Czy on musi mnie tak krzywdzić? - Netkobiety.pl

Serio masz zamiar żenić się z człowiekiem, który wyzywa Cię od chciwych suk i uważa, że będąc z nim uprawiałaś seks na boku?

Może sam tak robi i ma takie podejrzenia względem Ciebie...

Branie ślubu tylko z powodu, że Cię zapłodnił to głupota, to nie jest żaden obowiązek, tym bardziej z tego co piszesz to on do Ciebie szacunku nie ma.

Rozumiem, że bardzo ciężka sytuacja dla Ciebie, współczuje, ale chyba nie chcesz brać ślubu z kimś, kto chce go tylko dlatego, bo jest dziecko i tak wypada, a potem będzie na Tobie wyładowywał swoje frustracje...

Porozmawiaj z kimś bliskim, wygadaj się, może inaczej spojrzysz na sytuację, nie załamuj się.

Taa, wiem, gadka szmatka, ale uwierz, że rozpacz w niczym nie pomoże, tylko zaczerni Ci obraz.

Trzymaj się

Kania - nie chodzi o to, że on nie jest gotów.
Chodzi o to, że on absolutnie, bezwzględnie NIE JEST tego WART .....

Ale ja nie wiem jak z nim rozmawiać, boję się że jak postawię ultimatum to zostanę sama w ciąży.

No i co z tego? Wolisz tkwić w chorej sytuacji?

Sama nie zostaniesz, bo jegomość też maczał w tym palce i nie zapominaj że to JEGO dziecko i ma prawny obowiązek się nim zajmować.

I tak Cię kretyn ciągle zastrasza i upokarza, nie kajaj się przed nim, bo Ci całkiem nasra na głowę.

Taki bogacz, a na gumki go nie stać, a dziecka nie chce...

Aaach...

Wiec jednak chodzi o pieniadze... Oczywiscie, w takim wypadku nie stawiaj sie, chlip dalej po kątach i zaciskaj zęby, bo  inaczej źródełko wyschnie

Chyba jesteś trollem,bo pomimo dość składnej pisowni...masz idiotyczne rozkminy.

Frank Zappa powiedział,że głupota ma pewien urok...ignorancja nie.
A powiedz,czy to było niepokalane poczęcie,czy jak?
Dlaczego się nie zabezpieczyłaś?
A może to o wygodę Twoją chodziło,hę?

Majkaszpilka zawsze używał prezerwatyw, sama byłam zdziwiona. Jeśli insynuujesz, że celowo zaszłam w ciążę, to tak nie było.

I zachowujesz się tak samo jak on. Wmawiasz, że ciąża to moja wina.

Liczyłam na jakąś sensowną pomoc. Słyszałam, że znajdę tu wiele rozsądnych kobiet, które zrozumieją, okażą odrobinę empatii i doradzą.

W czym moje przemyślenia są idiotyczne? W tym, że nie wiem co dalej zrobić ze swoim życiem, że jestem zależna od kaprysów faceta, którego kocham, a on traktuje mnie tak jak opisałam.

Że chcę mieć poczucie bezpieczeństwa, to znaczy, że lecę na kasę?

Gdzie w tym wszystkim miejsce na miłość, jedność dwóch dusz, inaczej sobie to wszystko wyobrażałam.

Sensowna pomoc ?
Przecież z tej sytuacji jest tylko jedno wyjście.
Wyprowadzić się.
I unikać kontaktów z jaśnie państwem jak tylko to możliwe - dla własnego dobra.
Wystąpić do sądu o zabezpieczenie materialne na czas ciąży i dla dziecka, już po jego urodzeniu.
Zacisnąć zęby i przetrwać trudne chwile, które z pewnością Cię czekają.
Skończyć studia i zdobyć wykształcenie które zapewni Ci lepszą pozycję na rynku poszukujących pracy.
I tak dalej, i tak dalej, i tak dalej.
Nikt nie da Ci tu gotowej recepty na całe Twoje dalsze życie.

