jak żyć z alkoholikem? Pomocy!!! - Netkobiety.pl

właśnie znalazłam w necie, miejski ośrodek rozwiazywania problemow alkoholowych, gdzie mozna złozyc wniosek o przymusowe leczenie. Orzeka to biegły i sąd wydaje opinie. Szukam czegoś, własnie, by go na leczenie przymusowo dac, bo on sam z siebie nie widzi problemu.

cały czas obieduje ze panuje nad tym, ze chodzi na spotkania do osrodka, ale to kłamstwa.

Nie moge go tak zostawić.
Dwa razy chcial sie zabić. gdy zobaczy, że nikt sie nim nie interesuje, że rodzina zostawiła, to z pewnością się powiesi.

Przymusowe leczenie to długotrwała procedura i wcale nie taka prosta. Jedyna skuteczna potwierdzona metoda wyleczenia alkoholika to zostawienie go samemu sobie. Albo się od dna odbije albo nie. Nie ma półśrodków. Jest 50/50. Tak lub nie. Jeśli nie będzie chciał przestać pić to pobyt w ośrodku nic nie da. Powiesi się? Jego wybór.

Twoja historia przypomina historię mojego stryja - w alkoholizm popadł w wieku dwudziestu kilku lat, potem była równia pochyła. Przychodził zapity, brudny po kilkutygodniowym ciągu, a moja babcia go przyjmowała, odkarmiła, pocieszyła, prosiła, żeby poszedł na odwyk i tak ciągnęło się latami. Miał wsparcie w postaci Babci, która pomimo jednoznacznych wskazań psychologa od uzależnień, zamiast go wywalić na pysk, była dla niego permanentną ostoją. Rozumiem to po części, bo pewnie matce serce się krajało.
Babcia zmarła ... wuj był wstrząśnięty, ale już dzień po pogrzebie wyjechał z pytaniem jak mój ojciec i ciotka go zamierzają spłacić, bo mu się należy przecież spadek (myślę, że w swojej głowie widział już te tysiące złotych, które dostanie i za które będzie mógł dalej pić). Jakie było jego rozczarowanie, że babcia wszystko przekazała w darowiznach pozostałej dwójce dzieci i mój ojciec został honorowo zobowiązany do opieki i finansowania wuja a wuj miał wpisane do ksiąg wieczystych domu służebność dożywotnią, czyli może tam mieszkać. Teraz mój ojciec mieszka ze stryjem i się nim opiekuje, co fatalnie wpłynęło na małżeństwo moich rodziców .....

Rozmawiałam z koleżanką, która ma męża alkoholika. On miał ją w dooopie, a ona latała na spotkania żon AA i tam psycholog i inne kobiety mówiły jej jak gadać z mężem, jak się zabezpieczyć, jak pomagać mężowi, w końcu ... jak się z nim rozstać. Jeżeli nie masz innych doświadczeń z alkoholikami w rodzinie to jedyna słuszna droga to iść do klubu AA i tam prosić o wsparcie. Tam Wam doradzą co robić - być może doradzą to co mojej babci onegdaj tj. zupełnie odciąć się od syna. Po dziś dzień myślę co by było, gdyby Babcia dostosowała się do tej porady i patrząc na wuja wierzę, że z pewnością gorzej by być nie mogło .....

tzn ? jak napisze wniosek, to może gówno dac ?
my napardwe nie mamy sił już..

teraz w tym miesiacu kuzyn ma 30 lat. Teraz jest wysrtraszony, chcemy by poszedł na leczenie.
Tylko on niby chce, ale zawsze mówi, że panuje nad sobą, nad sytuacją.

Chce go zastraszyć, że albo sam pójdzie się leczyc, tu w naszym rejonie, gdzie ma adres zameldowania, albo ja wystosuje wniosek o przymusowe leczenie, gdzie będzie miał obowiązek stawic się na komisję.

dziś z kuzynem rozmawiałam z rana. Moja mama okazało się, że mu wysłała 50 zł. Nie wiedziałam o tym. jestem osobiście na nia wkurzona.
Zapytałam mu, czy może mi obiecać, że nie wyda tego na alkohol. Powiedział, że NIE może mi obiecać. i h....jnia z tego już.Jetem bez sił.

Mam ochotę mu nakopać w ta dupe, nalać po pysku, bo jak dla mnie, niech si,e zapije , tylko szkoda mi mojej mamy ( 66 lat) i mojej cioci 70 lat, które niedługo pójdą przez niego na drugi świat. Powinny zyc sowim życiem, na stare lata, zero zmartwień mieć. Ale kochają swojego siostrezńca, marwtia się, ale jakim kosztem.. szczerze.. te spotkania z terapeutą AA nic im nie dają.. dalej głaskają siostrzeńca po głowie..

Ja pierdziele.. nie ma terimu co to znaczy się stoczyć.. ile razy juz dosięgnął dna.. ile jeszcze mozna ??

Widzę, że koniecznie chcecie się wykończyć. Im dłużej będziecie wszystkie nastawione na pomoc, tym bardziej będziecie dostawać po dupie. Alkoholizm to choroba psychiczna, nie rozmawiacie z normalnym człowiekiem, a z kimś kto jest chory psychicznie. Alkoholizm leczy się w odpowiednich przychodniach, oddziałach leczenia uzależnień i robią to osoby przygotowane do tego. Żadna z was kimś takim nie jest i nie będzie. Jedyne co możecie zrobić, to zero pomocy (zwłaszcza materiarialnej). Same jesteście przez tego człowieka współuzależnione. To znaczy, że same wymagacie pomocy i dobrze by było pójść do terapeuty uzależnień i skorzystać jeśli nie z pełnej terapii dla współuzależnionych to przynajmniej z paru rozmów. Pomoc jaką dajecie odnosi odwrotny skutek i powiem przewrotnie i dosadnie- w ten sposób pomagacie się mu zabić. Przykro mi to mówić, ale znam to od podszewki, sam jestem alkoholikiem.

