Kryzys wieku (solidny) - Netkobiety.pl

Kiedyś napsiałem pewien wpis o wielu przeciwnościach losu związanych z młodością, dorastaniem. O kompleksach z nimi zwiazanych.

Wszedłem w pierwszy zwiazek niecały pół roku temu. Nie mając większych doświadczewń poza paniami do towarzystwa.  Oboje koło 30 stki. Na początku wszystko się układało, ale po pewnym czasie ona  wspomniała o dziecku. Ja uznałem, że jeszcze przynajmniej kilka lat. Ona na to, że nie. Wyjaśniłem po ludzku, ze nie wyszalałem się za młodu, nie miałem jak.  No to zwiazek się rozpadł.

Mimo, że teoretycznie to był mój pierwszy zwiazek, a więc pierwsza miłość nie płakałem po niej. Nie dlatego, że jestem np hipergamiczny, samiec sigma ect. Po prostu irytuje mnie, że nie mam tych 18 lat. Irytuje mnie, że nie mogę przeżyć pierwszej miłości, pierwszego razu  na jakimś wyjeździe, wakacjach. Irytuje mnie, że nie mam już nawet wieku studendzkiego na przygody bez zobowiązań, które ma każdy zanim dobije do tych 30 lat. Potem nagle każdy  poważnieje i chce stabilziacji.  Ktoś powie, że to naturalne, ale jeśli ktoś za młodu nie zaznał nic to co wtedy?

Obawiam się, że przyjdzie mi być samemu. Nie boję się pisać tego wpisu pod wpływem emocji, bo na co dzień mało kto wie, że ten pewny siebie, uśmiechnięty facet co żartuje w towarzystwie  jest żżerany przez demony przeszłości i kryzys wieku. Znim ktoś wspomni o psychoterapeucie to chodzę na luźne wizyty i opowiadam o sobie jak na spowiedzi. Co ciekawe psychoterepeutka uważa, że faktycznie, jeśli moja przeszłość ma liczne braki trudno bym w pewnych sferach funkcjonował normalnie.

Czytam tutaj wyznania kobiet, mężczyzn. Ile macie doswiadczenia, okazji, nawet jakiś kryzysów. Oddałbym wiele za takie scenariusze w moim życiu.

Dlaczego nie miales sie jak wyszalec za mlodu? Przeciez od 18 do 30 lat to cale 12 lat na kluby imprezki wycieczki kolegow itp. Nawet pracujac mogles sobie szalec w weekendy przez te 12 lat. Twoja dziewczyna za pare lat moze miec trudnosci z zajsciem w ciaze a Ty mozesz nawet wogole nie chciec dzieci wiec lepiej sie rozstac tu nie ma kompromisow

Kiedyś napsiałem pewien wpis o wielu przeciwnościach losu związanych z młodością, dorastaniem. O kompleksach z nimi zwiazanych.

Wszedłem w pierwszy zwiazek niecały pół roku temu. Nie mając większych doświadczewń poza paniami do towarzystwa.  Oboje koło 30 stki. Na początku wszystko się układało, ale po pewnym czasie ona  wspomniała o dziecku. Ja uznałem, że jeszcze przynajmniej kilka lat. Ona na to, że nie. Wyjaśniłem po ludzku, ze nie wyszalałem się za młodu, nie miałem jak.  No to zwiazek się rozpadł.

Mimo, że teoretycznie to był mój pierwszy zwiazek, a więc pierwsza miłość nie płakałem po niej. Nie dlatego, że jestem np hipergamiczny, samiec sigma ect. Po prostu irytuje mnie, że nie mam tych 18 lat. Irytuje mnie, że nie mogę przeżyć pierwszej miłości, pierwszego razu  na jakimś wyjeździe, wakacjach. Irytuje mnie, że nie mam już nawet wieku studendzkiego na przygody bez zobowiązań, które ma każdy zanim dobije do tych 30 lat. Potem nagle każdy  poważnieje i chce stabilziacji.  Ktoś powie, że to naturalne, ale jeśli ktoś za młodu nie zaznał nic to co wtedy?

Obawiam się, że przyjdzie mi być samemu. Nie boję się pisać tego wpisu pod wpływem emocji, bo na co dzień mało kto wie, że ten pewny siebie, uśmiechnięty facet co żartuje w towarzystwie  jest żżerany przez demony przeszłości i kryzys wieku. Znim ktoś wspomni o psychoterapeucie to chodzę na luźne wizyty i opowiadam o sobie jak na spowiedzi. Co ciekawe psychoterepeutka uważa, że faktycznie, jeśli moja przeszłość ma liczne braki trudno bym w pewnych sferach funkcjonował normalnie.

Czytam tutaj wyznania kobiet, mężczyzn. Ile macie doswiadczenia, okazji, nawet jakiś kryzysów. Oddałbym wiele za takie scenariusze w moim życiu.

lostsoulindarkness napisał/a:

Kiedyś napsiałem pewien wpis o wielu przeciwnościach losu związanych z młodością, dorastaniem. O kompleksach z nimi zwiazanych.

Wszedłem w pierwszy zwiazek niecały pół roku temu. Nie mając większych doświadczewń poza paniami do towarzystwa.  Oboje koło 30 stki. Na początku wszystko się układało, ale po pewnym czasie ona  wspomniała o dziecku. Ja uznałem, że jeszcze przynajmniej kilka lat. Ona na to, że nie. Wyjaśniłem po ludzku, ze nie wyszalałem się za młodu, nie miałem jak.  No to zwiazek się rozpadł.

