Brak zaproszenia.Facet idzie sam. - Netkobiety.pl

Żeby była jasność: matką " komunisty" jest siostra jego żony,  czy jej siostra jest żoną innego brata? Bo jeśli matką,  ma prawo decydować,  kogo gości.
Na urodzinach jego dzieci była obecna ich matka? Chyba że i jego matka Cię nie akceptuje.
Oni są dopiero w trakcie rozwodu, a jesteście że sobą półtora roku. Byłaś przyczyną?
Jeśli nie, to widocznie mimo wszystko sprawa jest trudna i on nie chce kłuć Tobą oczu żony i jej bliskich. Bywa. Możesz to zaakceptować,  albo nie i przestać z nim być. Pewnie z czasem sytuacja się unormuje i zmieni. Ważne są dobre chęci i cierpliwość.
Przyznam, że ja bym na jego miejscu też tak postępowała. Chyba że rozwód byłby mega pokojowy a rodzina otwarta na nowych członków. Ale chyba rzadko tak bywa. A póki choćby jedna ze stron jest niechętna spotkaniom, nie ma to sensu.

Rodzice dziecka pierwszokomunijnego mają prawo decydować,  ale mimo wszystko to dość duży nietakt. Na twoim miejscu bym się zastanowiła nad tym,dlaczego partner nie traktuje Cię poważnie,  izoluje od życia rodzinnego...

Werona28, komunia to bądź co bądź uroczystość religijna, wciąż.

No i uważasz, że konkubina ojca chrzestnego ( znowu religia...) na przyjęciu komunijnym, to nie byłby szczyt hipokryzji ??
Właściwie, to nie tyle jeszcze konkubina, co kochanka.. bo przecież ten Ojciec chrzestny dalej jest w małżeństwie...
W założeniu, to ojciec chrzestny ma pomagać rodzicom w wychowywaniu dziecka w wierze, dawać mu przykład.
Akurat to nie byłby dobry przykład - akurat na komunii, akurat ojciec chrzestny.
Raczej anty-przykład.

Abstrahując od religii - uważasz, że siostra jego żony ma bez zmrużenia okiem zaprosić, na swoje przyjęcie jej następczynię,
wiedząc że sama żona również będzie na tym przyjęciu...?

Poza tym... nie wiemy jaka jest Twoja rola w tym, ze ich małżeństwo się rozpada.
A to z pewnością ma duży wpływ na to jak postrzega Cię siostra żony i jej mąż-brat Twojego partnera.

Dlatego, wyluzuj i nie żądaj zbyt wiele.

Ale co Twoim zdaniem miał zrobić? Nie pójść i zrobić przykrość chrześniakowi? Czy nie pójść na urodziny własnych dzieci? Oni najwidoczniej nie chcą Cie gościć u siebie, a on na siłę nie może Cię wciskać na te przyjęcia.
Może jak się sprawa z rozwodem rozwiąże, przycichnie,  będzie inaczej. Póki co nie widzę sposobu, rozmowy widocznie nic nie dają.

Ale czy powiedziałaś mu wprost  "przykro mi, że jestem wykluczona z takich imprez", czy go zapytałaś "co ty o tym uważasz?" może to dla niego też trudne, że jego rodzina w jakiś sposób nie do końca ciebie akceptuje, mimo że on wybrał ciebie.
Nie znoszę, jak ludzie piszą "on się nawet nie domyślił". Jak cię coś boli, coś ci sprawia przykrość, do działaj, a nie czekaj, aż ktoś cię uratuje od twoich przykrych uczuć i przeżyć. Mów o tym, pytaj, a nie siedzisz cicho i obmyślasz zemstę.

Nie, to nie zemsta,po prostu nie zależy mi już na tym by go zapraszać do mojego grona rodziny.Ja zrobiłam dużo żeby go moja rodzina polubiła(jakby nie było to on jest żonaty)on nie zrobił.Dlaczego ma się bawić na uroczystościach mojej rodziny A jja jego nie?.Trochę to nie halo.

