Zmarnowana szansa - Netkobiety.pl

Nie wnikam w sprawy psychologiczne, bo zdaje się sama wiesz, że tu potrzebny jest specjalista.
Ale u ciebie kłopot jest w tym, że wszystko robisz na odwrót. Gdy trzeba sprawę pociągnąć odchodzisz. Gdy sprawę trzeba definitywnie zakończyć, ty się spotykasz. W ten sposób sama siebie katujesz.

Lęk przed bliskością trochę inaczej się objawia, poczytaj książkę o tym tytule tam jest to wyjaśnione. To dość rzadka przypadłość w gruncie rzeczy.

Z moich doświadczeń gdy facet odpowiedni to kobieta jest zawsze gotowa i boi się go stracić w myśl całkiem sensownej logiki: 'fajny facet, trzeba działać bo mu się odmieni albo jakaś mi go sprzątnie sprzed nosa'. Więc albo nie był on wcale taki atrakcyjny dla Ciebie albo w ogóle nie wiesz jakiego faceta potrzebujesz więc na bieżąco improwizujesz używając emocji, a w tym przypadku jego wartość wzrosła bo stał się niedostępny. Powiem Ci jeszcze że w przeszłości gdy nie miałem dziewczyny to byłem dla Was prawie niewidoczny, a gdy zacząłem się z kimś spotykać to nagle jakoś tak więcej się działo włącznie z zaczepianiem np. w sklepach. Coś takiego jest w psychice kobiety że zajęty facet = bardziej atrakcyjny od takiego co jest sam, a jak podaje się na tacy i zabiega to już w ogóle nic nie wart. To oczywiście dotyczy sytuacji w której kobieta nie jest pewna, bo gdy jest pewna to jest w stanie rzucić wszystko aby się spotykać z facetem.

Możesz mu powiedzieć że żałujesz tylko po co? Ja bym w takiej sytuacji dziwnie spojrzał na Ciebie i sobie pomyślał: O co jej chodzi, proponowałem związek a ona nie chciała, teraz mam dziewczynę to jest zazdrosna..?

Obudził ci się "pies ogrodnika", sama nie chciałaś a teraz innej żałujesz. Moim zdaniem facet wcale aż tak cię nie pociągał jak ci się teraz wydaje. Był dobry do zabawy, na wesele z nim pójść, trochę "poklikać" ale to wszystko. Gdyby ci się naprawdę podobał, to byś chociaż próbowała go częsciej widywać, nie tylko od wielkiego dzwonu. Ja szukałabym przyczyny w tobie, ale w twoim charakterze. Chyba jesteś osobą trochę zazdrosną i myślisz że to co twoje, inny nie śmie tknąć Myślałaś, że facet tak spędzi życie? Na towarzyszeniu ci na weselach, gdy będziesz miała taką potrzebę?

Teraz to raczej życz mu szczęścia w jego związku i zajmij się swoimi sprawami. Nic więcej i tak już nie możesz zrobić, było minęło.

Autorko, skąd ten lęk przed bliskością? Może nie posiadasz doświadczenia w sprawach damsko męskich? W jakim jesteś wieku? Miałaś już kiedyś faceta, z którym doszło do bliskości w formie choćby całowania? Jeżeli nie było nigdy takiej sytuacji to by wiele wyjaśniało w kwestii twojego problemu.