Wygladam jak dziecko - Netkobiety.pl

Jak wyjdziesz, to się przekonasz, że ludzie reagują pozytywnie. Nie rozumiem, skąd wzięłaś takie przewidywania, jak potoczy się Twoje życie zawodowe, bo nie liczy się to, jak wyglądasz, tylko to, czy umiesz wykonać swoją pracę. Nawet jeżeli wygląd ma znaczenie, to w takim sensie, by pracownik nie odstraszał klientów, a Ty mogłabyś nawet ich przyciągać. Ludziom łatwiej jest poprosić o pomoc osobę, która wygląda na delikatną i miłą, niż osobę przeciętną. Dlatego perspektywy zawodowe możesz mieć lepsze niż wiele innych osób.
Nie wiem, skąd się biorą te kompleksy, może mają związek z Twoją przeszłością np. szkolną, o ile bardzo Cię męczyli inni uczniowie i bardzo brałaś to do siebie, ale pasuje już z tego wyrosnąć i poszukać informacji odnośnie do tego, jak ludzie reagują na taki typ urody, jaki Ty reprezentujesz. Wtedy będzie łatwiej zrozumieć, że to, co podpowiada Ci podświadomość, nie ma podstaw w rzeczywistości.

Wystarczy odpowiedni makijaż

Na swój młody wygląd nic nie poradzisz, więc po co się przejmować czymś na co nie mamy wpływu? Spróbuj trochę wyluzować, będzie Ci lżej.

Kochana, zajebista sprawa takie coś.   Sam tez tak miałem i gdy pierwszy raz polazłem do szkoły bo młody jakąs szybę wybił to pani mnie wyśmiała i musiałem udowadniać dowodem że nie jestem starszym braciszkiem.
Moja siostra w wieku ponad 40 musiała legitymować się w sklepie gdy flachę kupowała.
To jest coś fajnego czego nie doceniasz teraz, ale zaręczam ci że zmienisz zdanie gdy popatrzysz na rówieśników którym teraz zazdrościsz tak za powiedzmy 10 lat.
  Ja miałem w zeszłym roku takiego szoka że kopary mało nie zgubiłem.  Gdy spotkałem kolegę z klasy.
A właśnie, szkoła.   W liceum naszą wychowawczynią była panienka dopiero co po studiach.  Wyglądała jak koleżanki z klasy a teraz jest dyrektorką tej budy i wiele się nie zmieniła.
  Jedna z nielicznych nauczycielek której pamiętam imię i nazwisko i od lat składam życzenia na urodziny.
Była fantastyczną wychowawczynią.   Za karę nas chyba dostała, najgorsza klasa w szkole i nikt nas nie chciał.  A pod nią mysmy potem wszystkie olimpiady rozwalali.

Ja mam podobną sytuację a jestem od Ciebie starsza o 2 lata. Jestem drobna, mam 158 cm wzrostu i dziecinne rysy twarzy. Non stop słyszę, że wyglądam na... 16 lat! Czy mnie to wkurza? Wszystko zależy od sytuacji,a także mego humoru. Czasami nawet jest śmiesznie. Kiedyś mnie "ziomalska" dziewczyna zagadywała, bo myślała, że jestem od niej młodsza,a sama miała 17 lat. Pani w sklepie pytając "kochanie pączek z posypką czy polewą?" chce dobrze, ale raczej nie daje mi 24 lat. Zdarzają się też bardziej chamskie sytuacje, chociażby w autobusie, gdy ktoś mi jedzie"na Ty" mówiąc "przesuń się dziewczynko". Kiedyś miałam gorszy dzień i gdy kasjerka zapytała mnie o dowód podczas zakupu alkoholu, myślałam, że ją zagryzę. W innych sytuacjach raczej to po mnie spływa i po prostu wyciągam dowód (haha, na tym zdjęciu wyglądam na jeszcze większe "dziecko"!).

Myślę, że wszystko zależy od nastawienia. Gdy każdy Ci mówi, że wyglądasz jak dziecko to możesz faktycznie czuć się mniej pewnie iii jeśli już tak bardzo chcesz szukać jakichś korelacji pomiędzy rozmową o pracę a wyglądem, to na tym one polegają. Czasami może to być wkurzające, ale trzeba tą sytuację zaakceptować. Sama w żaden sposób nie pomagam naturze - nie chodzę w szpilkach, bo nie lubię (i nie umiem ). Tak sobie myślę, że mimo wszystko będąc kobietą wolę mieć niecałe 160 cm niż 180 cm.

