Rozstanie z mojej winy. Prośba do kobiet - jak mogę do niej wrócić? - Netkobiety.pl

Daj jej spokój. Skoro ją kochasz to chyba powinieneś się cieszyć że jest szcześliwa.  Z Tobą nie była.

Na moje oko to już pozamiatane.

Z drugiej strony, będąc z Tobą przez 5 lat, po 2 miesiącach od zerwania (dobrze liczę? 6 miesięcy - 4 miesiące = 2 miesiące. No, chyba tak) znalazła nową wielką miłość, więc kto wie

Przez ostatni rok nie była. Wcześniej byliśmy jak dwie dusze. Wiem że z jej strony to było prawdziwe uczucie, tylko już po ludzku nie dała rady. Jest teraz szczęsliwa bo w porównaniu do ostatniego roku z każdym byłoby lepiej, mam tą swiadomosc.

Moi drodzy,

mój post to nie było pytanie czy dać jej spokój czy nie. Nie jestem w stanie tego tak zostawić. Strata czegoś przez głupotę i to że ją nadal kocham są nie do zniesienia. Jest szczęśliwa, ale wiadomo że jest tak na początku związków zawsze. Przez 4 lata też byliśmy non stop szczesliwi.

Każdego dnia zadaję sobie to pytanie. Czemu nie ogarnąłem się wcześniej. Widziałem, że jest jej zle, ale nie przejmowałem się tym bo wiedzałem że dopoki ją kocham nie ma czym się martwić. Tylko ona tego nie czuła że ją nadal kocham. Nie raz mi to wypomniała.

28.

Dociera to do mnie. Gdyby chciała nie pisałbym tutaj. Po prostu pytam o to, że skoro tak bardzo mnie kochała o czym świadczy to że przy mnie była i cierpiała tyle czasu to może jest jakiś sposób żeby zapragnęła wrócić?

....wystarczy ...do wyżywałem się na niej za niepowodzenia.......Gościu zaraz pobiegnę do kościoła i aby mnie Najwyższy chronił przed takimi miłosciami......Ty wiesz co to miłość????!!! To między innymi  rezygnacja z własnej przyjemności lub dobra ....na rzecz partnera .A takich facetow jak Ty ,z takim podejsciem do kobiet jest na pęczki .idiotyczne też jest przekonanie facetów że jak kobieta kocha to może wytrwac każdy ból i jest traktowana jak przedmiot bo ....przecież kocha ....nic bardziej mylnego przychodzi ta chwila ,gdy odwróci się i nie wróci i nic nie pomoże żadne kwiaty biadolenie jak kochałes trzeba było dac szacunek i oparcie .Czasem w imię miłości karzecie nam cierpieć dla zasady .Nie dla wagi .Tylko uwazacie, że mamy to wpisane w miłosc.

Myślę, że to jest kolejne testowanie granic przez autora. Wtedy testował jej uczucie, na ile może sobie pozwolić z jeżdżeniem po niej.
Teraz też nie rozumie granic i myśli, że można na odwrót.

Ja się boję takich niezrównoważonych osób .

Chciałbym po prostu naprawić to co zepsułem. Popełniłem błąd. Ale jest dla mnie zbyt ważna żeby puścić ją wolno, tak jakby mi nie zależało. Zraniłem ją i bez pokazania jej moich starań czuję że byłoby to tak jakby nic dla mnie nie znaczyła przez tyle lat.

Napisałem ten post w prostej sprawie. Dostałem szereg opinii o mnie. Wiem, że ciężko wielu osobom to zrozumieć, wzorom wszelakich cnót i dobroci, którzy przez całe swoje życie będą kochali tak jak 1 dnia miłości. Jednak u mnie potoczyło się inaczej, co chcę naprawić.

Ależ Ty możesz to naprawić,  nic prostszego.  Daj jej być W KOŃCU szczęśliwą z kimś kto ją SZANUJE.