Zalisz się, że on Ci nie ufa, podczas gdy Ty nie ufasz jemu domagając się zabezpieczenia materialnego (współwłasność domu czy zameldowania). Owszem, należą Ci się alimenty na dziecko i właściwie tylko tyle. Znacie się rok. Ciąża nie była planowana. Czy Ty oby napewno w tej ciąży nie upatrywalas szansy na podniesienie swojego statusu?
Piszesz ze jak skonczysz studia to pójdziesz do pracy i będziesz partycypować we wspólnym majątku. Problem jest taki, źe to myślenie życzeniowe. Dziś prawie każdy ma studia a dobra prace nieliczni. Wspomniałas, źe Twój partner się do tego drugiego grona zalicza. Reasumując -ja tu żadnej miłości między Wami nie widzę. Ani z jednej ani z drugiej strony

Dziewczyno, przestan p....c i zajmij sie swoim zyciem. Az sie specjalnie zalogowalem zeby napisac.

Masz doczynienia typowym z rozwydrzonym, niedojrzalym synkiem bogatych rodzicow. On Cie nie szanuje ani jego rodzice. Myslisz, ze jak bedzie po slubie?

Też tak uważam.

No fakt.Chyba się po plecach pochlastam z żalu,nad jej umęczoną duszą i brakiem mojej empatii.
Wstydzę się bardzo

On Cię kompletnie nie szanuje. Zastanów się czy lepsze dla Ciebie jest takie życie jak teraz, ale z jego pieniędzmi czy życie bez niego. Według mnie nic nie jest warte takiego upokarzania. Zwłaszcza, że jesteś młoda, jak się postarasz, to po urodzeniu dziecka też możesz znaleźć dobrą pracę. Facet alimenty też będzie musiał płacić. Nie mówię, że będzie łatwo, ale lepsze to niż życie z człowiekiem, który Cię nie szanuje. No i zostając z nim też nie masz pewności czy nie wyrzuci Cię z domu, bo skoro nie chce Cię zameldować nawet w tym mieszkaniu, to wybacz, ale do tego mieszkania nie będziesz miała żadnych praw. Może Cię wyrzucić w każdej chwili. Do tego obraża Cię i sugeruje, że spałaś z innymi. Pomyśl też o dziecku, ono nie zasługuje, by żyć w takiej atmosferze.

Dlaczego uważacie, że materialistka? Tak, jeżeli zostanie z nim tylko dla pieniędzy, to będzie. Jednak jak mają mieszkać razem, być rodziną, to jednak lepiej, by i ona miała prawa do mieszkania. Tak, by kiedyś jej stamtąd nie wyrzucił. No chociaż nie jest jej, ale jednak jak się kocha, to nie ma problemu, by coś było wspólne, chyba, że on by dawał odczuć, że ok, tam nie będzie miała praw do tego mieszkania, ale kiedyś będą mieli wspólne. Inaczej to ryzykowne, bo w każdej chwili taki facet może ją wyrzucić z domu, a jak ma rodziców, to ok, ale jakby nie miała nikogo to już by było nieciekawie. Tylko fakt rok są razem to krótko.

Dasz sobie radę. A czy chcesz być całe życie tak poniżana i poniewierana? Zostaniesz na jego włościach, on będzie czuł przewagę i wykorzystywał to w każdym konflikcie. Obym się myliła.

Święte słowa. Mnie mąż kazał wypier...ć z mieszkania po dziesięcu latach. A przez te wszystkie lata nie chciano mnie w nim zameldować mimo iż formalnie jestem bezdomna (tak się życie ułozyło, rodzice mimo wysiłków nie dorobili się własnego mieszkania, więc nie mam domu rodzinnego).
Zrobiłam tak, jak mi mężuś kazał. Wynajęłam mieszkanie, budżet mam zdecydowanie napięty, ale jestem wreszcie spokojna i w sumie szczęśliwa.

On nie musi cię tak krzywdzić, ale robi to, bo CHCE I MOŻE.
To że on nie chce dopisywać cię do swojej własności, to żadna z jego strony zbrodnia- może świństwo, ale też bez przesady. Ty jesteś obcą dla niego osoba i niby dlaczego on miałby dzielić się z tobą majątkiem swoich  rodziców, a tym samym, swoim majątkiem? Sama na siebie zarób, a nie szukasz bankomatu.
Dalej- facet traktuje cię jako zło konieczne, a ty, jak jakies otumanione zombie, leziesz w z jego stronę. Czy on musi poszczuć cię psami, byś wreszcie dała mu spokój? Traktuje cię to wielkie panisko jak personę non grata, a ty zamiast unieść wysoko głowę i podziękować wielkiemu panu za wielką łaskę, zwieszasz tylko łeb po sobie i dalej  łasisz się do bufona.
Ten człowiek prędzej czy później i tak by cię zostawił, bo ty jesteś ubogą pariaską, cwaną suką, która zasadziła się na jego majątek, tak tobą gardzi, że aż posądza cię o to, że puszczałaś się z innymi- i co ty na to?
Dalej widzisz szansę dla związku z tym nadętym bucem?