Myślę, że akurat u faceta to jest raczej zjawisko mniej pożądane. Mam kolegę, który od liceum się nie zmienił. Jest niski (może koło 170cm ma max), chudziutki i do tego taka delikatna uroda, twarz jak dziecko normalnie. Naprawdę jak nastolatek wygląda. No, ale cóż zrobić?

Ja mam to samo a szczycę się tym mam 23 lata a wyglądam na to 17 -18 , moja siostra 25 wygląda jakby była młodsza ode mnie nawet po kupon totolotka musiała wyciągać dowodzik , ja zawsze byłam uważana za starsza siostrę xD Generalnie to genetyka , chodziłam na imprezy z moją ciocią uwaga ma 42 lata wygląda jak trzydziestka, drobniutka i zgrabna Cieszyc się tylko;)

Zdecydowanie wole kobiety w moim wieku. Są bardziej dojrzałe i lepiej czuje się w takim towarzystwie:)

Moim zdaniem osoby o dziewczęcym wyglądzie mają w sobie dużo uroku i wzbudzają sympatie otoczenia. Pomyśl że mając 30 lat bedziesz wygladała na 20 . Poza tym przecenia się znaczenie wyglądu w powodzeniu na rynku pracy - tak naprawdę bardziej niż powierzchownosc liczą się umiejętności. A resztę zalatwisz ciuchami, fryzurą i makijażem, serio. Glowa do góry!

Dziewczyno jesteś wielką szczęściarą!Lata będą mijać a ty dalej zachowasz tą młodość Ja mam podobny "problem" do twojego ale zwyczajnie sie nim nie przejmuje mam 18 lat a dają mi 13, dla mnie to komplement Po prostu mam bardzo dziewczęcą twarz i też jestem drobna.Ludzie biorą mnie na poważnie, a  na wakacje znalazłam prace bez większych trudności.

W przyszlosci na pewno bedziesz sie cieszyc z tego powodu, ze wygladasz na duzo mlodsza A teraz jesli faktycznie masz problem, ktory przeszkadza Ci w nromalnym funkcjonowaniu - a widac, ze przeszkadza skoro z tego powodu boisz sie wychodzic z domu - to zglos sie do specjalisty
No i postaraj sie malowac bardziej dorosle - maluj oczy, usta

jak dla mnie powinnas się cieszyć   za kilka lat naprawdę to docenisz

ależ problemy...oby tylko takie ludzie mieli

Ja powiem tak. Ja mam 30 lat i nadal pytaja mnie o dowod, kiedy chce kupic alkohol, co zawsze bardzo mnie bawi
Uczyn atut z tego, ze wygladasz mlodo! Uwierz mi, ze niejedna kobieta Ci tego pozazdrosci. Masz dobre geny, docen to
Ja na przyklad bardzo sie ciesze, ze ludzie postrzegaja mnie jako mlodsza. Jeszcze zadna nowo poznana osoba nie trafila w moj wiek. Zawsze tylko slysze "Ile?! Chyba zartujesz?!"

Nie każdy musi mieć problemy typu: chore dziecko, mąż alkoholik.
I dla danej osoby jego problemy są najważniejsze. Dlaczego? Bo są jego.
Nie widzę powodu dla którego przyczepiłaś się do autorki.
Kompleks jak kompleks.
Ja miałam problem blizny (niedużej, toż to ledwo ślad, już jej nie ma, usunęłam laserem) na łydce. I co? I to był mój problem ważniejszy dla mnie od problemów innych, bo MÓJ. Dlatego rozumiem Autorkę. Może wygląd jest dla niej ważny? Ma do tego prawo.
Czy musi ją interesować to że ktoś ma poważniejsze problemy? Nie musi, ma prawo zająć się sobą.

Witam
Mam 32 lata i tez nie wyglądam na swój wiek. Bardzo mi to przeszkadza ponieważ mam  dwójkę dzieci w wieku szkolnym i wszyscy się dziwią że mam takie duże dzieci. Kiedy ide z moimi dziećmi na spacer to ludzie potrafią się dziwnie patrzeć i pewnie sobie myuślą że urodziłam jak miałam, 14 lat.

