Czy powinnam się martwić? - Netkobiety.pl

Gorszy dzień, ochota na małe lenistwo i szczere stwierdzenie "nie chce mi się" zatrzęsło w posadach półtorarocznym związkiem i zaufaniem...
Chmurka nie ma bata, kończ związek, bo to straszne jest co Ci się przydarzyło...

No po prostu chłopina zasuwa fizycznie od rańca to i może mu się nie chcieć. Przecież to nic nie znaczy, takie nie chce mi się.
To żaden dramat i powód do niepokoju.

Dzięki , faktycznie przesadzam. A czytać forum jeszcze nie zdążyłam. macie racje.

A co z tematem uczuciowego chłopaka? uczuciowy= zawsze wierny , prawda? ale z 2 str łatwo Go zranić słowem. Czy Wy też macie uczuciowych chłopaków/mężów?

Już odpowiadam : w ogóle , On by chciał ale jego mama nie chce mnie zaprosić , tłumaczy to tym że są biedni. Ale np gdy leżał w szpitalu pojechałam w ulewę MZK , byłam w stanie skołować transport i to kawał drogi jechałam. Kocham Go

Ja na twoim miejscu nie obawiała bym się że może Cię zdradzać sama zauważ że ostatnio zrobił ci niespodziankę więc mu zależy tylko już nie ma tyle czasu jak kiedyś

Ochłoń są nieco za młodzi na takie cyrki.
Raczej naprawdę ma nieciekawą sytuację w domu i nie ma się czym chwalić. Co jednak nie powinno zatrzymać Chmurki przed poznaniem tej sytuacji, a tym samym z czym musiał i nadal musi zmagać się jej chłopak. Bez tego jak może powiedzieć, że go zna? Zna go w różnych kontekstach i sytuacjach, ale w tym najbardziej intymnym, domowym, rodzinnym, nie... i to jest powód do niepokoju, a nie wyimaginowane zdrady i drama alerty spowodowane tym, że raz mu się nie chciało przyjechać.

Widzę też i wiem, że on jest za rodziną, to najważniejsza wartość dla niego no i generalnie pomagają sobie w różny sposób od zawsze, stąd ta więz. No i wiem że mnie też traktuje z szacunkiem, ostatnio nawet powiedział że jestem ciut ważniejsza niż jego rodzice no i w przyszłości chce mieszkać z żoną z dala od nich żeby się nie wtrącali itd także też częstym gościem bym nie była. Też bym ich nie zapraszała skoro tak. Sytuacja dziwna ale z  2str rozumiem ten ich wstyd, a z rodzicami czy jego rodzenstwem przecież ślubu nie biorę dlatego nie widzę problemu dużego.Podoba mi się że on szanuje bardzo swoją mamę, jest dobry dla niej a jednoczesnie nie jest maminsynkiem

Wstyd jest nieodłączny w przypadku rodzin z problemem alkoholowym. Jest to również wstyd, który towarzyszy Twojemu chłopakowi. To nie mama decyduje o tym, że masz ograniczony dostęp, ale on.
Masz rację pisząc, że to z nim się wiążesz, ale nie miej złudzeń: rodzina zawsze ma ogromny wpływ czy to bezpośredni, czy pośredni. On ogranicza bezpośrednie kontakty, ale pozostają mechanizmy zachowania, reagowania i odczuwania, które wyniósł z domu. Być może radzi sobie z tą sytuacja dobrze, być może nie. Trudno ocenić. Warto byłoby jednak zgłębić syndrom DDA i w razie gdyby nie radził sobie z pewnymi sytuacjami pomyśleć o grupie wsparcia i terapii.

Z serca dziękuję :* wiesz a może i masz rację, że to On się wstydzi ;/ kurcze sama nie wiem, wszystko wygląda jednak tak jakby mama nie chciała, serio. Ba nawet jak stałam w samochodzie pod domem , odwoziliśmy ją to wysiadła nawet nie pytając czy nie napiję się herbaty, to dziwne, coś jest nie halo i to Wy mi to uświadomiłyście tutaj kobietki ! Wiesz Klio ja z nim rozmawiałam o terapii itd to się zaśmiał, nie wiedział nawet kto to DDA , czytałam o syndromach i wydaje mi się że on serio nie ma jakichś problemów, wyznał tylko że kiedyś miał niską samoocenę , co nie dziwne.Widzę że u niego poszło nawet w dobrym kierunku bo jest taki że życie by oddał za ukochaną i mega uczuciowy.Czy możesz podac jakiś przykład mechanizmu z takiej rodziny jaki powinien mnie zaniepokoić? pewnie ich dużo jest , ale mi nic do głowy nie przychodzi, u niego chyba syndrom obrońcy, jest odpowiedzialny, wydaje mi się, coż może złudnie ale u niego to na plus wyszło , a czy tak może być? hm

