Kieszonkowe - ile, od kiedy, jak często, od kogo? - Netkobiety.pl

Jestem na nie dla stałego kieszonkowego.

Jak najbardziej tak na zarabianie pieniędzy przez dzieci.

Przykład:

Siostrzeniec lat 10, za pogniecenie puszek i spakowanie ich do worka dostał 5 zł - zarobił na słodycze w pobliskim sklepie.
Za umycie butelek również dostał 5 zł, a potem mógł je odwieźć do klepu i spieniężyć jeszcze więc miał więcej na swoje zachcianki.

Teraz jest starszy, więc jeszcze samochód umyje, zgrabi liście, a nawet skosi trawę. Dostaje własnie 5-10-15-20 zł w zależności ile było pracy i jak sobie poradził.

Takie podejście wydaje mi się najzdrowsze.

Jeśli jest coś kosztownego, co by chciał, to wtedy zaczynają się pertraktacje, czyli jakieś tam regularne obowiązki ponad jego program, podwyższenie ocen w szkole itp.

Jeśli chodzi o pieniądze, które dostaje, nikt nie neguje, że są to jego pieniądze. Może zrobić z nimi co chce, ale zawsze ma tłumaczone, że może na coś zaoszczędzić, kupić sobie coś większego itp.

Dzieciak zna wartość pieniądza jak chyba żaden inny w jego wieku, wie ile co kosztuje, wie ile ma na ile może sobie pozwolić.

Stałe kieszonkowe jest potrzebne bo to byłaby idiotyczna sytuacja, gdyby dziecko musiało samo zarabiać na bilet na autobus czy kanapkę na mieście jezeli zrobi się głodne.
Z drugiej strony nie każde dziecko ma mozliwośc zarabiać - nastolatek tak, ale zarabianie przez 10-latka to głownie bazowanie na rodzinie.

Prywatnie - próbowałam kiedyś dawać mojej córce kieszonkowe, ale się to nie sprawdziło, chyba była jeszcze za mała. Teraz czekam aż ten temat wypłynie po raz kolejny, wtedy ustalimy sobie jakieś zasady.

Pamiętam, ze ja dostawałam od matki kieszonkowe w formie tygodniówki, co roku podwyzszane o drobną kwotę. Potem zaczęłam się uczyć w zawodówce więc miałam już swoje pieniądze, a w wieku 19 lat zaczęłam normalnie pracować, więc tego kieszonkowego nie dostawałam zbyt długo

stałe kieszonkowe rozumiem, że z jasno określonymi zasadami na co, te pieniądze mają być przeznaczone - wręcz wypisane

a tak swoja drogą wiecie za co, dzieci kupują te produkty ZABRONIONE - no właśnie za kieszonkowe

nie praktykowałam z moim synem kieszonkowego, układ był jasny potrzebował kasy - mówił na co i jeżeli była zgoda, dostawał
bo co za problem dać, gdy dziecko poprosi
pieniądze, które dostawał w prezencie miał dla siebie ale nie wydawał bez mojej wiedzy na co chciał, potrzebna była nasza rodziców zgoda i też praktycznie zawsze ją dostawał

dawałam mu tez zarobić - umył i wysprzątał mi auto, mył okna gdy wysyłałam po zakupy reszta była dla niego...

Ja tez nigdy w podstawówce nie miałam kieszonkowego, jak coś było potrzeba (ubrania, ksiązki )rodzice kupowali. Jak chciałam jakąś "fanaberie" kupowali albo i nie, tak pół na pół.
teraz sama się utrzymuję, ręki po pieniądze nie wyciągam.

in_ka, nie popadaj w skrajności. Akurat przykład z jedzeniem nie jest według mnie dobry...
Chodziło mi głównie o to, że dzieciak dostaje od rodziców powiedzmy dychę i wydaje od razu na cukierki. Następnego dnia prosi rodziców o następne pieniądze i tez dostaje. I również wydaje na bzdety. I tak codzienni (albo często). Wiec skoro  wystarczy poprosić i dostanie to w ten sposób nie nauczy się nimi właściwie gospodarować.
Chociaż właściwie ja również nie miałam jako dzieciak kieszonkowego. I również jak było mi na coś potrzebne pieniądze to dostawałam. I tez nie mam problemów z gospodarowaniem kasą.
Wiec chyba można wysnuć wniosek, ze to zależy od dziecka....