Skąd ja to znam!
Co prawda wątek dawno nie był "aktualizowany" ale może jego autorko nadal czytasz net kobietki i zobaczysz tę odpowiedź
Ja pomimo, ze już dość dawno osisgnelam stan "pełnoletności" to ludzie biorą mnie za 15 latke i głupią dziewczynkę z gimnazjum.
Cóż raz mam sytuację kiedy mnie to bawi np:
Niemal zawsze w sklepie proszą mnie o dowód. I ja już się tak przyzwyczailam, że od pewnego momentu bez pytania wyciagam ten dowód i daje od razu z góry. Niemal za kaŻdym razem wymordowane pracą ekspedientki zaczynają się uśmiechać i zaczyna się sympatyczna rozmowa z kasjerkami a nawet z ludźmi z kolejki sklepowej zawsZe tylko słyszę "ojej jak Pani młodo wygląda" a ja odpowiadam takie geny, po czym słyszę to bardzo dobre ma pani te geny, gdzie takie dają? :-P :-)
Skoro już przy genach jesteśmy, opowiem sytuację mojej mamy.
Jesteśmy z mamą i rodzeństwem w sklepie ( trójka nastoletnich dzieciaków z matką). Pani z obsługi na monopolu w Kauflandzie "a mogę prosić Pani dowód" . Moją mama zdziwiona bo pomimo, że nie wyglądała na osobę po trzydziestce, dawno już tego pytania nie słyszała. Zatem mama trochę zła wyciąga ten dowód ( spieszylismy się) i mówi proszę Pani to są moje dzieci. Babka patrzy na dowód i puentuje" Boże jak te dzieci mają szybko dzieci". I sztos
Wracając do mnie teraz opowiem o sytuacjach, które mnie drażnią w związku z moim wyglądem:
Dużo działam, udzielam się społecznie, wobec tego często występuje publicznie, pozyskuje granty na to i tamto.
Drażni mnie nie slychanie że jak idę do jakiejś firmy, urzędu z propozycja współpracy to patrzą na mnie i mówią może nie wprost ale tonem typu"czego tu szukasz dziecko". I co prawda po jakimś czasie ich przekonam do siebie, kosztuje mnie to o wiele więcej niż każda inną osobę i muszę się więcej postarać. Ponadto nawet jak gdzieś już tam działam i zrobię wiele dobrego, wykaże się profesjonalizmem i dojrzałością to zawsze wyczuwam taki mniejszy szacunek do mnie niż np.do wyglądających na swój wiek osób. Zawsze jednak jestem gdzieś tam dzieciakiem.
Drażni mnie też jak ludzie, którzy mnie nie znają to od razu oceniają mnie po wyglądzie i mówią "a co taka młoda osoba może wiedzieć o życiu i o czym cokolwiek". Mówią to takim lekceważąco bez szacunku.
Takich postaw nie cierpię i wiem, że to może jest atut że tak wyglądam, ale czasem są momenty gdzie najzwyczajniej w świecie mnie to wkurza.
To samo u lekarza, nieraz słyszałam " a na co taka młoda osoba może być chora" oczywiście mówią przez Ty i ironicznie, co automatycznie już wyklucza prawdziwą opiekę lekarską.
Kolejną rzeczą, która mi w związku z tym doskwiera to kontakty z facetami.
Nie wiem dlaczego, ale przeważnie podrywaja mnie faceci 30+.
No i nie żebym tam się czepiala, ale skoro ja wyglądam na 15 a oni mnie podrywaja, to mam wrażenie że to jakieś "zboczuchy" są i tyle.
Zresztą skoro o facetach mowa, mój były który jest w moim wieku, miał w zwyczaju mawiać, że przez mnie oskarża go o pedofilie, aż by się chciało odpowiedzieć no i bardzo dobrze! :-P
No i cóż, jak żyć?
Chyba nie ma innego wyjścia jak uśmiechnąć się do sytuacji i to zaakceptować i pomyśleć, kto się śmieje ten się śmieje ostatni, kiedy za ileś lat ja będę wyglądać kwitnąco, a ktoś jak starszy Pan/Pani

