być silną po rozstaniu? ...gdy związki dają kopniaka w pupę... - Netkobiety.pl

No tak, warto próbować do skutku tak racjonalnie myśląc. Ale praktycznie chyba każdy ma jakiś limit, każde niepowodzenie mi osobiście odbiera nadzieję Choć widzę progresy, zmiany, wypracowane nowe nawyki, nabiera się dystansu do siebie, do problemu, uczę się lepiej radzić sobie z emocjami.

     Ale jednak pojawiają się inne zupełnie problemy. To partner chciał zbyt szybko ze mną ożenić, inny z kolei w ogóle nie chce ze mną nawet zamieszkać. To był nerwowym tyranem, to z kolei luzak typu mam wszystko gdzieś, to wycofany towarzysko, to z kolei imprezowicz, to dojrzały, to maminsynek. A na prawdę byłam już i z młodszym ciut od siebie, i w moim wieku i starszymi. Czasami odnoszę wrażenie próbując nie popełnić błędów z poprzedniego związku to wpadam ze skrajności w skrajność, ci partnerzy są na tyle od siebie różni, że to po prostu nie mieści się już w głowie

z tymi limitami, to wiesz
na każdym "zonku" jesteś bogatsza o doświadczenia, to jakąś wspólna całość przybierze wcześniej czy później

dasz radę,
a ile jeszcze wtedy głowa będzie w stanie pomieścić, zero limitów będzie

i tak naprawdę ciężko żeby coś z wcześniejszego związku mogło dobrze funkcjonować w następnym

sądzę że zdrowe granice najważniejsze, nie dać się "ożenić" w potocznym i dosłownym tego słowa znaczeniu,

do odważnych świat należy

zyfika, zgadzam się z tobą absolutnie.

Obecnego partnera (raczej już ex) dobrałam właśnie na podobnej zasadzie. Ale z tego też wynikały nieporozumienia (ze wględu na przeciwieństwa), np. ja nie lubię za bardzo imprez, jak już to wolę grono osób których już znam, on natomiast woli non stop poznawać nowych ludzi, zagadywać, być duszą towarzystwa. (ale też nie jakiś imprezowicz, mało pije, po prostu lubi wychodzić na ludzi). To mi właśnie w nim przyciągnęło, że był inny niż ja, potrafił zawsze każdego rozbawić i tp. Był inny niż ja, ale też nie aż tak radykalnie by nie można było się dogadać. Ale niejednokrotnie właśnie te różnice były nie do pogodzenia. Ja np. od czasu do czasu chciałam z nim spędzić jakiś weekend, a on nie mógł znieść myśli by 2 dni podrząd ze mną spędzić, mówił, że on potrzebuje dużo przestrzeni, by pobyć sam na sam. Dlatego spotykaliśmy się raz-dwa w tyg, co dla mnie czasami było ciut za mało. No i znacząca różnica - on chce poważnego związku, ale nie teraz, a ja nie wyobrażam po 1,5 roku być dalej w "układzie bez zobowiązań"

Ach no widzisz i tu jest kolejna sprawa Ja wcześniej popełniałam taki błąd, że chciałam dać wolność i nie wyskakiwałam z takimi tematami typu ślub, dzieci baaaardzo długo itd...I doszłam do wniosku, że to błąd bo dopiero po latach się okazało, że facet w sumie nie chce mieć dziecka  bo już jedno ma z byłą

Teraz cisnę temat od razu na początku znajomości Wiadomo, że nie na pierwszej randce ale na trzeciej już tak A co ! Chcę wiedzieć od razu czy facet w ogóle chce założyć rodzinę, czy po prostu chce mieć kobietę do spędzania  miło czasu Zmieniałam się pod tym względem i cisnę bez żadnego oporu w tym temacie. Konkrety mają być a jak widzę, że coś kręci to już wiadomo o co chodzi i spadam. I nie ma co się przejmować tym, że to może nietaktowne. Jak ktoś chce założyć rodzinę i chce poważnej relacji docelowo to się takiego tematu nie wystraszy.

Edit: z tym dbaniem wyłącznie o swoje dobro. Może nie potrafisz się upominać o swoje konsekwentnie? Nie wiem...u mnie różnie z tym bywało ale bym tego tak nie określiła, że nie dbali o moje dobro.

