Partnerka podejrzewa u mnie autyzm i postawiła ultimatum - Netkobiety.pl

Gówniany z niej pedagog skoro tak rozegrała ta sytuacje. Nawet jeśli by podejrzewała albo byłyby ku temu jakieś przesłanki to nie tedy droga żeby nie przyjmować oświadczyn itp. Moim zdaniem to wymówka bo po prostu nie chce z tobą być.
Bo nie jesteś spontaniczny i nie sprawiasz jej niespodzianek ? Nie każdy musi być spontaniczny albo domyślny co nie oznacza ze jesteś w spektrum autyzmu.

Po pierwsze daj sobie spokój z ta "narzeczona" bo żadnego życia wspólnego tam nie będzie. Zresztą ona pewnie już poluje na kogoś innego. Jestem pewna ze powód nieprzyjęcia oświadczyn jest inny a ten autyzm to tylko aby oczy zamydlić.
Dwa jeśli rzeczywiście myślisz ze mógłbyś być w spektrum to możesz iść na badania ale takie rzeczy robi się dla siebie a nie dla jakiejś pseudo pedagożki latawca.

Który to już wątek o tym samym, 4? I dlaczego ciągle zmieniasz nick?

Bartek999
darekg99
Tomekg89

Jak zapominasz hasła to sobie zapisuj

Problemem nie jest autyzm, problemem jest PODEJRZENIE o autyzm. Jak kobieta coś podejrzewa i stawia ultimatum, to oznacza zawsze kłopoty.

A na poważnie, naprawdę nic nie stoi na przeszkodzie, aby osoby w spektrum tworzyły udane, szczęśliwe związki i rodziny.
Narzeczona boi się, że dziecko, które przyjdzie na świat, też zostanie sklasyfikowane jako autystyk? Jeśli tak, to co?
NIC, bo dziecko kocha się ZAWSZE, bez względu na to, jak je ktoś kiedyś zdiagnozuje czy sklasyfikuje.

Całe szczęście, że czasy się zmieniają i ludzie stają się coraz bardziej świadomi NEURORÓŻNORODNOŚCI.

Jeśli pani pracuje w szkole i boi się osób w spektrum, to znaczy, że nigdy nie powinna znaleźć się w zawodzie. Z dwóch powodów - po pierwsze kuleje jej wiedza na temat osób neuroatypowych, po drugie nauczyciel to też OSOBOWOŚĆ - jeśli ma problem z neurotypowymi dziećmi czy dorosłymi, nie jest otwarta na drugiego człowieka, niech poszuka pracy gdzie indziej. Odbędzie się to z pożytkiem dla niej i społeczności szkolnej.

Lubisz odpocząć z daleka od innych ludzi, bodźców, a szczególnie hałasu?
JA TEŻ.

Lubię czasem pobyć sama w ciszy. Czasem dłużej czasem krócej.
Daję tylko znać moim bliskim, że potrzebny mi reset, żeby się nie ZAMARTWIALI I NIE DOMYŚLALI, że może coś nie tak.
(w ramach otwartej komunikacji i wzajemnego szacunku, btw).

A niespodzianki lubię zapowiedziane.

Może jestem introwertyczna, a może ktoś mnie zdiagnozuje jako autystyczną.

Jakie to ma znaczenie?
Dla mojego narzeczonego żadne.

Nie życzę tobie źle, ale też bym nie chciała być z kimś kto nie umie przejąć inicjatywy i jest po prostu nudny do tego stopnia, ze czuję się przy nim jakbym miała 90 lat. Tak to nie. I nie wiem czy znajdziesz zainteresowaną tobą szczerze dziewczynę przy takim zestawie atrybutów.
Co do jej obaw, może są słuszne, może nie, pamiętaj, ze nie musisz się diagnozować, bo ona tak powiedziała, jeśli nie czujesz, ze to ci w niczym nie przeszkadza. Natomiast co do obaw o dziecko, to też jej się nie dziwie, w końcu każdy normalny chciałby mieć jak najbardziej zdrowe dziecko. Dziewczyna jest odpowiedzialna najwyraźniej.

Przez rok nie usłyszałem że jestem nudny i nie chce być ze mną z jakiegoś powodu.
Dwa tygodnie temu jeszcze rozmawialiśmy o potencjalnej wspólnej przyszłości.
Rozmawialiśmy o chęci posiadania dziecka.

Nie mam pojęcia czy coś jest na rzeczy... Ona twardzi że tak i dostrzega pewnej objawy.
Nigdy nie miałem żadnych problemów w szkole, pracy czy życiu codziennym.
Jestem introwertykiem.
Mam dobrą pracę . Pracuję dużo. Jestem odpowiedzialny i uporządkowany.
Nie ma w moim życiu miejsca na przypadek .

Powyzsze sugeruje autyzm.

Wieka, naprawde nie widzisz roznicy miedzy introwertykiem - osoba, ktora dochodzi do swoich przekonan poprzez wewnetrzny a nie zewnetrzny (ekstrawertyk) dialog a osoba, ktora ma autyzm - jest sztywna umyslowo i potrzebuje miec wszystko uporzadkowane i nie radzi sobie gdy sytuacje wymagaja wiekszego dynamizmu, subtelnosci i nieszablonowego podejscia?

Jprdl, weszła dyżurna para zjebów: psuedofilozofina pod szafą chowany i wieka, która każdemu się stara "przyklepać" jakiś defekt psychiczny/traumę czy cokolwiek "do przepracowania ze specjalistą". Przyznaj się wieka: przekwalifikowałaś się na psychologa (bo poczułaś możliwość wyciśnięcia z tego niezłej kasy na jeleniach) i dbasz żeby biznes się kręcił?

@carlitos98: Olej tę dwójkę. Zagrywka Twojej (raczej niedoszłej, bo widać że stara się wymiksować ze związku w białych rękawiczkach, tak by wina za rozstanie nie spadła na nią) narzeczonej to nierzadko spotykany pocisk od partnerek introwertyków wobec ich partnerów (tym częściej występujący im częściej ma miejsce związek introwertyka z ekstrawertyczką, zwłaszcza ekstrawertyczką typu narcyz, która nigdy nie widzi winy w sobie i nigdy się do niej nie przyzna). Reakcję oczywiście zainicjowała Twoja próba poproszenia jej o rękę. Niestety, nie łudź się: tu raczej nie będzie już dobrze.

A TY SIĘ BADAŁAŚ BO POWINNAŚ BYĆ W PSYCHIATRYKU

Fajny artykuł. W związku potrzebne jest ZROZUMIENIE drugiego człowieka.
Szacunek, akceptacja i odpowiednie wsparcie - a to ostatnie wynika z WIEDZY właśnie, o czym wcześniej wspominałam.