Obydwoje sa siebie warci.
On - bo podtekstem sugeruje ze jest dziwka.Powtorze jak mantre.Jesli on chce badan genetycznych, znaczy, ze nie ufa.A jak nie ufa, to nie ma nawet podstaw do stworzenia szczesliwego zwiazku.
A autorka ? Chce darowizny czesci domu ? Ja bym sie wstydzila dopominac swojego partnera o cos takiego.Jakby przepisal na mnie, to bym sie cieszyla, ale gdby tego nie zrobil, to bym zrozumiala.

No dobra, prędzej zrozumiem to, że nie chce teraz jej dopisać. Faktycznie, rok to niedługo. Jeszcze da się to jakoś wytłumaczyć. Jednak to, że uważa, że ona może mieć dziecko z innym tego już nie zrozumiem. Co to za związek, gdy potrafi się obrazić w taki sposób partnerkę i nie ufa się jej. Jeżeli ktoś ma traumy z poprzednich związków, to przed wejściem w związek powinien się z tym uporać.

Kasa to może jest przyziemna sprawa, ale bardzo ważna. Zadbaj o nią
Moim zdaniem powinniście poczekać aż dziecko się urodzi i zrobić te testy na ojcostwo - wyjdzie na Twoje i będziesz mu mogła wypomnieć, gdy zajdzie potrzeba. Jak już będzie miał papier przed oczami, że to on jest ojcem, wtedy pozwij go o alimenty. Nie wychowuj dziecka sama, na swój koszt. To też jego dziecko.

Nie wprowadzałabym się na Twoim miejscu do tego faceta, ani tym bardziej nie brała z nim ślubu. Chciwa suka, bo chcesz wspólnej przyszłości? Rodziny razem? Kim ty byś w tym mieszkaniu była, jako osoba niezameldowana? Nawet współlokatorką nie, bo ze współlokatorem też się podpisuje jakąś umowę najmu... Mógłby Cię na zbity pysk wyrzucić w kazdej chwili. To, że macie dziecko nie oznacza, że musicie mieszkać razem, czy brać ślub.

Nie jesteś zależna od jego kaprysów.
I raczej nie licz, że jak spełnisz jego żądania, to on się uspokoi. Przyjdą kolejne żądania.
Coraz mniej będzie tam miejsca dla Ciebie i szacunku dla Twojego zdania.

Zresztą, nawet gdybyś spełniła, to gdzie to Ciebie stawia? Kątem, na łasce u faceta, który może Cię wyrzuci w przypływie złego humoru, a może nie. Który będzie Ci wypominał: że Cię przygarnął, że bez niego nie miałabyś dokąd pójść, że to on Cię utrzymuje i jeść Ci daje. Wierz mi, to nie jest materiał na męża.

A mi pomożecie? Mam 24 lata, mój narzeczony 25, mamy synka połtorarocznego. Jestesmy ze soba 8 lat. Od zawsze moj partner mnie oszukiwał najpierw wychodził z kolegami, nie odbierał, kałamł ze był tam a tam nie był takie przyziemne sprawy. Od kąd ze soba zamieszkalismy widze wszystkie jesgo wady. Brak pomocy w obowiązkach, przykład z dziś rana za 15 minut wychodze do pracy on leży dziecko nie przewiniete, prosze go wstan przewin malego tu masz ubranie ubierz go- słysze odpowiedź Nie, jesteśhjeszcze w domu to Ty to zrobisz. Notorycznie jak krzykne mówi do mnie zamknij mordei tego typu odzywki(tez potrafię się tak do niego odezwać). Najgorzej jest rano nie wiem czy ja jestem taka poddenerwowana, czy on mnie już tak drażni. Dziś powiedziałam mu, że oddałabym wszystko by z nim nie byc, ale mamy razem dziecko i jestem z nim dlatego. Wiem, że to chore, ale nie moge znieść jego lenistwa, tego, że nie traktuje mnie jak kobiety, matki swojego dzieck. A osobe która powinna robi wszystko w domu po pracy i przy dziecku- on jest identyczny jak jego ojciec. Nie rozstane się z nim, bo nie chce zeby syn w tym wieku miał rozbitą rodzinę- sama przez to przechodziłam i wiem co mówię. Powuiedzcie co moge zrobić by było lepiej? Zignorowac go? a może on mnie traktuje jak rzecz, bo jest mnie pewien? Już sama nie wiem.