I co z tego.Dziecko to nie dorosły,dlaczego by nie miało dostać kieszonkowego,jakiejś podstawowej sumy za nic?Dalsza kwotę może w miarę swoich możliwości zarobić,uskladac.
Nie lubię postawy typu, zrób to czy tamto,a dostaniesz tyle i tyle. Takie cos na zasadzie:na wszystko musisz zasłużyć,za pracować.
Ja czasem "zarabialam" czasem dostawalam od tak,parę zloty,jakąś resztę z zakupów,niewielkie sumy to były.
W liceum miałam comiesięczne kieszonkowe,tez bez szału,musiało mi starszych na przyjemności.
Pracować tez późno zaczelam,,bo dopiero po studiach (żałuje,ze nie w trakcie,ale czasu nie cofne,Nie chodzi mi o kasę ale o doświadczenie).W tum czasie pieniadze mialam z e styp.naukowego. Od rodzicow bralam juz naprawde w razie wiekszej konoecznosci,ale zadko i niechetnie,jakby zawstydzona.Potem poszlam na swoje ,jestem całkowicie samowystarczalna finansowo juz ładnych ilestam lat.
Wiec chyba to zależy od osoby.

Zupełnie nie wiem od kiedy dawać kieszonkowe.Wszystko zależy od dojrzałości dzieciaka.Moja córka- lat dziewięć- dostaje je od wakacji.W wakacje dostała półtorej stówki- miała świetne wyniki w obu szkołach-ciężko pracowała cały rok,więc było kieszonkowe plus nagroda.Tak było przez dwa miesiące wakacji.
Po wakacjach córka dostaje 30zeta miesięcznie.
Nie płacę córce za prace- ale mój mąż owszem.Za umycie auta czy zgrabienie liści.To najczęściej jest w wakacje.W roku szkolnym czas na takie rzeczy miałaby tylko w weekend i to nie w każdy.
Kieszonkowe przeznacza na gazety,książki,swoje hobby czyli konie Schleich- nie wiem jak to się pisze.Czasem też opłaca za kieszonkowe jazdy konne,dokłada się do prezentów- symbolicznie- ale sama chciała.Dołożyła się do prezentu mikołajkowego dla taty na przykład:)
U nas grudzień i luty to urodziny córki,imieniny,mikołajki i gwiazdka.Dostaje więc dużo pieniędzy i prezentów.Zazwyczaj proponujemy by zakupiła sobie nowy kostium narciarski,buty czy każemy dołożyć do nart,roweru czy łyżew.Kiedy była młodsza czasem strzelała foszki z tego powodu.
Teraz chyba rozumie...
Ostatnio po raz kolejny zerwała strunę.Pech chciał,że zrywa najczęściej A więc mamy już trzy komplety strun bez A.Do jednego dołożyła się panna.Komplet kosztuje 150 zeta a corka dołożyła jedną trzecią.Sama,bez żadnych sugestii.

Nie wiem też ile dawać.Pewne zależy to od zasobności portfela rodziców i od umiejętności obracania kapitałem dziecka:)

Bbbasiu,sprzedawane też są na sztuki ale nie w sklepie w moim mieście.Trzeba by zamówić w necie a potem czekać na dostawę.To ze trzy,cztery dni bez ćwiczeń a
listopad i grudzień do miesiące wytężonej pracy w muzycznej więc odpada.
Za tydzień jadę do Krakowa,jest tam fantastyczny sklep z artykułami muzycznymi więc planuję się zaopatrzyć w najczęściej używane struny:)

To w takim razie nie prościej kupić w internecie kilka tych strun A i mieć w zapasie? Skoro i tak je najczęściej zrywa, a resztę strun ma?

