Masturbacja a spowiedz ? - Netkobiety.pl

Masturbacja jest grzechem ciężkim. I nie ma znaczenia, że Ty czy ktoś inny mówi, ze to coś złego. Jest to grzech przeciwko czystości.

Jeżeli ktoś nie żałuje i nie zamierza się poprawić, to spowiedź w ogóle nie ma sensu.
Spowiedź nie jest po to, żeby mówić co chce usłyszeć ksiądz, albo mówić same "proste" grzechy żeby nam nie nagadał.

Ja się spowiadam z seksu i jeszcze nie zdarzyło mi się bym ksiądz mnie wywalił z konfesjonały albo nawrzeszczał.

spoko spoko dziewczyny .. księża na pewno też się masturbują

Czy gdziekolwiek napisałam, ze tego nie żałuję?

Cameron, tylko gdy "omijasz" grzechy, to miej świadomość, że spowiedź jest nieważna.

Nie rozumiem, dlaczego wmawiacie mi słowa, których nie napisałam?

Czy napisałam gdziekolwiek, że nie żałowałam za te grzechy? Czy napisałam gdziekolwiek, ze uprawiam seks myśląc, że się wyspowiadam, a potem znowu będę mogła to robić?
Znajdzie i zacytujcie mi na całym forum gdzie ja takie coś napisałam.

Skoro wiesz, że "uprawiasz" czynność będącą ciężkim grzechem, to mogę domniemywać, że również podczas tej czynności masz świadomość jej kalibru. Czy będąc tak bardzo wierzącą osobą na jaką się tu kreujesz dopuściłabyś, by tę czynność powtarzać wielokrotnie mimo świadomości jakim jest grzechem? Nie da się "na godzinkę" wyłączyć świadomości. A skoro ją masz, to nagminne spowiadanie się z tego samego grzechu jest tym, co napisałam powyżej.

po to Bóg dał ludziom rozumy i wolność wyboru by sami ustalali sobie zasady, wobec których chcą żyć. i czy żyją według Biblii, czy też nie to już ich sprawa

Nasz Skarb Krystianek  ur.27.07.2011r.  g.13:45  3490g, 54cm 

Przecież to jest cel spowiedzi. Po to spowiedź została przez Chrystusa ustanowiona. Wypowiadasz swoje grzechy, żałujesz za nie, odpokutujesz i są Ci one odpuszczone, jesteś czysta.

Jeśli ktoś wyznaje naukę kościoła katolickiego, to jest coś złego.

Zgadza się. Ksiądz będzie nas jeszcze wyzywał od cyganów i jakie to straszne jesteśmy.

A no właśnie. I co teraz mnie zastanawia. Oni też grzeszą, na pewno sie masturbują .. ciekawe czy też sie z tego spowiadają a jak już coś to przed kim?

dokładnie tak.

ja tam mówię, że mieszkam z partnerem przed ślubem, a wiadomo co za tym idzie, uprawiam seks. od razu zaznaczam, iż wiem, że to grzech wobec kościoła (u mnie wg. cerkwi), jednak w moim rozumieniu nie jest to nic złego. kocham i jestem kochana i chce dawać całą siebie. dla mnie to najpiękniejsza rzecz na świecie. mówię też, że zamierzamy "zalegalizować" związek przed Bogiem, jednak ze względów finansowych jest to na razie niemożliwe. oczywiście duchowny mówi jak powinnam postępować jako chrześcijanka jednak nigdy mi się nie zdarzyło,a by ktoś na mnie nakrzyczał, zwyzywał i wygonił z konfesjonału.

A jakie to ma znaczenie czy Ty czegoś żałujesz czy nie.To nie poczucie żalu jest wyznacznikiem co jest grzechem a co nie ,tylko zasady danej religii chrześcijańskiej. Jeśli nie żałujesz za wszystkie grzechy albo nie wyznajesz wszystkich ,to nie idź do spowiedzi bo popełniasz świętokradztwo. Proszę zajrzeć do katechizmu.

Spowiedź bez żalu za grzechy jest nieważna. Na to nie ma rady. Jest to spowiedź świętokradzka.

