Nie radzę sobie ze swoimi uczuciami... - Netkobiety.pl

Dzięki Madziulek!Obawiam sie,że bez tego się nie obejdzie.
Pozdrawiam!

Amelia* ja mam to samo, wszystkie związki takie same,u mnie to  faceci szukani na podobieństwo durnia, który mnie okłamywał, zdradzał, zostaiał i wracał, robił ze mnie jeszcze większego durnia niż sam był, ale cóż, ja byłam zakochana więc wybaczałam, a związek, w którym jestem teraz to coś całkowicie innego-jest normalnie i dobrze.

Leemonka!!! skoro nie szukasz pomocy, to ode mnie parę słów- CO Z TOBĄ DO CHOLERY?!- czy kobiety, aż tak są uzależnione od miziania i całowania, że nie potrafią być same, czy też na serio tak długo udajemy sierotki, że w końcu same się nimi stajemy i życie bez faceta wydaje się nam marne......Po co pakować się facetom do łóżka? Psycholog nie potrzebny-zrób coś dla siebie? czy znajdowanie gościa na jedną noc, bądź na kilka spotkań to spełnianie się dla Ciebie?-podejrzewam, że nie! Ja będąc sama odkryłam w sobie wiele pasji, dzięki nim jestem teraz kim jestem, zajmowałam sobie czas edukacja i podróżami-facet?! znalazł się ten jedyny, ale wcale nie był szukany- zrób coś dla siebie i ze sobą, a nie płacz w poduchę i żyj wspomnieniami o jakiejś tam miłości-pomarzyć można, ale trzeba mieć w życiu cele, nie tylko marzenia
kiedyś ktos zawładnął Twoim sercem, zakochałaś się i odleciałaś, ale samsa piszesz-to było kiedyś-jeszcze nie jedno takie zawirowanie w swoim życiu poczujesz, ale nie wkoło tego się życie kręci
sorki-jeśli to ostro zabrzmiało, ale to już któryś tam post z kolei o nieszczęśliwym życiu w samotności-SAMOTNOŚĆ TO NASZA PRZYJACIÓŁKA-też jest potrzebna, bez niej nie odkryjemy siebie, bo nie będziemy mieć na to czasu

Dziewczyny!Przede wszystkim wielkie podziękowania i buziaki dla Was za włączenie się do dyskusji i za takie "potrząśnięcie" mną
Sanyskaj nie było ostro
Post napisałam kiedy miałam straaasznego doła...takiego naprawdę mega. Na pewno wiecie co mam na myśli.
Nie czuję się samotna,bo o samotności tutaj mowa.Jest wokół mnie mnóstwo ludzi,którzy mnie wspierają i troszczą się o mnie.Ale są też takie momenty, w których kompletnie z nikim nie mogę pogadać(o tym mowa w innym poście).
Poza tym nie chodzi mi tutaj o brak drugiej osoby do której mogę się przytulić itd. Po prostu jest we mnie mnóstwo uczuć. I jeden podstawowy problem,który zaczyna mi przeszkadzać. Faceci zakochują się we mnie łatwo i szybko.Wiem, powiecie: więc w czym problem?? W tym,że ja nie odwzajemniam tych uczuć, bo to po prostu nie "ta" osoba. Traktuje jako przyjaciela,a tu nagle wyznania, nadzieje itd. I co?? I muszę kończyć znajomość, ewentualnie "zawiesić", bo nie można normalnie funkcjonować. I zazwyczaj potem pojawiają się wyrzuty sumienia.Wiem,że nie powinnam ich mieć,ale taka już jestem...
Z jednej strony jakieś niewytłumaczone "poczucie winy",a z drugiej totalnie zakręcona miłość (o czym też w innym poście).
Po prostu momentami gubię się w tym wszystkim! Po prostu gubię...I przeszkadza mi to,że jestem taka niezdecydowana. czasem nachodzą mnie takie "nastroje" jak tego dnia kiedy napisałam tego posta. A w rzeczywistości całkiem normalna jestem! Studiuję na dwóch kierunkach, rozwijam swoje pasje, robię mnóstwo rzeczy dla siebie, pomagam rodzicom, spotykam się z przyjaciółmi, chodzę na imprezy itd.   I tylko czasem mam takie dziwne poczucie,że czegoś jeszcze brakuje.Tylko nie wiem czego...
ehhh...dziwna jestem...wiem... i to właśnie jest to: momentami sama siebie nie rozumiem!
Jeszcze raz dziękuję Wam za posty, rady i takie podniesienie na duchu
Buziaki :*