Ale ok.Może macie rację.Mam natomiast nadzieję że nie będzie zły gdy pójdę sama za tydzień do mojej rodziny na komunię.To nie będzie zemsta tylko tak powinno być przecież to komunia A my nie mamy ślubu.Ps.jego rodzina nie akceptuję nikogo,żadnej jego kobiety.Gdybym go nie kochała już dawno bym odeszła bo dla mnie rodzina jest bardzo ważna.Moja akceptuję moje wybory i mnie wspiera.Jego to wulkany,nie akceptują niczego i nikogo jeśli nie jest po ich myśli.

Czyli krótko mówiąc karzesz go za to, że ma taką a nie inną rodzinę. Bardzo dojrzałe i świadczy o wielkim uczuciu...

Jest w trakcie rozwodu,trochę to pewnie potrwa bo majątek,dzieci,teraz on je wychowuje bo ona ich nie chciała ale co będzie w sądzie to się okaże.On boi się stracić dzieci i to bardzo.
Byłam już u jego brata,w jego domu gdzie mieszka z matką i było ok chociaż on sam mówi że nie chce mnie narażać na swoją skomplikowaną rodzinę.Teraz kiedy się uspokoiłam trochę inaczej na to patrzę.Miał rację i Wy też.josz masz rację co do równowagi w związku,absolutnie się z tym zgadzam.Jacenty nie zgadzam się z tobą,nie chciałam bo karać chciałam właśnie tak jak napisała josz żeby była równowaga.Secondo 1 wyjechała do pracy i jakiegoś gostka,nie dbała w tym czasie w ogóle o dzieci,nawet będąc w Polsce co jakiś czas nie zależało jej na spotkaniach z dziecmi.Dzwoni jak jej się chcę.Nie interesuje się nimi,nie wiem instynkt macierzyński zanika ?Sama mam dzieci ale nigdy bym tak nie postawiła.Co do tego związku to rzeczywiście się zastanowię bo jest więcej męczących mnie sytuacji.

Za to miałem rację co do tego: "Czy pod płaszczykiem tej afery z brakiem zaproszenia nie kryje się Twoja niepewność o niego?"
Co do oglądania się za tyłkami jak idzie z Tobą to brak szacunku dla Ciebie.

Twoim problemem jest on jak widać i to największym. Może przemysl związek z nim, a najlepiej to poczekaj az ułoży swoje sprawy z dziećmi, z zona. Bo on ma teraz sporo problemów do rozwiązania,  a ty mu zawracasz głowę drobiazgami, dla ciebie ważnymi a dla niego niekoniecznie. I nie naciskaj tak na niego, jak ma być z toba to będzie. Nie ważne czy będziesz chodzic na komunie czy wesela do jego rodziny. W sumie on ma zone i niekoniecznie musi isc z toba. Takiego sobie jego wybrałaś a nie faceta bez zobowiązań wiec musisz to uszanować.

Jacenty tak myślałam ze nie ma do mnie szacunku.Przykre.

Bo Autorka, jak wiele tu osób, przyszła po pogłaskanie po głowie i potwierdzenie w ponarzekaniu na tych niedobrych facetów. Szuka na siłę winy w nim, podczas gdy większość rozsądnych rad wskazuje jej,  że to ona jest kowalem własnego losu i nikt poza nią nie ma wpływu na to, jak będzie się toczyła ta relacja i jakie będzie jej własne w tym samopoczucie i miejsce. On ma konkretną,  dwuznaczną ciągle jednak sytuację. Poza tym osoba  odzyskująca wolność po iluś latach w związku jest takim trochę spuszczonym że smyczy psem, który nie wie czego chce, ale najlepiej dużo i naraz. Tu, jak josz wyżej, uważam, że różnie to jeszcze może z jego uczuciami być, a Autorka może robić za plasterek. Stąd może też to, na siłę z braku argumentów wyciągnięte, jego oglądanie się za innymi.
Jak się nie chce mieć poczucia wykorzystania,  wystarczy traktować partnera dokładnie tak, jak on nas traktuje. Nie będzie pretensji i żalu, co i może związkowi to wyjdzie na dobre.
A przeczytawszy kilka tematów Autorki nie dziwi mnie jej postawa w tym związku. Jak stwierdziła w pierwszym poście, nie radzi sobie psychicznie najlepiej. Doradzalabym jednak, w miarę możliwości,  jakąś terapię lub chociaż samodzielną, konkretną próbę ogarnięcia się.