A co jak kochamy a nie jesteśmy kochane ?
A zdrada przedmałżeńska  to czyj grzech ?
Kobiety rzadko uprawiają sex tylko dla samego sexu a przeważnie z "miłości".  Mówiąc dokładniej z osobą którą kochają ale i tak tylko i wyłącznie z POŻĄDANIA.

Wracając do tematu to masturbacja jest grzechem przeciwko czystości więc należy się z niej spowiadać.

grzech w religii katolickiej jest to złamanie zasad tejze religii.Co ma do tego ksiądz? Nie ma przecierz mozliwosc zgrzeszenia przed ksiedzem bo to nie on ustalił zasady.
jak mozna miec czyste sumienie ,wiedzac ,ze sie zgrzeszyło?
grzech w religii chrzescijanskiej to nie tylko "krzywdzenie innych" poczytaj katechizm KK.
NT zabrania stosunkow przed małzenskich.

ja nie musze zyc zgodnie z biblia bo nie jestem chrzescijanniem.

Znalazłam taką wypowiedź nieco już zakurzoną i zastanowiła mnie ona bardzo. Słyszałam o księżach katolickich mających kochanki, a skoro nie zachowują celibatu, to jak się z tego spowiadają bez postanowienia poprawy? Jeśli się nawet wyspowiadają bez zamiaru zaprzestania grzechu czyli porzucenia kochanki ich spowiedź jest nieważna, więc nie są w stanie łaski. Jak w takim razie sprawują mszę?
Z czystej ciekawości pytam, bo broń Boże nie potępiam nikogo, a nawet rozumiem.

Kochani zastanowcie sie nad tym co piszecie.
Ja masturbowałam się w swoim czasie nagminnie. Mialam cala szuflade pornosów i oczywiscie w internecie tez swoje ogladałam i "działałam". Mimo to wiedziałam, że to grzech i po bardzo dlugiej przerwie poszłąm do spowiedzi. Powiedziałam wszystko. Tzn,że ogladałam filmy pornograficze i onanizowałam sie przy tym. Ksiądz nigdy mi nic zlego nie powiedział. Mowil wrecz, ze najwazniejszy jest zal za grzechy.
Niestety nie zmienilam swojego postepowania i dalej robilam to samo. Jakis czas pozniej znow poszlam do spowiedzi i powiedziałam, ze nadal to robie co robilam. Ksiadz powiedzial, ze jezeli zaluje za grzechy to musze miec za postanowienie wiecej ich nie popelaniac.
Przemyslalam sprawe i uwierzcie,ze wiecej nie popelnilam tego grzechu. Na sama mysl,ze onanizujac sie sam Bóg na mnie patrzy... brrr aż mną telepie! Szanuję teraz swoje ciało, bo wiem,że nie jest ono moje. Mieszka w nim w końcu sam Jezus Chrystus i Duch Święty.
Mało tego,po dluższym czasie postanowiłam z mężem uprawiać miłość bez zabezpieczenia. Tzn NPR-naturalne planowanie rodziny. Wszystko po to by nie obrażać więcej Boga.
Wiecie jak człowiek sam sobie postanowi, że więcej robić tego nie będzie to nie ma szans by się udało. Ja sobie nie obiecałam a Bogu.
Uwierzcie,że mnie też wiele wstydu kosztowały te spowiedzi. Jak to dobrze, że już nigdy więcej nie muszę się z tego spowiadać
Aha Kochani ,żebyście nie pomyśleli, że ja chcę kogoś oceniać czy coś... absolutnie nie! Uwierzcie mi, że ja pod względem seksu byłam zawsze perwersyjna i naprawdę "nieczysta". wszystko co obrzydliwe mniesię podobało. Więc nie uważam siebie za jakąś cudną "dziewicę".
Napewno nie,ale wiara i szacunek do Boga pomógł mi zwalczyć to zboczenie- bo naprawdę kiedyś byłam okropnie i bezwstydnie zboczona
Pozdrawiam Was serdecznie!!