Ale się zafiksowałyście na tych odpłatnych obowiązkach domowych... Nie wiem skąd Wam to do głowy przyszło, ale spoko. Takie czytanie ze zrozumieniem.

Teo,córka gra czwarty rok i dopiero w tym roku zaczęła zrywać struny.
Co do zakupu- moim poważaniem cieszy się jeden sklep wysyłkowy- bo jest ogromny wybór profesjonalnego sprzętu zamiast tandetnej chińszczyzny zalewającej większość sklepów.W sklepie o którym piszę czeka się prawie tydzień na dostawę-bo mają dużo zamówień.

Prościej kupić i napisałam,że tak zamierzam zrobić bowiem w następnym tygodniu jadę do Krakowa.
Kto się zafiksował? ja czy Bbasia?
Nie mogę napisać za co płaci mąż mojej córce?
Przyznam,że nawet nie zauważyłam,że o czymś takim piszesz.Bbasia nic o tym nie napisała,więc tekst o czytaniu ze zrozumieniem proponuję wkuć na pamięć i powtarzać kilka razy dziennie.

Teo mądra rada..

Nie widzę by ktokolwiek się tu zafiksował prócz Ciebie - jak zwykle na łatwym ocenianiu innych.

Jest temat, dyskusja, wątek są wypowiedzi ludzi. Wszystko

Ja się często spotkałam w rozmowie z innymi rodzicami ,ze płacą własnym dzieciom za podstawowe obowiązki domowe ,co mnie do żałości doprowadziło  jak można płacić za poodkurzanie, wywieszanie prania, obranie ziemniaków, ogarniecie koło swojego kupra i tego typu podstawy ,które powinny być  oczywista oczywistością ,nie żadną łaską, zaś obowiązkiem  i ustalony cennik za każdą wykonaną czynność mnie dosłownie nie dość ,ze z szokował  to wręcz zniesmaczył .Co gorsza z tego co wywnioskowałam  dziecko sobie daje prawo do odmowy wykonania jakieś czynności  i zamiast  kilku  czynności wykonać  w tygodniu zrobi tylko jedno , bo tak mu w to graj akurat- absurd   

Wg mnie kieszonkowe to przywilej a nie żaden mus odgórny rodzica, jeśli dziecko zasłuży swoim zachowaniem i postawą  na kieszonkowe to niech je otrzyma ( kwota indywidualna) jeśli jego osoba , jego zachowanie i stosunek do całokształtu jest naganny, wiec nie widzę powodów ,aby  przyjemności pod nos miał dostarczane  ,  jak sobie na to nie  zasłużył, wiec nie ma tego typu przywilejów

U nas dzieć dostaje kieszonkowe nieregularnie i kwoty również nieregularne. Są okresy  że nabroi i ni ma, a tez kiedy otrzymuje zasłużenie i wtedy coś tam jej zawsze wpadnie większą lub mniejsza suma .Czesto  też z zakupów sama nie  każe jej reszty oddawać ,jeśli to są drobne sumy, może zatrzymać. Do tego jeśli jest  okazja zawsze sobie dorobi w dodatkowych  pracach , a już tym bardziej  kiedy jest sezon na zbiory  to nie przejdzie obojętnie
Mąż odkłada na jej konto pewna kwote regularnie , ale  Pchła o tym nie wie, dowie się jak będzie pełnoletnia i słusznie

Nie wiemy ile ona ma w skarbonce pieniędzy , bo to już jej prywatna sprawa i do takiej prywaty ma pełne prawo. Jak dotąd wydaje na w miarę rozsądne zakupy ,wspomaga też schroniska zwierząt z swoich zaskórniaków , ale  czasami trzeba interweniować  z wydatkami na niebezpieczne gadżety, bo jest maniakiem militariów, więc z tym ostrożnie trzeba podchodzić .....

