Jestem zwyczajna i przez to sama - Netkobiety.pl

Nie ma reguly. Ja na przyklad przyciagam tylko mlodszych i wcale nie jest to takie fajne.
Zacznij robic to, co kochasz. Masz jakies pasje? Przestan myslec o facetach, jak sie za bardzo chce, to nic nie wychodzi. Rozumiem, ze nie chcesz byc samotna, ja tez bym nie chciala, ale warto zajac sie soba w pierwszej kolejnosci

Przestań szukać nadzwyczajnych facetów. 
Najwidoczniej oczekujesz zbyt wiele w stosunku do tego, co sama możesz ofiarować.

A może bardzo dobrze być zwyczajnym? Nie mieć specjalnych problemów czy kłopotów? W zasadzie można wtedy wszystko i życie otworem stoi!!!

"Zwykły i skromny" to bardzo ogólne pojęcie.  Można być zwykłym i skromnym, ale bardzo interesującym człowiekiem, a można być zwykłym i skromnym nudziarzem.

Zastanów się czego oczekujesz od mężczyzny? Czym ma cie zainteresować? Osobowością? Ciekawą rozmowa? Czymś innym ? Czy ty dla takiego mężczyzny byłabyś równie atrakcyjna?

Co ty masz do zaoferowania?  Na ile twoja osobowość jest atrakcyjna W POROWNANIU do mężczyzn jacy ci się podobają?

Czy jeżeli siadasz na przeciwko mężczyzny potrafisz prowadzić ciekawa rozmowę? czy raczej wolisz milczeć i słuchać,  bo nie za bardzo wiesz o czym mówić?

Jestem ciekawa, co napisałaś w swym poście rozpoczynającym wątek, i dlaczego ten tekst zmieniłaś po kilku godzinach. Rozumiem, że zrobiłaś to na skutek dyskusji, ale co takiego usunęłaś i dlaczego.
Ciekawa też jestem tego co, w Twej opinii, zmieniło się od czasu założenie przez Ciebie poprzedniego wątku na podobny temat. Wtedy bałaś się odrzucenia i nie decydowałaś się na jakikolwiek związek i z owego strachu, i z powodu bycia bezrobotną/biedną. Teraz zaś według Ciebie przyczyną są Twe cechy, które wedle mej wiedzy i doświadczenia, są zaletami i to bardzo pożądanymi.

To, że niektórzy mężczyźni, będąc w związku, chcą uciąć sobie na boku mały romans, to wiadomo od dawna i nie tyczy to Ciebie jednej. Uważasz się za nudną. To decyzja czy tylko ocena podyktowana frustracją? A jeśli jesteś nudną, to dlaczego tego nie zmienisz?

Napisałaś, że nigdzie nie bywasz, czyli, jak rozumiem, Twoje życie toczy się w domu i w pracy. Trudno w obu tych miejscach znaleźć partnera i to niezależnie od cech charakteru. Po drodze między domem i pracą, w sklepach, w których robisz zakupy, też nie ma okazji do poznania kogokolwiek.

Coś wiem na ten temat , ja rozwiodłem się z żoną. Sąd przyznał opiekę na dziećmi mi  i też się zastanawiam gidzie poznać mam kobietę skoro utnołem w matrixie: Praca , Dom , Dzieci

A jak już by się nawet chciało, to nie ma jak z domu wyjść

W tekście zmieniłam tylko jedną litere-literówka,śpiesze się bo jestem w pracy jak zwykle.
Dużo pracuje świątek,piątek i niedziele.Po pracy nie mam ochoty
ani energii by gdzieś wychodzić,a nawet to nie mam gdzie wychodzić bo mieszkam na wsi.

Zgadzam się z tym co napisałeś w 100%.Zawsze byłam zbyt poważna jak na swój wiek,lepiej mi się rozmawiało z ludźmi ze starszego pokolenia ode mnie jakbym miała starą dusze.Ale w dzisiejszych czasach to raczej wada,więc stąd mój smutek.

Wiele lat temu opowiadałam koledze ze studiów o swoim marzeniu: chciałabym mieć męża i dzieci.Na co kolega: dzieci możesz mieć przy pomocy banku spermy,a faceci lubią przygody,więc twój wybór.
Przez te wszystkie lata nasłuchałam się,że to prawda.Mama przerabiała to przez całe małżeństwo.

Jesli masz takie nastawienie, to nic dziwnego, ze jest jak jest.
Ja natomiast mam mloda dusze. Tez mam myslec, ze to wada?
Troche wiecej, a moze nawet wiecej niz troche, optymizmu.
Zacznij robic to, co kochasz. Polub siebie. To jest poczatek
I co najwazniejsze, pokaz sie swiatu, bo niestety ale ksiaze do drzwi nie zapuka.