Heathcliff kurczę ależ mnie zagiął tym pierwszym moim cytatem hahah też się uśmiałam Wykreślam tamto zdanie, bo faktycznie mogło być źle zrozumianie haha
ojj zapędziłam się w kozi róg
No a co do szacunku do swojego ciała,to ja mam na myśli właśnie chrześcijanów. Tzn tak naprawdę wszystkich ludzi, ale nic nikomu ni narzucam Jednak moja religia mówi, że jest to grzech i ja się tego trzymam i na podtsawie tego tak napisałam. Wiadomo każdy ma prawo myśleć inaczej
a co do zboczenia to tak jak pisałam wczesniej nie mialam na mysli samej masturbacji,ale moje zainteresowanie seksem bylo juz tak wszechstronne,ze az obrzydliwe.
Heathcliff naprawdę nikogo nie chcę obrażać:) Ale ja tak uważam, ze względu na szacunek do Pana Boga

Heathcliff, fragment o "wylewaniu nasienia" w opowieści o Onanie jest moim zdaniem źle zinterpretowany prze KK. Gniew Boga jaki spadł na Onana dotyczył sprzeciwienia się prawu lewiratu z pobudek egoistycznych (chęci posiadania potomstwa uznanego za własne, a nie brata).  Z resztą jest w tym fragmencie wyraźnie napisane dlaczego Onan "wylewał nasienie" - "...aby nie wzbudził potomstwa bratu swemu".  Nijak to się ma ani do masturbacji ani do antykoncepcji tym bardziej.

Ja też nie jestem katoliczką. Jestem protestantką, ale chociaż temat dotyczy spowiedzi usznej praktykowanej u katolików, chciałam się wypowiedzieć na temat  interpretacji fragmentu Biblii o Onanie, który jest moim zdaniem błędnie przez niektórych odczytywany.

mtmtc - znasz pewnie Biblię lepiej niż ja. W wolnej chwili wypisz dla mnie albo dla siebie fragmenty o kobietach, o seksie, o posiadaniu dzieci z tą czy inną, o niewolnicach, o miesiączce, o lewiatanie itp, a potem dla tych faktów komentarz na takim poziomie, by czytelnik nie musiał (na przykład na podstawie fragmentu o śmierci bohatera) zgadywać, czy czyny złe były, czy dobre, czy miesiączka nie jest nieczysta i co z lewiatanem.
Że z perspektywy współczesnej dostrzegamy miejscami nieco grzechu - nic niezwykłego. Że imputujemy starotestamentowemu Bogu nasz współczesny światopogląd - tu już nieco naciągania jest. Wystarczą fragmenty i to, co z nich można wywnioskować nie mieszając w to interpretacji, która ma Pismo uładnić, uwspółcześnić, ale która już poza literę Pisma wykracza.

Ja sobie w ramach rozrywki czytam żydowskie komentarze do Tory, a uprzedzenia do wyjaśnień ad hoc różnych historii (by historie czasem nie rozsadziły tekstu od środka) mam z uwagi na nauki ścisłe (gdzie taka argumentacja nie przechodzi).

---

Jedno to tekst. Zupełnie coś innego to religijna interpretacja tekstu, która u kapłanów dość często jest pod religię nagięta. Ja już pomijam, jak bzdurne mi się wydają doktrynalne różnice dzielące protestantów od katolików, ale jak się ktoś chce o te interpretacje kłócić, jego wola.
Po prostu bym nie chciał, byśmy robili takie (i podobne) rzeczy:
a) pisanie, że znalazłem pochwałę, gdy mówię, że znalazłem działanie normalne (Lot był tam gościnny, córki nie ucierpiały, goście Lota załatwili sprawę)
b) zgadywanie, że akurat to, co nam się współcześnie nie podoba, było grzechem bohatera, skoro bohater nie był bezgrzeszny.
c) stwierdzanie, że skoro mówię "sprawiedliwy" to mam na myśli "bez grzechu", a powinienem mieć na myśli "sprawiedliwy".
Oba działania są dla mnie nagięciem tekstu do (pobożnych?) życzeń i w moim rozumieniu uczciwości nie ma dla nich miejsca. Albo jest komentarz, który fakt ocenia, albo tego komentarza nie ma. Jeśli się dało potępić przeróżne grzechy przeróżnych ludzi, jeśli się złym ludziom pewnych bohaterów przeciwstawia, zwykła uczciwość każde przeanalizować czyny bohaterów. Jeśli nie ma krytyki, nie wymyślamy jej.