Nie ma odpowiedniego wieku na to, aby zacząć dawać dziecku kieszonkowe. Moim zdaniem kwestię kieszonkowego możemy zacząć rozważać kiedy dziecko ma 6 lat (jednak każda z naszych pociech rozwija się w innym tempie, dlatego nie jest to rada dla wszystkich). 6 lat - jest to wiek kiedy nasze dziecko będzie potrafiło docenić oraz przekazać daną kwotę na rozsądny cel oczywiście przy odpowiednim przekazaniu treści przez rodzica.
Jeśli chodzi o to ile powinniśmy dawać, tutaj uważajmy. Podejdźmy do tego z rozwagą.
Pamiętajmy, aby nasze dziecko nie dostawało więcej pieniędzy niż jego rówieśnicy. Mogą być tego nieprzyjemne konsekwencje tj. "kupienie sobie kolegi" - poprzez "stawianie mu czego będzie chciał" np. w szkolnym sklepiku czy automacie. Chyba nikt z nas nie chciałby, aby jego dziecko było lubiane i szanowane tylko dzięki temu, że ma przy sobie zawsze pieniądze. Ważne jest, aby nasze dziecko posiadało prawdziwych przyjaciół za swoje wnętrze (to jakim jest).
W jaki sposób dawać? Najlepszym rozwiązaniem jest dawanie dziecku tzw. stypendium, danej kwoty np. raz w miesiącu. Pamiętajmy o tym, nie wzbudzajmy w dziecku niepotrzebnej zachłanności na pieniądze. Chyba każdy z nas chce, aby dziecko potrafiło szanować posiadane kieszonkowe, ale i aby było świadome, że to nie pieniądze są w życiu najważniejsze. Nie popełniajmy błędów tj. dawanie dziecku pieniędzy za dobre zachowanie, czy za wykonanie jakiejś czynności (doprowadzimy do sytuacji kiedy nasze dziecko będzie chciało coś robić tylko za gotówkę - a chyba tego nie chcemy), nie szantażujmy też dzieci np. "jeśli wszystko ładnie zjesz, dostaniesz pieniążek".
Na podsumowanie uważam, że dawanie dziecku kieszonkowego jest dobrym pomysłem (jednak w odpowiedni sposób - z konkretnym przekazem informacji tj. szanujemy pieniądze ponieważ nie spadają nam one z nieba, a są wynagrodzeniem za kogoś ciężką pracę, uczmy oszczędności oraz podejmowania przemyślanych decyzji przy ich wydawaniu.

Od momentu pójścia do szkoły moje dziecko dostaje co poniedziałek 5 zł i jest to absolutnie jego sprawa na co je wyda. Czasem po wyjściu ze szkoły wchodzimy do sklepu i kupuje sobie gumy do żucia, albo jakiś ekstra słodycz. Czasem informuje mnie, że chciałby kupić samochodzik i wtedy odkłada sobie te piątaki, albo prosi, żebym mu np. przez 3 tygodnie nie dawała. Jak np. jedzie na wycieczkę to dostaje od nas jakieś pieniądze (np 10/20 zł), ale może tez zabrać swoje. Zupełnie nie ingeruję w to na co wydaje, są to całkowicie jego pieniądze.

U nas nie ma takigo regularnego kieszonkowego, syn dostaje od czasu do czasu jakieś pieniądze od dziadków czy cioci, a my dajemy mu drobne, albo przy jakiś okazjach i zachęcamy do oszczędzania

Ja jestem za tym by dziecko miało swoje pieniądze jak najwcześniej. Nawet symboliczne 2 czy  5 zł tygodniowo. Niech ma skarbonkę i je tam wrzuca. My potem liczymy razem te pieniążki, a jaka jest potem duma jak może kupić misia albo autko za swoje własne oszczędności Uważam, że dziecko powinno uczyć się posługiwać pieniądzem jak najwcześniej.