nie rozumiem siebie - szukanie miłości - Netkobiety.pl

Dam Ci radę od faceta który stoi z boku ale ma wiele znajomych kobiet, które stały w podobnych rozterkach. Sporo z moich znajomych tak miało no i powiem, że to niestety jest poker i to o sporą stawkę. Pokończyły bardzo różnie. Niestety większość z tych które zbytnio przebierały jak miały 30+ to nadal szuka jak ma 40+. Każdy z kandydatów był wg nich jakiś wybrakowany a najbardziej to by chciały z tymi którzy ich nie chcą..... Right.... :-S Ale z drugiej strony te, które wybrały z czystego rozsądku, też nie są jakieś super szczęśliwe.

Moja rada jest taka, że w sprawach sercowych trzeba kierować się sercem. Podejmując jednak decyzję co z tym chłopakiem pamiętaj, że życie daje nam tak na prawdę tylko kilka tych prawdziwych szans i jeśli je zmarnujemy to później jest już bardzo ciężko to nadrobić.

Mam w sobie dwie myśli jedna namawia mnie bym z nim była i starała się zmienić, nie próbowała zawsze mieć wszystkiego, chcę być realistką, nie przebiarać zbytnio, okazać się dojrzałością! Ale druga częśc mnie chce tego szaleństwa zakochania, tego patrzenia sobie w oczy i cieszenia się ze swojej obecności. Na początku znajomości jakoś bardziej go doceniałam i mam wrażenie było lepiej, choć i wtedy nie byłam pewna, ale widziałam więcej jego zalet...teraz zaczynają przytłaczać mnie jego wady i nade wszystko braknie mi po prostu śmiechu. Nie umiem żartować z nim do łez i szaleć za nim.....Kurczę, naprawdę tego nie rozumiem...Może ja za szybko się nudzę, może muszę naprawdę jakoś siebie zmienić?! Ale co mam zrobić żeby było mi lepiej, żebym tyle nie oczekiwała...Jak ożywić tą znajomość...On należy bardziej do spokojnych ludzi, ale z pasjami....Ja lubie poznawać ludzi, uwielbiam spędzać czas w dobrym towarzystwie, gdzie jest ktoś energiczny, z poczuciem humoru, wiecie z taką energią, że i nas nią zaraża....Tutaj zaczyna doskwierać mi po prostu nuda...i brak takiej spontaniczności i energii..co mogę jeszcze zrobić?

Otóż to. Jak nie dziabie przynajmniej jedno z trzech to nie ma się co męczyć.

Autoroko, próbujesz się z tym facetem związać z rozsądku. To prędzej czy później się rozwali. Sama widzisz, jak już się męczysz, bo to nie to. Kolega Gary dobrze wyłożył ci trzy podstawowe obszary, w których musi klikać, aby związek był satysfakcjonujący. U Ciebie coś szwankuje. Przemyśl w którym aspekcie i nie marnuj czasu.

Właśnie obawiam się, że będę tak zmieniała i szukała i zmieniała i szukała....tego nie chcę...Próbuje za dużo nie myśleć, ale zaczyna strasznie dokuczać mi ten mętlik...i przeszkadza mi to, że on taki i siaki....to że spokojny, że brak mu stanowczości, że nie potrafi czasem wykrzyknąć co mu nie pasuje, że mało się odzywa...to jest straszne że to widzę, a im więcej czasu z nim przebywam, tym bardziej to jest wyraziste. Nie lubie takich sytuacji, nie lubie się wachać, bo to po prostu męczy....Ale chce stabilizacji, dzieci, rodziny, męża kochającego i ciepłego, chce kogoś wiernego i odpowiedzialnego...Dlatego zastanawiam się, co tu jest problemem, czy ja? Ja nie koniecznie chce wielkiego zakochania i zachukania, chcę po prostu nie mieć tego mętliku, wątpliwości, czy to ten, czy nie......I zastanawiam się, czy każdy tak ma, tylko przymyka oka na niektóre rzeczy, nie rozmyśla tyle i jest z druga osobą, czy jednak jest potrzebne coś więcej, co powoduje że właśnie tą osobę się wybiera...Moja rodzina uważa, że zakochanie jest czymś złym, że nie liczą się właśnie motylki w brzuchu, a to czy kandydat jest rozsądny i odpowiedzialny..że dziś tak wiele par się rozstaje, bo każdy chce tylko zabawy i przyjemności, a prawdziwe życie nie tylko jest zabawne, ale i monotonne, nudne...i ja wiem, że po części mają rację. I jak tu podjąć dobrą decyzję? Kurczę, gdy targają nami emocje, wszystko staje sie bardziej skomplikowane.

Kandydat... . A co ty myślisz? W sensie samodzielnie? .

Drapie cię i skrobie, bo facet ci nie odpowiada. Poczytaj tutaj sobie wątki o kobietach, które wychodzą za mąż z rozsądku, a potem doprawiają rogi mężowi (zakochanemu wciąż zazwyczaj), bo już wytrzymać nie mogą, przestają udawać. Moim zdaniem jesteś młoda jeszcze, powinnaś pospotykać się z różnymi facetami, a na samym końcu dojrzeć. Twoje nastawienie przy wyborze partnera do życia jest skalkulowane: musi mieć to, to i tamto. Powinnaś przez kolejne lata skupić się raczej na tym, czego ty tak naprawdę pragniesz, jaka jesteś, usamodzielnić się jakoś myślowo, ale o także finansowo, aby tych mężczyzn nie obciążać takim podejściem. Jasne, ze rodzina powie ci, że motylki w brzuchu to be, bo chcieliby cię wydać za najlepszego "kandydata", no ale to twoje życie, decyzje i wybory. Oby były autentyczne i samodzielne .

...Tajemnicza Lady masz rację, ale strasznie się boję takich decyzji, czy dobrze zrobie, czy źle..,,,,no i fakt sugeruje się też opiniami innych,,,,.w głowie też krążą myśli, że nie wolno tak zmieniać facetów, że tak nie można przecież, że przez to ich też ranie....Boje się też, że przez to moje szukanie nie znajdę w końcu nikogo...Ale fakt najpierw ja muszę wiedzieć co mi odpowiada, a co nie i chyba masz rację jeśli już coś strasznie mi przeszkadza, to znak że powinnam szukać czegoś innego, ( i tu chyba też odzywa się rozsądek i dlatego z nim nadal jestem )...
...Namazu nie wiem kim jesteś, pomyliłeś się

Można tu dużo gadać o tym, że nie powinno się być zbyt wybrednym, bo można zostać samym na stare lata, ale ja myślę, że do miłości nie można się zmuszać.  Musisz to czuć! Jeśli nie czujesz, to nie znaczy, że jesteś grymaśna czy coś.