Koniec pięcioletniego związku - Netkobiety.pl

Albo związek jest "dobry" i udany ...albo są wyniszczające kłótnie i rozbieżności w priorytetach. To jedno... Drugie: rozstaliście się raptem DWA DNI TEMU - emocje jak kurz muszą opaść... Dopiero wtedy sam zaczniesz sobie odpowiadać na postawione pytania. Póki co to zbyt świeża sprawa.
Tak na marginesie: kazdy po świeżym rozstaniu, katastrofie związku nie wyobraża sobie "aby mógł jeszcze kogoś pokochać" Tyle tylko, że czas i przemyslenia weryfikują to odczucie.
Cierpliwości, cierpliwości...

Przede wszystkich masz błedne mniemanie na temat " wyglądu" dobrego związku .Nie takie są pozytywne reakcje jak Ty opisałeś .Kłótnie są wynikiem brakiem właściwej komunikacji pomiędzy dwojgiem osób .I gdy one występują w partnerstwie dość często ,to związek nie należy do udanych jedynie do burzliwych oczywiście w tym wypadku obojga również zależy na relacji .Bo emocje podnoszą adrenalinę.I nie koniecznie muszę to być pozytywne.Czy dalej uważasz, że miałeś udany związek?

Hej dziewczyny jestem tu pierwszy raz ale sytuacja mnie do tego zmusiła....
A mianowicie mam taki problem- za 3 mc od dziś mam wyjść za mąż lecz w moim związku nigdy nie było kolorowo (słowo kocham Cie przez 3 lata usłyszałam może 5 razy, minimalna ilość przytulania, całowanie na dzień dobry i do widzenia.... zero miłych słów itp) i teraz zastanawiam się czy go nie odwołać- nie ukrywam że z kimś innym się dość zbliżyłam po raz pierwszy w życiu oszukałam swojego partnera spotykając sie z innym.... ale nie żałuje bo przez to pare spotkać czułam się mega szczęśliwa widziałam że komuś naprawdę na mnie zależy, usłyszałam wiecej miłych rzecze niż od partnera wiecej ciepla zostałoo mi dane.... dostałam także propozycje mojego życia wyjazd za miesiąc za granicę właśnie z chłopakiem któremu widać że bardziej zależy niż mojemu narzeczonemu.... dodam tylko że znam go już 16 lat ale nigdy nie było nam po drodze chociaż jak teraz sie okazuje każde z nas o drugim myślało dość czesto...
Dziewczyny a pytanie do Was jest takie czy odwołać ślub i zaryzykować i wyjechać ?? czy wyjść za mąż spróbować być szczęśliwą a najwyżej się rozwieść ?? pomóżcie !! dodam tylko tyle że mieszkam z rodziną i nie umiem im tego powiedzieć dlatego rozważając za i przeciw wymyśliłam że jeśli bym miała wyjechać to najprawdopodobniej zostawiłabym im list z wyjaśnieniami wiem że to dziecinne ale nie potrafię im tego powiedzieć hmm
Pomóżcie co byście zrobiły w takiej sytuacji??

Jakby to był fejs to Cichy dostałbyś Super za swój post ;-)

Wyrzucić kompa przez okno,komórkę oddać żulowi...a w stacjonarnym obciąć kabel.Wytłuc wszystkie gołębie pocztowe,postraszyć kurierów wszelakich.

Nie piszesz nie dzwonisz... i basta.No chyba dzieciaczkiem nie jesteś,że musisz mieć lizaczka,bo nie "wytrzymiesz" i histerię urządzisz

Taki live.Nie Ty pierwszy, nie ostatni.
Zacznij życie na nowo,do przodu patrz,a nie do tyłu...bo w gówno wdepniesz.

Idziesz tam gdzie czujesz sie szczesliwa. W tym twoim obecnym zwiazku juz nie bedzie kolorowo jak kiedys. Lepiej zacznij nowy zwiazek z tym nowym. Takie moje zdanie

Nie wiem czy to nie bylo moja wina,czesto sie na nia denerwowalem jak nie chciala mi okazac uczuc,jak widzialem ze tylko ja daze do spotkan,zbyt czesto sie na nia denerwowalem i problem  takze lezy we mnie.Kiedys bylo podobnir,mieliśmy od siebie przerwe,wrocilismy i znowu jest tak samo. Nie wiem wiem juz sam jak z tym walczyc bo potrafie byc zauroczony, wszystko jest dobrze a nagle sobie cos przypomnę,wyobraze i zmieniam  sie o 180 stopni w niemila osobe. Nie wiem czy sam dam rade to zwalczyc bo kiedys myslalem ze tak sie stalo a jednak wrocilo, co z tym zrobic?

Często bywała oschła ostatnimi czasy i jak np było fajnie to mi czasem  zdarzało się to wspominać,nigdy mnie nie zdradziła a ja czasem nie  potrafiłem jej ufać. Szczerze nie wiem dlaczego tak mam, była moją pierwszą dziewczyną a ja jej nie ufałem. Próbowałem z tym walczyć ale coś siedzi w mojej psychice takiego że nie potrafię i już. Co mogę zrobić z tym na przyszłość? Wiem że 3 raz się już nie zejdziemy bo dla mnie to też nie ma sensu,chociaż bardzo chciałbym z nią być bo świata poza nią nie widzę ale w przyszłości nie chcę taki być dla siebie bo to męczące bardzo i dla innych.I dlaczego mogę kogoś tak kochać, dbać o niego a w jedną chwilę się zmienić, nie ufać, denerwować się, co jest ze mną nie tak?