Jestem załamana tym co tu piszecie.

Otóż, kuzyn miał juz oakzję dwa razy isć na jakiś detoks. Proponowała mu to jego psychoterapeutka.
On miał się zastanowić. Pamiętam jak wisiałam na telefonie godzinę i z nim rozmawiałam, że ma iść. On się najpierw zgodził, a tuz przez zakończeniem rozmowy, stwierdził, że panuje on jeszcze nad sytuacją, czyli sowim piciem.

Dziś moja 70 letnia ciocia, była u psychologa w jego sprawie.
Psycholog od góry do dołu ciocie opieprzył, za to, że mu pomaga. W sumie się nie dziwię, bo ja robię to od [pół roku. Zakazuję w jakikolwiek sposób pomagać finansowy, nawet z tym pomaganiem w płaceniu rachunków za niego.

Psycholog zaproponowął pomoc, że da kuzyna na detoks 6 tygodni, potem do ośrodka pol roku.

Tylko ja z góry wiem, że jeśli ztego kuzyn skorzysta, to po pierwsze trzeba jego zgody. wiec jak się zgodzi, to także może w kazdej chwili zrezygnować. Czyli jak dla mnie, nie ma to sensu. Znając zycie, odbebni 2 tygodnie, stwierdzi, że panuje i wypisze się. Potem znów bedzie nas motac, oszukiwać, zwodzić, zaszyje się dalej w swojej dziurze i bedzie chlać. A my nieświadome kłamstwa bedziemy go głaskać.

Jedynym dla mnie sposobem jest danie go na odwyk poprzez przymusowe leczenie.

Tylko nie wiem jak on zareaguje jak dostanie wezwanie. Jest 600 km od nas. kurde.. nie wiem... ile czeka się na takie wezwanie? ktoś coś wie ???

tak to jest.

Własnie chcę jechać do cioci w sobotę powiedzieć jej , że ma się całkowicie odciąć z pomaganiem. zostawić to wszytsko, to jego mieszkanie. Chce je prze[pić, niech przepije.

Powiem jej tez o tym, że wysłałam ten wniosek o przymusowe leczenie.
Nie chce mu zostawiać wyboru.

to będzie ostatnia moja pomoc. Boję się jego reakcji. A jak ucieknie, schowa się gdzieś.. zaszyje by nie iść do ośrodka?

Chce na nim taki szantaż dać. leczenie to ostatnia szansa. Jeśli nie pójdzie na nie, to koniec kontaktu z rodziną. Zero pomocy.
Po leczeniu, ma być tu, w naszej okolicy, nie 600km dalej. Ma stacjonarnie się leczyć, wizyty, praca, albo wyp**** na zbity pysk.

Ale ile trzeba miec w sobie siły..

Ale od czego zależy , że on będzie chcieć ?
Wydawało mi się, że on już dawno dna dotknął.
1. wypadek i pobicie we Francji
po tym incydencie, wrócił w gipsie, a potem faktycznie nie pił i pracował, sprzątał w banku, roznosił ulotki.
no i moja ciocia się tak cieszyła, że zaczęła mu kasę wysyłać, by miał więcej. Tym sposobem rzucił pracę , zaczął grac i pić.

2, picie na umór, do nieprzytomności. wezwanie policji, kajdanki, dołek. Nie wiem co tam zaszło, że policja mu rękę złamała. no ale musiało być ostro.
Jestem ciekawa, czy jeśli podniósł rękę na Policjanta, to czy nie czeka kuzyna jakaś sprawa. ( oprócz rachunku za dołek).
teraz znów widzę, że doszło do niego, że jest Źle, bo sam się przyznał, że mu się należało.

Tak poza tym, czy mam kuzynowi powiedzieć wcześniej ze  wysłałam wniosek o jego przymusowe leczenie, czy nie? poinformować go? czy jak ?

nie zrozum mnie źle, robisz dokładnie lub podobnie jak alkoholik robi

organizujesz życie innym, wiem że cel masz szczytny
i chcesz kontrolować, to się leczy też

nikt nam nie daje prawa wchodzić w życie drugiej osoby z butami, sami sobie dajemy przyzwolenie, jedni pijanym myśleniem drudzy że zbawią świat

uświadomić rodzinę, aby mogła zdrowy dystans mieć, żeby się na litość nie dawała robić, i tyle

reszta roboty leży w rękach zainteresowanego, przymusowe leczenie w większości kończy się albo wyjściem i pójściem po alkohol od razu, albo chwila wegetacji i powrotem,

do momentu zmiany myślenia, że to co sprawia ból jest dobre, i nie trzeba tego unikać bo wraca zdwojone, nic się tak naprawdę nie zmienia w człowieku
może się dozbroić w wiedzę, ale wiedza nie leczy

spokoju i własnego życia

Bez różnicy czy pójdzie na leczenie otwarte, zamknięte, za swoją zgodą czy przymusowo. Odbębnienie terapii nie daje żadnej gwarancji, że chłop się opamięta. Będzie chciał pić to będzie pić.
Alkoholizm sam w sobie jest padkudną chorobą. Wasz podopieczny ma za sobą prochy, próby samobójcze i pewnie parę innych cudów ,o których jeszcze nie wiecie. To się nazywa uzależnienie krzyżowe. Wybitnie świadczy o jakichś zaburzeniach osobowości. Dno jakie musi osiągnąć, by się obudzić może w ogóle nie istnieć. Weźcie pod uwagę, że chłop zniszczy się. Bez względu czy będziecie go pilnować jak małe dziecko, czy zostawicie go samemu. Nie ma cudownego sposobu, by wyszedł na prostą, a najmniej zależy już od was. Wszystko jest w jego rękach i głowie, nie waszych.

