przeprowadzka do obcego miasta do niego - Netkobiety.pl

Odległość trochę utrudnia. Zmiana pracy, miejsca zamieszkania i znajomych. 200 km to jednak nie tak wiele, jakies 3 godz jazdy autem, pociagiem. Znajomych mozesz odwiedzic i rodzicow chocby na weekend.
Najwiekszym minusem jest to, ze jak Wam sie nie uda, wracasz z powrotem do siebie. Zorganizowanie przeprowadzki jest trudniejsze wtedy niz kilka km po miescie. Ryzyko jest zawsze, w kazdym związku i kazdy ryzykuje, łącząc sie w pary. Nie ma związku bez ryzyka rozstania. W twoim przypadku przy 200 km nie ma wielkiej tragedi moim zdaniem. Znajomych poznasz nowych a i starych bedziesz mogła od czasu do czasu odwiedzić. Co do pracy zastanów sie czy nie jest to praca typowo lokalna, jesli jestes np specjalistą od chodowli bydła i wyjedziesz do dużego miasta, bedzie Ci trudno znalezc prace w Twoim zawodzie.
Powodzenia i głowa do góry, kto nie ryzykuje ten nie żyje ;-)

Mam wrażenie że już zdecydowałaś i wiesz co robić tylko nie wiesz jak sama przed sobą usprawiedliwić swoją decyzję. Oczywiście nie jestem psychologiem i tylko takie wrażenie mam.
W razie przeprowadzki Twój facet będzie CI bliską osobą.
Może też Ty się boisz związku ? Jest takie coś jak lęk przed bliskością, czasami jest to tak nieświadome, że nie zdajemy sobie z tego sprawę i szukamy wymówki, by związek, relacja nie stałą się za bliska.
Na te pytanie musisz znaleźć odpowiedź sama.

Może zrób sobie kartkę z plusami i minusami jakie daje wyprowadzka.

Jakąkolwiek podejmiesz decyzje będzie ona Twoja a ja kibicuję by wszystko Ci się poukładało a wątpliwości zniknęły.
Pozdrawiam.

Ty po prostu nie kochasz swojego faceta, tylko nie zdajesz sobie z tego sprawy.
Gdybyś go kochała i była go pewna, to wiedziałabyś, że to z nim masz tworzyć rodzinę, to z nim masz spędzać życie, a nie z rodzicami, czy przyjaciółmi.

W nowym miejscu z czasem tez poznasz nowych znajomych.. A sprobowac warto,badz odwazna

Udaj się z tym problemem do psychologa. Jeśli ktoś może Ci pomóc to tylko on.

Jakby tak było w każdym przypadku to nie było by działu - "Samotność" na tym forum
Wystarczy sobie poczytać wątki i sporo jest takich - "wyjechała na studia do innego miasta, została bo praca i nie ma znajomych a mieszka już kilka lat. Tak samo z przeprowadzkami ze względu na partnera."

Osobiście też bym miał na 100% taką zagwozdkę jak autorka, ja bym się  raczej nie wyprowadził do innego miasta a tym bardziej na wieś.

Autorko, bardzo dobrze Cię rozumiem. Również jestem osobą przywiązana do swojej rodziny, swojego miasta, ciężko przychodzą mi tak duże zmiany. Nigdy sobie nie wyobrażałam, żeby mieszkać gdzieś daleko stąd. Zawsze powtarzałam, że nie będę mieszkać w obcym dalekim mieście, jednak przyszedł czas gdy poznałam pewnego faceta. Decyzje o przeprowadzce podjęłam bardzo szybko, rzuciłam wszystko. Wyjechałam do obcego miasta (ponad 200 km), nie sądziłam, że będę do tego zdolna, a jednak. Po czasie okazało się, że te 200 km to wcale nie tak dużo. Człowiek się przyzwyczaja. Nam niestety się nie udało, ale to nie z winy przeprowadzki, czy miasta itd. Zdaje sobie też sprawę, że są osoby których lęk paraliżuje. Z Twoich postów wynika, że jesteś zdecydowana zostać, strach bierze górę. Niestety, jedno z was musi się przenieść. Faktem jest, iż takie związki to zawsze ryzyko. Jeśli dobrze to przemyślałaś i wiesz, że nie dasz rady, odpuść. Na siłę siebie nie uszczęśliwisz.

Tak, tak, juz slyszalam teksty, ze widocznie wystarczajaco mocno nie kocham faceta... bo rzucic wszystko  i zmienic swoje zycie to rzeczywiscie prosta sprawa
Ja ogolnie b. lubie podrozowac, mieszkalam tez poza moim miastem jakis czas, jednak przeniesc sie z mysla, ze to juz na zawsze, to duzy stres, co tu duzo mowic. Ludzie maja obawy przed wprowadzeniem sie do wspolnego lokum(mieszkajac w 1 miescie), wiec w mojej sytuacji naklada sie tych kilka spraw na siebie, wiec pelen zestaw atrakcji
Nie chce rezygnowac ze zwiazku, takie rozwiazanie podpowiada mi lęk, bo wtedy zaznalalabym spokoju i uwolnilabym sie od tego problemu, ale nie chce tego robic.
Partner wie o moich obawach i chce zebym byla szczesliwa, wiec rozglada sie rowniez za praca u mnie, a ja u niego...

Gratuluje, ale Ty jestes soba, a ja soba i mam prawo do obaw. Jednak zazdroszcze Twojego podejscia do sprawy. Faceta jestem pewna, rodzine chce stworzyc bardzo, ale przeprowadzki sie wciaz boje, zapewne kilka problemow niepotrzebnie wymyslam, znam siebie i mam do tego zdolnosci plus czarnowidztwo tez nie jest mi obce niestety. Czasami mysle, ze gdybym tylko zlozyla wypowiedzenie w pracy, to juz jedna noga bylabym u niego i koniec tego szarpania sie i w koncu bylibysmy razem kazdego dnia. Takie proste, a takie trudne...

To może tak właśnie należy zrobić?
A może,niech Twój facet bardziej popracuje nad tym,aby to on mógł się przeprowadzić do Ciebie?

No coś zrobić musicie w każdym razie,bo taka love na odległość,to o kant pewnej części ciała. Przecież wiesz.

Powiem może troszkę o moim takim samym przykładzie.  Tutaj rodzina,  znajomi, praca,  miasto rodzinne.  Tam on,  60 km stąd.  Przeprowadziłam się.  No i niestety rzeczywistość okazała się nie do zniesienia na dłuższą metę. Nie będę się tu rozpisywać,  ale poświęciłam dla niego wszystko i zdałam sobie sprawę że on by dla mnie tego nie zrobił i że niestety nie było to warte rzeczywistości w której się nagle znalazłam.  I jak pomyślałam że tak będzie wyglądało całe moje życie- spakowałam manatki w 1 dzień bo nie chciałam tak żyć a w moim przypadku jeszcze był ślub do odwolania. Znaliśmy się 4 lata,  i ja się przeprowadziłam z miasta na wieś. Jeśli mam coś doradzić,  to póki nie spróbujesz,  to się nie dowiesz.  Jeśli to normalny dojrzały facet i będziesz miała wsparcie -dacie rade.  W twoim życiu ty masz być szczęśliwa,  nie rób nic przeciw sobie i nie spełniaj marzeń innych tylko swoje. Pozdrawiam i życzę powodzenia:)