Muzykoterapia, czyli jak leczymy się dźwiękiem - Netkobiety.pl

W sumie spoko opcja. Przy czym powiem szczerze, że o ile interesowałam się kiedyś japońską kulturą, o tyle nie chciałabym tam mieszkać. Pewnie mój awatar budzi takie skojarzenia, ale poza tym, że bardzo lubię anime, czytam mangi i przez chwilę uczyłam się języka, to nie mam żadnych planów związanych z tym krajem. Odnoszę wrażenie, jakby byli z innej planety, gdy czasem słucham o ich zwyczajach, kulturze pracy, hierarchii w społeczeństwie i tym podobnych. Mentalnie zdecydowanie jestem bliższa Europie. Może to kontrowersyjne mówić takie rzeczy w tym kraju, ale lubię być Polką. Lubię język polski i naszych rodaków.

Nie kojarzę tego Kitaro. Jak masz chęć, to podrzuć jakiś link, posłuchamy razem

W kwestii leczenia (się) muzyką osobiście nie praktykowałem jeszcze tego, aczkolwiek nie przeczę, że słuchanie pewnych rodzajów utworów znacznie poprawia moje samopoczucie. Relaks, odprężenie i pełny odpoczynek z lekkimi rytmami w tle Głównie utwory folkowe, instrumentalne, medytacyjne - przy nich wszystkie problemy z człowieka uchodzą

Na oddziale dziennym psychiatrycznym miałam muzykoterapię. Czad.

A Ty lubisz jego muzykę? Czy preferujesz coś innego?
Czasem mi się zdarza słuchać utworów sprzed lat, ale akurat tego artysty nie kojarzę.

Czyli w pewnym sensie praktykujesz, tylko nieświadomie, jak większość z nas.
Podeślesz coś? Jestem szczerze ciekawa, jakie utwory na Was działają.

Mata i Myslovitz? Ciekawe połączenie. Dawaj, rozkręćmy imprezkę.
Podeślij nam tu jakiś link, czego ostatnio słuchałaś?
Żeby się wprowadzić w nastrój, puściłam Wieżę Melancholii.
I co rysujesz, jeśli można wiedzieć?

Opowiedz coś więcej. Podobało Ci się, więc działała?
Nigdy nie brałam udziału w takiej profesjonalnej muzykoterapii.
Wszystko we własnych czterech ścianach, po amatorsku.

Powiem Ci, że może ja się z choinki urwałam, ale ta melodia z Romea i Julii niespecjalnie mi się kojarzy.
To znaczy, jakby tak mgliście, gdzieś, gdzieś, na dnie umysłu, ale nie zgadłabym za nic, co to jest, gdyby nie tytuł.
Często słuchasz instrumentalnych wersji utworów?

Kilka losowo wybranych przykładów poniżej:

https://www.youtube.com/watch?v=6P45m-D_0IA

https://www.youtube.com/watch?v=9Zq79uu_o5E

https://www.youtube.com/watch?v=aX1db5Thrak

https://www.youtube.com/watch?v=WIQ5j3en_q4

Nigdy nie brałem udziału w profesjonalnych zajęciach z muzykoterapii. Każdy kto słucha muzyki posiada własne pakiety muzyczne, których słucha w zależności od nastroju. Od siebie dodam poniższe przykłady:

https://www.youtube.com/watch?v=o8GrqUSdzi0
https://www.youtube.com/watch?v=zrX_pYsQEp8

Ja z kolei byłem kiedyś zdziwiony, że niektóre osoby odbierają szum morskich fal bardzo negatywnie, że działają one na nie bardzo drażniąco, wręcz bardzo denerwują. No cóż, okazuje się, że to co jednemu odpowiada to drugiemu już niekoniecznie. Najważniejsze jest to, że muzyka łagodzi obyczaje, łączy pokolenia, relaksuje. Jednakże, jak wspomniała powyżej Mrs. Happiness, muzyka może też oddziaływać niekorzystnie na nas. Pomimo tego wolę skupić się na pozytywnych aspektach słuchania muzyki, bo warto i jest to bardzo pożyteczne dla zdrowia.

Kiedyś poszła fama że muzyka Mozarta bardzo do brze dziala na neurony. Dla mnie nejlepsza muzykoterapia to ścieżka dźwiękowa z filmu "ostatni mohikanin" nie wiem jak się tu wrzuca linki

Ta pierwsza składanka przyjemna. Lubisz deszcz?
A "Mariage d'Amour" uwielbiam.

