza i mnie uzdrawia A potem - jak Feniks napisała - obojętność i w nosie mam. Z małą przerwą na uchachanie się do łez po wiadomości o tym złamanym mostku

Droga Feniks, teoretycznie masz rację, choć podziwiam Cię, że tak łatwo uzyskujesz obojętność wobec kogoś kto pewnie miał jakieś znaczenie w Twoim życiu. Też uwielbiam poczucie obojętności, bo wiem, że to właśnie boli wielu facetów, w szczególności tych którzy cieszą się dużym powodzeniem. Jednak nie zgadzam się z tym, że zemsta oznacza bezsilność, nieporadzenie sobie z emocjami i jest słaba- zależy JAKA! Oto mój dowód:
Historia miała miejsce z 3 lata temu. Poznałam swój wyśniony ideał- blondyn, niebieskie oczy- normalnie łamacz kobiecych serc. Nie mogłam uwierzyć, że zainteresował się akurat mną! Zaczęliśmy się spotykać- ale jakoś dziwnie nie chciał iść ze mną na miasto...raczej spacer, a potem głównie u niego. Byłam tak zapatrzona, że w ogóle mi to nie przeszkadzało i nie zauważałam, że chodzi mu tylko o jedno...spławił mnie jak zaczął zauważać, że chyba mi zależy. Powiedział, że nie zakochał się we mnie i jak teraz do tego nie doszło to już nie dojdzie i że zawsze możemy się spotkać tak po koleżeńsku "na piwo". Znalazłam resztki sił i uśmiechem odparłam, że ja też się nie zakochałam, bo nie umiem ot tak i że było miło i dziękuję za wszystko Po powrocie do domu płakałam, strasznie! Nie mogłam do siebie dojść. O dziwo chyba zabiłam mu gwoździa tym zachowaniem bo zaczął do mnie pisać w nocy, że mu mnie brakuje i w ogóle...bo wielu jego namowach spotkałam się z nim i wiedziałam, że to jest czas na ZEMSTĘ! Wiedziałam doskonale, że nie będzie chodziło mu tylko o piwo, w szczególności, że spotkał się ze mną uciekając z nieudanej imprezy, więc doskonale wiedziałam, że jestem ZNÓW traktowana jako czasoumilacz i klin. W trakcie spotkania, gdzie znów chciał mnie zaciągnąć do siebie na chatę miałam szampański humor Rozmawiało nam się wspaniale jak zawsze, bo on jest naprawdę ciekawym człowiekiem, tylko gdzieś tam się zagubił chłopaczyna. Nagle spytał się mnie, czy może mnie pocałować. Odpowiedziałam zdziwiona, że jak to? że ustaliliśmy, że się kumplujemy, więc? On powiedział, że on nie wie czego chce, bla bla bla, u tak kilka razy go uniknęłam- ale on się nie poddawał- ja go też trochę podkusiłam, w końcu zgodziłam się na pocałunek, zaczęło być namiętnie, rozpaliłam go do czerwoności, strasznie się napalił i padło pytanie "idziemy do mnie?" a ja zdziwiona, ale po co!? (doskonale wiem, że chodziło mu o relacje typu fuckfriends) i tak przekomarzałam się z nim, aż nie wytrzymał i powiedział dosłownie, że chce dać mi ORGAZM! Nie wiem jakie siły powstrzymały mnie od śmiechu! Spojrzałam się na niego siedząc rozkraczona na nim, że stoickim spokojem odpowiedziałam, że mi w życiu chodzi o coś więcej niż orgazm i wiem, że on nie jest mi w stanie tego zapewnić Jego mina? BEZCENNA- myślę, że to była dla niego nauczka na całe życie i wyciągnie może kiedyś z niej odpowiednie wnioski Moje poczucie wartości? +10000000
Także mądra, przemyślana zemsta, nie jest słaba

Zemsta, teoretycznie, oczywiście jest cierpliwa ,ale to nie przesądza o tym, czy w praktyce jest słodka. Jeżeli już ktoś się chce naprawdę zemścić, to wydaje mi się, że zdecydowanie powinien poczekać na dobry moment Przy czym paradoksalnie czyjaś cierpliwość może uchronić od zemsty. Upływający czas nie tyle leczy rany, co wycisza i uspokaja emocje.

