Rozstanie z kobietą, toksyczność, samorozwój. - Netkobiety.pl

Przede wszystkim współczuje dzieciństwa. Sądzę, że masz rację - to z dzieciństwa biorą się Twoje obecne problemy. Twoja rodzina z tego co napisałeś była mocno dysfunkcyjna. Czy myślałeś o terapii? Może to obok książek o samorozwoju byłby właściwy dla Ciebie krok?

Tak, myślę o niej cały czas. Może uczestnictwo w niej pozwoli mi ułożyć całą zdobytą wiedzę o sobie w jakiś porządek. Nie mogę dłużej żyć w takim bałaganie. Jest to już pewne, że w nowym tygodniu idę po skierowanie na taką terapię.

Racja, już działam. To prawda, dużo mówiłem w ostatnim związku i coraz mniej robiłem. Teraz to się zmienia. Od poniedziałku idę łapać szkolenia zawodowe.

Dziękuję za szybkie odpowiedzi.

A jakie macie zdanie o porno w związku? Ja uważam, że przez nie relacja zawsze staje się toksyczna. Zawsze. Porno jest niszczycielskie. Mam kilku znajomych, którzy regularnie z tym tematem obcują i zawsze mają problemy z dziewczynami. To mi też dało do myślenia.

I ja też miałem taką swiadomość, że to jest jak zdrada. Albo może symulacja zdrady. Razem owszem, ale z ex nie oglądaliśmy nigdy, bo ona tego nie lubi (i szanuję to).
W każdym razie załamany jakoś nie jestem, minęły niecałe 2 tygodnie od rozstania i mam sporą motywację do poprawy. Chciałbym, by się nam znów ułożylo, dlatego się zmieniam, to mój cel. Ale jeśli nie wyjdzie, nie spotkamy się już więcej, to dzięki mojej zmianie będę gotów na inną kobietę. Tylko nie lubię spieprzonych przeze mnie spraw, zawsze coś naprawiam a nie wyrzucam..

To nie tak do końca, że to dla kogoś. Bardziej KTOŚ, mnie motywuje. Sytuacja. Ogólnie mam świadomość tego wszystkiego. Wszystko samo wyjdzie. W sumie to bardziej chodziło mi o to, czy do dobrych wniosków doszedłem, że to nie  do końca moja wina i że rodzice mieli potężny wpływ na ukształtowanie mnie. Pozostaje terapia, bo chyba dalej siedzę w dziwnym schemacie. Mam dziwne przeczucia, że jestem jeszcze wielu rzeczy nieświadomy. To jest najgorsze, jak nieświadomość kieruje ludźmi. Po co cierpieć w nieskończoność? Mam 29 lat i wróciłem do starych. To nie jest budujące. Już nawet nie tyle co przejmuje się rozpadem związku, ale soba. Kawał życia przede mną.

Mam jeszcze pytanko. Czy może ktoś mi polecić jakieś dobre forum psychologiczne?

Bardzo trafnie ujęte. Dziękuję. Otworzyło mi to trochę oczy.

Możesz mnie oświecić i napisać, czego jeszcze nie widzę? Jest do dla mnie ważne.

W sumie nie napisałeś nic dlaczego odlałeś się od kobiet, czy one miały za złe Twoją masturbację, trochę nie rozumiem. Tylko i wyłącznie widzisz winę w sobie nie zauważyłeś jaki rodzaj to kobiet był (napisałeś że jedna z nich nie dała rady i sama uciekła w palenie marihuany, albo że popchałeś inna w ręce innego chłopaka). Dlaczego uważasz że poprzedni związek był wartościowy. Jesteś już dorosłym facetem i odpowiadasz za siebie, jednak czytając Ciebie wydaje mi się że zrzucasz niepowodzenia na swoje dzieciństwo. Wstydzisz się masturbacji uważając to za coś nieodpowiedniego, rozumiem że jest ona nałogowa. Wydaje mi się że w związku w którym kobieta nie czuje się odrzucona i jest zaspokojona, masturbacja nie powinna niczemu szkodzić, o ile nie jest nałogowa i nie jest ucieczką od siebie oraz problemów.

Pytanie, co z tą wiedzą zrobisz.

Piszesz tak jakby masturbacja była jakimś dziwactwem i zbrodnią. Każdy facet to robi, nawet w związku. Dlaczego chcesz to zmieniać? Dlaczego chcesz zmieniać coś naturalnego? Po co walczyć z czymś, co nie jest złe?

