Schrzaniłam. - Netkobiety.pl

Absolutnie nie. Jesli Ci nie przechodzi po 4 miesiacach to pewnie nie przejdzie tak latwo. Kolezanka ma racje. A co masz do stracenia? Najwyzej powie 'spadaj' albo sie nie odezwie. I co z tego? Od tego sie nie umiera. Jak nie zaryzykujesz to sie nie dowiesz i bedziesz tak tkwic w tym i sie meczyc i ryczec w poduche. Wiem, ze moze latwo sie mowi, ale jak Cie na prawde przycisnie to nic nie stanie na przeszkodzie.

Po prostu napisz do niego. To tylko telefon, nie spalisz się przed nim ze wstydu jeśli Ci odmówi. Masz prawo mówić o swoich uczuciach, nie bój się. Uważam, że to w żadnym wypadku nie będzie napastliwość. A skąd wiesz co on czuje? Może myśli tak samo jak Ty?

Gdyby myślał tak samo jak ja, w jakimkolwiek, choćby w minimalnym stopniu to pewnie by ten kontakt nam nie zamarł. Trzeba kuć żelazo, póki gorące. Mam nauczkę. Teraz przeglądam jego profil na fb Robie to kilka razy w tygodniu, niczym walnięta stalkerka... I oczywiście konwulsje i spazmy myślowe w stylu "napisać?nie napisać? napisać? nie? tak?nie? tak? nie?!?!?" jak najbardziej majaczą na horyzoncie. Nie jestem podlotkiem, a mimo wszystko wkręciłam się w taką szmirę.

OK, a przypuszczalnie... co warto byłoby napisać, by właśnie nie wyjść na przychlasta i nie spowodować, że nie wyrzuci komputera przez okno w akcie odrazy po przeczytaniu wiadomości ode mnie? Bo niestety w takich kwestiach inteligentnego poczynania rozmowy jestem drewnem.

Jak masz kontakt na fb to zawsze mozna zaczac od 'hej, co u Ciebie?' neutralnie. A potem cos w stylu 'wspominam nasze spotkanie i jak fajnie bylo'.

Moim zdaniem zaproszenie na kawe jest za szybkie i za mocne. Warto poczekac i zobaczyc czy on zaproponuje. Mozna wykonac pierwszy ruch ale zostaw facetowi mozliwosc bycia facetem. Tak na dobry poczatek

Bo nie mam z gościem w ogóle obecnie ŻADNEGO kontaktu.
Nie mam z nim kontaktu od 4 miesięcy. I dziko tak trochę zaczynać od "Heja! Jak Ci mija dzień?". Tak mi się przynajmniej wydaje, ja bym zrobiła duże oczy, gdyby ktoś tak do mnie napisał... Próbuję do tego delikatnie podejść, już chyba nawet wiem jak, choć gdzieś tam z tyłu głowy telepie się myśl, że mnie olał. No, bo nie odpisał mi na mój potok wiadomości. Oczywiście, mogł zapomnieć czy coś, ale jako baba oczywiście zinterpretowałam to jednoznacznie

No i Gary ma racje. Wazne jest by w facecie wzbudzic pozytywne emocje. Endorfiny wchodza do akcji i facet mysli, ze jestes zrodlem szczescia Jesli fajnie mu bylo na tym spotkaniu to mu o nim przypomnij. Zacznie odczuwac pozytywne emocje, a potem nalezy tylko to podtrzymac.
Ale z tymi klopotami w pracy bym uwazala, Gary. Zaczynanie rozmowy od negatywu to niezbyt dobry pomysl.

