Mam 19 lat jestem utrzymanka... - Netkobiety.pl

Ja kochanie zarabiam korepetycjami. I to się kurczę nazywa sprawiedliwość....
Nie boli Cię to, że sprzedajesz siebie, że traktujesz swoje ciało jak towar? Tylko kasa się liczy? Wybieraj - być albo mieć.
Terapeuta - normalna praca. Chyba, że to Cię kręci, ale skoro wyżalasz się na forum, znaczy, że raczej nie.

Idziesz na prawo? to już masz problem, zresztą na jakiekolwiek studia nie poszłabyś, nie obawiasz się kompromitacji, że w przyszłości, w najmniej oczekiwanym momencie spotkasz, któregoś ze swoich sponsorów/klientów?

Dziewczyna źle się czuje, co rano nakladając makijaż.
Ona przecież zdaje sobie sprawę z tego, że prędzej, czy później jej uboczne "zajęcie" wyjdzie na jaw.
Jest taką samą kobietą, jak wszystkie pozostałe. Tyle, że z innego rodzaju problemem.

Autorko, nie da rady łączyć tych dwóch rzeczy bez końca.
Parcie do zdobycia pozycji lub majątku, rzadko idzie w parze z przyzwoitością. Przykładów jest bez liku.
Pisząc tutaj, przyznajesz, że Twoja "droga życiowa" nie podoba Ci się.
Niestety, trzeba podjąć decyzję - być, kosztem obniżenia statusu materialnego, czy mieć, wyzywając się codzień przed lustrem od najgorszych.

Tę decyzję musisz podjąć sama i ponieść za nią konsekwencje.

Pochodzę z chyba dobrej rodziny, moj ojciec prowadzi mala firmę na terenie Niemiec, moja matka pracuje w biurze. Mam mlodsza siostrę. W kazdym razie nigdy nie mialam bliskich kontaktów z rodzicami, z siostrą czy z kim kolwiek z rodziny. Przykro mi to mówić i naprawdę nie chce zeby tak bylo, ale moja rodzina jest mi całkowicie obca. Kazdy zyje sam sobie. Wyprowadzka w wieku 16lat byla moja fanaberia... Mam dobre licea w moim miescie, ale chciałam się uczyc w jeszcze większym mieście i zyc blizej "mojej milosci zycia". W ostatniej klasie gimnazjum poznalam chlopaka (na pierwszym roku studiów),  dla niego miedzy innymi zmieniłam miejsce zamieszkania- do tej pory jestesmy razem.
Zawsze podobalam się chłopca, mezczyzna, mialam powodzenie u plci przeciwnej, chociaz nigdy nie uwazalam sie za jakąś super pieknosc. Bez makijazu skladajacego się z masy kosmetyków, sztucznych rzęs, natapirowanych włosów i kwasu hialuronowego w ustach jestem brzydka, nikt nawet nie spojrzy. Technikę makijazu ,konturowania twarzh i innych zabiegow opanowalam do perfekcji...
"Jak to sie stalo pierwszy raz?" bylo to zanim poznalam mojego studenta- dostalam mandat, za jazdę bez biletu. W tedy jak dla mnie bardzo wysoki -250zl. Chcialam kupić bilet, ale w kioski nie bylo, a w autobusie bilety sprzedawane sa od godziny 18stej, nie było jeszcze w tedy automatow. Nie chcialam powiedziec o tym rodzicom... Zaplaciliby, ale mimo, ze stac ich bylo na tem madat dostalabym pewnie duzy opierdziel, zresztą rozmawiam z nimi tylko w tedy gdy już jestem zmuszona. Pieniądze musiałam skądś wziąć, nie mialam czasu na pracę, chodziłam do szkoly, byla akurat zima, ja mialam mase zajęć dodatkowych. Narodził się pomysł sponsoringu... Bylam dziewicą, nie chcialam tego "tracic". Weszlam na czat, na wp.pl wpisalam po prostu, na ogolnym okienku swoj wiek, to ze jestem dziewicą i ze zrobie loda...koszt? 200zl. Chętnych nie brakowalo. Reszte do mandatu dolozylam z kieszonkowego. Twarzy, ani imienia tamtego mezczyzny nie pamiętam, wiem, ze byl mily, trwalo to bardzo krotko, porozmawial zemna, opowiedzial cos o sobie, mial okolo 30stki. Wszystko odbylo sie w aucie. Pozniej, od czasu do czasu korzystalam z tego czatu "w razie potrzeby " raczej baaaardzl rzadko. Często później plakalam, czulam do siebie obrzydzenie. Zawsze bylo tak samo.
Dziewictwo straciłam z moim studentem.
Przeprowadziłam się do wiekszego miasta. Rodzice wynajeli dwupokojowe mieszkanie w centrum miasta, tak zebym do szkoly miala blisko. W pokoju obok mieszkała moja koleżanka. Bylo wesolo. Moi rodzice pomimo tego, ze mieli pieniądze nigdy nie dostawalam wystarczajaco duzo... Zawsze znajomi mieli wiecej, byli z biedniejszych rodzin, a rodzice dawali im więcej. Poprosilam rodzicow o wieksza ilosc gotowki- nie dostalam. Wiecej nie prosilam. Nie rozmawiałam. Ich tez raczej malo moje zycie obchodziło.
Moj student jest synusiem mamusi, zawsze dostawal duzo pieniędzy, dodatkowo zajmował sie stronami internetowymi z tego bylo jakies 2-3 tys miesięcznie, kocha mnie chyba ponad wszystko i wybaczyl naprawdę wiele...

