Spodziewamy się dziecka, a on ma ciągłe pretensje - Netkobiety.pl

Chore jest to, że mieszkacie osobno w tak ważnym czasie, jakim jest bycie w ciąży. To, że mąż Cię odwiedza raz na tydzień też jest chore. Albo coś między Wami się popsuło, albo duży wpływ na niego mają jego rodzice. Musicie pogadać i dowiedzieć się co dalej. Bo na razie nie wygląda to za dobrze.

Niech zamieszka z Toba u Twojej mamy,trudno bedzie mial troszke dalej ale to Twoj maz! Jego miejsce jest przy Tobie! I on jeszcze zaczyna marudzic zebys to Ty w 8 miesiacu ciazy telepala sie busem do niego bo jemu nie chce sie ruszyc tylka,wsiasc do samochodu i przyjechac? Cos tu jest bardzo nie tak! Mowie Ci niech zamieszka z Toba u Twojej mamy, bo wydaje mi sie ze jego rodzice robia mu "pranie mozgu".

Powiedz ze chcesz by byl przy Tobie,szczegolnie w tak waznym czasie gdy spodziewacie sie dziecka.. Ale czym on moze sie wykrecac,ze daleko,ze praca? Sa rzeczy wazne i wazniejsze,a Ty jako jego zona i matka Waszego dziecka jestes najwazniejsza! Naprawde nie podoba mi sie to co Ci powiedzial,zebys to Ty do niego jezdzila! I w dodatku widziec sie raz w tygodniu..Mysle ze Twoi tesciowie mu do glowy nawkladali. A gdy sie widzicie to jest miedzy Wami normalnie czy zauwazylas cos?

Przyjechal bo by byly pretensje gdyby nie przyjechal? To wychodzi na to ze przyjezdza tylko dlatego bo Ty tego chcesz i nie chce zebys mu pozniej suszyla glowe?

No to w takim razie jest bardzo zle.. A jak wygladaja Twoje relacje z tesciami?

Sa raczej dobre, aczkolwiek mieszkajac z nimi bylo kilka spiec, jak im sie cos we mnie nie podobalo to mowili to mojemu mezowi a potem on mi o to robil awantury, przykladowo, jak nie starlam kurzy albo ze daje im za malo pieniedzy. W ciazy na kolanach mylam podloge, a oni mu np mowili ze tylko siedze i nic nie robie. Raz mnie nawet maz popchnal podczas jakiejs awantury

Zadam teraz Ci ważne pytanie: Po co Ty z nim jesteś ?

Bo go kocham, i mu wybaczam to co bylo zle...

A czy Ty wierzysz we wszystko, co inni ludzie Tobie mówią? Mówić można wiele, ale najważniejsze są CZYNY. To, jak ktoś nas traktuje, czy się poświęca, czy sprawia nam radość.
A Ty się po prostu dajesz krzywdzić. Pomyśl co będzie, kiedy się dziecko urodzi, też pozwolisz na to, by on dziecko krzywdził? Błagam Cię, przejrzyj na oczy i nie bądź naiwna.

Mowi ze kocha,ale mowic mozna wszystko. Milosc trzeba pokazac..

Mysle ze tu nie ma czego ratowac.. Tym bardziej ze podniosl reke na Ciebie,zrobil to raz,zrobi kolejny! A pomysl jak sie dziecko urodzi i bedzie na to wszystko patrzylo! Dziewczyno zakoncz to,to nie ma sensu,on Cie nie kocha,czy chcesz byc z kims takim i meczyc sie cale zycie..

Biedny On.No i jego mamusia i tatuś tez oczywiście.

Trzeba było teatralnie upaść na kanapę i zacząć wrzeszczeć:"kochanie,ja rodzę"...a jak już byłby odpowiednio possranny,to powiedzieć,widzisz skarbie,ja też potrafię się drzeć.
Ale jesteś taki kochany słodziaczek-lizaczek,że pomagasz mi się przygotować do porodu

Aj lowju bejbi
I siarczysty buziak.
A potem...no to co Ty tam chciałeś mi powiedzieć?

Ile on ma lat?Czternaście?

Wyekspediował Ciebie do mamusi,bo zaczyna mu strach zaglądać w oczy.
Weź Ty się dziołcha zastanów,czy chcesz z takim małolatem żyć.
A jak już się zastanowisz,to do roboty.