Być może i sugerujemy sie tym, że był kiedys przypadek z ansza kuzynką / Lecz ona to nie piła, a brała narkotyki, w żyłe sobie dawała. Kradła, wynosiła z domu. Żyła jak menel.
pewnego dnia, zorganizowaliśmy akcję, że bierzemy ja na leczenie. paru osiłków ją zgarneło, zapakowało, i jechali do zlotowa, na leczenie. Dziewczyna wyszła z tego, teraz ma dwojke dzieci, meża hiszpana.

Kuzyn całkowicie przypomina mI ją. Wyglada jak menel, brudny, nieogolony, nie wiem co on ma w głowie. Jak jest trzeźwy normalnie z nami gada. Podczas rozmowy zauwazyłam, że mówi w taki sposób, by pokazać jaki on biedny, że sobie jakos radzi, ale jest mu ciężko. Ze do pracy nie pójdzie, bo to nie dla niego. On chce grać na gitarze, instrumentach, dla ludzi, wystepy, z tego żyć.
Tylko, ta muzyka ktorą tworzy to nie jest dla ludzi, tylko wariatów, tego słuchać nie da się.

dlatego tez jest we mnie jakaś nadzieja, by dać mu tego kopa na to leczenie, ale również zerwać kontakt definitywnie. Jutro jadę do cioci z nia rozmawiać. Mam nadzieje, że jej serce nie peknie z bólu. Chcę by nie ejchała do niego. Niech da mu spokój. Ja mu wyślę list, z informacją, że dałam go na przymusowe leczenie. Niech ma ten czas, na przetrawienie tego, załatwienie sowich spraw. Jeśli bedzie chciał, niech prosi wtedy o pomoc, o przewiezienie rzeczy. Tule mogę zrobić.

Ja, jako osoba dotknieta , współuzależniona, dziwię się, ile trzeba mieć w sobie siły, by ten problem tak zostawić samemu sobie.

Nie, kuzyn jest w Krakowie. Tam narozrabiał własnie. Mieszka tam, wynajmuje lokum.
Tylko cwaniak, wynajmuje od właściciela całe 2 pok mieszkanie. A sam je podnajmuje innym lokatorom. Sam , mieszka w kuchni. Spi na lezance składanej. Stad ma kasę na alkohol. Plus to, co sobie zarobi grajac na ulicy. Tearz sezon ciepły, wiosenny, wiec na leczenie nie pójdzie, bo bedzie chciał grać na ulicy. Cieplej w dupe, wiec bedzie go nosić.

Mam nadzieje, że szybko dostanie wezwanie na tą komisję.

Otóż, kuzyn sam z siebie wie, że pije, że za dużo, dociera do niego że przepił wiekszośc rzeczy, że nie ma pracy, nie zarabia, nie ma przyjaciół itp.. On to wszystko wie, lecz gdy nadchodzi ten moment by ostatecznie podjac decyzje by pójść na detoks( np), to w ostatniej cwili robi wykręt. A to pies, a to , że ma granie ( gdzieś gra w knajpie), a to, że ma inne plany, od razu nagle ma tysiac planów.

Co do mnie, to wczoeaj wróciłam do mojej cioci, przekazać jej, że wysłałam wniosek o przymusowe leczenie. Umotywowałam solidnie, wspomniałam w nim to, co się wydarzyło, o tym, ze kuzyn 3 dni temu był na dołku, opisałam co mogłam.

Wniosek poszedł, nie ma odwrotu. Ciocia przyjęła to ze łzami w oczach, cieszyła się, że ktoś podjąć jakąś decyzję, bo wszystko do tej pory było na jej głowie.

Namówiłam ciocie, by NIE jechała do kuzyna, gdyz kuzyn po ostatniej interwencji z policja ma złamaną rękę, w gipsie, wiec przy sobie nie ma jak ogarnąć. Jeszcze Ciocia mi przekazała, że kuzyn sie bardzo ucieszył, że moja ciocia przyjedzie, bo on musi teraz dobrze się odżywiać, bo ma złamaną rękę. No szlag mnie trafił!!!
Cioci powiedziałam,a że ona zostaje, nigdzie ma nie jechać. szczun jeden nie będzie mówić co moja ciocia ma robić. Jak wspominałam, cicoicą ma 71 lat, sama podróż to 12 drogi pociągiem w jedną stronę. Zakazałam tez cioci, dzwonić do niego, by sie nie tłumaczyła że jej nie będzie. zdenerwowałam się na nią, bo jak przyjechałam do niej, to wyjmowała z reklamówki łącznie z 10 kg mięsa, że pozaprawia jemu do słoików, by miał i mu zawiezie.

No i teraz, nie wiem co dalej robić . Wniosek wysłałam.

Co proponujecie.

-czy mam jechac ja, do kuzyna, rozmawiać z nim w cztery oczy o tym wniosku, by był przygotowany.
- czy wystarczy, że zawiadomię go listem? lub mailem ?Nie dzwonić, nie narzucac się, tylko go poinformować.
- czy nic nie mówić. Czekać aż dostanie zawiadomienie i wtedy zobaczyć jak zareaguje?