Nic nie możesz zrobić. On może, ale nie chce.
Jakby do mnie facet powiedział "zamknij mordę", to już by nie był moim facetem.

Podstawowy problem tutaj to sprzeczne wzajemne oczekiwania i wymuszanie swoich oczekiwań na drugiej stronie jako "ultimatum" a nie rezultat kompromisowych ustaleń.

1. Po pierwsze nie wolno! wyzbyć się swojego majątku, mieszkania, które jest Twoim zabezpieczeniem na przyszłość, dla Ciebie i potem dla dziecka.

2. Po drugie, nie widzę problemu zamieszkania z nim w jego domu, bez konieczności wpisywania Ciebie jako współwłaścicielki, ponieważ to są kwestie majątku osobistego nabytego przed formalizacją waszego związku (która jeszcze nie nastąpiła). Dopiero potem nastąpi problem uwzględnienia Twojego wkładu we wspólny dorobek, jednak w praktyce w sytuacji rozstania zostaniesz z niczym, dlatego najlepszym pomysłem w takim przypadku jest wynajmowanie kawalerki i odkładanie pieniędzy na innym koncie.

3. Pozostaje jeszcze kwestia najistotniejsza. Kwestia waszych relacji. Widzisz was związek, jak wiele związków obecnie jest tworzony odwrotnie niż to miało miejsce kiedyś. Najpierw seks i wspólna zabawa w rodzinę, a dopiero potem prawdziwe poznanie siebie i przetestowanie w okolicznościach trudności życiowych co następuje dopiero po 2-3 latach od poznania się. I co z tego, że teraz tak nie jest? Pójście z prądem i "nowoczesnością" nie oznacza przecież dobrego i mądrego postępowania. Prawidłowy sposób poznawania się, tworzenia związku był kiedyś, kiedy ludzie najpierw poznawali się, rozmawiali, poznawali swoje oczekiwania, wspierali się, testowali, a seks był na samym końcu (w sensie chronologii związku). Trudno bowiem oczekiwać poznania kogoś po roku czasu, bez możliwości poznania jego samego w różnych sytuacjach, jego stałości, podejścia do różnych spraw, jego rodziny, tego jak odbiera on negatywne i pozytywne przykłady ze swojej rodziny, itp. Na to potrzeba kilku lat. I dopiero po tym powinno się podejmować swoje poważne decyzje odnośnie, prawdopodobnie swojego całego przyszłego życia. A ponieważ ludzie nie postępują tak jak powinni postępować (mniejsza dlaczego tak jest) to potem mamy setki rozwodów, matki samotnie wychowujące dzieci, przemoc psychiczną i fizyczną w związkach. "Pocieszę Cię". Nie będziesz w tym jedyna.

Reszta już zależy tylko do Ciebie. Możesz zgodzić się na uzależnienie do niego albo na niezależność. Możesz zgodzić się na brak szacunku do siebie albo na jego okazywanie. Możesz zgodzić się na przemoc albo się na nią nie godzić. To jest Twój wolny wybór człowieka, bo masz wolną ku temu wolę. Ten wybór nigdy nie zależy od okoliczności i zawsze jest Twoim wyborem. Okoliczności bowiem mogą być trudne, wymuszać, sugerować "łatwiejsze" wyjście ale związane z pozbyciem się własnej godności, co nie oznacza, że nie można temu nie ulec. Można, jak najbardziej można się przed tym obronić odpowiednio wybierając, bo to jest właśnie kwestia naszego wyboru.