Mimo, że teoretycznie to był mój pierwszy zwiazek, a więc pierwsza miłość nie płakałem po niej. Nie dlatego, że jestem np hipergamiczny, samiec sigma ect. Po prostu irytuje mnie, że nie mam tych 18 lat. Irytuje mnie, że nie mogę przeżyć pierwszej miłości, pierwszego razu  na jakimś wyjeździe, wakacjach. Irytuje mnie, że nie mam już nawet wieku studendzkiego na przygody bez zobowiązań, które ma każdy zanim dobije do tych 30 lat. Potem nagle każdy  poważnieje i chce stabilziacji.  Ktoś powie, że to naturalne, ale jeśli ktoś za młodu nie zaznał nic to co wtedy?

Obawiam się, że przyjdzie mi być samemu. Nie boję się pisać tego wpisu pod wpływem emocji, bo na co dzień mało kto wie, że ten pewny siebie, uśmiechnięty facet co żartuje w towarzystwie  jest żżerany przez demony przeszłości i kryzys wieku. Znim ktoś wspomni o psychoterapeucie to chodzę na luźne wizyty i opowiadam o sobie jak na spowiedzi. Co ciekawe psychoterepeutka uważa, że faktycznie, jeśli moja przeszłość ma liczne braki trudno bym w pewnych sferach funkcjonował normalnie.

Czytam tutaj wyznania kobiet, mężczyzn. Ile macie doswiadczenia, okazji, nawet jakiś kryzysów. Oddałbym wiele za takie scenariusze w moim życiu.

Co do ostatniego wiersza- moje życie to jeden wielki kryzys : D pół żartem, pół serio.

A tak już poważnie- kolejny, który POWINNOŚCI postawił ponad wszystko. Bo jak był młody to powinien pić, ruchać, wyszaleć się, używać życia a jak nie to gorszy. Serio?
Napisałeś, że jeśli twoja przeszłość ma liczne braki to trudno w pewnych sferach funkcjonować normalnie. Co to znaczy normalnie? Masz definicję co mieści się  w granicach owej normalności ,czym jest dla Ciebie? Twoja subiektywna definicja i tak mi nic nie da, daruj sobie zatem.

Znam ludzi z tak licznymi scenariuszami życia, że naprawdę słowo "normalnie" jest tak szerokie jak szeroki jest bezkres nieba.
A poza tym, jak mówił uczony "Nie jest miarą zdrowia pasować do głęboko chorego społeczeństwa".

Idź w świat- baw się, używaj. Ale nie życzę byś obudził się pewnego razu i zrozumiał, że to wcale tak dobrze nie smakuje.

No taka prawda New me. Wiem jak latami żył mój mąż. Kariera, imprezy, panienki i co? Przepłacił to depresją, alkoholizmem i jedną wielką wewnętrzną pustką. Ale to już stare dzieje. Ale musiał sam poczuć gorzki smak pustki, samotności i niskich uciech, uciekania od siebie.

Kiedyś napsiałem pewien wpis o wielu przeciwnościach losu związanych z młodością, dorastaniem. O kompleksach z nimi zwiazanych.

Wszedłem w pierwszy zwiazek niecały pół roku temu. Nie mając większych doświadczewń poza paniami do towarzystwa.  Oboje koło 30 stki. Na początku wszystko się układało, ale po pewnym czasie ona  wspomniała o dziecku. Ja uznałem, że jeszcze przynajmniej kilka lat. Ona na to, że nie. Wyjaśniłem po ludzku, ze nie wyszalałem się za młodu, nie miałem jak.  No to zwiazek się rozpadł.

Mimo, że teoretycznie to był mój pierwszy zwiazek, a więc pierwsza miłość nie płakałem po niej. Nie dlatego, że jestem np hipergamiczny, samiec sigma ect. Po prostu irytuje mnie, że nie mam tych 18 lat. Irytuje mnie, że nie mogę przeżyć pierwszej miłości, pierwszego razu  na jakimś wyjeździe, wakacjach. Irytuje mnie, że nie mam już nawet wieku studendzkiego na przygody bez zobowiązań, które ma każdy zanim dobije do tych 30 lat. Potem nagle każdy  poważnieje i chce stabilziacji.  Ktoś powie, że to naturalne, ale jeśli ktoś za młodu nie zaznał nic to co wtedy?

Obawiam się, że przyjdzie mi być samemu. Nie boję się pisać tego wpisu pod wpływem emocji, bo na co dzień mało kto wie, że ten pewny siebie, uśmiechnięty facet co żartuje w towarzystwie  jest żżerany przez demony przeszłości i kryzys wieku. Znim ktoś wspomni o psychoterapeucie to chodzę na luźne wizyty i opowiadam o sobie jak na spowiedzi. Co ciekawe psychoterepeutka uważa, że faktycznie, jeśli moja przeszłość ma liczne braki trudno bym w pewnych sferach funkcjonował normalnie.

Czytam tutaj wyznania kobiet, mężczyzn. Ile macie doswiadczenia, okazji, nawet jakiś kryzysów. Oddałbym wiele za takie scenariusze w moim życiu.