Dlaczego sobie tym głowę zawracam- w razie leczenia kuzyn musiałby stamtąd sie przenieść do nas, pozamykać swoje sprawy tam gdzie jest teraz, zerwać umowę o wynajem mieszkania, zabrac rzeczy, przewieść je tu.

co mam zrobic ? doradźcie coś.

Co zrobić?
W te pędy iść na terapię dla współuzależnionych.

Jak już wspomniałem. Mój brat był na leczeniu 4 razy, albo już nawet 5. Raz był w zamkniętym ośrodku koło Złotowa, bo tam jest oddział dla alkoholików. Nie pamiętam nazwy miejscowości. Coś na P chyba. Ale nawet z takiego zamkniętego można wyjść jeśli tego zachce. Mój brat był 3 razy w więzieniu od kilku miesięcy do 3 lat gdzie nie pił, a zaraz po wyjściu i tak pił, mimo że też przechodził detox i leczenie. Wczoraj znów przyszedł do rodziców nawalony jak bela. Rodzice go wyrzucili. Ostatnio jak przychodził to zawsze trzeźwy. To pierwszy raz jak przyszedł pijany od lat. 3 lata prawie nie pił, ale pije znowu. Dlaczego? Bo on cały czas myślał jak pijący, chociaż wcale nie pił. To nie jest proste. Możesz go zgłosić na leczenie, ale na przemusowe nie zostanie skierowany ot tak. Najpierw będą rozmowy z psychologiem, skierowanie na badania przez biegłych, perswazja żeby chodził na spotkania AA. Jak będzie chodził to nic mu nie zrobią. Dopiero jak by się uchylał może zostać skierowany do ośrodka zamkniętego. Ale znając po historii brata może to trwać latami i nie dać żadnych efektów.

Problem nie dotyczy mnie, ja jako współuzalezniona, jestem siwadoma tego co robić./

Odnosnie mnie, szczerze- z tych 8 lat jego picia, dopiero teraz zareagowałam. Wcześniej na jego sygnały, że ma cug, na to, co widziałam, słyszalam, nie reagowałam.

reagowały - moja mama, oraz ciocia. To one pomagały mu, użalały się. To one popełniały błąd za błędem, bo anwet po 8 latach tego problemu ich myslenie na temat kuzyna to takie, że "biedny, że trzeba wierzyć, że trzeba wspierać". wspierać, czyli dzwonić, gadać, pomagać płacić jego rachunki, wysyłać paczki z jedzeniem, współczuć. To ich myślenie.  Ciocia nie raz sie tak wyportkowała z kasy przez niego, cala emerytura szła na jego rachunki, bo mieszkanie zadłużał, że ja jej pomagałam finansowo. Nie miała przez to na leki, a ma 71 lat.

Moja mam to też mnie już denerwuje. Gdy ja ją upominam, że NIE wolno, że niszczy go, że po cholerę mu dwa dni temu przelała 50 zł, to leci po leki uspokajające, bo twierdzi, że na nią krzyczę. A tak naprawdę tylko upominam, tłumaczę.

w tym wszystkim to czuje się, jakbym to ja tym terapeutą była.

Wysłanie tego wniosku po części ma odciążyć moją ciocię i mamę z obowiązku jego ratowania. Chcę z nich ściągnąć ten obowiązek martwienia się.Chce ta cala sytuacje wziąć w swoje ręce, pokierować tak, jak każdy z was tu pisze, czyli odciąć się od kuzyna. Jego życie, jego rachunki, jego wódka.
Wniosek i leczenie mają być krokiem , że niech idzie tam, czy mu się uda, czy nie, jego życie. Jeśli nie uda mu się, wypisuje go z rodziny. Zero kontaktu, będę dbać o to, by nikim nie manipulował. On musi chcieć. Nie moja ciocia, ani matka.

Paradoks tej sytuacji polega na tym , że to ty terapeuty potrzebujesz. Osoby , które mają ochotę za wszelką cenę ratować otoczenie, najczęściej mają bardzo mocno zaśmiecone własne emocjonalne podwórko....

Pudło . Tak sie nie stanie. Nie masz wpływu na emocje i odczucia innych a także na ich zamartwianie się. Mama i ciocia mają swoją własną drogę współuzależnienia i przejdą ją w sposób dla siebie właściwy. Popełnią błędy, jak każdy. Dlaczego tak usilnie uciekasz od swojego bólu i cierpienia związanego z tą sprawą? czemu czujesz się za wszystkich odpowiedzialna i każdego chcesz nosić na plecach? Ty tłumaczysz, przekonujesz, wysyłasz wnioski....KONTROLUJESZ....ciekawe po co ci jest to potrzebne?

Czyim krokiem? Twoim a nie jego... Nic z tego. On nie wyzdrowieje bo każesz mu tak ty albo ośrodek . Wyjdzie i zacznie chlać od nowa, a ty od nowa będziesz ratować mamę, ciocię i jego.... Siebie oczywiście nie, bo ty przecież jesteś silna, świadoma i wspierająca. Jesteś terapeutką, która wszystko musi ogarnąć i za każdym posprzątać. Po co to robisz?

Znowu ty będziesz dbać o innych...A kiedy zadbasz o siebie?

Przeczytałam cały wątek autorki. Niestety z alkoholizmem również mam do czynienia. Wszystko, co piszecie, to prawda. Dopóki alkoholik sam nie zrozumie, że ma problem i musi się leczyć, bo opcje są dwie: albo życie, albo równia pochyła - to rodzina nic nie może wskórać. Na nic rozmowy, prośby i przekonywania. A najtrudniejsze w tym wszystkim to decyzja odcięcia się od alkoholika, tuszowanie jego wybryków. Bo niby chcemy pomóc - a tak naprawdę szkodzimy. Bo nie ma konsekwencji - co z tego, że rachunki nie opłacone - jakoś to będzie, żona opłaci, żona zabierze delikwenta z krzaków, żona uporządkuje zdemolowaną kuchnię i weźmie na raty meble. Podobnych przykładów można by mnożyć bez końca.