Też jestem w tym nieszczęsnym potrzasku. Może wstaw jakieś nowe zdjecię na fb? Macie się w znajomych? Chociaż i w moim przypadku i to nie pomogło bo kolega jest mega mało aktywny i jak da lajka komukolwiek to jest święto i nie wiem czemu mi nie odpisał na wiadomość, smuci mnie to, bo wiem, że ją najprawdopodobniej odczytał i widzę, że jest dostępny...

ok, daj mi namiary na jego FB to wyślę mu link do tego wątku

Nie, to nie jest wcale zabawne! A dlaczego?
Bo macie tu do czynienia z dorosłą kobitą, która błądzi w kwestiach romantycznych niczym dziecko we mgle.

jak on ma poczucie humoru to na pewno by się w Tobie zakochał po tym wątku

dziwię się, że tyle zwlekałaś z odezwaniem się do niego, jesteś zabawna, masz poczucie humoru i dystans do siebie, napiszesz mu na tego zafajdanego fejsbuka cokolwiek i będzie dobrze. Nie muszisz mu wyznawać uczuć. W tej sytuacji to byłoby nie na miejscu. Po prostu przypomnij mu się w zabawny sposób.

A czy poza numerem telefonu, miał do Ciebie inny kontakt?

w sumie to nie chcę Cię rozczarować marsylia, ale uważam, że gdyby mu zależało na rozwijaniu tej znajomości to by się odezwał, prędzej lub później... Znalazłby czas i sposób. Możesz oczywiście próbować dawać mu jakieś znaki, że istniejesz, ale raczej marnie to widzę. Jeśli przez te kilka miesiecy nie przejawiał zainteresowania to teraz mu się nie odmieni raczej. No chyba, że uderzył się w głowę i dostał amnezji, więc Cię nie pamięta

Lepiej zrobić i żałować, że się zrobiło, niż nie zrobić i żałować, że się nie zrobiło
Ten pierwszy żal jest znacznie krótszy i jego koniec zdecydowanie poprawia samopoczucie a ten drugi może trwać do końca życia

Niby przecież jest równouprawnienie i my kobiety same o nie walczyłyśmy! Ja nie wymagam od kolesia np. żeby za mnie płacił, wręcz czuję się niezręcznie wtedy, bo szczere mówiąc nie jestem od tego przyzwyczajona...trafiałam na typów, którzy reflektowali spacery, bądź piwko pod chmurką i nigdy nie robiłam z tego problemu. Może teraz jak jestem starsza dostrzegam takie niuanse, że jak chodzę zimnym wieczorem z kimś po mieście i to w obcasach to jednak fajnie by było jakby zaprosił mnie na głupią herbatę za 6 zł, bo jak jej nie jest mi w stanie zaoferować, to co jest w ogóle w stanie???
To właśnie dzisiejsi faceci się rozleniwili, bo babki same im się podają na tacy, niestety...to że Twój kolega nie odpisał na propozycje trekkingową jest jednak kompletnym buractwem...człowiek o kulturze osobistej odpisał by cokolwiek i przeprosił jeszcze, jakby miał już inne plany ;(
U mnie trochę inna sytuacja, cały temat masz o tym tutaj na forum, więc nie będę się rozpisywać, bo jak będziesz ciekawa to zajrzysz do mnie na profil Ogólnie wydaje mi się, że zrobiłam już wszystko w mojej mocy. On ostatnio do nie zadzwonił w nocy(o 3:30!), odebrałam za drugim razem i próbował mi się wbić na chatę! Więc powiedziałam mu, że jak szuka dziwki to nie pod ten nr dzwoni i się rozłączyłam. Zaczął się tłumaczyć w sms, że źle to zinterpretowałam i że przeprasza. Potem i mnie wzięły wyrzuty sumienia, że może za impulsywnie zareagowałam...zaproponowałam spotkanie- CISZA! przypomniałam się na fb, spytałam czy żyje- przeczytał i CISZA i tak majda mi ta jego zielona kropka codziennie po kilka razy dziennie, a mnie zżera od środka i nie wiem o co kaman...