Czasem lubię obserwować ludzi w kolejkach w sklepie, jak zacznie lecieć z głośników taka monotonna, w zamyśle mająca działać uspokajająco muzyka, a niektórzy klienci są coraz mocniej nabuzowani i zniecierpliwieni. Czytałam niedawno wypowiedź jednego ze specjalistów od muzykoterapii, że dość często, jak ktoś jest poirytowany, to taka spokojna melodia jeszcze bardziej działa mu na nerwy i powinno się zacząć od czegoś bliższego jego nastrojowi, żeby najpierw rozładował emocje.

Nie lubisz muzyki ze słowami? Takich zwykłych piosenek?
Czy chodzi o to, że przy nich nie potrafisz się tak dobrze odprężyć?

Jasne, jak coś, to wrzucaj śmiało, chętnie posłucham

W sumie dość kuriozalna sytuacja. Chłop chciał posłuchać "majteczki w kropeczki", a sąsiad mu kosę pod żebra wsadził

Uwielbiam deszcz, ale ten wiosenny czy letni, ma w sobie coś magicznego. Przesyłam linki do 2 utworów, które, moim zdaniem, idealnie nadają się do muzykoterapii:

https://www.youtube.com/watch?v=cJaVP8wEHqc
https://www.youtube.com/watch?v=ezFYM07hmYs

Mogę polecić także różne utwory takich wykonawców jak Besso czy Riltim. Jest tego dość sporo i dlatego nie zamieściłem tu linków. Mi osobiście bardzo podobają się ich utwory, może nie wszystkie. Nie wiem, może jeszcze komuś spodoba się taka muzyka.

MrsHappiness Generalnie preferuję zdecydowanie utwory instrumentalne, jeśli mam się przy nich odprężyć. Za relaks w tym wypadku odpowiada właściwie jedynie melodia i rytm. Im bardziej spokojny, przesiąknięty delikatnymi nutami czy dźwiękami natury tym lepiej. Słowa mnie za bardzo rozpraszają. Wszystkie, tzw. normalne utwory mają dla mnie dużo bardziej charakter rozrywkowy.

Jeśli chodzi o ścieżki dźwiękowe do filmów, to jak najbardziej ta z "Ostatniego Mohikanina", jak i genialna oprawa "Gladiatora"

https://www.youtube.com/watch?v=-yOZEiHLuVU

Mrs.Happiness, nie nie wrzucam nigdzie tych rysunków. Do szuflady tylko.
Co do piosenki z filmu, to przypomniałaś mi o VitoBambino "Podpalmy to" z dramatu "Filip".

Na pewno bez muzyki nie umiałabym żyć. A przynajmniej byłoby to życie dużo mniej ciekawe i pozbawione tych emocji, jakie muzyka wywołuje.
W przeciwieństwie jednak do klasycznej arteterapii, gdzie puszczają delikatne melodie lub dźwięki natury, ja wolę jednak coś bardziej konkretnego. Instrumentalne albo mnie irytują, albo mnie męczą, to samo z tym śpiewem ptaków. Choć szukam czegoś spokojniejszego do nauki, głównie lofi hiphop, ale to też mi się już znudziło, że tak sobie pomarudzę.

Moim zdaniem generalnie większość rodzajów czy gatunków muzycznych spełnia swoją rolę terapeutyczną, jednak nie da się tutaj zaliczyć pewnych konkretnych typów. Nie oszukujmy się, ale niewiele osób jest w stanie się zrelaksować przy techno, ciężkim rocku czy disco-polo. Powiedziałbym, że działanie tychże typów jest wręcz odwrotne.

Taka muzykoterapia polega na tym, że w tej 10osobowej grupie (w naszym przypadku była dziesięcioosobowa) jesteś w ciemnym pomieszczeniu, nie ma świateł ani nic, leżysz na materacu, przez 45 min puszczana jest Ci różnego rodzaju muzyka (jedno spotkanie- jeden rodzaj muzyki), musisz być cicho i tylko słuchać i po 45 minutach każdy jest odpytywany co działo się w jego głowie. I to co ludzie odpowiadali to był kosmos. Ktoś zaczynał płakać bo przypomniało mu się dzieciństwo, ktoś był nastrojony pozytywnie bo przywołała coś miłego. Terapeutka wtedy dopytuje o źródło myśli a grupa może się do tego odnieść, zadać Ci pytanie. Z początku było mi głupio odpowiadać bo myślałam "co ty masz w tej głowie" ale przy dobrej Terapeutce i fajnej grupie potem się otworzyłam i chętnie mówiłam, co mój mózg tworzył. Wolałam muzykoterapię po stokroć niż arteterapie, gdzie malowaliśmy czy coś tworzyliśmy i potem każdy mógł ocenić Twoje dzieło i co o tobie uważa na jego podstawie. Jak kiedyś narysowałam obraz to każdy powiedział, że to najsmutniejszy obraz z całej sesji i okazuje jeden wielki chaos. Także muzykoterapia była przyjemniejsza. Potem rozmawialiśmy kto czego słucha i jak sobie radzi muzyką.