Ty jej nie zraniłeś jednorazową akcją,  Ty ja krzywdziłeś systematycznie.  Na jej miejscu nie chciałabym mieć z Tobą nic więcej wspólnego.  I za grosz nie wierzyłabym, że coś się zmieni, że Ty się zmienisz.  I sorry, ale przez ostatni rok dobitnie jej pokazałeś ile dla Ciebie znaczyła

Dużo wzniosłych słów o miłości, dużo egzaltacji, a faktycznie brak szacunku, pogarda i nienawiść. Dziewczyna poznała kogoś innego, jest szczęśliwą, nie chce powrotu do Ciebie. A Ty, twierdząc, że kochasz ją, rozmyślasz nad tym, jak po raz kolejny zburzyć jej świat. Zaiste, dziwna miłość z Twej strony. Miłość????!!!!
Twierdzisz, że możesz zrobić dla niej wszystko. Świetnie! Zostaw ją w spokoju. Z Twej strony nic się nie zmieniło: cały czas myślisz tylko o sobie.
Twierdzisz też, że:

Nie zauważyłeś, że ona nie jest Twą własnością, że nie masz żadnej mocy sprawczej nad jej wyborami, że jest ona osoba decyzyjną?

Przytomności życzę.

Jeśli coś kochasz, to puść to wolno... jeśli wróci - jest Twoje, jeśli nie - nigdy nie było...

Taaa. Jasne. Jesteś w stanie. A masz jakiś konkretny plan czy tylko sobie postanowiłeś?  Dociera do Ciebie,  że burząc jej to co teraz ma ją skrzywdzisz?  Nie,  nie dociera bo myślisz tylko o sobie - i właśnie stąd wiadomo,  że się nie zmienisz. A no i stąd że nadal jej nie szanujesz

A co Ty chcesz, mapy do jej serca?

Raczej rady od kobiet, co może ją poruszyć/skłonić do powrotu gdy sytuacja jest tak beznadziejna a gość taki jak ja nie ma u niej już prawie żadnego zaufania.

Kolejny raz: wiesz, że to ją rani ale masz to gdzieś.  Gdzie tu miłość?  Gdzie tu zmiana?

No byłeś na psychoterapii.  Fajnie. Skończyłes ją? 
I wybacz ale nie wiesz ile szczęścia możesz jej ewentualnie dać.

Nie mam tego gdzieś. Po prostu co mi po tym że się zmieniłem, jeżeli jej nie ma. Dlatego chcę się o nią postarać. Jestem w trakcie, chodzę regularnie, czuję że mi pomaga.

Właśnie masz bo mimo tej wiedzy i tak chcesz to zrobić.
Po tym  poście widać jak niedojrzały i egoistyczny jesteś. Co Ci po zmianie na lepsze?  No nie wiem, może w końcu nauczysz się traktowac swoje przyszłe kobiety jak ludzi?  Chcesz się o nią postarać bez względu na jej uczucia.... 
Mówiłeś o tym pomyśle swojemu terapeucie?

nikt nie da Ci skutecznej recepty na powrót miłości tej dziewczyny, na powrót jej zaufania do Ciebie.

Ona w tej chwili odkrywa nową miłość, jest zauroczona, nawet jeżeli jej nowy facet ma skazy ( a kto ich nie ma) to ona w tej chwili ich nie dostrzeże.

Ty możesz jedynie zmienić siebie, możesz pokazać się innym, lepszym, mądrzejszym, przystojniejszym.
Ale nie wpłyniesz na jej decyzję.

Nauczyłeś ją radzić sobie z niepowodzeniami, nauczyłeś ją (a raczej zmusiłeś by zaczęłą) brać życie w swoje ręce, dokonywać wyborów.
Ona dokonuje wybory, uszanuj to.

Przez szacunek dla niej daj jej wolność wyboru.
Wybierze chłopaka - dobrze,
Wybierze Ciebie - też dobrze.
Pogódź się z tym, że ma prawo do tego.

To jedna z zasadniczych zmian w sobie, które powinieneś przeprowadzić - szacunek dla niej, dla jej decyzji.

Zresztą... jak Ty to sobie wyobrażasz ?
jest teraz związku  z innym facetem i ma go ot tak sobie - odrzucić, bo Ty się zjawiłeś ?
ma mu powiedzieć że to co mu opowiada od 4 miesięcy to byla taka sobie ściema bo potrzebowała kogoś na plasterek ?
Albo może ma się spotykać z Tobą po kryjomu przed nim ?