no wiem, z jednej strony chce się jak cholera, z drugiej powstrzymuje myśl – nie będę z siebie robić takiej desperatki Kiedyś to przerabiałam. Bo mam taki charakter, że muszę wiedzieć na czym stoję, bez żadnych domysłów. Kombinowałam więc i prowokowałam... przypadki ;-) żeby mieć m.in możliwość omotania, ha, ha. Ale niestety, dupa blada. Mój niewątpliwy magnetyzm i urok osobisty nie zadziałał w tym przypadku
A, że nie lubię porażek ;-) to musiałam  sobie wytłumaczyć, że to nie ja poniosłam porażkę a on, że się na mnie nie poznał, cymbał jeden

A może kogoś poznał? Wiesz, czasem ludzie postępują bez żadnych skrupułów i bawią się innym człowiekiem. Znam gościa, który był z moją koleżanka tylko dlatego, bo nie mógł zdobyć innej laski. Tworzyl z nią na pozór normalny związek, mydlac jej oczy. Ale moja kumpela była taka laska z doskoku, oczywiście po pewnym czasie stał się cud i owemu delikwentowi udało się zdobyć względy panny niedostępnej. I tak moja kumpela nagle z dnia na dzień została sama.
Smutne to, jakby kierowanie się szczerymi uczuciami było takie trudne. Nie to nie, tak to tak i bez żadnego motania.
Osobiście wolałabym usłyszeć od faceta, że nie jestem w jego typie, niż łudzić się i płynąć na fali farmazonow mojej romantycznej duszy w czasie, gdy on milczy jak zaklety głaz i ma mnie w dupie.

Napisałam...

ODPISAŁ!!!! I to piorunem! Cieszę się chociaż, że nie musiałam czekać na odp do grudnia.

Tekst klasyk: przeprosił, że się nie odezwał, klasyczne pitolenie o braku czasu i jakichś zawirowaniach, potem o tym, że jak już troche czasu upłynęło, to mu GŁUPIO było pisać... Seriously?!
I jakaś tam gadka - szmatka, finalnie rzucił nawet propozycje wspólnego spędzenia czasu (!!!!!!) i wszystko byłoby super, gdybym nie wyjeżdżała za 3 dni z kraju na miesiąc...

Aaaaaah... Nie ogarniam!

Ale skoro do pocałunków doszło to jak ten typ może być nieśmiały? Przecież już największe mury zostały zburzone, więc chłop miał otwarta drogę do Twojego serduszka.
Którego jak widać, chyba nie do końca chciał, skoro się wstrzymał z inicjatywą... Ale ja jestem słaba w tych klockach, a męska droga dedukcji, która jest na pozór prosta - dla mnie jest enigmą.

On chyba nie jest zainteresowany za bardzo tobą bo by nie odpuścił wtedy.
Aaa teraz tak z grzeczności zaproponował spotkanie, chociaż trzeba powiedzieć że raczej mu zawracasz jedynie doopę bo przecież jedziesz i nie będzie cię szzz.

Droga Maryslio bądź marchewką a nie króliczkiem! Zrobiłaś bardzo odważny krok i teraz następny powinien należeć do mości pana! Znowu rozleniwiamy Panów podając się na tacy. Tak jak podpowiadają inni, weź głęboki oddech i ochłoń, bo on Cie weźmie za desperatke! U mnie do pocałunku doszło po ponad 1,5 roku znajomości także....