W najgorszej sytuacji są matki alkoholików - one do końca się łudzą, że może to się jakoś jeszcze ułoży, etc., głaszczą po główce. Jak to matka.
Mi dwa lata zajęło psychiczne odcięcie się od alkoholika. Tzn. trudne to - ale jak chce się stoczyć i chlać, proszę bardzo, niech chla. Chce pomocy - to ją dostanie (pokierowanie tam gdzie trzeba). I tak jak ktoś tu napisał - trzeba sięgnąć dna - by się odbić. Nie każdy od tego dna się odbije.

Dodam ze szczególnym pogrubieniem "ucieka", bo to w dużej mierze oznacza ze chce sie ratować, i potrzebuje pomocy

Jesli robi to tylko zeby zamknąć rodzinie "usta" bardzo szybko to wychodzi na jaw

Współczuję osobiście takiej trudnej sytuacji. Nie jest łatwo żyć a alkoholikiem

I dalej będzie tak samo. Bo znowu ktoś coś za niego robi. Znowu nie ma jego inicjatywy. Mój brat wie i sam mówi, że jest alkoholikiem.  I nic z tym nie robi. Ja też mu pomogę. Ale tylko w momencie, kiedy podejmie leczenie i będzie chciał z tego wyjść. Też wszystko było do tej pory za niego robione. I wiesz kto jest winny temu wszystkiemu, że on cały czas pije? Moi rodzice. Który wierzą w kłamstwa, mimo, że kłamie od 20 lat. Dają mu pieniądze, dają mu jedzenie, jak tylko przyjdzie trzeźwy. I dalej będzie pił, bo mu stwarzają ku temu warunki. I nie przetłumaczysz, bo wtedy naskoczą na mnie. Niestety jak tak dalej będzie trwało to chyba będę musiał zostawać drastyczne środki i jak pijak będzie pijany u rodziców to od razu będę wychodził z moją córką i nie przychodził jeśli on tam będzie. Trudno. Jeśli wybrali pijaka i mają jeszcze pretensje do mnie to trudno. Ich sprawa.

No u mnie tak jest właśnie. Moja matka mu wierzy, że on biedny, że nie pije, że nie ma problemu. Bo cwaniak dzwoni do niej, jak jest trzeźwy, by zaraz po skończonej rozmowie się nachlać.  Non stop go broni, jak z nia rozmawiam, to moja matka zwala winę na jego matkę, bo się nim nie interesowała jak był mały. Zostawiła go z nami i wyjechała robić karierę. Kuzyn była z nami 10 lat. Potem matka go zabrała. I to właśnie powoduje, jego przeszłość, że mu współczują.

Tak samo moja matka na świeta, tak długo za mną chodziła, bo przecież jej chrześniak, którego kocha, nie ma w czym chodzić. Bo co ona zdjęcia ogląda na fb jego, to on w  obdartych spodniach, rozwleczonych koszulach, jak menel. Wstyd..

Kupiłam ze sowich jego ciuchy, spodnie, koszule flanelowe, t-shirty. Nie wiem czemu. Byc może przez matkę, byc może przez to, że to święta i trzeba wybaczać.

Martainn, tak, dobrze myślisz, nie pozwól by Twoje dziecko patrzyło na taką osobę, by rosło w takiej rodzinie. Dziadkowie mogą równiez odwiedzac Cie i wnuczkę u Was.

Amethis- Terapeuta też podsuwa innym rozwiązania, pokazuje drogę, daje wskazówki. Uważasz tez że taki terapeuta tez podejmuje za kogoś zdanie i pokazuje drogę? Możliwości jej wyboru?  Bo jeżeli mi mówi, że jest taka i taka możliwość, oraz na czym polega takie leczenie, to oznacza, że kieruje mnie. Takie juz jego zadanie. Tak samo jak moje. Moje osoby z rodziny nie pójdą na terapię, dlatego tez przekazuje im potrzebna wiedzę.
Mój swiat nie kręci się wokół alkoholika kuzyna. DLa mnie taka osoba to krótka piłka. Jestem pedagogiem, po psychologii, nauczycielem. Może to tez dla Ciebie da odpowiedź, dlaczego "daję nauki" rodzinie. Uwierz mi, że takie dwie starsze osoby potrafią narobić wiele szkody, bo mają swoje racje, wieloletnie, czyli- pijak pije, to mu pomóc wstać i zaprowadzić do domu.