Cześć,
Jeżeli mogę cokolwiek zmienić to tylko makijazem, ubiorem oraz fryzurą. Takie ćwiczenia raczej nic nie dają, pozatym że może wydajesz się troszkę grubsza ( mówię o moim przypadku gdzie jestem bardzo chuda) bo wzrasta tkanka miesniowa. Ja nie próbowałam, ale znajome tak i marne efekty były.
Natomiast ja wolę tego nie zmieniać. Jestem jaka jestem, inna nie będę. Nie chcę mi się zadreczać jeszcze takim problemem. Są w życiu minowszystko ważniejsze sprawy niż wygląd i to co sobie myślą inni. Co oczywiście nie wyklucza, że kiedy znajduję się w sytuacji gdzie ktoś mnie nie szanuję, albo lekarz odmawia fachowej pomocy to się ładnie to ujmując "denerwuje".
Ale dziękuję za poradę
Pozdrawiam

Witaj,
Widzę zatem, że dobrze że podbilam wątek, dzięki temu jest bardziej widoczny i napisalas
Wiesz ja kupuję alko. ale rzadko dla mnie, bardziej to jest prośbą zapracowanej mamy typu "zrób zakupy i kup mi coś tam i jedno babskie piwko"
Natomiast lubię kupować ten alkohol bo jest wesoło :-P co do reszty idealnie cię rozumie, pewno czytalas powyżej co mnie najbardziej wkurza
Natomiast czy masz np.przez to zaniżona samoocene czy coś? Czy jest to dla ciebie dużym problemen?

Ja 22

Ojej to o le mnie to czasem wkurza to u ciebie to coś poważnego.

Al wiesz zastanawiam się skąd zatem u ciebie ta fobia?
Miałaś jakieś przykre doświadczenia?
Wiesz ja jeszcze kilka lat temu byłam tak nie śmiała, że jak jeszcze w szkole miałam podejść do jakiegoś kolegi z klasy aby mi pożyczył długopis to myślałam, że zemdleje z nerwów. Robilo m się słabo, cała się dygotałam i takie tam.
Postanowiłam jednak, że muszę to zmienić, bo strasznie mnie we mnie wkurzała ta nieśmiałość, zwłaszcza że inni wykorzystywali ją do swoich złych celów.
I tak każdego dnia dałam sobie zadanie podejść do byle kogo i o byle co zagadać.
I pomogło
Co prawda do dziś lęk zostaje by coś powiedzieć publiczne, ale to w gronie nieznajomych czy ....facetów.
Jednak staram się to przezwyciężać i np. dziś jak ktoś mnie widzi jak przemawiam publicznie (robię to dość często) to  życiu by się nie spodziewał że byłam taka nie śmiała i ile mnie to lęków i stresu kosztuje do dziś, zwłaszcza, że jak mówię wygląd mi nie pomaga
Ale kto jak nie my sami weźmiemy się w garść?

Czy to jest problem ? Masa mężczyzn uwielbia takie kobiety, bo pomimo młodego wieku przynajmniej nie pójdą siedzieć Nie wiem w czym widzicie problem, w Japoni co druga kobieta wygląda jak dziewczynka i jakoś na całym świecie mężczyźni je uwielbiają.

Droga Autorko,

Mam podobny, ale nie aż tak głęboki problem. Mam 28lat i w swojej branży, jaką jest nauczycielstwo też często z góry jestem traktowana jak ta młodsza, mało doświadczona. Na imprezach faceci często myślą, że mam 22-23 lata. Śmieję się z tego i jednocześnie cieszę, bo wiem, że to DOBRE geny. Ja z kolei wcale nie jestem drobna, ani malutka.

Co ważniejsze, wiele osób mówi mi, że takie wrażenie można mieć do momentu, kiedy się nie odezwę, dopóki ktoś nie zobaczy mnie w akcji, kiedy prowadzę zajęcia albo ustawiam uczniów do pionu.

To, jak będą Cię odbierać inni zależy tylko i wyłącznie od Twojego samopoczucia.
Nie użalaj się więc nad sobą, bo bardzo szybko odczujesz, że to Twój atut. Dbaj o swój rozwój, o dojrzałość, o samoświadomość.

To jak wyglądasz nie ma najmniejszego znaczenia dla świata. Tylko Ty uznajesz to za problem.