Porzucony przez DDA - Netkobiety.pl

Opcja druga

Hm, na tym forum jest bez liku ludzi z DDA, ale zastanawiam się, czy na pewno o to chodzi. Może niech twoja partnerka zacznie leczenie u psychologa, który zajmuje się konkretnie takimi przypadkami, np. w ośrodku dla AA. Wiem, że są tam spotkania dzieci alkoholików i można uzyskać porady. Na forum był taki temat, poszukaj. Poza tym warto poszperać w google. A czy możecie być jeszcze szczęśliwi? Trudno powiedzieć,na pewno powinna zająć się swoim problemem, ty też jak będziesz świadomy o co chodzi, będzie ci łatwiej ją zrozumieć.

Ale czy powiedziałeś jej wprost, że jeśli cię kocha - powinna zacząć coś ze swoim problemem robić? Kobietom też czasem trzeba powiedzieć wprost o co chodzi, bo mogą się nie domyśleć

Żyje  pewnie  złudna nadzieją ze to kobieta mojego życia .Pewnie będąc  w tym związku  podkopała mi dosyć poczucie swojej  wartości  , która  teraz próbuje odzyskać . Paradoksalnie  fakt  ze jest DDA  dodaje mi siły bo nie szukam winy w sobie  uważam ze zrobiłem bardzo dużo i dałem od siebie dużo . Postrzegam siebie  jako osobę otwartą  podchodzącą do siebie  z dystansem  ,umiem żartować również z siebie i mam pasje ,  możne  nieśmiałą trochę w kontaktach  z kobietami .Jak każdy  z  was mam huśtawki emocjonalne i czasami nie wierze w siebie . Jak  dużo osób  myślę rozważam czy mogę zrobić coś więcej .

@zbytdelikatna   tak ona wie  ze ja tez jestem świadomy o jej DDA  radziłem się tez znajomego psychologa który mi dokładnie naświetlił sprawę  Wie również  ze  chce jej pomóc  .

@zbytdelikatna   gdyby nie to ze  gdzieś po nieudanym  zwiazku  w nowym zaczynałem od zera i chyba za bardzo sie angażowałem   dlatego   gdyż miałem poczucie winy rozpadu poprzedniego w kolejnym znów dawałem sie nie tyle manipulować co wykorzystywać . Oczywiscie do czasu  az nie została przekroczona pewna  granica  wtedy  po nieudanych   próbach naprawy sytuacji porostu odchodziłem i nie bolało mnie tak bardzo jak teraz  bo  pewnie dlatego że tak bardzo już nie kochałem jak tą moja   kobietę powyżej . Rozmawiajac o DDA  uświadomolem sobie  że tak naprawde jakbym nie kochał  to i tak  bedzie  Hardcore a tego nie  potrzebuje  do zycia .Do zycia potrzebuje  normalnej  kobiety która bedzie dla mnie partnerka  i bede mogl  z nia  porozmawiac o wszystkim , moich oczekiwaniach , problemach itd .  nie  majac  obaw  ze mna  manipuluje tylko jest szczera i kochająca .Bardzo cenie sobie spokój i stabilizacje . Niestety  wciąż mocno kocham dlatego  staralem sie  opisac sytuacje  na tyle ile moge obiektywnie  bo jak ktos  słusznie napisal  zawsze wina  jest po 2 stronach . Z jedej strony  kocham  i chce pomoc z drugiej , musze myslec o sobie  i  nie dac sobie nakopac dotyłka wiecej ..... wiec  wasze  spostrzerzenia   bardzo mi pomagaja w tej walce , dzwoniła  dzis  ale nie odebralem   uwazam ze jak jej zalezy   i ma cos waznego napisze i zadzwoni  jeszcze  tylko pytanie czy chce odebrac ta rozmowe zeby rozdrapac rany ... pewnie chcialbym uslyszec  o wizycie  lub terapi  a moge uslyszec  co slychac .

Zycie DDA i ich rodzin często nie jest łatwe, ale potrafią ułożyć sobie życie. To nie jest choroba psychiczna w potocznym rozumieniu.   
Znałem kobietę, która była DDA i była to dojrzała, mądra i odpowiedzialna osoba. Jednak syndromu DDA nie rozwiąże "kilka wizyt u psychologa" jak ona to podsumowała. Jeśli tak do tego podchodzi a Ty jesteś zdecydowany na ten związek, to ją (po tym co napisałeś) czeka ogrom pracy nad sobą a Tobie życzę naprawdę sporo cierpliwości i również zgłębienia tego tematu - i to zaniim wejdziesz w ten związek, tak byś wiedział na co się decydujesz.