A co do precyzowania własnych oczekiwań - mam z tym ogromny problem. Nie dlatego, że tego nie robię. Zawsze staram się to robić. Stopniowo, z czasem, przy dobrej okazji. Problem w tym, że wtedy nowy partner mówi, że tak, rozumie, że np. jemu też zależy na tym samym, też by chciał, on też on tak samo. Dopiero po kilku miesiącach się okazuje, że właściwie to on wcale nie tak samo, a wręcz na odwrót
przykłady : mówił mi, że nie lubi imprez, alkoholu to w ogóle nie tyka, przy mnie to nawet jednego piwa nigdy nie umiał dokończyć. Jak zamieszkaliśmy razem (po pół roku) to się okazało, że on nie dość, że to wszystko uwielbia, ale wręcz tym żyje, by dotrwać do weekendu i za przeproszeniem pójść naj*** Zupełnie człowieka wychodzi na to, że nie znałam, a pracowaliśmy razem biurko w biurko, po pracy też często gdzieś chodziliśmy. To po co były te kłamstwa:/

Drugi przykład z ostatniego związku - facet sam twierdził jak to on chce poważnego związku, sam zaczął proponować zamieszkanie razem (konkretny termin), sugerował sam o tym, że ma zamiar mi się oświadczyć. Pózniej natomiast jakoby zmienił zdanie, że tak, ale nie teraz. Skończyło się na tym, że po 1,5 roku  dalej woli mieszkać z mamusią. To po co te "szczere" rozmowy, jak to i tak wychodzi na to, że pic na wodę. A ja od początku stawiałam w tym przypadku sprawę prosto: jak nie chcesz nic "na poważnie" to powiedz wprost, zrozumiem. Ale niee on to pragnie ze mną mieć rodzinę!

Ja już nie wierzę w szczere rozmowy, później i tak wychodzi na to, że nie, nie okłamałem cię, po prostu okoliczności się zmieniły. I tak za każdym razem

problem w tym ,że nie ma normalnych mężczyzn na tym świecie, z wartościami, z zasadami. To nie w nas jest problem tylko w nich.

Niektórzy tego potrzebują. Jak mówię: zależy z kim masz do czynienia. Ja np. ostatnio spotykałam się z kimś, na kogo taka presja dobrze działała. Robimy to i to i koniec. I nie było tematu, zgadzał się. Akurat miałam wrażenie, że w jego przypadku potrzebował właśnie kobiety zdecydowanej, która takie sprawy weźmie w swoje ręce bo on bardzo dużo pracuje i po prostu nie ma na to czasu

Natomiast co do Twojego przypadku...to ja bym się nie zgodziła po pierwsze na taki układ luźny i po prostu jakbym się zorientowała to bym odeszła. Miałam podobny przypadek i właśnie tak zrobiłam.

HEHE Znaczy ja ogólnie lubię męskie towarzystwo, tak porozmawiać, lubię ich słuchać i tp. Mam więcej kolegów niż koleżanek. Ale są to raczej osoby, które fizycznie mnie nie pociągają i ogólnie mają w sobie takie wady, że w związkach z nimi bym nie mogła być.

   Spotykam też takich, którzy mnie wręcz imponują swoją osobą, chętnie bym z nimi spróbowała, ale akurat już są zajęci i dobrze im się układa. Zdarza się też tak, że ktoś mnie zainteresuje, np. poznałam takiego jednego - z wyglądu ok, swoje mieszkanie, dobra praca, podróżuje po całym świecie, elegancki, szarmancki, niekonfliktowy, wesoły, zaradny no po prostu ideał. No ale jeden problem z nim i to poważny, mówi wprost, że on to raczej nie szuka nic na stałe, bo i pracę ma wyjazdową (nie ma go po pół roku np). Proponuje taki luźny układ, że możemy "miło" spędzać czas, ale nie ograniczać na razie do jednego partnera. Powiedział to na przykładzie swoich znajomych, którzy na początku długo spotykali się w ten sposób, każdy był dodatkowo z kimś innym, a teraz są ze sobą i żyją w fajnym związku. Super, ale ja tak bym nie chciała. Oczywiście bez przesady, że od razu ślub, dziecko i razem na wieki, ale też już na starcie mam być jakąś n-tą?? tragedia

   A co najlepsze, że sam poruszył ten temat, ja o związkach nic nie mówiłam, tylko zasugerowałam, że nie jesteśmy tak do końca zwykłymi "kolegami". (to już jak poszliśmy drugi raz do łóżka, po intensywnym dość randkowaniu , więc też nie tak od razu).