Jego zachowanie zmieniło się w momencie, kiedy przeprowadziłaś się do mamy? Jak traktował Cię na początku ciąży i jak zareagował na wieść o tym, że będziecie mieli dziecko? Odwiedza Cię w niedzielę, a w tygodniu? Jak wygląda wasz kontakt? Dzwoni do Ciebie i pyta jak się czujesz?

Przepraszam za taką ilość pytań, ale próbuję pojąć sytuację

To tez nie takie proste, ten dom o ktorym na poczatku wspomnialam jest w kredycie, rata to 900zl a moj dochod to 1000zl, na zycie nic nie zostanie

Jak mu powiedzialam o dziecku to sie ucieszyl, tym bardziej ze u niego z plodnoscia bylo zle i bylo ryzyko ze w ogole nie bedzie mozliwosci zeby miec dziecko. Na poczatku strasznie sie meczylam, wymioty itd. Wtedy jeszcze wynajmowalismy mueszkanie w bloku, a potem jak zaczela sie sprawa z domem to przeorowadzilismy sie do jego rorodzucow.
U mojej mamy mieszkam od miesiaca, w tym czasue nigdy nie byl u mnie w tygodniu, jesliby policzyc dzisiejsze to byl u mnie 5 razy.
dzwoni do mnie czesto tak ze 3 razy dziennie.

A zameldowany jest nadal u swoich rodziców?

Edit:Ja na Twoim miejscu,zasięgnęłabym porady prawnika.

Sugestie, że z tego małżeństwa nic nie będzie, czy rady żeby go zostawiła, w tym momencie niestety, niewiele są warte, bo jest oczywiste, że jasmin86 tego nie zrobi.
Być może weźmie taką ewentualność pod uwagę, gdy dojdzie do ściany, gdy zostanie ze wszystkim sama, a do tego przy kłótniach będzie obrywać od "kochającego" męża.
Lata miną zanim jasmin86 dojdzie do wniosku, że jej małżeństwo to porażka.
Ale może jeszcze nie wszystko stracone. Zamiast radzić; "zostaw go", może znajdą się sposoby jak męża "wyprostować", uświadomić i choć trochę wychować.

jasmin86, co z tym zrobiłaś, czy ta sytuacja była wyjątkowa, czy wcześniej też Cię "trącał"?
Jeżeli wtedy nie zareagowałaś stanowczo, tylko np. strzeliłaś focha na pół dnia, a potem wszystko wróciło do normy, to on niczego nie zrozumiał.
W pewnym sensie dałaś mu przyzwolenie na kolejne takie akcje ze strachu o utrzymanie małżeństwa. On już wie, że jesteś miękka.
Pchnął Cię wtedy, gdy mieszkałaś u jego rodziców, będąc już w ciąży (co nie znaczy, że w innych sytuacjach mu wolno)???
Należało natychmiast wyprowadzić się do rodziców, przetrzymać go, żeby trochę "skruszał", a następnie uświadomić, że popełnił przestępstwo i jeśli jeszcze raz tak Cię potraktuje, złożysz skargę na policji i wniesiesz o rozwód. Chyba, że takie sytuacje zdarzały się częściej, to faktycznie jesteś w czarnej d***e.
Wtedy chyba tylko terapia dla niego.
Jeśli chodzi o jego sporadyczne wizyty u Ciebie; prosiłaś, tłumaczyłaś, a on ma zawsze argumenty na "nie",   przestań więc prosić, nie dzwoń do niego.
Jeśli zadzwoni, nie bądź wylewna, powiedz, że chętnie porozmawiasz, gdy będzie obok Ciebie, jeśli nie jest zainteresowany, to niech się zastanowi nad sensem Waszego małżeństwa i oby nie przegapił porodu, bo nie wiesz, czy zdążysz go zawiadomić.
Zacznij w domu rodziców urządzać pokoik dla dziecka, pokaż mu, że bierzesz pod uwagę samotne macierzyństwo, sokoro on nie jest zainteresowany, aby być z Tobą w tak ważnych chwilach i w ogóle okazuje Ci obojętność.
W takiej sytuacji jego deklaracje miłości są niewiele warte.

Wtedy gdy mnie popchnal bylam  juz w ciazy, wczesniej 2 razy zdarzyly sie takie sytuacje, to jak wynajmowalismy mueszkanie, pierwsza to byly grozby, ze mi glowe rozwali o sciane albo lustro, a przy drugiej chwycil mnie za szyje i grozil ze wyrzuci przez okno z 2 pietra. Nie wypriwadzilam sie potym... ale po rozmowie doszlismy do wniosku zeby wybrac sie do psycholloga i zgodzil sie na to, ale nigdy do tego nie doszlo...