Zaczęliśmy już pisać o czytaniu i nadinterpretacji. Jeśli moje słowa muszą być wykoślawione (punkt c)) by można było dać im odpór, to co się robi, by ukazać moc i wartość Pisma?

Dobrej tezy można strasznie źle bronić. To kwestia standardów argumentacji. Ja, jak może widać po fragmencie o doktrynalnych różnicach, Pismo traktuję niezbyt dosłownie i nikogo na stosie nie spalę. Ale gdy trzeba utrzymać opinię, że tekst jest nieomylny, pisany przez Ducha czy inne takie, komentatorom włączają się takie ilości dobrej woli, że po pierwsze płonęły stosy, po drugie standardy argumentacji sięgają samego dna Piekieł. Jeśli dziś się już nie pali, można też nie naciągać. Kryzys, pisałem, by się chrześcijaństwu przydał, dla odsiania ludzi zwodzonych marną argumentacją od tych, którzy Pismu BEZ tej marnej argumentacji ufają.

Jasne. Odpowiem podobnie manipulując. "Jeśli ktoś myśli, to się nie da zwieść religijnemu bełkotowi". Może być?
Wyjaśnię jednak prośbę.
W Piśmie opisane są czyny. W Piśmie albo jest napisane, że to złe/dobre czyny, albo nie. Wypisz sobie, które czyny w Piśmie jak są komentowane. Nie przez późniejszych interpretatorów. Bądźmy przez chwilę uczciwymi protestantami i skupmy się na Piśmie, a nie jego nadinterpretacjach.

Bardzo mnie ciekawi, czy dzisiejsza protestancka moralność (jako funkcja wartościująca czyny, zjawiska) da się wyprowadzić z tego, co o tych czynach mówi Pismo. Szczerze wątpię, ale chętnie poczekam na dowód. Oczywiście "nie musisz tego robić". Nawet łatwiej Ci będzie nie robić.

Ateiści mówią jaśniej, że Pismo jest pełne sprzeczności. To znaczy, że postawa Boga w ST nie daje się pogodzić z postawą Jezusa w NT i wyprowadzonym obrazem Boga miłosiernego.
Jak sobie ST czytam, to się nie dziwię, że różne wspólnoty religijne (może nie judaizm ) naciągają wyznawców cytując NT.

Mój? Mój może, zgodnie z moimi poglądami można sobie wnioskować poza literą Pisma. A zgodnie z Twoimi?
Kontekst Pisma to właśnie odpowiednio zaciemniająca chmura, która sprawia, że można dopowiadać to, czego się nie da wyczytać.
Rozpatrywanie historyczne jest zawsze zrelatywizowane do dzisiejszej wizji historii. Jeśli dziś historyk nie wierzy w zmartwychwstanie (podkreślam, że NAJPIERW nie wierzy), to następnie nie potraktuje ewangelii jako dokumentu historycznego (bo historyczne może być tylko to, co pasuje do współczesnego poglądu historyka).
Analogiczne postępowanie wystąpi w dziedzinie moralności. Dawny tekst o moralności zostanie zgwałcony (słowo wydaje mi się najodpowiedniejsze) współczesną moralnością.
Innymi słowy dzielni obrońcy tekstu stworzą swoją współczesną kulturą taki kontekst dawnego dzieła, by z tego dzieła zostało to, co chcą.

Co można obserwować na przykładzie walk wspieranych Pismem Świętym. Od tysiącleci się tam wyczytuje to właśnie, co się chce (typowy argument ludzi religijnych brzmi "to inni wyczytują nieprawdy, my mamy rację"). No i w razie czego można przecież odrzucać niepasujące (do moralności odrzucającego!) teksty jako nienatchnione.

Doktrynalne różnice między katolikami i protestantami wydają mi się teraz coraz mniejsze. Religijne, dogmatyczne zacietrzewienie takie samo, naginanie Pisma takie samo. Znaczące to te różnice są dla stron walczących. Mnie taka walka może smucić, może bawić.

Dla mnie po przeanalizowaniu życia ludzi i tekstów nowszych od Biblii wydaje się oczywiste, że analiza była dopasowana do wniosków, które się na końcu chciało wyciągnąć.