DDA to rzeczywiście nie jest choroba psychiczna- jest to jednak zaburzenie i to dość sporego kalibru. Ludzie bywają różni i róznie radzą sobie w życiu- to oczywiste. Jednak jest jeszcze cos takiego, jak zyciowa mądrość i pokora wobec zycia- w przypadku tej kobiety (bazuję na tym, co napisał Mariusz) troszkę z tym cieniutko. Zraziło mnie do niej to, że opowiadała jakiejs koleżance, jak to trzyma jakiegos faceta na krótkiej smyczy, jak go tresuje itd. - kto to opowiada takie rzeczy znajomym w pracy i kto w ogóle ma taką potrzebę, by traktować drugiego człowieka w taki sposób? Wiadomo kto? O mądrości tej kobiety cos takiego raczej nie świadczy- lepiej z mądrym zgubić niz z głupim znaleźć. Kobieta ma wielkie mniemanie o sobie i wydaje jej się, że Mariusz jest na każde jej gwizdnięcie, bo minęło przecież kilka lat, a on dalej jest zainteresowany.
Mariusz, dla własnego dobra zerwij kontakt z tą kobietą- nic z tego nie będzie. Zanim się obejrzysz bedziesz czuł się winny całego zła tego świata. Ten związek zabije w tobie naturalność i odbierze ci pasję oraz chęci do zycia. Bedziesz bał sie wracać do domu, bo nigdy nie będziesz pewny, w jakim humorze zsataniesz tę kobietę i czemu akurat w danym dniu będziesz winny. Tak nie da się żyć. Przerabiałeś juz zycie na co dzień z tą kobietą i co? Daleko zaszedłeś?  Jak nie miałes rodziny, tak dalej nie masz. Ona zawsze bedzie ciągnęła cię w dół i chociaz rany ci nie zrobi, to krwi utoczy. Powoli zaczniesz dziadzieć przy niej. Stracisz błysk w oku i staniesz się minimalistą, bo nie bedziesz miał motywacji do rozwoju. Nie odbieraj od niej telefonów, nie odpisuj- rób za padline, a jesli bedziesz czuł się z czymś takim źle, to spotkaj się z nia i powiedz jej, że przemyślałes wszystko i że niestety, chociaz jest ci bardzo przykro, to jednak nie czujesz się na siłach, by wchodzić dalej w tę relację, że widzisz wyraźnie, iż stare schematy wracają i ty nie sądzisz, byś sprawdził się jako ratownik, bo ty chcesz jednak zaznac troszkę spokoju w zyciu, miec kobietę, z która będziesz dobrze się czuł itd. itd. i tyle.
A że bedzie ci przykro albo ciężko? No cóż- trudno, żeby było ci wesoło albo lekko w takiej sytuacji, jednak musisz myśleć przyszłościowo i niestety pożegnac tę pania raz na zawsze. Inaczej przez całe życie bedziesz łaził albo z sobą, albo z nią po psychologach, psychiatrach i zamiast wydać kasę na fajne wczasy, ty bedziesz ładował w terapię. Bez sensu. Dobrze, że ją spotkałeś, bo jesli do tej pory miałes jakieś wątpliwości i towarzyszyło ci uczucie niedosytu, to po tym, co teraz się stało masz już sprawę jasną jak słońce. Myślę, że odblokowałes się już i za jakis czas bez żadnego problemu wejdziesz w związek z inną kobieta- ten ogon, który za soba ciągnąłeś powinien zniknąć.

Mariusz, odpowiem ci jutro- tymczasem dobranoc. Zaintereoswała mnie twoja historia, więc postaram się rzucić ci jakies nowe światło na tę znajomość.

Mariusz, po prostu kolejna powtórka z rozrywki rozłoży cię na łopatki. I zaczynać będziesz wszystko od nowa. Warto wyrabiać sobie taką postawę, że życie jest zmienne, pewne rzeczy nam nie wychodzą, ale były po coś. Myślę, że ku temu myśleniu się kłaniasz. Pozdrawiam serdecznie.