Moim zdaniem łatwość dostępu porno jest celowym działaniem mającym na celu zniszczenie człowieka i rodziny.
Jak się nad tym zastanowić to kanały porno są chore. Wiadomo że ludzie uzależniają się od wszystkiego. A od porno można tak samo łatwo jak od fajek czy alko.
Współczuję dzieciństwa...miałam podobnie. Twój biedny mózg szukał ucieczki I znalazł co znalazł.  Masz duże szanse na normalne życie ale to będzie wymagało pracy i wysiłku.  Na szczescie po drugiej stronie zobaczysz całkiem fajny świat. 
Marsz do psychologa.  To po pierwsze. Nawet nie myśl o związku dopuki nie przejdziesz terapii. Książki mogą nie starczyć i problemy wyjdą jak pojawi się stres.
BĘDZIE DOBRZE!

PS.  Kochająca kobieta nie zostawi faceta z powodu jego uzależnienia. Pod warunkiem że on się leczy of course.
Nie mordowales  ludzi tylko robiłeś krzywdę sobie.  Właściwa kobieta to zrozumie.

"Mam wrażenie, że ona mnie kochała, ale nie dała ze mną rady. Sama była wykorzystana seksualnie w dzieciństwie. Mówiła, że zaczyna mieć głosy w głowie przez to wszystko. Według terapeutów ludzie przyciągają się według swojego wnętrza. I według psychiki. Więc chyba właśnie na siebie trafiliśmy z podobnymi problemami."

Faktycznie, to zmienia postać rzeczy....
Współczuje jej...
Jeśli i ona pójdzie na terapię, to macie szanse.
Da się utrzymywać stosunki koleżeńskie na razie?

Autoerotyzm w twoim wypadku to jest zaburzenie konwersyjne, reakcja na silny stres tak jak inni się na przykład tną po rękach kilkadziesiąt razy, żeby zagłuszyć ból psychiczny. Obawiam się że to ci się mogło utrwalić tak, że teraz zwykły seks wywołuje u ciebie takie same skojarzenia wyładowania nienawiści. Możliwe że już nie będziesz mógł mieć w ogóle przez to seksu bo ten szok ci się utrwalił. On również powoduje że boisz się że w związku będą też nieprzyjemne sytuacje. Odruchowo spinasz się i wtedy właśnie sam je wywołujesz .

Być może dobre byłoby dla ciebie leczenie przynajmniej przez jakiś czas przy pomocy androcur. On ci zlikwiduje potrzeby autoerotyzmu natomiast potrzeba uczuciowości zostanie więc możesz być z tym w związku platonicznym co byłoby dla ciebie wskazane. Jakaś bardzo spokojna dziewczyna do rozmowy pomogłaby w leczeniu.

Wywal chłopie pono z kompa, totalni. To badzo niszczy psyche i wiez eocjonalną z kobietą. Ja do mojej wrocilem niedawno po 6 tygodniowym rozstaniu i gdy wywalilem te cale porno z kompa i masturbację znowu cieszymy sie razem z seksu i na nowo ją pożądam caly czas. Masturbacja i porno to syf straszny to rozwala zwiazki. Coś o tym wiem

Z porno nie korzystam już sporo czasu, może nawet około roku. Ale odstawienie tego to jedno. Drugą rzeczą są obrazy, które pozostają głowie i traktowanie kobiet według tych obrazów. Porno kreuje rzeczywistość i trzeba się z tej rzeczywistości uwolnić, by być znowu "zdrowym". To jest cały proces. Polecam książkę "Pułapka porno". No i u mnie nie chodziło o same filmy, co o ucieczkę. Ale dzięki za radę. W miarę upływu czasu obrazy zanikają, a ja w chwilach słabości zajmuję sobie czas tak, by o tym nie myśleć. I tak od długiego czasu powoli jest co raz luźniej. Ale na psychoterapię i tak się wybieram.

Dziękuję za przeczytanie mojej historii i wsparcie. Aż się jeszcze bardziej chce działać.

Oj tak.

Od siebie jeszcze chciałem podziękować za duże zainteresowanie tematem. Jest mi trochę głupio, że tak z partyzanta zarejestrowałem się tutaj by prosić o analizę mojej sytuacji, ale mam nadzieję, że może komuś w podobnej sytuacji się rozjaśni, gdy wejdzie na ten temat. Jako, że to forum kobiece dziękuję przede wszystkim Wam kobiety, bo Wasza wiedza dużo mi rozjaśniła. Teraz pozostało mi działać i odstawić trochę rozmyślanie.