Nie.... Nie lubię tych spotkan. Niektorzy panowie sa naprawdę w porządku, z innymi widuje się z przymusu. Takie spotkanie organizowalam jakos raz na miesiąc,  pozniej byly dwa spotkania w miesiącu,  czasem bywalo ich więcej w zależności od potrzeb. Caly czas bylam w związku z moim studentem. Na początku czulam sie z tym fatalnie, bałam sie, ze sie dowie, nie potrafilam spojrzec mu w oczy. Później spotkania staly się czymś w rodzaju pracy... Z żadnym z tych panow nie mialam lepszego stosunku niż  z moim studentem.. Przez caly czas oczywiście przechodziłam straszne "kryzysy", byly momenty, ze siadalam sama w pokoju, plakalam pilam wodke prosto z butelki i nie potrafilam się uspokoic... Moj związek przechodził kryzys, nie bylo tak jak dawniej. Rozstalismy sie na jakis czas, ja tak zdecydowałam. On przychodził, zostawial kwiaty pod drzwiami, wydzwanial setki razy. Ja nie chcialam tego zwiazku. Chcialam znalezc kogos kto bedzie mnie kochal i dawal takze pieniądze, kto zadba o mnie pod kazdym wzgledem. Moj chlopak mimo tego ,ze mial pieniądze nigdy nie zaproponował mi pomocy, chociaz otwarcie go o to poprosiłam. Zawsze twierdził ,ze przecież rodzice mi dadzą. W kawiarniach, resturacjach itd. Zawsze placilam sama za siebie. Nie gotowalam, nigdy nie umialam i do tej pory nie umiem i nie za bardzo to lubie. On też nie gotuje, jadamy w restauracjach, barach mlecznych itd.w czasie tej przerwy w naszym związku próbowałam znalezc nowego, lepszego partnera. Oczywiście z pieniędzmi... Tak zebym mogla zostawić tych wszystkich mężczyzn... Szukalam na szukammilionera.pl ,poznalam wielu ludzi, większość nie warta kontaktu. Ale byl takze (nazwyjmy go X) X, ma 34 lata, jest z miasta oddalonego o jakieś 200km. Pisalismy, rozmawialismy godzinami. Od dawna się tak dobrze nie czulam. Spotkalismy sie, bylo swietnie, wspolny sylwester, wspolna noc, dowiedziałam się czym się zajmuje.. Jest alfonsem. Niedawno tez otworzył duza restauracje. W lozku byl dziwny, nie bylo seksu oralnego, normalny seks tylko w jednej pozycji. Ale nie na seksie mi zalezalo. Od dawien dawna poczulam sie szczesliwa... Wspolne weekendy, czeste wyjazdy, uwielbiam gory, w moje urodziny gdy wychodzilam do szkoly on stal przed moimi drzwiami i kazal mi sie spakowac, zabral mnie w gory. Strasznie zaniedbywalam szkole.

Mimo wszystko zdalam mature, od października zaczynam studia.. Między mna a moim chlopakiem jest średnio.. On otworzyl kawiarnie, co chwila wpada na pomysl otworzenia czegos jeszcze, jest zajęty swoimi biznesami, zaczal częściej za mnie płacić jak gdzies razem wychodzimy. Zyjemy obok siebie, nie wiem czy go kocham, ale jest mi najbliższą osoba na świecie, nie mam nikogo więcej oprocz niego, zyjemy obok siebie ale wiem, ze moge na niego liczyc. Sa dni, ze nie mam sily na nic. Nie mam ochoty na większą ilosc spotkan, na ten stres zwiazany z wejściem do hotelowego pokoju i tym, ze nie wiem co tam sie będzie dzialo.. Żyje takze w ciaglym strachu zwiazanym ze swoim wyglądem, z tym, ze sa mlodsze dziewczyny, ze mogę stracic moich sponsorow, o to jest wieczny strach- nigdy im tego nie okazuje..

Czuje sie w pewien sposob wolna.. Wolna od rozmow z rodzicami, od proszenia ich o pieniądze (oplacaja mi mieszkanie, daja 100zl tygodniowo na jedzenie). Nie muszę przed nimi stawac, mowic, ze potrzebuje pieniędzy - to dla mnie bardziej upokazajace niz seks za pieniądze.