Nie do końca jestem przekonany, czy można postawić znak równości pomiędzy uważaniem, że los powinien mi coś wynagradzać, a czerpaniem satysfakcji z takiego, czy innego jego obrotu. Powiedzmy, nie popieram bicia ludzi, ale kiedy człek idzie wieczorem w ciemną uliczkę, mimo, że go przed tym ostrzegałem i dostaje po mordzie to z jednej strony jest mi go żal, a z drugiej... mam satysfakcję, że dostał nauczkę, że mnie nie posłuchał (i że znowu miałem rację).

A co do drugiego pytania... cóż... nieprzypadkowo wybrałem sobie taki, a nie inny nick

Jak widać po Twojej reakcji, dokonały dobrego wyboru

Zdecydowanie taka zemsta należy do moich ulubionych <3 szach i mat! Wcale nie pokazuje się wtedy swojej słabości, tylko siłę, a dany delikwent może tylko się bić w pierś, że stracił taką osobę jak Ty! Życzę wszystkim forumowiczom własnie takich zemst <3

No nie mogę się zgodzić i myślę, że przykład podany przeze mnie jest jednak na dobrym potwierdzeniem mojej tezy. Jeżeli poprzez zemstę, możemy utrzeć aroganckiemu dupkowi, który traktował kogoś przedmiotowo nosa i naświetlić, że jego postępowanie do dobrych nie należy, to co jest w tym złego? Myślę, że tu raczej działa zasada, że zło dobrem należy przezwyciężać- lecz czasami żeby dany człowiek to zrozumiał własnie trzeba się zniżyć do jego poziomu i pokazać mu jakby lustro. Żadnej wojny nie ma- po tej sytuacji uzyskałam właśnie poczucie owej WOLNOŚCI, bo wiem, że wyszłam z twarzą i jeszcze może dałam mu do myślenia, a nóż widelec on się zmieni i zacznie traktować kobiety jako ludzi z uczuciami? Tego mu życzę z całego serca.

Nie wierzę w karmę. Dostrzeganie w cudzym nieszczęściu pewnej "sprawiedliwości" za nasze krzywdy, ale "sprawiedliwości" bez naszego udziału, to też moi drodzy pewna forma zemsty ...

Weź pod uwagę, że poczucie wyrządzonej krzywdy może być subiektywne. To, co nazywamy karmą jest bardziej ukrytym pragnieniem zemsty. Na pewno pewnego rodzaju pocieszeniem. A dobrze mu tak... Poczuciem sprawiedliwości dopełnionej przez los. Tak czy siak "karma" jest dla ludzi słabych. Tych, ktorzy albo nie potrafią dokonać zemsty (bez względu na to czym ona miałaby być) alby tych, którzy nie potrafią wybaczyć, zapomnieć i iść dalej nie oglądając się za siebie.

Nie uważam, że ludzie mszczący się ( ale nie jakoś psychicznie bez przesady) czy wierzący, czekający na karmę są SŁABI, wszystko jest dla ludzi i może mieć pozytywny zamiar jak intencje zemsty są jednak dobre! Czy dla osoby, której chcemy ją wyrządzić, czy przede wszystkim dla siebie! Jeżeli zemsta jest naprawdę podła, raczej nie odczujemy satysfakcji z jej realizacji, ale chyba nie ma tu człowieka, który kiedyś satysfakcji z tego powodu nie przeżył, nie uwierzę w to W podanym przeze mnie przykładzie zemsta okazała się dla mnie antidotum i ostatecznym uwolnieniem się od tego człowieka
Wiem, że milczenie jest złotem, ale to jest bardzo trudne! Ignorować kogoś, kto jednak miał wpływ na moje życie...nagle odciąć się jak się o kimś myśli, jak wy to robicie!?

hahahaha,choć fanką zemsty nie jestem, to akcja z rzeżucha jest świetna

Boskie szkoda, że nie mam na kim wykorzystać

Dajcie spokój. To są żarty. Zemstą jest coś z czym człowiek, na którym ktoś się zemścił musi żyć, ponosić tego konsekwencje. Zemsta ma naprawdę przykry wymiar.