Same here. Czasem tak sobie myślałam, że dla mnie głuchota to byłby prawdziwy koszmar. Nie umiałabym się już odnaleźć w świecie bez dźwięków. Współczuję mocno każdemu, kto nie może posłuchać tych wszystkich pięknych utworów. Wiem, może komuś to się wyda głupie, bo są dużo gorsze tragedie, ale już nawet pomijając funkcję rozrywkową, to muzyka wiele razy mi pomogła w trudnych chwilach i ciężko byłoby bez niej.

Nie znałam tej piosenki. Niezła jest. Podoba mi się. Zapisuję.

No to mamy podobnie, w sensie, niektóre instrumentalne utwory naprawdę uwielbiam, ale na co dzień wolę takie piosenki ze słowami. W muzykoterapii czasem stosuje się też bardziej gwałtowną muzykę, bo u niektórych pacjentów te delikatne dźwięki dają efekt odwrotny do zamierzonego i pogłębiają zdenerwowanie, czy agresję. Tak naprawdę zależy, co chcemy uzyskać. Czasem nie da się zrelaksować, dopóki się nie rozładuje negatywnych emocji, a w tym niekoniecznie pomoże szum fal i śpiew ptaków. Zależy od człowieka.

O ile nie jestem jakaś mocno wzburzona, bo wtedy sytuacja robi się bardziej skomplikowana, to mam kilka takich piosenek, które zawsze wyzwalają u mnie pozytywne emocje. W tej pierwszej wokalista ma coś takiego w głosie, co mnie totalnie rozbraja. Jak na faceta, bardzo delikatny i mega ciekawy wokal. Do tego melodia, od razu kojarzy się z miłymi chwilami. Zwykle takie mają w swoich utworach, choć paradoksalnie, teksty często piszą smutne. Drugą pewnie zna wiele osób, bo swego czasu była bardzo popularna.

Happiness: Myślę, że gdybyś była wypoczęta, zrelaksowana, a jeszcze lepiej będąc gdzieś na łonie natury, na jakimś przyjemnym pikniku pod chmurką, to te dźwięki natury zupełnie inaczej mogłyby być odbierane przez Ciebie.
Zdarzają się też dni kiedy w ogóle nie mamy ochoty na słuchanie jakiejkolwiek muzyki. W takich chwilach jedynie cisza potrafi koić.
Agnes: Jeśli chodzi o Black Sabbath to przede wszystkim "Paranoid". Z tego okresu warte polecenia jest także Uriah Heep "Lady in black", Omega "Dziewczyna o perłowych włosach" czy 10cc "I'm not in love" i wiele innych.

Mrs.Happiness, fajne te piosenki, które wrzuciłaś, takie spokojne, przejrzę sobie inne utwory tych wykonawców, może uda mi się skompletować coś delikatnego i nieangażującego do nauki.

Dorzucę jeszcze coś spokojnego i pozytywnego:

Przyznam szczerze, że rzadko spędzam dużo czasu na łonie natury, bo jestem z tych, co boją się różnych robaczków, ale jak już to robię, to te wszystkie odgłosy przyrody odbieram zupełnie inaczej, niż na zamieszczonych nagraniach. W tej formie mnie przytłaczały, sama nie wiem dlaczego. Myślałam nad tym i stanęło na wniosku, że działają zbyt drażniąco na mój mózg. Nie sądzę, by w tym przypadku była to kwestia wypoczęcia, czy aktualnego nastroju, choć mogę zrobić taki eksperyment i włączać je w różne dni, by sprawdzić, czy w jakichś innych okolicznościach odbiorę je inaczej.

Z tym się zgodzę. Czasem nawet ulubione piosenki mogą nas irytować, jak mamy gorszy dzień.

A jest jakaś muzyka, którą lubisz słuchać godzinami?