Masz ogromny problem z domem rodzinnym do przepracowania z terapeutą. Ogromny. Powinnaś wydać każdą złotówkę na dobrego terapeutę, bo cała Twoja postawa krzyczy o pomoc.

W żadnej pracy nie znajdziesz takich pieniędzy jak w prostytucji którą teraz uprawiasz. Od razu się z tym pogódź. Jesteś uzależniona od łatwego życia i sama sobie nie pomożesz. Poszukaj w necie dziewczyn które odchodziły z tego zawodu, może one są w stanie ci pomóc.

Ponieważ jest od tego uzależniona i tylko długotrwała psychoterapia na dobrym poziomie może jej pomóc.

Przeczytałem wszystkie posty i stwierdziłem, że problemy materialne nie mają z tym zachowaniem nic wspólnego to tylko próba tłumaczenia sobie pewnego stanu rzeczy.

Niestety niedojrzała emocjonalnie osoba będzie wybierać również takich samych partnerów, to też pojawia się w jej postach.

Ludzie, to troll.
Widzieliście kiedyś, żeby studentka prawa robiła takie byki?

Taaaa, ciekawe kiedy moderacja usunie adresy stron przez które można ta panią znaleźć. Troll albo reklama.

W tym roku zdawalam maturę, rozszerzony polski, WOS i historia. Nie przypominam sobie aby w rekrutacji byl wymóg zdawania dodatkowego egzaminu z ortografii.
Na prawo dostałam sie w pierwszej turze naboru. Najwidoczniej mozna robić błędy i zostać studentką prawa...
Nie musi Pani wierzyc ani w to co napisalam, ani w to, ze jestem prawdziwa.
Moze Panią też ktos kiedys oceni po pozorach i nie będzie Pani mogla udowodnić swojej prawdy- proszę przypomnieć sobie w tedy ten post.

No, ja też w tym roku zdawałam maturę. Co prawda nie rozszerzony polski, WOS i historię, bom ścisłowiec. Mimo tego faktu i wszelkim przeciwnościom losu, daję radę z ortografią i poprawną pisownią, a studentką prawa nie jestem.
"...udowodnić swojej prawdy..." Może jednak nie powinnaś próbować? Nie ma się czym chwalić.

Black niepotrzebnie w to wdepnęłaś, w taki sposób na zarobek.Masz na chleb, masz na ubrania,na podstawy i to już jest ok.Kasa to tylko kasa,nie może i nie powinna stać się sensem i celem życia.Kasa służy tylko do przeżycia,inne wartości są ważniejsze,te których nie widać gołym okiem.Piszą tu ludzie, że się naczytałaś, a ja takie historie znam prosto z życia wzięte.Dziewczynom wydaje się, że znalazły świetny i prosty sposób na zarobek, a potem okazuje się, że to wcale proste nie jest. P{odejrzewam, że to co robisz można porównać do nałogu, dlatego jeśli nie masz dość sił i motywacji aby z tym skończyć sama, to najlepszym rozwiązaniem będzie psychoterapia.Im dalej będziesz w to brnąć, tym trudniej będzie ci z tym skończyć.

Hehe
Mam w grupie jedną z dysgrafią, ale to nie ona, bo za młoda
Różni się zdarzają, może na zaoczne poszła, przyjmą każdego

Autorko droga - jeśli nie jesteś trollem, to wiedz, że w tym zawodzie informacje rozchodzą się bardzo szybko.
I mi by tam było głupio, jakbym kiedyś usłyszała o sobie: "a pani mecenas kilka lat temu własnym tyłkiem zarabiała?"
Pozdrawiam,
przyszła koleżanka z branży (zaraz będzie 4. rok).

PS Uważaj, bo Ci tę kasę opodatkują jako przychody ze źródeł nieujawnionych
Ale prawo finansowe dopiero przed Tobą

Kurczę, a ja na początku studiów zasypiałem ze zmęczenia, na wykładach, bo nocną zmianę kończyłem o 6.00, a zajęcia startowały o 8.15. Słuchaj dziewczyno, biednie nie oznacza tragedii. Na studiach, to niemal norma, że komuś nie starcza do pierwszego. Nie chcesz prosić o pieniądze od rodziców? I dobrze, ja też grosza od swoich nie wziąłem, ale nie przez dumę. Było ciężko, ale nie kradłem, nie dilowałem. Dzisiaj, chociaż dalej jeszcze studiuję, nie narzekam na brak gotówki i nie muszę zapieprzać na budowach czy w magazynach. A, i kiedy patrzę w lustro, to nie nachodzi mnie ochota żeby splunąć. Bo mam czyste sumienie. Skończ z tym póki możesz, póki sobie czegoś nie zrobisz.