Jakie masz relacje z teściami ? Czy uważasz, że mogą manipulować Twoim mężem ?
Jak wyglądały Wasze relacje przed zamieszkaniem u teściów ?

Generalnie jak mowilam im o tych sytacjach z przemoca to powiedzieli ze oni nie chca sie wtracac bo potem beda najgorsi, ale jak mieszkalam z nimi i cos im we mnie nie pasowalo to mowili o tym mezowi a nie mi. Jak sie o tym dowiadywalam to mowilam im wprost ze sobie nie zycze obgadtwania za plecami a jak cos do mnie maja to niech mowia to mi a nie mezowi.
Czy nim manipuluja to nie wiem, bo nie wiem co mowia miedzy soba jak mnie nie ma.

Jeżeli ktoś nie szanuje drugiej osoby, to nie da się czarodziejskim zaklęciem tego zmienić. Twój mąż z tego co opisujesz ma ogólnie problemy z szanowaniem ludzi. To nie jest Twoja wina. To on ma problemy ze sobą, bo nie potrafi się kontrolować, krzywdzi Cię i później może zacząć również krzywdzić Wasze dziecko.

Ciężko uwolnić się od uczucia? Ale jakiego uczucia, chyba nienawiści, bo tutaj nie ma żadnych pozytywnych uczuć między Wami. O miłości nawet nie warto wspominać, bo jej u Was nie ma. Jeśli się kocha drugą osobę, to się jej nie krzywdzi, proste.

Chyba, że po prostu jesteś uzależniona od niego. Od tego, co robi. Może dobrze Ci jest, tak jak jest. A może nie znasz innego świata i myślisz, że tylko tak wygląda życie. Może warto się obudzić i popatrzeć, że świat składa się również ze szczęścia, radości, miłości, szacunku do innych.

Ale czy Ty to wszystko chcesz zobaczyć ? To już zależy od Ciebie. Albo zniszczysz sobie życie i życie swojego dziecka (wtedy będzie Twoja wina), albo raz na zawsze uwolnisz się od tego potwora i dasz sobie szanse na prawdziwe, dobre życie u boku kogoś, kto będzie Cię kochać i szanować.

Decyzja zależy tylko od Ciebie.

Jeżeli mieszka u rodziców,to tam.Dlatego też napisałam,żebyś porozmawiała z prawnikiem,aby poprostować ważne dla Ciebie kwestie...innymi słowy,zabezpieczyła siebie i dziecko.
Nie znam się na prawnych aspektach,ale przy dobrym adwokacie,możesz się odpowiednio zabezpieczyć,a on nie zostanie zwolniony z obowiązków partycypowania we wszystkich kosztach.

Nie zazdroszczę Ci, masz ciężki orzech do zgryzienia. Niestety w takich sytuacjach teściowie (a teściowe w szczególności) mogą bardzo zamącić.
Polecam pogadać z mężem. Może da się namówić, by zamieszkać z Tobą u Twojej mamy ? Może to coś by zmieniło ?

Jak powiedzial dzisiaj ze juz do mnie nie przyjedzie to powiedzial tez ze nie zamieszka tutaj.
To nie wiem czy w ogole informowac go, jak porod sie zacznie skoro i tak nie chce przy tym byc...