Strasznie się cieszę, że wyszedłeś z dołka,ale błagam, nie poświęcaj czasu na próby formułowania "mądrości ogólnoludzkich", bo to powyżej to bzdury.

Pozdrawiam Cię i powodzenia

Drodzy państwo.

Wytrzeźwiałem już z tego w kilkudziesięciu procentach, więc napiszę. Nie mam teraz w otoczeniu zbytnio kogoś, komu mógłbym się wygadać, dlatego wybieram to miejsce.

Sprawy mają się tak, że z biegiem czasu dochodzą  do mnie pewne smaczki.  Do tej pory nie zwracałem uwagi na pewne słowa i zachowania, które padały z jej strony pod koniec. Ale teraz mogę podejść bardziej racjonalnie do sprawy.

Gdy już byłem spakowany w jeszcze naszym wspólnym domu i gotowy do wyprowadzki nie mogłem zasnąć. Tego wieczoru widziałem się z EX w tym naszym mieszkaniu, by obgadać sprawy końcowe związane z rachunkami, itd. Coś mnie nachodziły myśli potem, by sprawdzić jej komputer, bo jest tam coś, o czym wiedzieć powinienem. To w końcu chodziło o moje życie. O to, czy olać ją do końca (moją już wtedy ex) czy też próbować z nią jeszcze rozmawiać. I czego się dowiedziałem?

Słowa jej koleżanek na gg: "A weź pieprz tego (moje imię)!", "Ojciec go bił do xx roku życia? Ale patologia!"
Grzebałem dalej, uśmiechając się. Okazuję się potem nawet, że w tygodniu, w którym mieliśmy to wszystko przemyśleć (chociaż tak naprawdę słowa mówiące o naszym końcu padły tydzień wcześniej), zaczęła chodzić na randki już z moim następcą. Nazwijmy go "X".  Padały słowa, jaki to ten X jest lepszy ode mnie. Że ogarnięty, że samochód ma. Że już mają mega plany. Że z nim nie będzie takich problemów, jak ze mną. Tego samego dnia po naszym spotkaniu odnośnie mieszkania miał przyjechać po nią ktoś z rodziny, a to już był ten X swoim autem. No cóź. Zadzwoniłem do niej nawet, spokojnie informując o sytuacji. Proponowałem nawet zamianę, że to ona ma się wyprowadzić i zostawić to mieszkanie. Ale ostatecznie odpuściłem. Pogłębiłbym tylko jeszcze bardziej ten kryzys. Teraz mieszkam w lepszym dla mnie miejscu i tak. Może i dobrze, że ma w kimś oparcie teraz, bo nie chciałbym, by robiła sobie krzywdę w samotności (a jest do tego zdolna). Dlatego dałem spokój po tym. Przeżywałem wszystko sam i odpuszczałem choć najmniejsza próbę kontaktu. Nie chcę im tego psuć. Może rzeczywiście będzie jej lepiej. Każdy zasługuje na szczęśliwe życie. Trudno mi tylko się z tym jeszcze pogodzić, że nastąpił tak szybko przeskok.

No i jeszcze to, jakimi słowami zakończyła ze mną:

"Nie będę się frajerzyć będąc z kimś, kto nie ma pracy od kilku lat" - a miałem ze 6 prac, ale no niestety nie udało mi się w nich utrzymać dłużej niż 2 miesiące. Stąd wpadłem w mega słaby nastrój też. A jej się udało dzięki mojej "drobnej" pomocy ogarnąć coś dobrego i poczuła się chyba zbyt niezależna.

Dalej. Dziś już mija 3 miesiąc od rozstania. Od niej zero kontaktu oprócz życzeń urodzinowych kiedyś tam. Z mojej strony też nic. Nie usunęła swoich zdjęć ze mną z portali społecznościowych, a ma ich sporo. Nie całujemy się jakoś na nich, ale sa nasze. Ja swoje pousuwałem. Jeszcze jakiś czas temu mówiła, że się nie spotyka z tym X gdy się o to zapytałem (ze 2 miesiące temu), ale napatoczyły mi się ich wspólne foty (kilka dni temu), jak stoją objęci. A jak się ze mną rozstawała, to płakała i powiedziała jeszcze, że nie od razu przestanie mnie kochać. Co to znaczy? Miałem o niej myśleć? Czekać? Zostawiła też sobie moje zdjęcie w portfelu, bo jak będzie gotowa, to będzie na nie patrzeć.