Ta  powtórka  już mnie chyba rozłożyła  poniekąd na łopatki  ale  wole  już  teraz obrać  inny kurs niż poświecić znowu swój czas i zaangażowanie ,a za parę miesięcy sięgnąć dna  . Poza tym pewne wydarzenia w człowieku zmieniają  podejście do pewnej osoby zwłaszcza jak był  manipulowany i oszukiwany.Dobrze  zostało napisane tutaj  po co mi to ? Jestem niezależny  mam gdzie mieszkać i jestem samowystarczalny wiec  mam już dużo  żeby  podnieść się z kolan . W pracy coraz lepiej  zaczynam żartować i podnosić swoja wartość. Trudno być z kimś z litości  bo ma DDA  i nie wszystkie zachowania można  tym wytłumaczyć . Jak napisała Oliwia  ostatni powrót  pokazał mi dobitnie że jej nie zmienię  chociaż na rekach bym nosił  jedyne co mogę dostać  w zamian to podkopać sobie samoocenę gdyż  ona gra taka rozchwytywana  ze dużo   facetów się ślini  ale ona mnie tylko kocha i pewnie powinienem być wdzięczny  za to szczęście. Dlatego pewnie trochę czasu upłynie aż wrócę do normalności i przestanie mnie interesować co się u niej dzieje. Pisałem ten temat z myślą o tym że ktoś miał podobną sytuacje z DDA   i można poniekąd  podzielić  się  wnioskami , zyskałem coś więcej wniosek  że powinienem zadbać o siebie  a nie naprawiać kogoś wbrew jego woli.

Oczywista oczywistość,
Tylko jeszcze trzeba potrafić z tego doświadczenia wyciągać wnioski dla siebie na przyszłość...
A jak widać na Twoim przykładzie, nie każdy to potrafi..

Z doświadczenia...
Co daje odejscie?
Po pierwsze -znowu jesteś wolny.
Po drugie -szybki powrot do zdrowia, bo toksyczne wplywyw zostaja odciete, czyli nikt nie wpuszcza Ci trucizny w mysli
Po trzecie -odzyskanie siebie, a co za tym idzie -rozwój. Oczywiście pod warunkiem, że tym razem lekcję odrobisz..
I po czwarte - dajesz sobie szansę na ułożenie sobie życia na nowo z kimś innym ale na zdowych zasadach

Co daje tkwienie w chorym układzie i zostanie to już wiesz sam
Nie wiem skąd się to bierze ale ludzie mają jakąś dziwną tendencję do komplikowania rzeczy prostych, a uprasczania skomplikowanych

I Mariusz, jeszcze jedna rzecz- wydaje mi się, że dość istotna.
Zauważ, jak to jest- ty poświęciłes swój czas na to, by spróbowac zrozumiec tę kobietę- w ten sposób trafiłes na DDA. Robiłes więc wszystko, by dotrzeć do niej, bo wydawało ci sie, że jesli lepiej ja zrozumiesz, to uda ci się nawiązać z nia jakies zdrowe porozumienie, zdrowa komunikację. Zależało ci po prostu na tym, by układał się między wami jak najlepiej, a nie jak najgorzej. I dobrze robiłes, dobrze kombinowałeś, tyle tylko, że rzucałes perły przed wieprze, więc wiadomo, że efektów oczekiwanych i tak nie uzyskałeś. Okazało się bowiem, że walisz w wór bez dna, że twoje działania sa jednostronne. Gdy ty wychodziłes ze skory i starałeś się, jak mogłes najlepiej, ona w tym czasie robiła, to, co dla niej było wygodne. Ona nie siedziała przed kompem i nie czytała książek, by znaleźć tam informacje albo wskazówki na temat tego, jak porozumiewac się z tobą, by było dobrze, byś ty był szczęśliwy i by ona była szcześliwa. Ona sabotowała więc normalny przebieg związku i miała gdzieś, co bedzie dalej. Ona potrafiła zwalić winę na ciebie i tyle było jej starania. Czy widzisz tę róznice w podejściu swoim do waszego związku i w jej podejściu do waszej sprawy? Wiem, że widzisz- w takim razie daruj sobie dalsze holowanie tego związku, bo i tak nie zdołasz uciągnąć tego wszystkiego na własnych plecach.