Hej Niewierna!
Chyba masz rację,że musimy przejść swoje,żeby zrozumieć co naprawdę jest ważne i jak żyć. Ale tutaj pojawia się kolejny problem: jak to przetrwać,żeby nie popełnić jakichś strasznych błędów?? Bo skoro wiesz o czym piszę, to na pewno też wiesz,że to poczucie niepewności itd. robi spustoszenie w psychice i nie daje ciągle spokoju(przynajmniej ja tak mam). Widzisz, Ty już jesteś jakby o poziom wyżej- małżeństwo, praca itd., a ja dopiero zaczynam, dopiero wchodzę w to "dorosłe" życie. I może właśnie dlatego tak jest,bo nie znalazłam jeszcze swojego miejsca. Z drugiej strony Ty je miałaś (chyba) i też nie czułaś się komfortowo.
Ehh...skomplikowane jesteśmy
Do tego nie mogę sobie wybaczyć,że czasem z tej pomocy "kolegów" za bardzo korzystam,a nawet czasem lądujemy w łóżku. I nagle sobie uświadamiam,że to nie to i uciekam, a facet..no cóż...same wiecie. Chyba muszę troszkę popracować nad sobą
Więc Niewierna Tobie też życzę wytrwałości, zrozumienia siebie i odnalezienia tej właściwej drogi. Oczywiście kciuki będę baaardzo mocno trzymać!! Fajnie,że się odezwałaś

Wiesz, ja myślę,że nie ma się co sugerować metryką. Człowiek może być zagubiony w każdym wieku. Najważniejsze,żeby w końcu odnaleźć siebie, choć to takie trudne.
Wiesz u mnie takie problemy zaczęły się kiedy rozpadł się mój prawie 3letni związek. To było taka pierwsza, mocna miłość. Taka inna, taka czysta. Rozpadło się też z mojej winy-zdradziłam. Więc wyrzuty sumienia towarzyszą mi od tamtej pory. Teraz już przy żadnym facecie tak się nie czuje. Po prostu przestałam wierzyć w miłość. Wszędzie liczę na coś więcej,na dodatkowe korzyści. Wyrachowana się zrobiłam. I pojawił się taki facet,który mną totalnie zawirował,ale....no właśnie,ale (wątek "Czy dać temu szansę??")
A co do Twojej sytuacji najlepiej byłoby połączyć ich obu w jednego
Mam nadzieję,że obydwie wreszcie znajdziemy to "coś", czego brakuje

O ja tez nie potrafie byc sama i pakuje sie w rozne związki tylko zobacze ze podobam sie facetowi i on mnie to bez zastanowienia wchodze w taka znajomosc.Np. ostatnio weszłam w znajomosc z chłopakiem który ma dziewczyne ,oj naobiecał mi ze ze mna bedzie i takie tam zaczelismy uprawiac sex, ja sie zakochałam no ale nic nie wyszło bo on jednak nie zostawił dla mnie swojej dziewczyny. no i teraz jestem podłamana, no ale ja nie umiem byc sama co powyzej napisałam wiec powiedziałam mu zeby mnie umówił z jakims swoim kolega zebym szyciej o nim zapomniała czy ja jestem madra??????????chyba nie.
Ja mam tak ze ja musze o kims myslec  dzielic sie z nim radosciami pragnieniami.
Tylko zawsze nauczke mam z takich szybkich znajomości.matko ja tak kocham tego niby byłego musze o nim szybko zapomniec,musze bo sie wykoncze.

uwazaj na te tipsy bo sobie paznokcie zniszczysz )
a tak w ogole dobrze robisz, powodzenia, zobaczysz zycie Cie jeszcze zaskoczy

...

Elma ja myślę,że życie wszystkie Nas zaskoczy! Jeszcze pewnie wiele razy.Mam nadzieję,że to będą zaskoczenia miłe.
Niewierna masz rację- trzeba być otwartym, byle nie za bardzo Też jestem w takim "lepszym" momencie. Zobaczymy ile uda mi się zdziałać. A Ty co sobie postanowiłaś??
Anuśka sama piszesz:"raz się nie uda...drugi...ale trzeba próbować trzeci..." Najważniejsze,żeby z tych "lekcji" wyciągać odpowiednie wnioski, nie popełniać tych samych błędów. Wiem, będzie ciężko,ale trzeba iść do przodu.
Trzymajcie się cieplutko!!