Patrycjo , nie naciskam bo wiem że to głupio, ale jeśli on by coś np na moją rodzinę zaczął mówić to ja wyjechałabym z takim tekstem że jego rodzina z kolei mnie do domu nie chce wpuścić. Dowiedziałam się że kuzynek też nie wpuszczają za bardzo. A jeszcze robi tak od 2 lat że zaprasza mnie na święta wielkanocne, bożonarodzeniowe do jego babci, tam schodzi się cała rodzina poza jego ojcem alkonem, bo by rozruby robił. Tam poznałam jego mamę, rodzenstwo , ale wiecie co - nie mam ochoty tam już chodzić, to obcy ludzie i dziwnie się tam czuję - czy mogę mu odmówić ? powiedzieć że jakoś cały rok mnie w domu nie chcą a do babci po co mam jezdzić na święta

Objawem problemu alkoholowego w rodzinie jest właśnie to hermetyczne zamknięcie na otoczenie. Wstyd znajdujący się u podstaw tego przenoszony jest na inne sfery życia i relacje.
Niska samoocena Twojego chłopaka jest konsekwencją tego zamknięcia i wstydu. Dzieci wywodzące się z takiej "oblężonej twierdzy" często są nieśmiałe, zawstydzone właśnie, co pogłębia braki w umiejętnościach interpersonalnych. W nowym środowisku czują się stale oceniane i to negatywnie, czują się gorsze. Zaobserwowany obraz relacji rodziców to obraz krzywdzącego i krzywdzonego, dlatego obawiają się bliskości, zaufania i zaangażowania, bo to mogłoby zostać obrócone przeciwko nim. Stąd dystans i pilnowanie się przed zbytnim zaangażowaniem i zaufaniem.
Rodzajów DDA, reakcji na alkoholizm w rodzinie jest sporo. Trudno ocenić w jaką/jakie role wpisał się Twój chłopak. Trudno też ocenić na odległość jak sobie poradził z tą sytuacją. Warto jednak żeby był świadomy istnienia tego syndromu, ról, mechanizmów zachowania, tak aby mógł świadomie kształtować swój związek i generalnie swoje życie. Podsuń mu lekturę na ten temat i sama te możesz o tym poczytać. Wystrzegaj się jednak roli terapeutki. Od tego jest właśnie terapia.

Co do spotkań rodzinnych: uczestnicz w nich jeśli chcesz być partnerką swojego chłopaka. Czy wyobrażasz sobie odciąć się zupełnie od jego rodziny, najbliższego mu otoczenia (nawet jeśli ono samo dąży do zamknięcia)? Tu nawet nie chodzi o decorum, a o wsparcie jego, jak również zaobserwowanie owych ról, które przyjmuje. Tylko wtedy będziesz wiedziała czy i w jakim kierunku poszedł jego syndrom DDA.

Serdeczne dzięki Ci Klio , właśnie ciężko mi sobie wyobrazić całkowite odcięcie, tak się nie da, no i wyjdę na tą złą synową, która chce rodzinę skłócić czy coś, więc niestety te dwa razy w roku  muszę się przemęczyć.Chociaż też mnie do nich nie ciągnie zbytnio, nie moje klimaty. On sam mówi, że wie jaki ma być partner, wyczytał pewnie też gdzieś ;0 no i takim też w sumie się stara być. Nie mogę Mu nic zarzucić póki co i jakoś tak wierzę, że byłby dobrym mężem, ojcem, bo widziałam jak się zajmował dzieckiem swojej kuzynki, ma fajne , zdrowe podejście, cierpliwość.Mówił mi, że dla niego wzorem był starszy brat zawsze. Kurcze to straszne przeżyć coś co On i setki dzieci z takich domów. Myślę, że absolutnie nie pójdzie w ślady ojca.

Jeśli to było pierwszy raz, wytłumacz mu, że jest Ci przykro gdy takich słów używa. Może dałoby się aby powiedział to w inny sposób...