10 lat 2 dzieci i nagle koniec - Netkobiety.pl

Wiesz Tulinka co było w związku autorki nie tak ?? że wszystkie tematy i problemy z dziećmi / rodziną były tylko na głowie autorki .
Panu przestało pasować - ma tego dość więc poszedł w długą ! gdyby autorka to zrobiła zjechałabyś ją od najgorszych osób na świecie !
Zarzucasz jej że tylko myśli o zabezpieczeniu dzieci i siebie ? a o miłości nie mówi ? miłością nakarmi rodzinę ? zapłaci rachunki ???
Kwiat - weź się w garść - alimenty na dzieci ! Marsz do adwokata - nie masz kasy ? są kancelarie które pomagają bezpłatnie .
Nie płacz za fiutkiem, tylko zajmij się sobą i dziećmi !

walcz o przyszłość swoją i dzieci - a co do żony kolegi - może porozmawiaj z jej mężem ?
A może "tatusiowi " zostaw dzieci na weekend? na kilka dni - niech w końcu będzie ojcem ..a nie tylko dawca nasienia !

Nie sprowadzajmy faceta tylko do dostarczyciela kasy. Wszedzie tylko slysze, zabezpiecz sie finansowo, oskub go do golego, itd. Jeeesu najpierw kobieta odpuszcza sobie kompletnie prace zawodowa, wiesza sie na gosciu a potem co?
Kobieta nie moze robic z siebie kury domowej obslugujacej dzieci i pana. Nie rozumiem takich kobiet. Czesto to sa wyksztalcone kobiety, ktore tylko dlatego bo nie maja szans zarobic tyle co maz odpuszczaja kariere.
Sorry ale wiele kobiet ma taka sytuacje w zwiazku na wlasne zyczenie.

widze ze dla Tulinki temat służy jako odreagowanie swoich emocji i poczucie ze ma lepiej w zyciu
niestety każdy może napisac na forum
nawet pokopać lezacego
to nic ze nie na temat czy ze napisze ogólniki ważne ze Tulinka jest madra i to chciała tu pokazać

No i po co ta ocena? Wnosi coś do tematu?

kwiat2223577, Twoja sytuacja nie jest prosta, niepokojące jest to, ze dzieci, wygląda na to, że nie mają bezpieczeństwa emocjonalnego.

Czy są świadkami tej rozgrywającej się sytuacji między Wami?

Jeśli tak to musisz zadbać aby ta cała sytuacja była jak najmniejszym ich udziałem.

Następnie zadbać o siebie.

Czy Twój syn jest w stanie zostać z kimś obcym w domu, czy chodzi do przedszkola? Czy możesz jakoś rozwiązać fakt wyjścia z domu na jakiś czas i uspokojenia myśli?

Twój mąż prowadzi firmę i rozumiem uważa , ze tylko on pracuje, ale Ty tez pracujesz i Tobie tez należy się czas wolny. Zaangażuj go do opieki nad dziećmi, do obowiązków w domu i zacznij po kawałku wykrawać czas dla siebie, poza domem, poza kłopotami. Bo długo tak nie pociągniesz.

Na spokojnie wówczas przemyślisz swoją sytuację.

Nie Mariola moja wypowiedz sluzy temu aby wstrzasnac autorka. Glaskanie po glowie jest najmniej skutecznym motywaczem do dzialania.

Czlowiek nie moze poswiecac wszystkiego dla drugiej osoby. Jesli sie z kimś wiazemy to prowadzimy zwiazek tak aby byla w nim rownowaga. A nie "ja sie poswiecilam, wszystko dla niego zrobilam". Po co pytam, komu potrzebne to poswiecenie? Dzieci znacznie bardziej by skorzystaly gdyby spedzaly czas troche z tata i troche z mama a nie model poswiecajacej sie zmeczonej i sfrustrowanej matki i zarabiajacego szukajacego przygod ojca.
Problem w tym ze wiele kobiet szuka "sponsorow zycia" a nie partnerow. Taki facet ostatnie co widzi w takiej kobiecie to rownorzedna partnerka, ktorej nalezy sie szacunek i milosc, co najwyzej litosc.

Jak widac poswiecenie w przypadku autorki i tak na niewiele sie zdalo skoro szesciolatek chce sie rzucac pod samochod, sorry ale to sie nadaje na zgloszenie do opieki spolecznej.

Sama mam zdrowe dzieci ale w bliskiej rodzinie jest chore dziecko i wiem jak wyglada takie zycie.
Co to znaczy "musiala zapewnic dziecku opieke"??? Dziecko ma dwoje rodzicow i na rowni powinni sie opiekowac.
A jesli nawet juz sie zdecydowala po czym dostala depresji to jak mozna bylo to tak zostawic ???
To jest niezmiernie trudne opiekować sie takim dzieckiem i nie miec wsparcia w malzonku. Dlatego na rowni powinni uczestniczyc w tym oboje rodzice - winne w takim rozlozeniu obowiazkow widze u obydwu malzonkow, a cierpia najbardziej dzieci.