Chyba dalej nie doceniasz tej dziewczyny....

Najlepsze co możesz zrobić,
to podziękować z wspaniałe lata które Ci poświęciła,
przeprosić za krzywdy które jej wyrządziłeś i życzyć jej szczęścia z tym kogo wybierze.

Ale czy to nie jest właśnie robienie sobie krzywdy?? Że póki to czuję to powinienem jej to za wszelką cenę pokazać? Po co oszukiwać siebie i ją? To jest tak jakby ona kochając mnie, nie była przy mnie rok gdy ją źle traktowałem, bo uszanowałaby moje słowa ''nie kocham Cię już''.

Ale dlaczego uważasz, że to będzie oszukiwanie jej ?
Przecież ona wie, że chcesz powrotu, że chcesz ją odzyskać, że - jak twierdzisz - zależy Ci, i kochasz ją.
Więc w którym momencie będziesz ją oszukiwał Twoim zdaniem ?

I po wtóre ... nie chodzi tu o Twoją krzywdę, o Twój ból i cierpienie.
Tu chodzi o nią.
Przecież to ona jest podmiotem tych wszystkich działań i poprawy ?
W myśl tego co napisałeś tu o swojej chęci poprawy, zmiany na lepsze i tego, jak gorącym uczuciem ja darzysz - to już sobie zrobiłeś największą krzywdę.
Bo swoim postępowaniem doprowadziłeś do rozstania i straciłeś ją.
Jaka więc może być większa krzywda dla Ciebie niż to ?

A dlaczego uważasz że ona nie może pokochać kogoś innego??
Nie jesteś pepkiem świata.

Wiesz, że podchodzi poważnie do związków, daje od siebie tyle ile może.
Widocznie ten chłopak na to zasługuje, też poważnie podchodzi do związku z nią.
Zaangażował się i ona też.

Pracuj nad sobą, może kiedyś dostaniesz druga szansę.
Może dostrzeże że warto wrócić do Ciebie.

Okaz jej szacunek.
Teraz kiedy skomlesz i chcesz już tu i teraz nie jesteś wiarygodny...

''po prostu brak ci zabawki i worka treningowego''

czasami brak mi słów, dziwię się co trzeba mieć w głowie żeby takie sądy pisać. po prostu napiszę Ci - Nie brak mi zabawki. Nie brak mi worka treningowego.  Przykro nam że ty byłaś kimś takim dla swojego partnera. Mi jest brak osoby którą kocham.

Podsumowując. NIE ma według Was sposobu na powrót. Jednak ja mam w głowie myśli, że być może to prawda że jeżeli się chce to można wszystko. Lub też że cały wszechświat sprzymierza się żeby pomóc w osiągnięciu celu. Bo wiem, ze kiedyś będę żałował, że nie wpadłem na jakiś plan lub pomysł, który wydawał się niemożliwy, ale mógł pomóc w tej sytuacji.

Nie powiedziałem jej takiego czegoś. I nie winię jej za nic, rozumiem jej decyzję, ale nie mogę się z nią pogodzić. Niektórym ciężko to zrozumieć jak widzę.

Zapytam inaczej, czy jeżeli miałaby pewność że od dziś będzie do końca życia przeze mnie kochana i szanowana - wróciłaby? Bo przecież na tym kobietom zależy.

Rozumiem. Ale IsaBella, co był ten czas wart? Wspomnienia? Że było miło? Nie umiem wyobrazic sobie podsumowania związku z nią, z osoba która wie o mnie wszystko i dałem jej całe serce.

IsaBella77 bardzo dobrze pisze. Wręcz genialnie temat rozgryza.