Ale czy ty aby nie przesadzasz z tym "honorem" czy jak to tam okreslic? O jakim "wciaz mnie boli" mowisz w tym wypadku jezeli rzecz miala miejsce w trakcie rozstania? To się działo w trakcie jednego  tygodnnia, final nastapil w momencie zamkniecia drzwi za soba.

To bylo dla niej genialne zalatwienie sprawy - zamiast zostawic sobie w pamieci gorycz bycia ta zdradzana a na koniec wyrzucona z wlasnego mieszkania po tej akcji ktokolwiek o tym wspominal to byl ubaw . Zamiast byc sierotka, ktorej facet przyprawil rogi  byla babka z jajami ktora zakonczyla g***ny zwiazek komedia. Zadnych lez, zadna krzywda sie nikomu nie stala, a efekt "terapeutyczny" przedni

@Iceni, ja też nie widzę w takich "psikusach" ani wyszukanego specjalnie humoru, ani 'klasy'. I też niespecjalnie potrafię wczuć się w sytuację gdzie po czymś takim czułabym się jak "Królowa świata"

Wiem, że znajoma chciała odreagować, ale twierdzenie, że po takiej akcji  pokazała siłę czy, jak wolisz - jaja, jest moim zdaniem trochę naciągane, ale.. whatever. Ważne, że dziewczyna lepiej się czuje

Miałaś go olać z miesiąc temu.

Droga Feniks, z całą pewnością masz prawo mieć odmienne odczucia i opinię i ja to szanuję, na tym polega właśnie forum, aby przedstawiać różne pola widzenia i wyciągać z tego wnioski. Każdy jak widać interpretuje "zemstę" na swój prywatny sposób i spodziewałam się tego zakładając ten temat! I tak masz racje, poprzez tę akcje udowodniłam sobie, że się z niego wyleczyłam i co ważniejsze pokazałam to też jemu- mam wrażenie, że on już był na tyle pewny siebie, że myślał, że będzie na każde moje skinienie. O nie! masz rację, że zemsta własnie jest jakimś sposobem na odreagowanie i BARDZO DOBRZE! Bo moim zdaniem tłumienie w sobie emocji jest bardzo niezdrowe! Widzisz, niektórzy pozostając właśnie bierni wobec krzywdy, którą im się wyrządza odczuwają porażkę własnie dwukrotnie, co jest złego w tym, że chcą bronić swojego honoru? Lepiej nadstawiać policzek? Kurcze no ja nie jestem masochistką, nie wiem jak Wy. I ostatnie pytanie, ile zajmuje Ci czasu uzyskanie "stanu zobojętnienia"?

Dokładnie tak jak pisze Iceni, zamiast być tą sierotą kobieta pokazała gdzie raki zimują i mi się to bardzo podoba! I ten efekt terapeutyczny, naprawdę to działa i na swoim przypadku mogę potwierdzić

Nie zgodzę się z tym, że zemsta ma tylko PRZYKRY wymiar. Ze wspomnianym "kolegą" mam pozytywne kontakty, ale myślę, że już nie odważy się na WIĘCEJ Myślę właśnie, że zyskałam u niego respect i już wie, że ma do czynienia z "twarda sztuką"