Przy najbliższej okazji spróbuję. Jak masz jakieś fajne kawałki na takie momenty, to uprzejmie poproszę, bo ja metalowych piosenek znam bardzo mało.
Choć oczywiście różne energiczne utwory dają często efekt pobudzenia, ale jednak z tego konkretnego gatunku nigdy zbytnio nie czerpałam.
Jestem ciekawa efektu.

Happiness: Polecam Tobie ekipę The Midnight. Grają podobnie do Twoich ulubieńców. Nie wiem, może już słyszałaś ich.

Happiness, jestem ciekawy Twojej opinii. Czasami warto odkurzyć coś naprawdę świetnego.

https://www.youtube.com/watch?v=e5QEAI_O2IA
https://www.youtube.com/watch?v=V2DxJW6ytSs

albo

https://www.youtube.com/watch?v=LCaNDUcqHlQ

albo

https://www.youtube.com/watch?v=rXA-9mWGCXk

Alessandro, zacznę od tego, że wróciłam jeszcze raz do utworów zespołu Midnight. Przy Memories nie widziałam aż takiego podobieństwa do Night Traveler, ale już Los Angeles rzeczywiście jest mocno zbliżone stylem. Zdecydowanie lubię taką muzykę, robi coś fajnego z moim mózgiem.
Co do piosenek, które podlinkowałeś, to znam większość z nich.
Someday, Happy Birthday i Where The Wild Roses Grow.
Dwóch pierwszych lubiłam słuchać pewnie jakoś na przełomie podstawówki i gimnazjum.
Ostatnią poznałam dużo później, gdy byłam już dorosła.
Wcześniej Kylie kojarzyła mi się tylko z takiego stylu, jak w Can’t Get You Out Of My Head.
Przyznam, że dużo bardziej podoba mi się w tym spokojniejszym wydaniu.
Za to o Cocteau Twins nigdy nie słyszałam.

Super to ująłeś, Herne. Muzyka jest niesamowita.
W dużym mieście, przy którym mieszkam, jest klub jazzowy, śpiewają w nim tacy lokalni artyści. Byłam już kilka razy i za każdym razem mi się bardzo podobało. Mam nadzieje, że niedługo znów uda się odwiedzić to miejsce. Uwielbiam takie kameralne koncerty, gdzie nikt się nie drze pod sceną, tylko wszyscy siedzą kulturalnie i słuchają. Za to zdecydowanie nie przepadam za techno. Jak ktoś puści na jakiejś domówce te rąbanki, to spoko, niech sobie lecą, ale w warunkach domowych nigdy sama nie włączam takiej muzyki.

Fuka Lata to dla mnie zupełna nowość. Nie mój styl, ale jeśli będziesz miał czas i ochotę, to chętnie poczytałabym, dlaczego tak silnie na Ciebie wpływa ten konkretny ich utwór.

Reminder już bardziej przypadł mi do gustu. Zespołu Moderat również nie znałam, choć odnoszę wrażenie, że kogoś mi przypominają.

W temacie teledysków zgadzam się w stu procentach. Mnie się na przykład bardzo spodobał ten: 

Uważam, że pasuje perfekcyjnie. Zresztą mam słabość do wątków z podróżami w czasie, a tutaj pomysł z wykorzystaniem w tym celu fortepianu uważam za naprawdę intrygujący.
Jak to oglądam, to mam wrażenie, jakbym patrzyła na króciutki film. Mam nadzieję, że zapowiadany ciąg dalszy będzie równie dobrze zrealizowany.

Inner Universe kojarzy mi się z jednym japońskim zespołem, który tworzy muzykę do anime.
Bardzo podobny typ kobiecego wokalu. Ta dziewczyna, Origa, mogłaby spokojnie do nich dołączyć.

Słucham dalej i widzę, że praktycznie nic z tego nie kojarzę. Rzadko mi się to zdarza, jak się z kimś wymieniam muzyką. Ciekawe. Właściwie z tego wszystkiego, to znam tylko Chylińską i Kult. Przy okazji, też byłam na ich koncercie, ale to chyba ze dwa, czy trzy lata temu, gdy przyjechali w moje okolice na jakiś festyn. Dziwiłam się, że on w ogóle tak długo wytrzymał, bo większość wokalistów robiła o wiele krótsze występy.