Kochana jeśli Ty idziesz do łóżka nie mając zdecydowanej deklaracji od faceta, że jesteście w związku i nie mając pewności, że on Cię kocha...no to ja się nie dziwię

Ja się spotykam z facetem od 2 miesięcy i jeszcze do łóżka z nim nie poszłam. Jestem jego dziewczyną - on to nazwał, on to powiedział i on zabiega żebym z nim była. Facet na razie deklaruje, że chce założyć rodzinę. Mimo wszystko ja nadal go sprawdzam bo nie jestem pewna. Ostatnio zrobił fochy o jakaś głupotę i już go właściwie skreśliłam ale się zreflektował i mamy ze sobą porozmawiać o tym jak się spotkamy. Obecnie zaczęłam mieć wątpliwości już ale dam mu szansę i poobserwuję jeszcze.

W sumie to mnie to nie obchodzi co sądzą mężczyźni na ten temat
Tu nie chodzi o regułę, że seks na n-tej randce tylko o prostą regułę, że jeśli chcesz poważnego związku to nie idziesz do łóżka z facetem dopóki nie masz pewności, że on chce tego samego właśnie z Tobą i tylko z Tobą. I nie ma reguły na której to randce będziesz mieć te pewność

Jeśli natomiast chodzi o seks i bierzesz pod uwagę, że po seksie można się rozstać i żalu nikt mieć nie będzie to proszę bardzo ale wtedy musisz się z tym liczyć, że skoro facet bez żadnego zaangażowania dostał, co chciał to może odejść To prosta zasada ale oczywiście rób jak uważasz

HappyA - myślę, że przede wszystkim za bardzo cackasz się z facetem na początku. Wychodzisz z założenia, że najpierw trzeba sobie "zaklepać" gościa miłym zachowaniem, a na ewentualne poprawki będzie czas później. Moim zdaniem to droga na manowce.

Myślę, że po pierwsze musisz wiedzieć czego chcesz. I nie mam tu na myśli żadnego "ideału". Mam na myśli wyznaczenie jasnych granic - w pierwszej kolejności przed samą sobą. Czego oczekujesz, co akceptujesz, czego nie tolerujesz. Te cechy/zachowania potencjalnego faceta oprzyj na własnych, szczerych potrzebach. Poświęć czas na zastanowienie się nad tą kwestią i nie sugeruj się aż tak bardzo tym, co deklarują inne kobiety - to, co im daje szczęście, tobie może się nie podobać.

Po drugie, jak już znasz swoje granice, to ich pilnuj - od samego początku znajomości. Nie obawiaj się, że "zrobisz złe wrażenie". Jeśli tak, to facet nie jest dla ciebie odpowiedni, trzeba poszukać innego. Stawiaj sprawę jasno od początku i nie daj się zbyć półsłówkami. Jeśli pytasz faceta, czy szuka poważnego związku, nie zadawalaj się krótkim "Noo.." - zapytaj, dlaczego. Jeśli plącze się w zeznaniach, to znaczy, że nawija ci makaron na uszy, by ci się przypodobać. Nie ma sensu inwestować w taką znajomość.

Po trzecie wreszcie, nigdy, przenigdy nie licz, że "będzie lepiej". Nie będzie. Naucz się obserwować, wyciągać wnioski i dostrzegać rzeczywistość a nie swoje chciejstwo (w sumie najtrudniejsza rzecz na początku, gdy bardzo się chce, żeby tym razem wyszło). Prawdziwe oblicze ludzi wychodzi z nich nawet gdy na początku starają się zaprezentować jak najkorzystniej - zwykle w drobiazgach, które ignorujemy. Więc nie ignoruj tych drobiazgów. I jak najszybciej postaraj się zobaczyć faceta w jego naturalnym środowisku - wśród znajomych, przyjaciół. To bardzo dobre pole do obserwacji, bo przy kumplach facetowi dużo trudniej udawać "świętoszka" jeśli nim nie jest.

Związek z Tobą to jak spacer po polu minowym, jeden fałszywy ruch i bum. Na miejscu gościa zwiewałbym od Ciebie gdzie pieprz rośnie.

Jakoś nie mam poczucia straty z tego powodu