Nie wiem, czy zauważasz swój język. Podajesz pogląd i mówisz, że gdzieś tam na końcu świata miała miejsce pełna, bezbłędna i dokładna analiza, której nikt znać nie musi. Wcześniej - że wystarczy chęć i można zrozumieć zagadnienie (=zgodzić się z Tobą). Po środku, że brak zgody z Twoim zdaniem to tyle, co nieznajomość tematu.
Bardzo ładny język typowego klechy, ale akurat u Ciebie się go nie spodziewałem w takim natężeniu. Wolałbym czasem te analizy też zobaczyć, a jeszcze gdyby miały więcej niż życzeniowy związek z Pismem, to całkiem super by było.

Póki co poprzestanę na wyjściu prostszym - Pismo ma być obronione, więc to, co ma być dziś dla dobrego pijaru nazwane złem z pewnością jest przez Boga potępione, a wyjaśnimy to niejasno skomplikowaną analizą, dogłębnym poznaniem tematu, latami studiów i tym wszystkim, co konkretny ja nazywam autorytetem własnym.
Tu nie do końca byłem może zrozumiały, to jest zarzut takiej próżności, o jaką, jak żyjesz, nikt Cię jeszcze nie oskarżył.

Oczywiście, gdy ja pisałem o sprawiedliwym, Ty zupełnie przypadkiem, cytując moje słowa, wyjaśniłeś, że to nie znaczy "bez grzechu".

Znów wracamy do tego, który z nas dwóch chciałby uzasadniać wszystko Pismem. Ja nie. A Ty?
Domyślam się, że nie zawsze stosujesz zasadę, o którą mnie pytasz. Ostatnie dyskusje na tym portalu bardzo mnie do Pisma zraziły, gdybym miał jakieś książki Dana Browna nie wiem, czy bym świętego tekstu nie umieścił pomiędzy nimi.

Zamiast pisać długie odpowiedzi możesz zawsze wskazać mi miejsce w Biblii, gdzie mam krytyki postępowania Lota (czy innych mężów) szukać. Stwierdzenie, że mam wierzyć, że znajdę odpowiedź "w kontekście" możesz sobie oczywiście darować. Już tę argumentację znam.

Nikomu! Ja nawet nie odmawiam prawa do nadinterpretacji i przekłamań. Lubię tylko konkrety i jeśli ktoś nagina, chciałbym, by słuchacze się o tym dowiedzieli.

Moment, przypomnisz mi, jakiego jesteś wyznania i jaką pełnisz funkcję? Bo tu mam małą wątpliwość związaną z podejściem do natchnienia Pisma po pierwsze, a z WIEDZĄ na temat podejść do natchnienia Pisma po drugie.
Z całą pewnością powinieneś nie tylko zetknąć się z paroma poglądami na temat natchnienia (i mniejszego lub większego bezpośredniego udziału Ducha w pisaniu), ale co najmniej jeden z nich reprezentować.

Proponuję napisać mi opartą na ST argumentację.
Póki co dowiedziałem się, że ona istnieje. To jest marna argumentacja, w matematyce dowody istnienia czegoś (nawet bez możliwości podania przykładu) są na wyższym poziomie.
ST dlatego, byśmy nie przyjmowali już nowotestamentowego przeinterpretowania ST.
Jeśli się nie da samym ST czegoś uzasadnić, to właśnie chciałbym przeczytać. I już.
Lot to taki pierwszy przykład. Ja w wolnej chwili (ale nie będę mieć takiej w najbliższym czasie) sam poszukam ciekawych zachowań różnych mężów, których wizerunkami katolicy dekorują kościoły.