To dość skomplikowane, ale nie aż tak trudne do zrozumienia.
Ktoś, kto zapraszany jest na uroczystość rodzinną z racji bycia jej członkiem, nie powinien odmówić zaproszeniu.
Z kolei, będąc formalnie w "sakramentalnym" związku, a pozostając jednocześnie w tym "bocznym" jego wariancie z inną, zrozumieć powinien sytuację "tej drugiej", gdy pójdzie sam, bo onej nie zaproszono.
Jak z tego wybrnąć, skoro i tak wszyscy wiedzą, przed jakim dylematem stoi?

Pójść samemu, ale zastrzec jednocześnie przybyłym na nią, że tylko ta formalność "papierka" i obawa przed wywołaniem skandalu rodzinnego, w którym rykoszetem oberwałaby obecna partnerka, spowodowała jego przybycie w pojedynkę.

Wcześniej zaś, jej wyjaśnić powinien "obranie" takiej taktyki.

Więc zapytam-gdzie ponosze winę ? Nie oczekuje przytakniecia tylko normalnych wypowiedzi.Nie najeżdżania na mnie bo nie czuję się winna.Byłam fer do niego i jego dzieci-tak uważam.

Dziękuję za odpowiedź.Wkoncu ktoś mądry się odezwał.Bierzcie co niektórzy przykład z tej wypowiedzi bo co niektórzy plują tu jadem.Zresztą wystarczy przejrzeć forum,niektóre gwiazdy uważają się tutaj za psychiatrów,psychoanalitykow i naj naj naj a tak na prawdę pieprzą głupoty byle się wyróżnić.

Nie denerwuj się tak. Ludzie mają różne opinie i doceń, że każdy widzi problem z innej strony. W sumie to jest fajne bo dzięki temu możesz to lepiej zanalizować z różnych stron. Ostatecznie sama i tak decydujesz Ty. Czasem niektórzy ostro wyrażają zdanie, wyleją kubeł zimnej wody na głowę ale nie przejmuj się tym. To czasem jest potrzebne żeby coś dotarło ;-)

A tak poza tym to wprawdzie jako ateistka nie znam się na komuniach ale jakbym się już wpakowała w taki związek jak Ty, to bym oczekiwała, że facet zadba o to żeby jego rodzina miała do mnie pozytywny stosunek. W sumie nigdy nie zdarzyło mi się chyba, żeby było inaczej. I z tego powodu też zrozumiałe by było dla mnie, że powinnam zostać zaproszona jako partnerka. Gdybym nie została zaproszona to już by był dla mnie wyraźny sygnał, że partner ma mnie w nosie. Bo to on powinien o to zadbać, mówić dobrze o Tobie itd....żeby ta jego rodzina miała do Ciebie pozytywne nastawienie i tyle. Lub też rodzina jest jakas dziwna - nie wiem

A patrząc na problem z innej strony...ja tam jakbym robiła komunię to bym Cię zaprosiła, gdybyś była partnerką kogoś z rodziny. Mnie to nie przeszkadza.:D

Ok jestem spokojna dziękuję ze byś mnie zaprosiła Ja też myślałam ze on o to zadba tak jak ja zadbałam o to by moja rodzina to polubiła,zaakceptowala niestety zonk.Jego rodzina naprawdę jest dziwna zresztą sam tak mówi ale uważam że powinien potraktować mnie inaczej,wyjaśnić czy coś a nie ~ty nie idziesz.Być może zabiegał u brata bym poszła,tego nie wiem bo facet jak facet nie przyzna się.A może po prostu nie chciał mnie narazić na wstyd bo nie potraktowali by mnie dobrze.Nie wiem mogę się tylko domyślać.Od jego córki wiem ze jego mama nawet mnie polubiła tylko ze oni potrafią zmieniać nastawienie z dnia na dzień.Z jego dziećmi jest prościej,lubią mnie,chcą przyjeżdżać do mnie,zabiegają nawet o to.Czasami aż mi trochę głupio bo dziewczynka się przytulna,chcę glaskania itp