Oglądałem dziś swoje foty z tamtego okresu i widać było po mnie, po twarzy, że miałem mega problem. Miałem mega trudną sytuację. Walka z nałogiem porno, mega pogięta sytuacja w domu, brak kasy, brak pracy, brak perspektyw. Dziewczyna mnie trochę objeżdżała, piła z koleżankami podczas gdy ja siedziałem sam i myślałem w izolacji. Spadałem niżej i niżej. Ale mimo takiego zakończenia dostałem zastrzyk energii. Ex sama przyznała, że może się teraz obudzę. No i obudziłem. Dzięki czemu wyjechałem od rodziców, znalazłem pracę, kawalerkę... Z jednej strony nie chcę jej oczerniać, bo przecież jakiś brudas ją wykorzystał seksualnie. Ale z drugiej strony przecież nie trzeba było tego rozwalać... Ale chyba tak musiało być. Potrzebowałem w samotności dojść do siebie. I potrzebuję tego czasu nadal.

Wiem, pisałem już to, ale na moim przykładzie przyznać muszę, że ucieczka w porno potrafi zabrać całą energię. CAŁĄ! I przybić do dna. To co się działo ze mną, próby odtwarzania tego na sobie, to jest jakaś masakra. Teraz czuję, ze przeżywam swoja młodość jeszcze raz. Bo największy kryzys zaczął się, gdy miałem 19 lat i trwał z 10 lat. Teraz mam 30. Może trudno w to uwierzyć, ale gdy utraciłem naprawdę kochaną osobę to ten ból przerodził się mega bunt przeciwko pornografii. Gdy tylko mam chwilę słabości przypominam sobie co straciłem. I to wystarcza. To jest najskuteczniejszy lek. Mój mózg i moja seksualność wraca do normalności. Odczuwam emocje, których dawno nie odczuwałem. Zanika mi całkowicie huśtawka nastroju, choć to jeszcze nie to, co bym chciał osiągnąć. Ale czas to uleczy.

Pozdrawiam.

Najgorsza jest ta hipokryzja. Odradziłem jej studia (które jej nie leżały), by poszła za tym, co najbardziej lubi robić. Posłuchała i załatwiła sobie jakiś czas poźniej pracę w miejscu, gdzie zawsze chciała pracować. Zaczęła zarabiać coraz więcej a ja ją w tym wspierałem. Robiłem jej materiały promocyjne nawet. A na końcu, gdy ja miałem problem z pracą, zostałem z kwitem. Całe szczęście udało mi się z tą robotą ostatecznie i nie zostałem z rodzicami w ich działalności (gdzie nie miałbym co robić), bo wtedy miałaby temat do rozmów, jaki to ja nieudacznik. A wszystko tak naprawdę dopiero nabiera rozpędu u mnie. Kurwa mać. Kiedyś była wartościową kobietą. A gdy tylko zaczęła się zadawać z szurniętymi koleżankami, to odpadła i pokazała swoją drugą stronę. Dobrze, że teraz a nie kiedyś tam.

Masturbacja to dla wielu kobiet jest zdrada i dla wielu mężczyzn. Mój "znajomy"(obecnie raczej osoba źle do mnie nastawiona) taksówkarz radio taxi wściekł się jak jego żona masturbowała się gdy zastał żonę masturbującą się przy filmiku z gejami, ona nie chce oglądać nagich kobiet co jest normalne Uznał to za formę zdrady.

Można się samemu zgwałcić. Może to jest śmieszne, ale wielu nałogowców ma taki problem, że mają takie natężenie obrazów erotycznych w głowie, że dochodzi do kompulsywności. Totalnego zatracenia samokontroli mimo szczerych chęci. Ja to przerabiałem. Jest to mega silne i chamskie uczucie. Ale gdy się przezwycięża to coś,  człowiek staje się silniejszy. Ale z drugiej strony nie ma co przesadzać z tą zdradą.