Znakzapytania sorki ze sie wtrace ale:
Po pierwsze.Skoro proponujesz bycie marchewka to znaczy ze Marsylia ma wlasnie necic a nie czekac biernie. To za kroliczkiem sie goni a nie kroliczek za kims.
Po drugie. Uwazam ze w Twoim przypadku niepodawanie badz podawanie sie na tacy  nie ma nic do rzeczy. Gosc jest poprostu niezaineresowany, albo inaczej jest zainteresowany skorzystaniem z okazji gdy sie taka nadarzy. To ze Cie pocalowal po poltora roku..niby z niesmialosci. Zalozmy ze tak. Ale skoro juz sie odwazyl na ten krejzi krok i nie dostal po buzi to czemu nadal sie tak czai? Jakos mial odwage by dzwonic po nocy. Wiem byl nietrzezwy i pewnie teraz wstyd i niesmialosc kaza mu tymbardziej sie bunkrowac ;) I tak mozna  wkolo :p
edit: Szczegolnie ze sytuacji nie naprawila Twoja wiadomsc do niego. Wczesniej sama myslalam ze moze to w jakis sposob rozwieje jego ewentualne watpliwosci co do Twego zainteresowania wasza znajomoscia i sie jasno okresli chlop. Skoro nadal milczy to tu nie ma raczej o czym mowic.
@Marsylio jesli Ci naprawde zalezy na tym czlowieku to adaj mu jakis czytelny komunikat. Nie ze wooo zakochalam sie itp ale nie graj w jakies chore gierki bo Tobie sie moze wydac ze to taka fajna necaca gra a jemu  ze wkurzajaca gierka panny ktora sama nie wie o co jej chodzi i z nudow mu zawraca gitare (szczegolnie ze zaraz wyjezdzasz).

Marsylio mam wrazenie ze sie unioslas a niepotrzebnie. Chyba faktycznie nie czaisz. Nie twierdze ze teraz grasz. Chodzi mi o to bys nie zaczela idac za radami niepodawania sie na tacy itp. Wiadomo ze trzeba w tym wszystkim zachowac balans  bo bycie desperatka tez jest niewskazane. Chodzi mi raczej o to zebys teraz nie spitolila sprawy serwujac jemu np przekaz typu co tam moze odnowimy kontakt a w sumie to nie ze mi zalezy na tym bo tak wogole to wyjezdzam ..takze whatever   Rozumiesz?

Marsylio jeszcze dodam cos o czym nie wspomnialam wyzej. Tak naprawde to znaczenie ma tez jego odbior Twojej inicjatywy i zachowanie. Bo jesli wyczuwasz ze jest zainteresowany to wlasnie badz klarowna w komunikatach, niech wie ze jestes zainteresowana reaktywacja znajomosci a jesli masz wrazenie ze to jest takie z łaski na ucieche z jego strony to trzeba sobie dac luzu...no bo patrzac tak calkiekmna chlodno to on tez "schrzanił". Jesli mu zalezalo na tej znajomosci to nic nie stalo na przeszkodzie.

Tyz prowda

Dobra, cos tam skrobnęłam mniej zobowiązującego. Kurdeż, chciałam jeszcze dodać coś, że czekam na to wcześniej umówione piwo, ale stwierdziłam, że będzie to przeginka :v

Podłapał temat. Doszło do dwukrotnej wymiany wiadomości. Zapytał o parę rzeczy (wow, zainteresował się!).
No i hmmm... Zobaczę, co z tego wyjdzie. Postaram się jakoś sprowokować spotkanie (obiecał mi w końcu to spotkanie przy piwku - swoją drogą, co za despera, wiem ).

Kurde, chciałabym się chociaż skonfrontować ze swoją fiksacją, zobaczyć, czy ponownie by mnie tak "trzepnęło" po drugim spotkaniu. Czy w ogóle sens było tak wyć do księżyca, czy on rzeczywiście taki fajny, czy ja go sobie wyidealizowałam w myślach przez ten cały czas. No nic, pozostaje mi czekać i ewentualnie - skoro wie, że ja o nim pamiętałam i nie jestem zła o to, że nie odpisał wtedy - jakoś tam o sobie przypominać, pomącić, choć nie nachodzić, bo to już poniżej zdrowych granic. Szybko wyczuję, gdy nie będzie się kwapił do kontaktu.

Wiem, ale nie potrafię ot tak od razu wypalić z tym spotkaniem...

Powinnam jednak?
Coś w stylu " czekam dalej na obiecane piwo"?
Już widzę oczami wyobraźni to jego "WTF? walnięta jakaś, się uczepiła"
Ale kto nie ryzykuje, ten ni ma.

Cześć! Dawno mnie nie było na forum i w tym wątku. A tu sytuacja trybi i chyba się...rozkręca? Ze znakiem zapytania, bo to kwestia zawiła, a jeszcze wszystko zdarzyć się może.