I takie pomocnicze pytanie: czy dobro i zło są zrelatywizowane do czasów? To znaczy, czy brak bożej krytyki niektórych zachowań dawniej, gdy dziś te zachowania krytykują chrześcijanie, wynika z tego, że dawniej, gdy inna była kultura (zatem kontekst ), dzisiejsze niedopuszczalne zachowania nie były złe w oczach Boga?

mtmtc - nie zostałem protestantem i raczej nie zostanę, to po pierwsze. Po drugie postulaty protestantów całkiem mi się podobają w większości. Po trzecie nie wydaje mi się, żeby ktokolwiek ograniczał się w szukaniu zasad do Pisma. I to trzecie chciałbym wyjaśnić. Mam wrażenie, że gdyby się oprzeć na Piśmie, na nie na własnym myśleniu życzeniowym, to nie uda się odnaleźć podstawy całości tego, co protestanci mają w głowach. Innymi słowy Pismo Święte wcale nie jest w moim odczuciu dla protestantów wystarczające. Ładnie się mówi, że odpowiedź na wszystko jest w Biblii, ale chciałbym widzieć, jak mi ją ktoś odnajduje.
I tak na przykład w ST widzimy różne zachowania, których dzisiejsze chrześcijaństwo nie może nie potępić. Na przykład niewolnictwo, poligamia, dyskryminacja kobiet. W końcu kultura bohaterów ST rządziła się swoimi prawami.
I teraz pojawia się pytanie: czy zachowania, których protestantyzm dziś nie akceptuje, są już w ST skrytykowane? A może pozwolono na nie ludziom przed trzema, czterema tysiącleciami, a dopiero później stały się złe? Może Bóg zmienił zdanie?
Że teksty późniejsze wprowadzają nieco inną moralność - wiem. Czy to NT czy komentarze do Pisma, nieistotne. Ciekawi mnie właśnie hierarchia wartości, moralność, jaką mógł wyprowadzić z Pisma jego czytelnik (czy słuchacz) na parę wieków przed Chrystusem. ST jest niewystarczający?

Całkiem obok ciekawi mnie, czy protestanci (i wszelkie chrześcijańskie wspólnoty) nie uznają czasem Księgi Kapłańskiej za przeżytek, zbiór zupełnie nieistotnych zasad, wytyczne archaiczne, o których lepiej zapomnieć, bo dotyczyć mogły tylko dawnych Żydów.

Wcale nie chcę, żebyś udowadniał coś "w kilku słowach", a zwłaszcza w swoich słowach. Wystarczy mi dowód w postaci namiarów na fragmenty Pisma, nawet możesz wskazać odpowiednie tłumaczenie. I powtórzę - wcale dowodu nie wymagam. Informuję, co mnie ciekawi, natomiast ścigać Cię o ten dowód nie będę. Może on wymagać sporo pracy, a ja rozumiem, że człowiek może mieć ważniejsze zajęcia niż przeszukiwanie dla mnie Biblii.

W moim odczuciu Biblia jest pełna nieścisłości, nieistotnych szczegółów, nieaktualnych myśli itp. Bynajmniej nie jest bezwartościowa, przeciwnie, ale gdy ludzie zaczynają się kłócić o jakieś fragmenty z nieistotnych, robią to, co ateiści, gdy krytykują Biblię za jakieś nieistotne sprzeczności (jak warianty stworzenia), czyli przeczą głównemu przesłaniu NT, a szukają różnic na siłę. Prawo mojżeszowe jest uchylone dla sprawy ważniejszej, nie wyobrażam sobie, by można nie uchylić wprowadzanych później zestawów religijnych dogmatów dla tej samej ważniejszej sprawy, czyli chrześcijańskiej miłości.
Ale jednak różnice dogmatyczne są bardzo istotne i ataki (w tym ataki protestantów) na zły Katolicki Kościół wciąż obserwuję.

Ach, przypomniał mi się Kołakowski. Napisał takie zabawne wersje biblijnych opowieści.

Dalej w dużym skrócie oskarżasz Lota (i mnie). I widzisz, ja ROZUMIEM, że współczesna myśl chrześcijańska Lota oskarża. Chciałbym tylko zobaczyć uzasadnienie tego oskarżenia w Piśmie. Ja Lota rozumiem, Ciebie rozumiem, ale gdy sobie pobieżnie szukam, nie znajduję fragmentów, które pozwalałyby na krytykę wielu biblijnych zachowań, które jednak uważamy (na przykład my dwaj) za złe.
Uważam, że uważamy je za złe SKĄDINĄD. Mnie wolno. Ty piszesz jednak, że sam też akceptujesz pozabiblijne źródła moralności/oceny, co już mi za połowę odpowiedzi wystarcza.