Co do zmiany emocji ex. Z poprzednią dziewczyną już z 8 lat temu miałem podobną przygodę. Byłem nałogowcem porno. Ale nieświadomym tego, że robi mi to źle. Ona była sympatyczną kobietką. A ja mega wahadłem emocjonalnym. Zafundowałem jej taką karuzelę, że zmieniły się jej emocje. Zdradziła mnie, potem się mną długo bawiła. Do dziś nie mam z nią kontaktu. Obecna ex była mega wartościową kobietą gdy ją poznałem. Dziewicą nawet. Zresztą poprzednia też. Nienawidziła porno. A ja byłem na skraju. Byłem tak bardzo niemiły dla niej czasem, tyle razy ją zraniłem, że coś jej zaczęło się też zmieniać. Jakiś czas temu dostrzegłem ten schemat. Było identyko w dwóch przypadkach. Chyba że to motyw tkwi w tym, że były dziewicami? Czy związek z dziewicą zawsze musi się kończyć zmianą emocji kobiety i rozpadem?

Dziękuję za posta.

No to wszystko jasne. Moje domysły były słuszne. Jedna i druga się na mnie bardziej lub mniej zemściła. Szkoda tylko, że w drugim przypadku działałem już na rzecz leczenia siebie z tego bagna. Ale dzięki zdystansowaniu się i poczuciu tej straty, mogłem wyciągnąć największe wnioski z mojego zachowania, jakich chyba w życiu nie wyciągnąłem. Poza tym robię sobie kompletny detoks od seksu i spraw związanych z tymi przyjemnościami. Mój mózg potrzebuje się zresetować. Już teraz kobiety na mnie inaczej patrzą, inaczej ze mną rozmawiają, zaczepiają. Potrafię nawiązać dłuższy kontakt wzrokowy, bez uciekania oczami - kiedyś się siebie po prostu wstydziłem! Mam dużo mniejsze bariery w relacjach z obcymi ludźmi. Mam więcej siły. Polepsza mi się koncentracja. Rozjaśnił mi się widok na przyszłość. Już nie widzę przed sobą czarnej plamy i nicości. Czasami pojawiają się ciemne chmury, ale daję im przepłynąć. W ogóle zmieniają mi się emocje na pozytywne.

No ale co zniszczyłem, to moje...

No coś w tym jest panie Simons. Ale tutaj rozchodzi mi się o zaprzestanie nadmiernego myślenia o seksie. Bo ja wszędzie widziałem tylko seks... Każdą kobitę z miejsca rozbierałem wzrokiem. Detoks, o którym piszę daje mi więcej luzu w głowie. A no i szkoda mi marnotrawić energię na jakieś onanizmy. Mogę długo wytrzymać. A energię seksualną przetwarzam na wiele innych rzeczy: pracę, twórczość (zajmuję się muzyką i grafiką cyfrową), sport... Naoglądałem się porno, wiem co tam się dzieje. Ciągle te same pozycje, tylko aktorzy się zmieniają. Nuda. Machinalność. Wcześniej tego nie widziałem, ale teraz to dostrzegam. Masturbacja u kobiet to jedno, a u mężczyzn to drugie. Uważam, że w obu przypadkach to inaczej działa. Dlaczego wielu kumpli, którzy zaglądają do porno regularnie mają wciąż problemy w związkach? Są jakby zatrzymani w rozwoju? Ciągle wpadają w jakieś toksyczne związki? Są bardzo niestabilni emocjonalnie? To jest jakaś masakra.

No właśnie, może mój układ hormonalny jest jaki jest... Za dzieciaka mi to nie przeszkadzało. Ale teraz PO mam po prostu doła. Po seksie pełen relaks i w ogóle.

A i w ogóle dzięki za odpowiedzi WaltonSimons, dobrze by było przy piwie pogadać.

Za gwóźdź do trumny uważam to, że:
- kobita w czasie, gdy dajemy sobie tydzień czasu na przemyślenie decyzji o rozstaniu (w co wlicza się moja wyprowadzka 100 km dalej) spotyka się i ostro imprezuje z innym, wspierana przez koleżanki (które raz widziałem);
- ja, dowiedziawszy się o tym, totalnie odpuszczam jakiekolwiek starania o związek. Skoro tak się stało, uważa go za lepszy wybór ode mnie. Uważam ten krok też za totalny brak szacunku do mnie i w ogóle złamanie zasady zaufania, a nawet zdradę, bo na 90% nocowała u niego.

Jaki bym nie był jeb*ięty, nigdy nie zrobił bym czegoś takiego kobiecie. Ale... no przecież zrobiłem to wielokrotnie. Wielokrotnie ją zdradzałem emocjonalnie z wirtualnymi pannami. Przyznaję się bez bicia, że porządałem ich bardziej niż swojej kobiety momentami. To jest dla mnie mega, mega lekcja.