Tomek, własnie zemsta może w końcu uwolnić kogoś od problemu raz na zawsze, a nie dusić w sobie i snuć domysły i dać się zdeptać.
Beyondblackie, no Twoje pomysły zemsty na Miśku były akurat naprawdę fatalne, to trzymanie go za ryj i w ogóle...dobrze, że poszłaś po rozum do głowy! Cieszę się, że udało Ci się wszystko poukładać
Tak jak napisała Elle, dziewczyna poczuła się lepiej i ja też, mimo upokorzenia jakie nas spotkało- czy naprawdę zemsta jest taka ZŁA!?
Raven- nieprzyjacielu, ten przykład z tego wątku dotyczył akurat kolesia którego poznałam 3 LATA TEMU, czyli to w ogóle inny koleś

W swojej opinii odniosę się wyłącznie do pierwszego posta Autorki tematu, ZnakuZapytania7.

Na forum jako aktywny, piszący użytkownik trafiłam z powodu zdrady mojego męża.
Moim zdaniem, przy tak traumatycznym doświadczeniu i towarzyszących mu silnych emocjach, myśli o zemście i pragnienie jej ... są naturalne. Szczególnie na początku, kiedy rana jest świeża.

Ja mam bogatą wyobraźnię i nie brak mi odwagi. Scenariusze, które pisałam w swojej głowie, mogłyby śmiało stanowić kanwę dobrego kryminału.

Dziś z perspektywy czasu odpowiem Autorce, iż dla mnie zemsta nie jest słodka. Jest wyniszczająca dla tego, kto ją planuje, myśli o niej, wdraża w czyn.

Jak komuś tam pomoże rzeżucha, obcięcie guzików na koszulach czy cokolwiek innego, to nie odmawiam tej osobie prawa do poradzenia sobie z tymi emocjami w ten sposób. Ja sama spakowałam niewiernemu małżonkowi walizki i wyrzuciłam je za drzwi. Ale to nie był teatralny gest. Ja nie mogłam już psychicznie wytrzymać tego, co mi robił - mieszkał ze mną, a spotykał się z tamtą.

Dziś mam "asa w rękawie" i mogę się zemścić. Na nich obojgu. Jednak wybieram niezrobienie nic.

Dlaczego?

Bo i tak wiem, że pomimo tego, co ta dwójka tchórzy i oszustów mi zrobiła, ja ... już wygrałam. Piszę o tym na innym wątku.

Po drugie, nie do końca wiem, jakie skutki miałaby moja "zemsta". Kochanka mojego męża ma dwoje dzieci w wieku szkolnym. Jeśli uderzę w nią, uderzę w te dzieci.

One mi nic nie zrobiły, co więcej, skrzywdził je mój mąż i ich własna matka.

Ja natomiast wierzę w karmę, a więc filozofię "przyczynę i skutek", "co posiejesz, to zbierzesz."

I wiecie jak jest z tą karmą? Ona uderza z potrójną siłą. Wtedy, kiedy najmniej się tego spodziewamy.

Dziś minęło kilkanaście miesięcy od najbardziej traumatycznych wydarzeń w moim życiu. Moja postawa dziś to ... emocjonalne odpuszczenie.

Mądrych tekstów na ten temat jest mnóstwo. Ja natomiast zacytuję ten najlepiej mi znany:
i odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom .

Spokój serca i duszy - bezcenny!

Droga Zorija przeczytałam Twój post przed usunięciem i bardzo Cię podziwiam! Masz rację, szkoda się na nim już mścić, cieszę się, że masz już to za sobą i w końcu żyjesz pełną piersią

I see beyond, też wierzę w karmę! Miło jest czytać o przykładach "odpuszczenia" i uwolnienia się od potrzasku bólu i cierpienia.
Żeby nie było ja nie jestem jakąś mściwą osobą i nikogo nie namawiam na mszczenie się, ale dalej uważam, że nie wszystkie formy zemsty są ZŁE, bo mogą przybrać charakter wychowawczy i ulżyć w cierpieniu. Nie zgodzę się z Feniksem, bo nie zawsze jest to, że zemsta oznacza palenie mostów za sobą i już przez nią nie ma mowy o przeproszeniu czy wybaczeniu