Przyjaźń a związek - Netkobiety.pl

Witaj,
Super, bardzo dziękuję za odpowiedź. Co do kwiatów i prezentów, jest w tym trochę racji, ale jest to wynik tego, że poradziłem sobie w życiu, nikt mi nie pomógł, a mam dobre serce i uważam, że dla przykładu taka dziewczyna zasługuje na trochę uśmiechu. Stąd te pomysły. Z czasem okazało się, że w życiu nawet nie otrzymała kwiatów, stad taka przeogormna radość, co mnie dziwiło. A jednak.
Stopuje moje zapędy, to zdecydowanie. O, zdecydowanie to odczuwam. Tu się zgadza na 100%.
Termin, na pewno sobie wyznaczę też, skoro tak sugerujesz. I też zapiszę się na pół roku. Wiadomo, człowiek ma różne myśli. Bo nie wiadomo, czy ona chce, czy nie chce i trudno cokolwiek nawet wymyśleć logicznego. Niemniej na poprzednim związku nauczyłem się dużo, poprawiłem co trzeba było i wiem, że nie można się za bardzo angażować. Tutaj też przyznaję rację.
Komplementy, oczywiście, zawsze z rana miła wiadomość. Ostatnio nawet już napisała, że dziwnie byłoby gdyby obudziła się a tu wiadomości ode mnie brak. Także coś może? Ma moje słowo, że pomogę w razie co jej i jej rodzinie. Dla mnie to całkowicie nie problem. Wie, że może liczyć. Zaprosiłem tu i tam, także nie odmówiła po raz kolejny. Nie będę codziennie powtarzał, bo według mnie, mówi się raz, konkretnie i koniec.
Co do kontaktu, fakt, wiadomość z rana, z czasem jak minął dzień i nic więcej. Nie chcę pisać niestworzonych rzeczy, bo na to za wcześnie, a nachalność to według mnie największy wróg.
Dziękuję za wszystkie rady, wskazówki no i w ogóle za chęci.

Nie chodzi o to, by w związek się nie angażować - raczej by nie tworzyć w głowie scenariuszy, do których wymyślania narazie nie ma podstaw, nie wyobrażać sobie za dużo. Bo można się rozczarować nie z winy tej drugiej osoby a z winy własnej, rozbuchanej wyobraźni.

Termin to luźna sugestia (jak i wszystkie inne). Po prostu wiedziałam, że z jednej strony nie ma co liczyć na natychmiastowe efekty a z drugiej nie ma co ciągnąć sytuacji w nieskończoność. Pół roku to moim zdaniem optymalny czas, by przekonać się o cudzych i swoich własnych intencjach. Oczywiście, jak się uda szybciej, to świetnie - mi ostatecznie zajęło to 4 miesiące.

Jasne, że nie ma co się narzucać z ciągłymi propozycjami spotkań, bo nie o to chodzi. W ogóle nie może być tak, że to ty ciągniesz ten wózek pod górkę, a ona łaskawie na nim siedzi. Tak, jak mówię - ona też musi wykazywać inicjatywę, bo właśnie to jest najbardziej problematyczne. Żeby ta osoba uświadomiła i pozwoliła sobie aktywnie chcieć związku, a nie tylko pozwalała na smsowy kontakt. Jak najbardziej rozumiem "boję się" - ale element "chce się" jest niezbędny, by ona się przełamała i wyszła ze skorupki, w której się zamknęła po rozwodzie. Ona musi sobie uświadomić, że sama musi podjąć ten krok - ty możesz tylko czekać na nią z otwartymi ramionami.

Jeśli to ty inicjujesz każdy kontakt - przestań. Macie rytuał porannego smsa, ok, ale niech wieczorem czasem to ona wykaże się inicjatywą, napisze pierwsza. Natomiast fajnie, jakbyś ją powoli wciągał w swoje życie - jednocześnie pozwalając, by ona wkręcała cię w swoje. Jeśli zobaczysz coś, co może ją zainteresować, np. w internecie - podeślij jej link. Spróbuj delikatnie wybadać, czy macie jakieś wspólne zainteresowania albo zainteresuj się tym, co ona lubi robić w czasie wolnym. Nie opowiadajcie sobie wyłącznie o prozie życia i codziennych troskach, bo to morduje małżeństwa z dziesięcioletnim stażem. Flirt to nie tylko rozmowy z erotycznym podtekstem, to też trochę niezobowiązujące rozmowy o niczym, takie przyjemne luźne pogawędki. Czasem z kolei warto poruszyć jakiś ważny temat. Ja poczułam, że z mojej znajomości może być coś więcej, w momencie, gdy zaczęliśmy się sobie zwierzać z naprawdę poważnych spraw - a jednocześnie umieliśmy ze sobą pogadać o filmie, który ostatnio widzieliśmy. Gdy okazało się, że tematów do rozmowy nigdy nie brakuje.

Jeśli nagle zmienisz taktykę o 180 stopni, to ona to odbierze jednoznacznie - pobawił się, znudził, zostawił.

Uważam, że jeśli pachnie flirtem, to warto ten płomyczek podsycać. Jak najbardziej prowokuj ten flirt od czasu do czasu, żebyś nie wylądował w szufladce "dobry kumpel", ale jeśli ona go w którymś momencie urywa - uszanuj. Daj jej poczucie, że to ona wyznacza tempo tej relacji. Ty masz inicjatywę, ona ma prawo veta. Wiesz, ja jestem osobą o niełatwym charakterze - jak ktoś czegoś ode mnie oczekuje, to potrafię się zaryć nogami w ziemię jak oślica. Ale w momencie, gdy mam poczucie kontroli nad sytuacją, jestem skłonna do eksperymentów i wyjścia poza swoją strefę komfortu. Jeśli uważasz, że ta kobieta działa podobnie, to kluczem do jej "rozluźnienia" jest szanowanie jej granic. Jeśli ktoś napiera na granice takiej osoby, to ona zwykle się zamyka. Jeśli dociera do swoich granic i żadnego parcia nie czuje, to wyjdzie poza nie z samej ciekawości, by sprawdzić czy dalej naprawdę niczego nie ma.