Mimo wszystko zastanawiam się, czy cokolwiek wspominać o tym, że to tak naprawdę się rozpadło w dużej mierze przez mój "problem" z porno i że żałuję, że wcześniej nie zaskoczyłem. Bo na serio, nie byłem sobą. I mam poczucie winy. Teraz ten problem już zanika i w dużej mierze wróciłem do siebie, tego dawnego siebie. Czuję się wewnętrznie spójny. Ale po tym, co własnie odświadczyłem od ex, czyli praktycznie 3 miesiące totalnej masakry w głowie - a mogła po prostu dać czas i się nie wpieprzać w randki - sam nie wiem czy warto cokolwiek rozmawiać i po prostu pożyczyć powodzenia i odwrócić się odchodząc.

Jutro idę po swą resztę rzeczy, po 4 miesiącach nieobecności. Zaproponowałem, że pójdę do naszego domu, gdzie ona tam mieszka po swoje rzeczy z powodu ich gabarytu. Ale odmówiła i powiedziała, że sama je przyniesie do parku, gdzie będę czekać. Nieźle.

Wychodzi na to, że to definitywny koniec. A moje życie bardzo zmieni się po tym związku. Na lepsze.

No własnie mam wrażenie, że to było lekarstwo, nie miłość. Masz rację z tymi tendencjami. Ale wyprostuje się to. Mimo wszystko dobrze, że ten związek był.

Hej nim2. Od partnerki oczekiwałem tylko zrozumienia. By wiedziała, że przez ten problem nie jestem sobą. By potrafiła się wczuć we mnie i nie brać moich skoków nastroju dosłownie, lecz z dystansem. Nie chciałem robić z niej terapeutki. Ale zraniłem ją niejednokrotnie. Brakowało mi rozmów o moim problemie, ale ona miała dystans do tego, bo sama nosi w sobie traumę seksualną, więc ją to bolało. W związku z tym nie wszystko jej mówiłem, a dusiłem w sobie. A ja wstydziłem się siebie co raz bardziej. Wkurzało mnie jej uciekanie od problemów. Ale też ją rozumiem, bo w końcu zrobiło się spore, wstrętne napięcie i czuła zbyt duży ciężar psychiczny.

Ja jako facet sam nie mogłem sobie dać z tym rady, więc nie mogłem oczekiwać tego, że kobieta mnie ogarnie. Przez cały związek czytałem dużo książek, by znaleźć rozwiązanie problemu. Zagłębiłem się w szamanizm, różnorakie terapie, fora (polecam bloga "nadopaminie", tam dużo kobiet opisuje walkę o swoich facetów opętanych porno, daje do myślenia)... Ale ostatecznie pomogło mi rozstanie. I wtedy ta cała wiedza, którą zdobyłem w związku we mnie uderzyła. Zyskałem świadomość, jak się z tego uwolnić i jak bardzo to niszczy. Uświadomiłem sobie, że "to coś" zniszczyło mi piękny związek, w którym się oboje spełnialiśmy. To był mega ból i wkur*ienie jednocześnie. I dalej to trwa. Nie mówię, że nie mam już ciągotek, ale są one z dnia na dzień słabsze, bo się nie poddaję. Powiedziałem sobie, że jeśli nie potrafię kontrolować swojego libido, to nie poradzę sobie w życiu. Zdechnę jak pies. Owszem, seks. Tam dam swój upust, ale tylko tak.

Nim2, jeśli masz jakieś jeszcze pytania, czy potrzebujesz porady, to pisz śmiało. Podzielę się doświadczeniem. Możesz pisać albo tutaj, albo przez prywatne wiadomości.

Pozdrawiam.

Dziękuję za odpowiedź.
Mam mnóstwo pytań,  ale nie za bardzo wiem od czego zacząć. Ty mówiłeś co jest nie tak, jaki masz problem. Mój były jest pozamykany. To są tylko moje przypuszczenia, które krążyły - on nigdy się do tego nie przyznał. Ale sposób, w jaki podchodził do seksu był..nienormalny jak dla mnie. I bardzo dynamicznie się zmieniał, stąd moje domysły.
Jeśli nie masz nic przeciwko, napiszę maila.

Wysłałam wiadomość, jednak zauważyłam, że przy rejestracji podałam starego maila. To jest mój aktualny stella_be@onet.pl (a nie wiem jak zmienić to w ustawieniach na netkobiety.pl)