Piszesz, że krytykę Lota odnajdę w przykazaniach. Świetnie. Przykazania mówią o dziedziczeniu win (nie trunków). Powiedz mi, czy współczesna myśl protestancka popiera pogląd, że jeśli ojciec za swe czyny nie zapłaci, to wina przechodzi na syna, albo jego syna, albo...
Mniej istotna kwestia to dyskryminacja kobiet widoczna w przykazaniu. Ale że człowiek jest winien czegoś dlatego, że mu niezależnie od woli przyszło mu mieć takiego a nie innego ojca? Jakaż ciekawa zbiorowa odpowiedzialność!

Mam wrażenie, że albo nie mówisz o dekalogu, albo nie dysponuję jednak odpowiednim tłumaczeniem. Możesz mi wskazać odpowiednie przykazanie w ST? W NT (to już reinterpretacja)? Późniejsze od NT?

Zdaniem niektórych protestantów różnica między "natchnąć" a "napisać" nie zawiera w sobie nawet zmienionej litery i polega na tym jedynie, kto miał fizycznie w ręce pióro. Dobrze, że nikt się o tę interpretację nie bije.
Ale skoro możemy odejść od Pisma nieco, bo Duch natchnął, ale człowiek jakieś opory stawiał i w Piśmie nie każda litera jest boża, to tym mniejsze znaczenie mają doktrynalne różnice uzasadniane fragmentami, które mogą od Ducha nie pochodzić.

----

A teraz w ogromnym skrócie. Albo coś wynika z Pisma bezpośrednio, albo nie wynika, czyli się to dodaje.
Jeśli wynika bezpośrednio, chciałbym widzieć tylko wskazanie miejsca w Piśmie, z którego wynika. Jeśli zaś jest dodane, nie wiem, jak się można o to kłócić. Ot, dodali sobie tacy czy inni ludzie, by Pismo dopasować do swojej interpretacji. Mogli dodać, że Lot źle robił, mogli więc dodać także, że Jezus i Archanioł Michał to ta sama osoba. W zasadzie jaka różnica, co się z własnej woli dodaje?

Widzisz, oceniać grzechy starotestamentowe możemy całkiem podobnie. Tylko ja twierdzę, że oceniam moją moralnością, której się z Pisma wyprowadzić nie da, innymi słowy Pismo nie jest dla mnie tekstem wystarczającym (z takich pobocznych pytań, czy zgubiwszy się w górach w zimę zacząłbyś palić Biblię, żeby się ogrzać?).
Jeśli twierdzisz, że protestanci także nie poprzestają na wywodzeniu zasad moralnego zachowania z Pisma, a dodają do tego własne przemyślenia, to już zupełnie w tym temacie odpuszczam, to satysfakcjonująca mnie odpowiedź.

mtmtc - Boga o grzech Lota? Nic podobnego. Jedynie stwierdzałem, że nic nie świadczy o tym, by Lot grzech popełnił.
Oczywiście, w Biblii reakcje Boga nie muszą być opisane. Tylko są dwie możliwości:
a) reakcja Boga była taka, jak chcemy, tylko nic o tym nie świadczy
b) reakcja Boga była taka, jak widzimy na podstawie Pisma, choć tej reakcji nie rozumiemy.
Zarówno "brak danych" jak "po prostu nie rozumiemy danych" to argumenty z niczego. Jeśli coś jest napisane w Piśmie, to mi mówią, że mam czytać. Jeśli nie jest, to mi mówią, że nie wszystko musi być. Jeśli jest napisane co innego, to mi mówią, że zamysły są niezrozumiałe i w ogóle że się za mnie pomodlą.

Chodzi tylko o argumentację. Gdybym wydał pamiętnik, w którym bym napisał, że widziałem Dęby Rogalińskie, bardzo bym nie chciał, by ludzie czytający wymyślali sobie teorie, czy chciałem te dęby spalić. A jeszcze gdyby się podzielili na stronnictwa zależnie od tego, co sobie WYMYŚLILI i zaczęli się oskarżać na forach internetowych na różne sposoby, to już w ogóle byłbym niezadowolony.