Otóż od sierpnia minęło sporo czasu, a my o dziwo mamy cały czas ze sobą kontakt! Lepszy lub gorszy, ale jednak! Nawet spotkaliśmy się na - UWAGA - piwo! Aż sama trochę nie dowierzałam, ale jak go zobaczyłam w tym ciemnym kącie knajpy to stwierdziłam, że chyba mi wszystko przeszło. Oczywiście w międzyczasie, tak siedząc i gadając z nim miałam gonitwę myśli typu "omg, omg, OMG! siedzę w końcu przed nim, łaaaaaa!" lub "Wcale nie taki fajny jest. Albo jest. Tak, nie, tak, nie...?!?!?". Masakra, mówię Wam Potem wróciłam na chatę i pomyślałam, że już jest stabilnie. Jednak potem z czasem znowu zaczęłam świrować i rozmyślać w TĘ stronę.
Finalnie i tak stwierdzam, że nie ma się co nakręcać jak szczerbaty na suchary. Gdybym mu się spodobała, to sam by dążył do kontaktu i przede wszystkim - do spotkań. A nasza relacja na razie polega na wesołym pisaniu wiadomości; co prawda opowiada mi co u niego, co myśli na ten czy inny temat i sam mi rzuca jakieś propozycje krótkich wypadów (!), które albo dojdą do skutku za ruski rok, albo wcale... A ja taaaaak chciałabym się do niego bardziej zbliżyć, chciałabym go poznać! Nie znam go na tyle by tak sądzić w 100%, ale myślę, że jest dobrym człowiekiem oraz fajnym, wartościowym facetem z pasją. Bije od niego takie mega ciepło
Fakt, to ja bardziej staram się ciągle podtrzymywać ten kontakt i rzucam jakimiś rewelacjami celowo, by go zainteresować sobą. On oczywiście pyta i kontynuuje gadkę, ale tak się zastanawiam...bo jeśli go nie interesuje jako kobieta, to on odpisuje mi tak z...grzeczności? Bo wypada? Bo przecież mógłby się przestać odzywać, cóż... Nie chce być nachalna, dlatego też nie zasypuje go lawiną wiadomości i chce by ten kontakt wyglądał naturalnie. Na razie traktuję wszystko w miarę luźno, aczkolwiek nie ukrywam, że zaczyna mnie to troszkę, tak minimalnie męczyć, bo chciałabym by coś drgnęło w końcu.
Uznałam, że sekret polega na tym, by się stopniowo zbliżać i nie płoszyć ofiary Tylko wiem też, że jeśli on totalnie nie jest mną zainteresowany, to pewnie nic nie wskóram w tej materii, chociażbym zatańczyła breakdance'a na rzęsach. Czy ewentualnie jest jakiś magiczny sposób "omotania"?

Ale, ale! Jakby nie było, doceniam małe sukcesy! I tak jestem pod wrażeniem skutecznej reaktywacji kontaktu, bo wcześniej sądziłam, że już po jabłkach i go nigdy nie zobaczę.

Takie trochę problemy rozkapryszonej nastolatki, wybaczcie. Chyba za długo jestem sama 

Ale czy to powód by go olac? Sama zostałam kiedyś "wyrwana" nie badac początkowo zainteresowana.

No właśnie! I tu się zaczynają jeszcze większe schody! Chcę go omotać, przynajmniej mieć szansę na to, ale przy okazji - nie być napastliwa ze swoim aktywnym kontaktem względem niego. Po prostu trochę nie wiem w którą stronę uderzać Więc założyłam sobie, że będę czekać na powolny rozwój wydarzeń prowokując pomyślne dla mnie sytuacje. Bo obawiam się, że moja stanowcza ofensywa mogłaby go spłoszyć. Hmmm może to jest mój czas na rozpoczęcie przygody z poradnikami w stylu "jak wyrwać faceta"