Czy powiedziec mu ze chce sie wybrac do psychologa? - Netkobiety.pl

Facet ewidentnie zarywa do innych kobiet na Twoich oczach i wmawia Ci że to Twoja wina, a Ty zastanawiasz się czy iść do psychologa, no pięknie!
Świat zwariował.
On chyba trochę zaniża Twoją samoocenę... Boisz się ufać ludziom, ok, ale on wcale Ci tego nie ułatwia, zauważyłaś?

Moim zdaniem sytuacja jest niejednoznaczna i trudno wydawać jakiekolwiek wyroki. Wiele zależy od kontekstu.

Dodanie dentystki czy umówienie się na wizytę to żadna zbrodnia. Równie dobrze można by się oburzać o każdą kontrolną wizytę u młodej lekarki i o dodanie na fb każdej kobiety, kiedy jest się w związku. Niektórzy dodają do znajomych hurtem, kogo popadnie, inni tylko wybrane, bliskie osoby. Zależy bliżej której postawy jest facet Autorki.

Tak samo z koleżanką. Mało tu wątków, gdzie dziewczyna się skarży, że zazdrosna jest o każdą dziewczynę, na którą facet popatrzy dłużej niż ćwierć sekundy? A tu jeszcze nie tylko patrzył, ale i rozmawiał - a Autorka, zamiast się w rozmowę zaangażować, przejąć kontrolę, to odsunęła się nadąsana. Jej się wydaje, że jej chłopak chciał sobie z jej koleżanką pogruchać - on mógł być przekonany, że po prostu jest miły dla osoby, którą jego dziewczyna lubi.

Myślę, Autorko, że powinnaś się poważnie zastanowić, bo tylko ty jesteś w stanie te sytuacje ocenić. Jeśli zazdrość towarzyszy ci często, jeśli stale obawiasz się, że facet cię zostawi/zdradzi, jeśli wciąż węszysz jakiś podstęp i w każdym widzisz zagrożenie - zapewne masz kompleksy, zaniżoną samoocenę i przydał by ci się psycholog. Ale jeśli twój facet non stop prowokuje jakieś dwuznaczne sytuacje, to mu na to zwróć uwagę.

Kluczowym jest ten fragment:

Skoro tak myślisz, to każde zachowanie chłopaka, nawet najbardziej niewinne odbierać będziesz jak zagrożenie dla Ciebie i dla związku.

Osoby mające do siebie zaufanie, bliskie sobie, rozmawiają o ważnych dla siebie sprawach.

Wina jest moja. Z moich ust padly slowa, ktorych bardzo zaluje, ktore pasc nie powinny. Obrazilam sie, strzelilam focha, a to bardzo zle. Nie umiem nad tym panowac. To juz drugi raz taka sytuajca. Ja nie umiem sobie z tym poradzic. Dlatego pomyslalam o psychologu, musze sie do niego wybrac, ale pytanie, czy mowic o tym jemu? Jak moze zareagowac? Powiedzialam mu, ze bede nad soba pracowac. Ale to przeciez tylko slowa, chce zrobic cos konretnego, tylko sama nie umiem sobie pomoc. Boje sie, ze gdy mu powiem, ze chce isc do psychologa, to stwierdzi, ze jakas nienormalna jestem, albo bardzo slaba, bo nie umiem sobie sama radzic z wlasnymi problemmami, tylko musze obcych ludzi prosic o pomoc. Co sadzicie?

Teraz dopiero zwróciłam baczniejszą uwagę na tytuł wątku: "Czy powiedziec mu ze chce sie wybrac do psychologa?" Diabeł tkwi w szczególe. Między "chcę się wybrać do psychologa" a "idę do psychologa" jest olbrzymia różnica.

Sądzę, że bardzo kiepsko myślisz o innych, że bardzo kiepsko myślisz o swym chłopaku. Sądzę, że stwierdzenia, które przypisujesz chłopakowi (o tym, że do psychologa chodzą nienormalni, że jesteś słaba, bo nie umiesz pomóc samej sobie), są Twoimi poglądami. Sądzę, że nie masz zamiaru podjąć własnej terapii, zasłaniając się wyobrażonymi negatywnymi konsekwencjami. Sądzę, że poszukujesz powodów, by swej 'chęci' nie zrealizować a odpowiedzialność za tę decyzję przerzucić na chłopaka.