zakończenie toksycznej relacji z uzależnionym facetem - Netkobiety.pl

Skoro to nie jest miłość to się nie męcz. Nie orientuję się czy są specjalne grupy do tego typu problemów ale moge Ci polecić wizytę u psychologa, bo to co opisujesz ,jest toksycznym zwiazkiem, bez przyszlosci, nie radzisz sobie z tym, masz zanizona samoocene wiec poszukaj u siebie w miescie jakiegos specjaliste a on Ci w tym pomoze jak najbardziej :-)

łatwo powiedzieć nie męcz się.. Mam świetnego psychologa, który mi bardzo pomógł zrozumieć co się ze mną dzieje, ale jestem na progu i nie umiem zrobić kroku do przodu. Trzyma mnie jak to celnie ujęłaś zaniżona samoocena. Wiecie, kiedyś gardziłam luźdzmi, którzy się uzależniają.. dzisiaj rozumiem, jakie to cieżkie i jak trudno z tego wyjść.

A jak to się objawia? Tzn domyślam się, że masturbacja przy oglądaniu tych filmów. Ale rozumiem, że to jest wiele razy dziennie i przenosi te sceny do waszej rzeczywistości, czy jak? Bo wiadomo, że tego typu filmy to co jakiś czas chyba każdy ogląda.

Dziękuję ci za te słowa.. u nas to wyglądało tak, ze na samym początku relacji byłam dociekliwa... Coś mi nie pasowało, z jednej strony mówił o rodzinie i dobrze się razem czulismy a jak np usiadłam przy kompie to na pasku ulubionych miał zapisanych mnóstwo stron porn. Zapytałam go o co chodzi..Wyparł się, ze to ogląda często.. Nie dawało mi to spokoju więc zaczęłam go sledzić i tak odkryłam, że to jego problem. To był czubek góry lodowej bo dowiedziałam się o jego tajnych sex kontach (i np na sympatii), sex czatach, chęci sponsoringu za sex etc... Kiedyś nawet napisałam do niego jako ktos inny na sympatii, chciał się umówić i pisał, ze jest z kobietą którą nie kocha. Dziś z perspektywy czasu wiem, że kontrola to był największy błąd jaki popełniłam. Powinnam była odejść a zamiast tego ta kontrola uwiązała mnie w toksyczny sposób w tej relacji. Ta złudna walka, którą toczyłam była bez sensu. Zwłaszcza, ze juz wtedy mną manipulował i dawałam sobie jak dziecko zabierać pewność siebie. Czasami nie wiedziałam już co jest prawdą. To było jak obłęd! Myslałam, ze jak go kontroluję to on nie będzie tego robił, był też czas, ze nie odchodziłam bo nie chciałam, zeby skrzywdził inną kobietę. Był czas, że "oddawałam mu" to co mi zrobił.. Tamten czas wspominam strasznie, jakbym dała sie zamknać w ciemnym lochu.. ktoś kto tego nie przeżył nie zrozumie.

Chodził dwa razy na terapie ale za każdym razem było to z mojej inicjatywy i tylko po kilka sesjii. Później urywał kontakt z terapeuta. Za pierwszym razem wręcz zmuszałam go, zeby tam chodził. Jakiś czas temu przyznał mi, ze jest uzależniony i ma czas kiedy widzę, ze walczy wewnętrznie, zeby tego nie robić. Teraz nie chce już uczestniczyć w jego nałogu. Dlatego przestałam go kontrolować chociaż jeszcze nie do końca udało mi się wyłaczyć myślenie pt. co on robi.

Sama wybrałam się do psychologa 4 lata temu bo czułam, ze jestem na granicy. Słaba i kompletnie bezbronna. Wtedy też podjęłam decyzję, ze chcę zawalczyć o siebie. Po jakimś czasie pracy nad sobą uswiadomiłam sobie, ze jego nie naprawię. Zanim go poznałam czułam się wewnętrznie wolna i radosna. To jest to za czym tęsknie najbardziej. Teraz czuję się jak w pułapce. Milion myśli przebiega mi przez głowę. Odejść, zostawić go ale co dalej? Co będę czuła? A z drugiej strony chcę to zrobić bardziej niż kiedykolwiek wcześniej.. Czuję jakby coś we mnie umarło, coś bardzo duzego.. Ale z trzeciej strony to nie jest tak, że nic do niego nie czuję.. No i co ja w ogóle teraz czuję? Strach, niepewność, nie wiem kim jestem teraz.. nie pamiętam kim byłam..

Wiem dziś, ze samo zostawienie nie jest wyleczeniem się, że wyjściem jest samoświadomość i odzyskanie siebie aby nigdy więcej nie dać sie wmanewrować w taką relację. A to proces który trwa i wiem, ze jestem na dobrej drodze.. Tak jak dobrze zauwazyłeś, czuję się wyniszczona i na progu zmian.. Moja sytuacja dodatkowo skomplikowała się tym, ze obecnie szukam pracy i ten brak stabilności podnosi poprzeczkę strachu, który czuję. Pokręcone to wszystko.