Wiem , Oliwia  znowu trafiłaś w sedno  szukałem sposobu  aby dotrzeć i wiedziałem tez ze nie będę jej terapeutą  bo to nie moja rola .  Nawet  jak sprawa się rypła tak naprawdę nie było krytyki  czy oceny z mojej strony ze cały czas to  kontrolowanie , manipulacja  i krzywdzenie mnie   , zresztą  chyba nie miałem czasu na to  bo mnie porzuciła  wtedy  , jedynie napisałem ze wiem co to DDA i ze  jestem chce pomóc a nie zaszkodzić i tu masz racje nie zrobiła nic  żeby porozmawiać  , przeprosić  ze krzywdzi czy cokolwiek ze chce naprawić siebie  .Najprawdopodobniej jej samoocena jest bardzo niska  natomiast  tworzy otoczkę wokół tego  ze jest na topie i nic ja nie złamie  . Zyje swoim życiem i bawi sie facetami  , może uważa  ze nie potrzebuje miłości  ale z tego co czytałem DDA bardziej jej potrzebują . Nic widocznie wiecznie  nie chce trwać a ja nie chce być już sabotowany dłużej , czytam tu was i inne watki i jak tylko zdobędę się na odwagę żeby jej  powiedzieć ze mnie to nie interesuje  na pewno się pochwalę , na razie jest cisza z mojej strony  i musze zająć sie innymi sprawami , ale daje sobie również czas na cierpienie i wyrzucenie emocji jednak daleko mi do tego żeby  dalej się poświęcać .

PS. pewnie  wiele już jest wątków jakie mogą mi jeszcze pomóc  wrócić  do normalnego  życia   wiec  chętnie złote myśli  odnośnie innych  związków poczytam i zaadoptuje je do siebie.
Jak macie coś  proszę o linka   

@zbytdelikana dlatego  szedłem i tym tropem bo uważam ja za kobietę inteligentna , i dobrze radzącą sobie w życiu przynajmniej zawodowo , skoro  było mi z nia dobrze  2  lata to  znaczy okazywała uczucia , ale dawkowała to bardzo  i jak się okazało z premedytacja żeby nie utracić  "bezpieczenstwa" w jej mniemaniu  , dopiero  życie w tej jak się okazało manipulacji nie za bardzo mi pasuje   bo to rujnuje  zaufanie a co za tym idzie związek , może jakbym miał  dwadzieścia parę lat  to miałbym czas na niepotrzebne  eksperymenty .Mamy dużo wspólnego , dużo poglądów  zainteresowań co  nas łączy  ona jest lubiana ogólnie i ja tez cóż z   tego jak człowiek żyje w iluzji i odkrywa drugie dno całej sprawy.Tak sie porostu nie postępuje  tym bardziej jak sie ma świadomość w sobie problemów emocjonalnych.

Nie rozumiem jej zachowania

przez michal3108- jest ten wątek w dziale trudna miłość, nałogi- to historia chłopaka, który mordował się z borderką- niby to coś innego, ale wiele podobieństw, analogii jednak zobaczysz (głównie chodzi o to, byś wiedział, jak chory związek może odbic sie na psychice osoby zdrowej i normalnie myslącej) i przeczytaj tez sobie, to, co ja wkleiłam w wątku sztyleta, też w dziale trudna miłość, zazdrosć nałogi na temat borderek- tekst wyciągnęłam z forum niebieskiej linii na temat przemocy, zaraz poszukam ci tytuł wątku sztyleta. To czego ty doznajesz, to też przemoc- patrz jak takie związki niszczą człowieka.

Wiem że ciężko  to zrozumieć  ze ktoś  się nie podnosi  przy osobie która wspiera w chorobie  troszczy się i porostu kocha , zamiast tego  tworzy iluzje silnej  kobiety  i  kontroluje  ciebie przez dawanie samej siebie.

Dzieki  Oliwia napewno poczytam

Cześć After,

Ogólnie daję radę żyję, pracuję i czuję się dobrze chodź jeszcze sporo czasu minie zanim w pełni odzyskam siebie.  Rozwód ( 2 rozprawy) przebiegł trochę nerwowo ale udało się uzyskać co chciałem. Nie walczyłem z nią chciałem to załatwić ugodowo i obydwoje jesteśmy zadowoleni. 
Poza tym uczę się żyć na nowo trochę jak po odstawieniu jakiegoś narkotyku. Czasami jest dobrze a czasami przychodzą wspomnienia. Od czasu do czasu spotykam się ze znajomymi no i z koleżanką o której kiedyś pisałem. Raczej dla towarzystwa niż dla innych spraw bo na razie wystarczy mi atrakcji.