Stwarzaj jej też przestrzeń do reakcji a nawet inicjatywy. Ciągnij ją czasem za język. Jeśli wysyłasz jej wiadomość, przynajmniej od czasu do czasu niech to będzie coś, na co nie da się odpowiedzieć emotikonką. Zadawaj jej pytania - dla wielu kobiet ogromnym zastrzykiem pewności siebie jest sytuacja, w której facet jest ciekaw ich zdania, liczy się z ich opinią. Jeśli np. rozmawiacie o tym, jak minął dzień, to nie zdawaj jej relacji, tylko przedstaw jakąś sytuację i zapytaj, co ona o tym sądzi.

Na pewno trzeba wziąć poprawkę na inną kulturę.

Ale friendzone, szczególnie taki "automatyczny", to mechanizm obronny. Piszesz, że kobieta jest zraniona, ma niskie poczucie własnej wartości - w takiej sytuacji odsłonienie się ze swoimi uczuciami i pragnieniami to heroiczny wysiłek. Poza tym jestem przekonana, że po fiasku poprzedniego związku, po upokorzeniu, którym zapewne był rozwód ona "zrozumiała" jedno - związek to próba sił, a zwycięża ten, kto nie da drugiemu broni do ręki. Broń = wiedza, że drugiej osobie zależy.

Piszę, że ona "zrozumiała", bo oboje wiemy, że w normalnym związku nie ma próby sił tylko dzielenie się siłą z drugim człowiekiem, wsparcie. Ale jej potrzeba czasu, żeby to przyjąć do wiadomości, odwrócić obecny tok myślenia.

Mam wrażenie, że jej friendzone, jest właśnie taki, trochę na pokaz, trochę jako hamulec nie pozwalający jej stracić głowy, dla własnego komfortu psychicznego, a nie dlatego, że faktycznie widzi cię w roli aseksualnego kumpla. Ten weekend to super wiadomość i świetna szansa dla ciebie. Ona pewnie prędko z siebie nie wydusi, że jej się podobasz, ale jak ją trochę poobserwujesz, to masz możliwość pewne rzeczy wywnioskować.

Kobieta się pindrzy dla faceta, który jej się podoba - to niemal instynkt, atawizm, coś, co bardzo trudno kontrolować, nawet jak się wypiera samo zauroczenie. Zwróć na to uwagę. I zwróć uwagę na jej zachowanie, na przyzwolenia, których ci udziela. Jeśli pozwala się traktować jak kobieta na randce (choćby się zarzekała, że jesteście przyjaciółmi) a nie jak kumpela na wyjściu na piwo - to znaczy, że jej się podobasz. Albo, że jest zimną suką, która chce darmowej kawy Generalnie jednak, kobieta nie chce zalotów kogoś, kto jej się nie podoba i potrafi uciąć takie podchody jednym brutalnym zdaniem. Jeśli na zaloty - choćby zawoalowane - pozwala, to jest potencjał. Tylko tak jak piszesz, trzeba trochę cierpliwości z twojej strony, żeby ona się z sytuacją oswoiła.

Udanego weekendu życzę

Nie robienie sobie nadziei, to poprostu emocjonalne "damage control" na wypadek, gdyby nic z tego nie wyszło.

Trochę więcej o swoich doświadczeniach w przechodzeniu od przyjaźni do miłości piszę w wątku "Z drugiego wyboru na miłość życia" - nie chcę tego dublować, więc jak chcesz się dowiedzieć jakie tempo i jakie fazy miał mój związek - i co w związku z tym uważam za normalne - to zajrzyj tam.

Akurat mój facet okazał się na etapie "przyjacielskich podchodów" mistrzem pokerface'a. Powiedział czasem komplement, który nie był w żaden sposób kumpelski, tylko wyraźnie zalotny. Ale ręce zawsze trzymał przy sobie, nie rzucał dwuznacznych komentarzy, a jak zaproponował mi nocleg u siebie, to dlatego, że utknęłam w obcym mieście z powodu niesłowności mojego ojca. Spał wtedy na podłodze w drugim pokoju. Przez długi czas miałam ZERO wyraźnych, niewątpliwych sygnałów, że mu się podobam. Także z jednej strony rozumiem jak bardzo frustrujące bywa to uczucie nadciągającego friendzona - ale z drugiej wiem, że to jeszcze nie świadczy o rzeczywistych uczuciach i intencjach strony friendzonującej. Lęk przed kolejną związkową porażką może być na tyle paraliżujący, że osoba - w tym wypadku twoja upatrzona kobieta - po prostu zamknęła się w tak grubej skorupie, że spod niej nie widać, że tak naprawdę jej zależy. Ale czy zamknęła się w tej skorupie chwilowo czy na dłużej, to tylko czas pokaże.

Wiesz, jeśli do tej pory raczej cię dystansuje, to na wspólne łóżko bym nie liczyła Ale już na dwa łóżka we wspólnym pokoju - czemu nie.

Dobrze, że zostawiłeś jej pole do podjęcia działania i jeszcze lepiej, że ona działanie podjęła.

Może minąć kilka lat zanim ona zdecyduje się z kimś być.

Nie pytaj jej o "nas" tylko doprowadź do sytuacji w której ona sam zaproponuje Ci związek,to jest bezpieczniejsze rozwiązanie,niż stawianie kogoś przed ścianą.
Możecie super spędzać czas bez parcia na związek.