Inaczej myślą młodzi ludzie, którzy idą z duchem nauki. Teraz dostępne są materiały w necie, są poradnie, można zadzwonić na infolinię. Nie trzeba się kryć z problemem pod kołdrą.
Podjęłam po 8 latach drastyczne kroki. Poinformowałam rodzinę, odcięłam kuzyna od mojej Cioci, która go utrzymywała. Przemówiłam jej do rozumu. dwa dni temu moja ciocia z nerwów już, upadła w kuchni. Obudziła się po godzinie, rozwaliła głowę.
W sumie, ciesze się, że Ciocia zaakceptowała to wszystko takim jak jest. W końcu otworzyłam jej oczy na kuzyna. Nie ma pomagania, utrzymywania.

maskotek
obejrzyj proszę najpierw sama, potem może pokaż swojej mamie film pt "szczur w koronie" (znajdziesz na youtube) - historię młodego faceta, który jest alkoholikiem "najgorszego sortu". Jak żebrze o "łapcie", skarpety i bateryjki, po to żeby zaraz je sprzedać na alkohol. Nie wyobrażasz sobie, ale wszystko, wszystko co dajesz alkoholikowi potencjalnie jest dla niego wartością, którą można spieniężyć na alkohol.

jeszcze podzielę się doświadczeniem z moim kuzynem - bratankiem mojej mamy. Z powodów dla mnie niezrozumiałych cała rodzina się nad nim trzęsła, w szczególności jego rodzice, dla których był jedynym, ukochanym "Ciciakiem". Moja mama, która się ze mną i moim bratem nie certoliła, stosowała jakiś inny standard wobec mojego kuzyna. I rósł ... przepraszam za powiedzenie, taki "chwaścik". Jego matka mu czytała do łóżka lektury szkolne, podtykała pod ryj jedzonko, nie miał żadnych obowiązków w domu, był introwertykiem i miałam wrażenie, że zerowe kontakty z rówieśnikami. Rodzice zamiast go aktywizować, zmuszać go do nawiązywania relacji z dziećmi wywalając na podwórko, pozwalali mu się kulać po tapczanach. Ciciaczek w końcu poszedł na studia, na prawo, które skończył. Moja matka dopłacała do jego studiów - wysyłała mu 200 zł co miesiąc na wydatki i utrzymywała mieszkanie babci (babcia już mieszkała wtedy z nami), w którym sobie Ciciaczek wegetował. Po studiach, nie poszedł do pracy - pisał przez 2 lata pracę magisterską, którą w końcu napisał. Jest totalnym dzikiem; idzie do lekarza nawet nie powie "dzień dobry" paniom w recepcji, totalny oszołom. Moja matka prosiła wujostwo, żeby poszli z nim do psychologa, żeby go wywalili z domu i przymusili do pracy (wywalili z domu do mieszkania babci, tak żeby żył na swoim), ale wujostwo .... nie .... oni nie wierzyli, że żywotnym interesem ich syna jest wylecieć na zbity pysk z chałupy, żeby zacząć żyć jak dorosły człowiek. W zeszłym roku zmarła ciotka, mój kuzyn żyje ze swoim ojcem w dziwnym układzie. Chodzą tam między nimi takie hasła, że ja na jego miejscu bym otworzyła okno i skoczyła... Jakaś para całuje się na filmie, a wujek do swojego 36 letniego syna mówi "Ciciaczek, przecież ty się nigdy z dziewczyną nie całowałeś, ale nie martw się, jak coś to tata ci powie". Z drugiej strony mój kuzyn chodzi po zakupy, gotuje i podtyka wujkowi jedzenie pod nos.
Dlaczego o tym piszę.... bo tak już chyba będzie zawsze dopóki wujek nie umrze. Mój kuzyn nie ogarnie się, nie zrobi czegoś z życiem, wegetuje... i będzie wegetował aż jednego dnia wujek-żywiciel zamknie oczy. Wtedy jakiś czas Ciciak może żyć z oszczędności rodziców, ale ile ... rok, dwa? Gdyby jego rodzice odcięli pępowinę jak miał 30 lat, to byłby już samodzielny, gdyby wujek odciął pępowinę dzisiaj, może do czasu jego śmierci syn by się usamodzielnił. I napiszę teraz coś chamskiego. Ostatnio rozmawiałam z moją matką na ten temat tj. jak ona to widzi co się będzie działo z kuzynem po śmierci wujka. Jak ona coś mruknęła, że "trzeba będzie mu pomóc", to wpadłam w szał. Będzie mu pomagała moja matka, a może później ja ... to 35 letni facet!!!! niech idzie do ośrodka pomocy społecznej, niech sprzeda mieszkanie i żyje w piwnicy - to nie jest jej sprawa. Może iść zamiatać ulice, kopać rowy, układać towar na półkach w sklepie - tam nie trzeba doświadczenia zawodowego i jego skończone prawo nie ma znaczenia. Kuź-wa... mamy w spadku pasożyta po nieodpowiedzialnym wujostwie. Dość ... już mamy jednego alkoholika na utrzymaniu - 60 letniego degenerata, którego trzeba pilnować żeby sobie krzywdy nie zrobił i teraz jeszcze młodego dziada, nad którym mamy się trząść?

Jak się nie rozprawicie z tematem konkretnie, zgodnie z poradami terapeutów z poradni uzależnień, to sama sobie ukręcisz sznur na szyję.  I Twoja mama, jakkolwiek rozumiem, że bardzo cierpi i martwi się, szykuje problem Tobie na całe życie. Komuś trzeba zaufać, a w mojej ocenie nikt nie jest lepszy niż terapeuci z doświadczeniem. Na tym filmie zobaczysz Pana Stasia, prostego faceta, alkoholika, który jest zdeterminowany trwać w trzeźwości. Kiedy przychodzi do niego główny bohater pijany, Pan Stasio mimo zimy go wywala z domu i nie wpuszcza do siebie, bo "musi przede wszystkim dbać o swoją trzeźwość". A po co ten bohater tam lezie - bo u Pana Stasia jest ciepło, dostanie michę zupy, odpocznie i pójdzie dalej chlać. Jestem pełna szczerego podziwu dla takich ludzi jak Pan Stanisław. Życzę Ci również determinacji i zaufania terapeutom, takie jakie ma ten człowiek

MamaMamusia  Nie zgadzam się z tobą.