Tulinka80

gdzieś tam po części masz rację,moje uczucie do niego nie jest już takie jak kiedyś,jest naiwny może lepiej byłoby tu napisać łatwowierny,kiedyś nic nie dostrzegałam,był super,opiekuńczy,troskliwy,okazywał uczucia ale z czasem miał z tym problemy,mówił o uczuciach ale miał problemy by je okazać,pracowaliśmy,spędzaliśmy czas wspólnie i jakoś czas leciał.Pojawił się na świecie syn,chciany i planowany,potem pojawiły się problemy z jego rozwojem,wsparcia nie uzyskałam,bywały gorsze i lepsze dni,po całym dniu w trudnym dzieckiem padasz na przysłowiowy pysk,nie ma się ochoty już na nic.Z czasem było lepiej,ojciec dziecka zbytnio nie uczestniczył w jego wychowywaniu,nie zabierał za często na spacer itd,po ponad 2 latach jakoś to się uspokoiło.Potem zdecydowaliśmy się na 2 dziecko,gdzieś tam w głowach pojawiły się nadzieje że dziecko może być zdrowe gdy będzie dziewczynką,tak też stwierdził genetyk,zaczeliśmy starania,gdy byłam w ciąży wyjechał za granicę do pracy by było nam lepiej finansowo.Było dobrze,po 1,5 roku założył firmę,mieliśmy dużo wspólnych planów.Wraz z mijającymi latami wywnioskowałam że syn z powietrza autyzmu nie ma a jest to uwarunkowane genetycznie,stąd moje określenie "naiwny" łatwo mu można namieszać w głowie,wszelkie próby dojscia do porozumienia kończyły się wycofaniem,a ja kiedyś sądziłam że to olewka.

Uwierz nigdy nie powiedział że ma dość kłótni itd co do stwierdzenia syna to wiesz w domu nigdy nikt takeigo czegoś nie mówił,ale są filmy,wiadomości itd

chceuciekacstad

Wczoraj z nim rozmawiałam,stwierdził że już od dawna mnie nie kocha,jednak inaczej to odbierałam,pomimo kłótni godziliśmy się,rozmawialiśmy normalnie,gdyby mnie nie kochał to wyprowadziłby się już wcześniej a nie w momencie gdy ktoś zaczął mu mieszać w głowie,czytałam smsy od niej i namawiała go na zostawienie mnie,że ja mu niszczę życie itd,to w końcu zaczął tak myśleć.

Miłość miłością a pieniądze pieniędzmi,póki co muszę myśleć o tym co włożę do garnka,po zapłaceniu rachunków zostało mi 400zł prawie 2 tygodnie temu a jedno dziecko jest alergikiem a drugie w pieluchach.

Dzieci nie mogę mu zostawić po ostatniej akcji,z córą sobie nie poradzi bo teraz to ona za nim nie przepada,bezpiecznie czuje się w moich ramionach a syn ostatnio prawie wpadł przez neigo pod samochód.Zaoferował się że pojedzie ze mną na zakupy,bo syn jest alergikiem i kupuję mu produkty w innym mieście,samochodem było szybciej,zbliżając się do pasów (czerwone światło) nie zatrzymał się,przeszedł z córką na czerwonym a syn ruszył za nim,ja stałam,tylko wydarłam się do dziecka stój jak zresztą inni któzy stali obok i go złapałam bo by wszedł pod samochód,wytłumaczenie ojca "miało być zaraz zielone" i zostawisz mu 2 dzieci po takim czymś ? oczywiste że nie

Marajka

wiem że powinnam myśleć inaczej ale póki co nie potrafię,trwało to 10 lat,po pojawieniu się pierwszego dziecka wiedziałam co jest najważniejsze,rodzina ! może wierzyłam za długo że będzie dobrze że w końcu będzie super i będę miała tą swoją wspaniałą rodzinę o której marzy chyba każdy.

Ja mogę oszczędzić tylko na sobie,nie mogę na synku bo poza autyzmem ma chore jelita i liczne alergie oraz nietolerancje poakrmowe,bierze leki i dieta musi być taka jaką ma ustaloną przez gastrologa bo inaczej kończy się w szpitalu na oddziale ratunkowym lub zastrzykach,przez chorobę je wybiórczo więc niestety musi jeść jeszcze to co lubi bo nie je w ogóle,próby przegłodzenia nie powiodły się bo raz skończyło się w szpitalu na kroplówkach bo przestał po przegłodzeniu przez 1 dzień jeść i pić.

Ja wiem że oboje jesteśmy winni jeśli chodzi o kłótnie,nigdy nie miałam jak i gdzie odreagować a jak przychodził do domu czy miał wolne zawsze miał coś do zrobienia,nie da się ciągnąć za sobą jedno chore a drugie małe dziecko,zakupy to powinna być dyscyplina sportu -"jak zrobić zakupy i nei zapomnieć o połowie produktów"

Staram się nie okazywać emocji przy dzieciach bo wiem że nie służy im to,pierwsze dni musieli spać ze mną bo może dzieciaki czuły że i ja odejdę,stąd może córka ciągle za mną chodzi,wystarczy że wyjdę z pokoju a ona biegnie i patrzy gdzie idę.

Z czasem zrozumiem i może dojdę do wniosku że tak jest lepiej,bo póki co gdzieś tam głęboko wiem że i ja to teraz odreaguję,nie będę chociaż widzieć tej obojętności i braku chęci naprawienia czegoś.Dla mnie to normalne rozmawiać o problemach a on zawsze się wolał wycofać niż rozmawiać.

Rozmawiałam wielokrotnie z mężem tej kobiety,próbowała jeszcze na 2 fronty kręcić,dał jej jasno do zrozumienia że z nią już nie będzie to teraz skupiła się na moim,ona sama ma 2 dzieci i nie potrafię zrozumieć tej sytuacji,nie wyobrażam sobie że nawet jeśli z nią będzie a ja będę potrzebowała pomocy on mi może odmówić bo np akurat musi zająć się tamtymi dziećmi,dla mnie moje dzieci są nr 1.Wiecie co,największe wsparcie mam teraz z mężu tej idotki która jedno dziecko ma z innym drugie z mężem a teraz innego faceta omotała i pozostawił własne.Pociesza mnie i mówi że będzie dobrze,sam został wyrzucony z domu i tego samego dnia z pracy (pracował u mojego)

Boję się teraz o przyszłość dzieci i swoją,bo wszystko legło w gruzach