Obudziłeś się z przysłowiową ręką w nocniku. Byłeś zbyt pewny siebie po tym, jak okazywałeś jej swój brak miłości, a ona wokół Ciebie latała - jak to Daniec powiedział w starym kabarecie - jak elektron. Nagle szok i niedowierzanie - ma innego, jest z nim szczęśliwa i nie zamierza wracać do pana, który się namyślił w końcu. To był cios i jestem w stanie to zrozumieć. Na moje oko tym ciosem się nakręcasz, a co by było, gdyby wróciła do Ciebie i znowu poczułbyś się pewnie - tego zapewne nie wiesz i Ty sam mimo górnolotnych słów, że uczyniłbyś ją szczęśliwą. Byłam nie tak dawno temu w podobnej relacji, choć bardzo krótkiej w stosunku do Waszego stażu. On się starał jak nakręcony, dopóki nie był pewny (inna sprawa, że wiedziałam od samego początku, że z nim jest coś nie tak), a gdy uzyskał pewność, że jestem jego, zaczęły się jazdy, że nagle mnie nie kocha, że mam się odwalić itd. W końcu doszło do tego, że postanowiłam kontakt ograniczyć do minimum, w tym czasie (też niedługo po tym) nagle pojawił się ktoś inny, kto mnie zaczął traktować jak równorzędną partnerkę. Nie wyobrażam sobie, bym mogła wrócić do poprzedniego, jednak wyobrażałam sobie, że jeśli on się dowie, to zawalczy. Dowiedział się, nie zawalczył. Myślałam, że to dowód na brak uczuć z jego strony. Jednak teraz widzę, że był to dowód szacunku w stosunku do mnie i moich wyborów. Skąd to wiem? Bo gdy się raz spotkaliśmy odganiał ode mnie napalonego kumpla, a sam nie zrobił nic w moim kierunku. Zrozumiał, że jego czas się skończył z jego winy. Wtedy sama nabrałam do niego takiego szacunku, jakiego nie miałam do tej pory mimo wszystko. Dlatego też bądź dojrzałym facetem i zostaw ją w spokoju. Zajmij się swoim życiem, skoro ona zajęła się swoim. Trzeba było myśleć wcześniej.

Tak. Na tym, na byciu szanowanymi i kochanymi (między innymi) kobietom (mężczyźni mają inaczej? - pytanie retoryczne) zależy. Ale owe obietnice 'kochania i szanowania' nie wynagrodzą i nie wymażą z pamięci ani upokorzeń, ani pogardy, ani lekceważenia, ani nienawiści. One też nie odbudują tak długo i tak starannie burzonego (i w ostatecznym rozrachunku, zburzonego) zaufania.
A w związkach, jak to w związkach (nawet potencjalnych), by były udanymi bilans zysków i strat ma być dodatni. Przez rok nie tyle naruszyłeś jej zaufanie, nie tyle miałeś ją i jej miłość do Ciebie za nic, ale przez rok utwierdziłeś w niej przekonanie, że życie z Tobą to huśtawka emocjonalna (łagodnie rzecz nazywając).

Będąc na jej miejscu nie zaufałabym Ci ponownie, są pewne czyny i słowa, po których powrót jest niemożliwy bez zdeptania swej godności, swego szacunku do siebie samej i zaprzeczeniu swej hierarchii wartości.

Rozumiem, że widzisz konsekwencje swego zachowania, że chciałbyś jej teraz nieba przychylić, że przeżywasz teraz wszystkie niezbyt sympatyczne uczucia, że trudno jest Ci się pogodzić z rzeczywistością, ale... rzeczywistość jest taka jaka jest, bez względu na Twą zgodę lub jej brak.

Napisałam to wszystko nie po to, by Ci dokopać (choć sądząc po wcześniejszych Twych uwagach takie masz wrażenie), ale po to, byś stał się przytomnym człowiekiem, mającym szansę na szczęśliwe życie. Czynienie tej kobiety, która podjęła decyzję o życiu bez Ciebie i która jest w udanym związku z innym człowiekiem, odpowiedzialną za swe szczęście nie wróży niczego dobrego.

No i dalej to samo. Naprawdę dzięki za rady ala 'daj sobie spokój'. Nie o to mi chodziło. Wiem, że nie ma sytuacji bez wyjścia. Wiem, ze dostałem już nauczkę i nie popełnię tego błędu. Dlatego nie chcę zostawić tego tak jak jest teraz i jedyne co po mnie zostanie to jej ostateczny ''szacunek dla mnie za uszanowanie jej decyzji''. Za długo byliśmy razem.