Z byłą żoną bywa delikatnie mówiąc średnio. Ma zdiagnozowany przez psychiatrę CHAD i leczy się nadal. Kilkakrotnie od tamtego czasu chciała wrócić, były jakieś deklaracje ale gdy nie wyrażałem zainteresowania  zaczynały się płacze i próby manipulacji. Niestety standardowe zachowania. Poza tym udało się jej skutecznie zarżnąć moją miłość do niej. Zmieniło się jej podejście do córki mogę teraz powiedzieć je jest bardziej opiekuńcza bo prawdę mówiąc o to najbardziej się obawiałem.
Tak to wygląda na dzień dzisiejszy:)

p.s Jak tak teraz czytam to co pisałem w zeszłym roku to nie mogę do końca pojąć w jakim byłem stanie.

Sorry za offtop.

Widzę, że Oliwia naprowadziła Cie na mój wątek.. Widziałeś już go? Jak czytam twoją historie to widzę wiele podobieństw. Mnie też nastawiała przeciwko bratu.. znam to bardzo dobrze. Pół roku trwałem w tym układzie (wcześniej rok ale z przerwami). Dużo mnie to nauczyło ale cena była bardzo wysoka tej lekcji. Teraz ciężko mi sie pozbierać po tym bo ciągle o niej mysle, mimo tego jak mnie traktowała. I nie wiem ile jeszcze zajmie mi powrót do normalności. Rada? Możesz przy niej zostać wspierać ją ale skończysz jak ja a po dłuższym czasie nawet gorzej. Z każda kolejną analiza jej zachowania bedziesz zbliżał sie do dna. I w końcu sie obudzisz bo to jest pewne ale wtedy już bedziesz w takiej doopie, że ciężko Ci będzie wrócić do normalności. Ja Ci radze zerwać kontakt i zapomnieć. Takie toksyki trzeba kończyć szybko i nie wracać nigdy.

No faktycznie Michal  takiej jazdy to i ja  bym nie wytrzymał  pomimo ze sex był tez zajebisty   , ale ja  reagowałem tak ze ona nie ma czasu to planowałem inne rzeczy  i jak ona  miała czas to  ja  przez chwile tez go  nie miałem  szukałem zajęć żeby go  nie mieć.  Powiem tak różnica miedzy nami jest taka  ze ja bylem manipulowany w sposób delikatny i inteligentny  spotykaliśmy się  czasami codziennie  , a czasami co któryś dzień  zawsze  było w porządku  porostu sielanka .Jedynie co nie jest  teraz do   zaakceptowania to jej kłamstwa  i manipulacje i to ze ona nigdy nie będzie ze mną żyć  bo jak twierdzi musi mieć swoje bezpieczeństwo  czyli  dom własne ściany  i dwóch dorosłych już synów z którymi mieszka w domu za miastem. Wiec  nic dla niej nie znaczę  tak naprawdę . A to nie rokuje w żaden sposób na wspólne życie a ja   nie chce nikogo kontrolować i nie chce być  kontrolowany , za moją kobieta pojadę  na koniec świata  , chciałbym  żeby ona zrobiła podobnie .

Całkowite zerwanie kontaktu no najlepsze co możesz dla siebie w tej sytuacji zrobić inaczej ciągle będziesz wracał do tego stanu.
Masz prostą drogę do uwolnienia się - skasuj numer, faceboki i inne. Nie jesteś z nią związany finansowo nie macie dzieci.
Wiesz dobrze, że nie chcesz wracać do tego uroczego bagienka.

Te gorsze dni będą się pojawiać co jakiś czas. Ja jestem świeżo po rozstaniu i raz jest lepiej raz gorzej. Widuję moją byłą żonę 2-3 razy w tyg, czasami coś mi napisze sentymentalnego czasami zaczepia, że widziała mnie z kimś na mieście, czy coś innego ale ja się bronię i nie chcę wdawać się w dłuższą rozmowę. Najchętniej zerwał bym z nią kontakt całkowicie ale to niewykonalne gdy jest dziecko.
Pamiętam dobre chwile ale nie zapominam o tych złych.

Trzymaj się Brachu.
Blokuj numer, dbaj o siebie i ŻYJ.