Uważasz, że jedyna osoba, która może tu zając głos to typowy terapeuta z dyplomem. Tak to nazwę.
Uwazasz, ze ktokolwiek z rodziny miesza sie w sprawy alkoholika jet on z góry nastawiony emocjonalnie w to co robi. Gówno prawda.

każdy alkoholik ma inna drogę do uzdrowienia. Na każdego zadziała co innego. Nie ma jeden takiej samej recepty dla każdego.
Nie oznacza to, ze każdego trzeba kopnąć w dupę, w moim przypadku- ciocię, mamę, kuzyna i siebie. 
Mylisz tu sie. Porównujesz to do swojej sytuacji. Nikogo nie monituruję. Podam taką sytuację, która dosłownie miała miesjce godzine temu.:

dzwoni Ciocia zapłakana, że dostała monit ( list polecony) , że kuzyn zadłuzył mieszkanie na ponad 800zł. Płacze mi w słuchawkę.
Przypomniałam jej, że przed Świętami była ta sama sytuacja. także kwota ponad 800zł. Ciocia zapłaciła, a potem ja jej pomagałam finansowo, bo na leki jej zabrakło. Powiedziałam krótko- Jak ciocia wyzdrowieje, idzie do Spółdzielni Mieszkaniowej wykreślić się, ze nie chce dostawać listów o zadłużeniu kuzyna. Po co jej te listy? Po to, że będzie za niego płacić ?
Czasem trzeba tak zatrząść kimś, bo nie dojdzie.
nie dzwonię do kuzyna, nie to nie obchodzi. Cioci również powiedziałam, że ma olać sprawę. niech tylko zmieni adres w SPółdzielni mieszkaniowej na kuzyna i po sprawie.
MamaMamusia- ząłożę się, że to damo powiedziałby terapeuta. Że ciocia ma się dociąć od tej sprawy i innych.

Starszym ludziom ciężko pogodzić się ze stratą. Mają zupełnie inne podejście do świata, takich spraw. Wszystko chcą załatwić modlitwą, Bogiem, dobrocią.

Hh999- włączyłam sobie ten film " Szczur w koronie", co mogę powiedzieć, po minucie oglądania:

Rozpoznaję bohatera akcji filmu- to ten sam, co w reportażu 13 odc " ja, alkoholik", emoitpwanym na tvp1. Wszystkie odc dostępne na vod pl.
Podczas 13 odc, każdy odc o 30 minut, Alkoholik Michał, poszedł na leczenie. Nie wytrzymał całej terapii. Wyszedł, zapił, trzeźwiał. Kółko.. bez dwóch zdań.
A sympatyczny on.. uprzejmy, miły, do każdego zagada, nie ma agresji. Nie udało mu się wyjść z nałogu. Z mittingów zrezygnował, stoczył się. Tak się zakończył odc13sty, bez happy endu. I dobrze, bo po co ukazywać jakaś nadzieje.
dobry aktor z tego kolesia, robi się sławnym alkoholikiem.

MamaMamusia - tak głębiej się zastanawiając, może i racja, że to jakieś współuzależnienie ( nie neguje tego). Tylko ja nie robię nic, co związane z kuzynem, wręcz odpycham go i jego sprawy od innych. chcę pokazać rodzinie jego myślenie, manipulacje, by grały z nim w jego grę.
mam psychikę grubymi nićmi szytą. Dla mnie sprawy tego smarkacza nie są piorytetem. Trzeźwo myslę.

Terapeuta tez mówił o jego leczeniu, że najlepsze wyjście, a sprawy być może i ułożą się po swojemu. Tez wspominała , że lepiej teraz niz później, bo staż uzależnienia tez jest ważny. Piszę tu o terapeucie, bo u mnie jest od niedawna czynna raz w tygodniu "przychodnia", gdzie można skorzystać z porady.

co do palenia tytoniu.. ktoś tam się wypowiadał, że złe porównanie. Ten nałóg też zostaje w głowie. Wystarczy małe zdenerwowanie, a moja pierwsza myśl- papieros. co to za różnica- zapić stres, czy zapalić.  Pisałam tez o tym, że naprawdę ja dosięgnęłam dna jesli chodzi o fajki, aż wstyd się przyznać.  dla mnie w tamtym okresie, nawet największa kompromitacja nie zadziałała. nałóg był w głowie. I tak pozostał do dnia dzisiejszego. Wystarczy mała granica, jak mi lekarz powiedział. Mały impuls, by powrócić do palenia. To tylko moja decyzja, moja walka.( Nie mam na mysli tu, że w przeszłości paliłam sobie spokojnie, w fotelu. nie o to mi chodzi. )
ps. uciekam do denstysty.

no tak do końca nie wczuwałam się w dramat tej osoby. Nie wiem czy się zapił, czy nie.
Obejrze jak wrócę. Jak ktoś ma inne filmy które może polecić, z chęcia obejrze.

tak, ale mi nie chodziło o zmiany fizyczne w mózgu, tylko o zachowania do jakich człowiek jest zmuszony, bo nałóg przezwycięża racjonalne myślenie.

z zachowań kuzyna, to takie najgorsze było, gdy chwycił moją 70 wówczas ciocię za gardło ( przyparł do ściany) i chciał ja udusić. Ona jedyne co zapamiętała, to kopnęła go w jaja.Potem uciekła i wezwała policje.  Gdy kuzyna się później zapytała jakie on miał myśli w tamtym momencie, to odpowiedział: "teraz ją okradnę", bo zostawiła torebkę w mieszkaniu.
Ten incydent był tajemnicą. Sama niedawno o tym się dowiedziałam, ciocia mi parę dni temu powiedziała.
Pomimo takich sytuacji, Ciocia wybaczała mu wszystko. Do momentu, gdy ja się wtrąciłam.

ogólnie-- jak można tyle czasu żyć z takim cierpieniem samemu, nikomu słowem nie pisnąć. Bo wstyd?? za kuzyna?? alkoholizm to straszna rzecz, choroba.  Ja pierdzi... ostatnio dostałam za dużo informacji na głowę- wszystko Jednego dnia .
Oczywiście, gdy czas mi na to pozwoli będę konsultować się z terapeutą.