Wiedziała,że brakuje mi czułości mówiłem jej o tym ale na sam koniec już ciężko o to było. Wyniszczyły nas kłótnie mimo tego,że się kochaliśmy. Sam nie wiem czemu teraz zwalam całą winę na siebie skoro często nie czułem się już przy niej szczęśliwy, ale wydaje mi się,że gdybym się bardziej postarał to całkiem inaczej by to teraz wyglądało. Szkoda,że tak późno się obudziłem, pewnie nie ma sensu wracać do siebie skoro się już pare razy nie udało,w jakiś sposób muszę spróbować zmienić siebię, tylko nie mam pojęcia jak to zrobić.

Chodziło mi o to,że ona nie okazywała już na tyle uczuć na ile bym chciał.

Wypowiem się jako ekspertka swego czasu od rozstań i powrotów z jednym i tym samym facetem . Dopóki powroty będą motywowane chęcią ulżenia sobie w cierpieniu, bazowały na silnych emocjach, silnej tęsknocie, poczuciu ogromnej więzi (a la uzależnienie) i dalej nie będziecie wiedzieli dlaczego i o co się kłócicie, jakie są miejsca zapalne, nie będzie będzie świadomości tego, że każdy z was coś do tej relacji wnosi, co zaburza energię  związku i komunikację, to się nie uda. Możecie sobie tak tańczyć w kółko, piękne chwile, potem dramat i rozstanie, a na końcu wyczerpanie psychiczne. U mnie, po kilku latach w końcu każdy zmądrzał i zajął się sobą (choć kochamy się dalej, przynajmniej ja tak myślę ). Rozstanie na dobre, zero kontaktu. Ja zajęłam się leczeniem swojego uzależnienia behawioralnego, a on swoim syfem, którego było znacznie więcej. Jest ciężko, momentami tragicznie, ale nie poddam się. On, nie wiem jak sobie radzi.

Co do kontaktu, ja już jestem na tym etapie, że wiem, że on się nie odzywa, bo nie chce mnie po raz kolejny skrzywdzić, bo wie, że w tej chwili nie ma mi nic dobrego, mnie jako kobiecie, do zaoferowania. Dla mnie to jest dobre, brak kontaktu pomaga mi zdrowieć. Być może twoja ex nie jest na tym etapie i odbierze twoje milczenie jako totalne wypalenie uczuć w jej kierunku. Moja rada jest taka, abyś pracował nad swoimi słabościami, które związek ci doskonale obnażył, ale co kilka tygodni daj jej znać, że tęsknisz i że pamiętasz. Może i ona będzie pamiętała, ale dopuść myśl, że może jednak to, co było między wami było ostatni raz. Powodzenia!

Tak, skup się teraz na sobie. W brew pozorom odpuszczenie i brak stawiania oporu niewygodnym sytuacjom, prowadzi nas do zmian właśnie. Wiem, że to trudne, sama tego się uczę. Co do zmian - nowy nawyk myśleniowy, a tym samy reakcje na zdarzenia, średnio można wyrobić w 3 miesiące, tak podają badania .

Zapewne oboje żałujecie, że tak wyszło, ale jak mi tu koleżanka Marajka na forum powiedziała, związki są po to właśnie, aby się w nich rozwijać, one tak pięknie pokazują nam to, kim jesteśmy, jakie mamy wady, gdzie chowamy swoje traumy i głęboko jesteśmy poranieni. Dobraliście się w parę właśnie po to. To musiałeś być ty i ona . Zatem wyjątkowo.

Poukładaj to sobie teraz, przemyśl to, jaki byłeś w związku. Jeśli masz taką postawę jaką tu prezentujesz, to szybko wyciągniesz wnioski i sporo się po czasie nauczysz. Trzymam kciuki!

I co potem? Pojedziesz, spędzicie ze sobą czas, pójdziecie do łóżka i co dalej? . Czy to jest kobieta, której pragniesz na żonę i matkę swoich dzieci? Przemyślałeś to, jaki byłeś w związku? Co możesz jej ofiarować, jakie są jej pragnienia i potrzeby, co tobie w niej przeszkadza, czy ona daje ci to, co potrzebujesz?

Zawsze, dla rozrywki możesz oglądnąć "Przeminęło z wiatrem". To o takich parach, co nie potrafią się dotrzeć i stabilizować (co wiąże się z podjęciem decyzji o zajęciu się sobą i indywidualnym rozwojem).

Miłego! .

Jeszcze wczoraj miałeś plan. Coś się zmieniło? .

Przede wszystkim w glownej mierze jest mi ciezko przez to,ze siebie bardziej obwiniam za rozpad,bo można  powiedziec,ze czasami juz bywalem toksyczny dla niej,bo zawsze wydawalo mi sie ze to ja bardziej kocham,jak zrobilem cos milego to oczekiwalem tego samego...