Duch Święty jest taki super, że może napisać bez dłoni. Nawet niektórzy ludzie są tacy super. Albo nie mają dłoni i muszą stopami. Albo stóp też nie mają i ustami piszą.

Wchodzenie na kobiece fora i pisanie o masturbacji to niezbyt zdrowy objaw... Potwierdza to tylko moje przekonanie że powinieneś się udać do dobrego specjalisty - mam na myśli seksuologa. Za kilka lat będziesz księdzem i dojdziesz do wniosku że seks to nie jest taki straszny grzech, gorzej jeśli znajdziesz pocieszenie u młodych chłopców. Pa

Czemu nie masturbujemy się przy rodzicach? Pewnie dlatego, że nie są oni pozytywnym bodźcem do masturbacji. Nie ma się co rumienić, przecież już nie mamy dziesięciu lat
Cytuję przytoczony powyżej cytat: "W masturbacji występuje również niedojrzały stosunek do siebie samego: z jednej strony kompleksy i poczucie niższości, z drugiej zaś wielkie chore ambicje, które sprawiają, iż osoba nie umie ucieszyć się do końca żadnym zdobytym sukcesem."
Hmmm, chyba zaraz parsknę śmiechem. Nie ma innej organizacji, która potrafiłaby wpędzać w kompleksy kobiety równie skutecznie, jak to czyni Kościół Katolicki, a dokładniej, duchowieństwo. Tak, wiem, zaraz ktoś puści gadkę "Kościół stara się dowartościować kobiety..." A kto dowartościuje kler? Myślę że powyższa definicja doskonale odzwierciedla marazm panujący w tym środowisku, nic dodać nic ująć.

Z Twojego postu wynika, że seks matki z córką to szczyt fantazji erotycznych kobiety.
I co to wogóle za gadka że kobieta nie jest stworzona żeby podniecać mężczyznę tylko żeby rodzić dzieci? Czy uszczęśliwia Cię ukrywanie biustu i nóg i spuszczanie oczu w dół? A dobierając męża, czy patrzyłaś się na jego tyłek i zastanawiałaś się jakie będą wasze dzieci czy też patrzyłaś się w dół?
Sama stanowisz potwierdzenie tego co napisałam, twój mąż pewnie należy do typowych szowinistów który może wyładować życiowe niepowodzenia na siedzącej w domu żonie.
Bez urazy, ale powyższe wypowiedzi świadczą o tym, że będąc dwudziestoparolatką zatrzymałaś się na poziomie emocjonalnym nastolatki. 
Albo coś ze sobą zrobisz albo za kilka-kilkanaście lat zostaniesz kolejną sfrustrowaną, zgorzkniałą na cały świat babą. Osobiście radziłabym całkowitą zmianę środowiska.

A seks w małżeństwie jest normalny? To dlaczego ludzie nie uprawiają seksu na środku kościoła po Mszy? Fakt, że się czegoś nie robi przy innych nie oznacza, że to złe. Dziwnie argumentujesz.

Hihi, poszalałaś z kolejnością.
Jeśli dziecko NAJPIERW się dowiaduje, że źle robi, że srom to miejsce wstydliwe (nazwa!), że wszelkie dotykanie jest "be", że nie wolno, to potem jeśli się nauczy przyjemności, to wierzy, że robi coś zakazanego.
To nie jest tak, że jakimś siedemnastym tajemniczym zmysłem wyczuwamy grzech w masturbacji i stąd wstyd. Najpierw jest narzucenie dziecku, że ma mieć rzeczy związane z seksualnością za wstydliwe, dopiero potem jest wstyd dziecka, który z tego narzucenia wynika.

Dlatego Ci napisano, że kler powoduje kompleksy. Ogólnie, religijne podejście, które sprawia, że całkiem normalną część ciała zaczyna się demonizować, sprawia, że kobiety popadają w kompleksy, wstydzą się ciała, mają problemy z seksem itp. Nie zawsze, ale zdarza się.

-----

Salome - przychodzenie na forum kobiece, by atakować religię niczym szczególnym się nie różni od przychodzenia na forum kobiece, by religię reklamować. Płeć Twoja nie ma znaczenia, szczególnie się Twoje zachowanie nie różni od zachowania Wiktora.