Mój wujek pił od 20 roku życia. Każdy już przywykł, do tego miał omamy, każdy twierdził że od wódki.
Od dwóch lat leczy się psychiatrycznie, jest duża poprawa. Lepiej żyje się i jemu i jego rodzinie.
Więc nie można zostawiać kogoś samemu sobie trzeba próbować.

Alkohol był ważniejszy od życia. To był jej wybór.
Mi też zmarł wujek. 2 lata temu. Pił razem z ciotką. Leżał nieżywy 2 dni w domu, a ciotka zapita. Nie chciał żadnej pomocy. Przymusowo też się leczyć nie dało, bo nie wpuszczał do domu nikogo. Sama widzisz. Jak pijak chce to i tak się zapije. A nasze działanie nie dadzą nic.
Ja brałem 3 lata narkotyki. Nie biorę 8 lat. To była moja decyzja. Nikt mnie nie musiał do tego namawiać. Ja sam chciałem z tym skończyć i skończyłem. Łatwo nie było, ale się dało.

piciorys zapewne jest u każdego indywidualny, jako przypadek

alkohol jest alkoholem, uzależnienie jest uzależnieniem, albo jestem trzeźwy albo nie jestem

jeśli ukradnę komuś 1000 pln, a np w sklepie znajdę coś na podłodze i przywłaszczę,
to jestem indywidualnym przypadkiem złodzieja??

czy jestem złodziejem??

Będę się upierać przy stwierdzeniu, że jeżeli ma się kto martwić o alkoholika, to tym gorzej dla niego. On własnie dąży  do wzbudzania litości. Alkoholik buduje  wokół siebie sporą grupę osób, która koło niego skacze (dosłownie i emocjonalnie) . Elementem jego manipulacji jest również wywołanie przekonania, że należy mu pomagać, wspierać go , że on sam nie umie podejmować decyzji. Dlatego otoczenie tak chętnie przejmuje jego decyzyjność, a tymczasem należy mu ją oddać. Alkoholik (każdy) jest mistrzem szantażu emocjonalnego i trzeba naprawdę solidnej terapii własnej by zrozumieć, że jego łzy o obietnice poprawy są jedynie częścią swoistej dramy, którą przedstawia nie po to aby wyzdrowieć, ale aby zorganizować sobie dalsze picie i zrzucić za nie odpowiedzialność na innych.
Kiedyś miałam przyjemność wysłuchać poruszającej historii księdza - alkoholika trzeźwego od wielu lat. Jego rodzice nie żyją od dawna, rodzeństwo i dalsza rodzina nie interesowali się nim szczególnie gdyż ksiądz, to wiadomo, że żyje jak w jajku. A tymczasem on był alkoholikiem, Na początku popijającym w samotności, do poduszki. Zdarzało się, że na kacu wsiadał do samochodu. Policja go nie zatrzymywała , bo jak tak to księdza? Ksiądz przecież pijany nie jeździ (a była to wiejska parafia, zamknięta społeczność, w której każdy zna każdego). Potem zaczęło się picie bardziej jawne , zataczanie się podczas kolędy, zasypianie podczas uroczystości, totalne zawalanie obowiązków...no klasyczny przypadek. Ksiądz oczywiście , jak to alkoholik, chciał zorganizować sobie użalająca sie grupę wsparcia. Tymczasem parafianie kompletnie nie reagowali na jego picie , a przynajmniej nie okazywali tego. Biedna wiejska społeczność, co normalne w takich sytuacjach, miała zakodowane, że ksiądz to niemalże święty i nie można mu podskakiwać. I własnie to ich podejście go uratowało. Któregoś dnia zdesperowany ksiądz, który koniecznie chciał zrzucić na kogoś  odpowiedzialność za swoje picie , wsiadł upojony do samochodu i wężykiem podjechał pod patrol drogówki. Wysiadł z samochodu i powiedział do funkcjonariuszy : "Jestem pijany. Aresztujcie mnie" . Policjanci spojrzeli na siebie zdziwieni i jeden z nich odpowiedział :" Jak to? księdza????" po czym stchórzyli, wsiedli do radiowozu i odjechali. Ksiądz został sam ze swoim nałogiem. Zupełnie sam. Spędził noc w samochodzie, a następnego dnia zgłosił się na terapię. Co go uratował? brak grupy wsparcia, brak jakiejkolwiek pomocy i uwagi, samotność na dnie...
Wiem , że każda historia jest inna i niestety nie każda skończy się dobrze. Tak to już jest. Życie jest brutalne. Młodzi ludzie umierają na raka, giną w wypadkach, osierocają dzieci. Nie mamy na to wpływu. Alkoholizm jest potworną chorobą, niejednokrotnie śmiertelną. Na nią również nie mamy wpływu, choć gdy padamy ofiarą manipulacji, to zaczynamy wierzyć, że mamy. Dlaczego tylu ludzi płacze nad alkoholikami.?Bo wierzą, że mogą coś zrobić i mają wyrzuty sumienia , że nie zrobili. Tymczasem okrutna prawda jest taka, że nie da się nic zrobić.