Faktycznie, przepraszam, przeoczyłam post o dokładnie opisywanych sytuacjach przemocy.
Czytając to sądzę, że on się nie zmieni niestety, a co do mojej teorii dotyczącej manipulacji przez teściów - na pewno go "podkręcają", lecz abstrahując od tego, Twój mąż jest po prostu agresywny i jest egoistą. Może terapia dałaby efekty, jednak szczerze wątpię czy uda Ci się go na nią zaciągnąć...
Jak zareagował na wieść o Twojej ciąży ? Jeżeli masz opcję pomocy ze strony rodziny, nie wahaj się o nią prosić! Czy o ten związek warto walczyć  ?
Z obiektywnego punktu widzenia nie, ale wiadomo - w takich sytuacjach łatwo się mówi istnieje jeszcze szereg innych aspektów o których wiesz jedynie Ty.
Przemyśl wszystkie za i przeciw. Rozmowa niewątpliwie jest drogą do celu, jednak to czyny, a nie słowa świadczą o człowieku. Obecne jego podejście jest jednoznacznie - olewa Cię. Dlatego ja na Twym miejscu zaczęłabym olewać jego oraz przede wszystkim poprosić o pomoc rodzinę (mama na pewno Ci pomoże oraz wesprze). Co do zarzutów,że powinnaś jeździć do teściów i to na dodatek busem (w 8 miesiącu ciąży !!!), pokazuje jaki ma stosunek do Ciebie i ciąży. Nie robi sobie z Was nic... Z drugiej strony weź pod uwagę to, że jeżeli z nim będziesz to Twoje dziecko będzie cierpiało patrząc na to jak się znęca nad Tobą, co będzie rzutowało na całe jego życie. Jeżeli dziecko nie interesuje go teraz to nie będzie go pewnie interesowało po porodzie, będziesz z tym wszystkim sama.
Lepiej być ze wszystkim samą, niż być samą i użerać się  z tyranem. Jeżeli mama pomaga Ci obecnie (samo to, że pozwoliła Ci u siebie zamieszkać, pokazuje, że możesz na nią liczyć), pomoże Ci i później.

Poinformować o porodzie go powinnaś, a co on z tym zrobi to się przekonasz... Wierzę w Ciebie,że dokonasz właściwego wyboru !
Pamiętaj teraz, że teraz nie będziesz musiała zadbać też o dziecko, któremu chcesz z pewnością zapewnić spokojne życie, a nie skazać na wieczny stres.

(waga 52 kg) ?
Na serio?

Ty nie widziałaś jego wad wcześniej?

Przed slubem sprzeczalismy sie nieraz, ale to byly sprzeczki o glupie rzeczy, nie bylo rekoczynow ani zniewazania. Tak tyle teraz wazy, od czasu jak sie przeprowadzilismy do tesciow to schudl 10 kg, wczesniej wazyl 62, czyli mieszkajac ze mna przytyl 8 kg w stosunku do tego ile wazyl w kawalerskim stanie. Ja przed ciaza wazylam tyle co on teraz. A " nie odwijalam mu" ze tak powiem, np po tym popchnieciu, bo sie balam, bo wazy niby malo, ale nie wiem do czego jest zdolny, a bbylam juz wtedy w ciazy

Za obrazliwe zdania tez mam walkiem traktowac?

Czytam i wspolczuje... wiem jak to jest jak jest ciaza i troche nieporozumien. Choc u nas sa one innej natury, ale wiem jak Ci przykro, ze jestes sama ze soba i swoimi myslami kiedy dokola inne kobiety sa lepiej traktowane nawet po przypaleniu niedzielnego obiadu...
Ktos tu juz napisal bys skupila sie na sobie i dziecku i to jest SWIETA prawda !
Nie naprawisz wszystkiego w 1 dzien. Nie uwazam by walenie walkiem kogos porywczego dalo efekt. Uwazam tez ,ze powinnas go powiadomic ze jedziesz rodzic, zrobi co zechce. Jak Cie nie wesprze trudno, ustaw sie pod sytuacje w ktorej poradzisz sobie dzieki rodzicom albo przyjaciolom.
Wasza decyzja o budowie domu byla wspolna i jakos tam przemyslana, niestety czasem wyobrazenia sa lepsze niz realia, a potem okazuje sie ze o wszytsko jest trudno.
Twojemu mezowi moze sie zdaje, ze robi co moze, pracuje, stawia dom, robi mase rzeczy sam ,a Ty tego nie doceniasz. Nie ma sensu sie teraz licytowac i udowadniac kto jest winny, kto bardziej chcial domu, malzenstwa i dziecka. W tym momencie najwazniejsza jestes TY i Twoje dziecko! Szykuj sie do porodu, a maz niech robi jak uwaza-nie naciskaj na jego wizyty, nie wymuszaj nic na nim, jak sie ma Wam udac to kazde z Was musi chciec sie porozumiec, na sile i tak nie zrobisz z niego aniola.
Spokojnie, nie zalamuj sie, budowa domu to trudny czas w wielu zwiazkach, na razie czekaj do porodu, potem zadbaj o siebie, a jak wreszcie bedziecie (gdzies) mieszkac razem to wroc do tamtu wizyty u psychologa (w sprawie jego zachowania, popychanek i grozenia ze zrobi Ci krzywde).