Ten teledysk Agnieszki faktycznie taki od czapy się wydaje, jak wziąć pod uwagę resztę.
Podobne odczucia mam przy:

Dorzucę coś, co ostatnio zwróciło moją uwagę.
Za fajny tekst:

Elegancka elektronika, jeśli ktoś lubi:

„Spokojne” małe koncerty są fajne również poprzez kontakt z twórcami – jest bardziej indywidualny, można się z nimi również spotkać osobiście. Jako analogię - nie wiem czy chodzisz do teatru – ciekawa jest sztuka, gdy widzowie są w jednym pomieszczeniu (mieszkaniu) z aktorami i niejako uczestniczą w niej z bardzo, bardzo bliska, są „w środku” wydarzeń. Kompletnie inny odbiór przedstawienia, bardziej dogłębny, stajesz się jego częścią, bardziej się utożsamiasz z przebiegiem wydarzeń.
Aczkolwiek koncerty mniej kameralne też są fajne poprzez właśnie klimat na płycie pod sceną . Parę dni temu byłem w Katowickim Spodku na „Zadzwońcie po Milicję” - koncert utrzymany w klimacie PRL -  Banda i Wanda/Róże Europy/IRA/Chłopcy z Placu Broni itp. Gardło trochę jednak bolało po nim .
"Chłopcy" wykonali w bardzo ciekawy sposób (i nawet fajnie to wyszło) cover "Jeziora Szczęścia" Bajmu, w związku z chorobą Beaty. A wykonać dobrze cover "Jeziora" to jest sztuka.
P.S dedykacja słowna właśnie „Bandy i Wandy” dla wszystkich forumowiczów:
Uwielbiam ten tekst . Czasem mi się przypomina, gdy czytam niektóre wątki na forum.

Techno – zależy jakie. Są rąbanki, od monotonii których boli głowa i dla mnie osobiście nie da się długo słuchać (głównie dark techno), ale są też i ciekawsze odmiany, łagodniejsze, przechodzące w muzykę elektroniczną albo rave.

Ciekawe połączenie różnych stylów, a ten teledysk to rzeczywiście mała opowieść, pełna niuansowych szczegółów tworzących ciekawą całość (nuty jako graficzne). Nie wiem jak będzie wyglądał ciąg dalszy – Jego starsza wersja wybudziła jego samego ze snu. A więc może całość to był tylko sen...

Własne sny też możemy modelować na różne sposoby, tak na marginesie

Odczucia w tym względzie są, widzę, obopólne

Dzięki za powyższe „Nothing but Thieves”. Znałem ich, chociażby z

ale w jakiś sposób ominęło mnie  „Trip Switch”. Fajne!

A teledysk Damiano David (nie moje klimaty muzyczne) przypomniał mi swoją ekspresją tańca:

Muzyka jest dla mnie bardzo istotna.
Zreszta, podobnie jak u Ciebie Mrs.Happiness, w dzieciństwie była azylem, jakąś formą ucieczki.

Chyba teraz też trochę jest.

Aktualnie  "katuję" Teddiego Swimsa, perfekcyjne mnie wycisza, a w drodze do pracy mogę "śpiewać" razem z nim. Drę zwyczajnie mordę na całe gardło.
Czasem dobieram muzykę do czynności. Jak mam do przejścia dłuższy dystans - najlepiej sprawdza się Sabaton Rytm nadaje tempo marszu i łatwiej się idzie.
Kortez, Domowe Melodie, Jelonek  - to chyba jedni z moich polskich faworytów.
A, gdy potrzebuję "postawić mózg na nogi" sięgam po 4 pory roku Vivaldiego. Działa jakoś motywująco, nie wiem, jak to określić.

Wychowałam się na Metallice, Nirvanie, Alice in Chains, Samael, Marillion, O.N.A

To prawda, zwłaszcza w poniedziałek o 7:30

Samael W końcu ktoś kto podziela moje uwielbienie do Samaela.

Muzyka, myślę dla wielu stanowi formę ucieczki. Azylu. Schowka na tlące się uczucia i bóle. Czasem się zatracam w smutku i podkręcam to muzyką, czasem puszczam jak najweselszą by odwrócić myśli od smutku.

Dzisiaj ode mnie Spring Waltz Chopina i ... Omega i Uriah Heep Starsi na pewno kojarzą. A i młodsi może.

A jak mi już bardzo źle i czuję samotność to wjeżdża Kelly Family- Take my hand.

"Chciałabym móc zanurzyć głowę
W strumieniu twojej świadomości
Bezpowrotnie
Chciałabym przez judasze oczu
Twoich łagodnych
Spojrzeć
Kto tam? Kto jest w środku?"