Szukasz darmowej porady, wsparcia ? Nie zwlekaj zarejestruj się !!!
Forum Kobiet » PSYCHOLOGIA » kryzys?
Strony 1
Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź
Tak ostatnio dopada mnie jakiś kryzys, myślę że to związane z wiekiem.
Patrząc w lustro, oglądając swoje ciało widząc oznaki spieprzającej młodości zaczyna mnie łapać dół taki ściskający lekko za gardło 
45 w progu i chyba zaczynam panikować 
Nie chodzi tu już tylko o wiotczejącą skórę, ale wiecie "rzeczy, na które będzie za późno"
zaczyna mi się włączać panika odnośnie zdrowia, bo jestem po poważnym schorzeniu w młodości.... itp itd
też przechodziłyście przez te dyrdymały?
Tak ostatnio dopada mnie jakiś kryzys, myślę że to związane z wiekiem.
Patrząc w lustro, oglądając swoje ciało widząc oznaki spieprzającej młodości zaczyna mnie łapać dół taki ściskający lekko za gardło
45 w progu i chyba zaczynam panikować
Nie chodzi tu już tylko o wiotczejącą skórę, ale wiecie "rzeczy, na które będzie za późno"zaczyna mi się włączać panika odnośnie zdrowia, bo jestem po poważnym schorzeniu w młodości.... itp itd
też przechodziłyście przez te dyrdymały?
Większość ludzi przechodzi kryzys wieku średniego.
Gdy połowa życia za nami to łatwo popaść w depresję jeśli nie osiągnęło się tego co się planowało.
Dla mnie lekarstwem jest popatrzenie na chorych ludzi, dzieci.
Czuje wtedy oprócz współczucia dla nich wdzięczność do losu czy opatrzności, że chodzę, nie jestem od nikogo zależna.
To, że moje ciało nadgryza ząb czasu nie ma już znaczenia.
Patrzenie na chorych wzbudza we mnie niepotrzebne wspomnienia - oddział onkologiczny znam za dobrze.
Wiesz, jestem bardzo aktywna, wielu osobom pomagam itp.. Niemniej chyba dopada mnie strach przed upływem czasu. Ciała zaczynam się lekko wstydzić. uhh
Patrzenie na chorych wzbudza we mnie niepotrzebne wspomnienia - oddział onkologiczny znam za dobrze.
Wiesz, jestem bardzo aktywna, wielu osobom pomagam itp.. Niemniej chyba dopada mnie strach przed upływem czasu. Ciała zaczynam się lekko wstydzić. uhh
Wszyscy kiedyś będą starzy, ze zmienionym starością ciałem.
Lepiej dożyć zmarszczek, zwisów niż umrzeć jako młoda osoba.
Do walki z lękami, fobiami, depresją mamy specjalistów, farmację.
Myślę, że psycholog się kłania
już? psycholog?
ee może jednak sama to sobie posprzątam w głowie.
Nie to, że spędza mi to sen z powiek, ale no jakiś strach się pojawia.
już? psycholog?
ee może jednak sama to sobie posprzątam w głowie.
Nie to, że spędza mi to sen z powiek, ale no jakiś strach się pojawia.
Jak porozmawiasz z psychologiem, jest szansa, że uspokoisz mysli. Teraz można online, więc żaden problem.
może faktycznie sobie przemyślę psychologa, chociaż nie mam jakiegoś dobrego zdania.
w każdym razie nie sądziłam, że coś takiego mnie dorwie.
Tak ostatnio dopada mnie jakiś kryzys, myślę że to związane z wiekiem.
Patrząc w lustro, oglądając swoje ciało widząc oznaki spieprzającej młodości zaczyna mnie łapać dół taki ściskający lekko za gardło
45 w progu i chyba zaczynam panikować
Nie chodzi tu już tylko o wiotczejącą skórę, ale wiecie "rzeczy, na które będzie za późno"zaczyna mi się włączać panika odnośnie zdrowia, bo jestem po poważnym schorzeniu w młodości.... itp itd
też przechodziłyście przez te dyrdymały?
Zupełnie normalne... mnie trochę zaczyna sypać się zdrowie, co jest kolejnym powodem do zmartwienia, chociaż u mnie to bardziej problemy z kręgosłupem, ze stawami, itp... Pocieszam się myślą, że nie wyglądam na swoje lata ( mam 46 lat), cieszy mnie zaskoczenie osób, którym mówię, ile mam lat. Jedynie oglądanie swoich zdjęć mnie dołuje - kiedyś miałam ładny uśmiech, dziś wychodzę koszmarnie i po prostu zaczęłam unikać zdjęć. Za to jestem bardziej aktywna niż w czasach młodości - dużo jeżdżę na rowerze, jestem też dużo bardziej ogarnięta, niezależna. Co mi wtedy było po ładnym uśmiechu, jak we wszystkim miałam pod górkę....więc ogólnie - żyje mi się teraz lepiej, i czasem trochę żałuję, że wszystko stało się tak późno w moim życiu. Ale przynajmniej się stało.
Motocyklistka napisał/a:Tak ostatnio dopada mnie jakiś kryzys, myślę że to związane z wiekiem.
Patrząc w lustro, oglądając swoje ciało widząc oznaki spieprzającej młodości zaczyna mnie łapać dół taki ściskający lekko za gardło
45 w progu i chyba zaczynam panikować
Nie chodzi tu już tylko o wiotczejącą skórę, ale wiecie "rzeczy, na które będzie za późno"zaczyna mi się włączać panika odnośnie zdrowia, bo jestem po poważnym schorzeniu w młodości.... itp itd
też przechodziłyście przez te dyrdymały?Zupełnie normalne... mnie trochę zaczyna sypać się zdrowie, co jest kolejnym powodem do zmartwienia, chociaż u mnie to bardziej problemy z kręgosłupem, ze stawami, itp... Pocieszam się myślą, że nie wyglądam na swoje lata ( mam 46 lat), cieszy mnie zaskoczenie osób, którym mówię, ile mam lat. Jedynie oglądanie swoich zdjęć mnie dołuje - kiedyś miałam ładny uśmiech, dziś wychodzę koszmarnie i po prostu zaczęłam unikać zdjęć. Za to jestem bardziej aktywna niż w czasach młodości - dużo jeżdżę na rowerze, jestem też dużo bardziej ogarnięta, niezależna. Co mi wtedy było po ładnym uśmiechu, jak we wszystkim miałam pod górkę....więc ogólnie - żyje mi się teraz lepiej, i czasem trochę żałuję, że wszystko stało się tak późno w moim życiu. Ale przynajmniej się stało.
taaak, przez uprawiane za gówniary sporty mam kolana do wymiany prawie hahaha
w kręgosłupie łupie
Mi też nie dają tyle, co mam - czasem nawet 10 lat mniej.
Mnie łupie przez NIEuprawianie sportu za młodu, taki paradoks prawie od zawsze miałam pracę siedzącą.
ja naprawdę bardzo różnie
niemniej uprawiałam dużo sportu, bardzo dużo.
Później choroby trochę mnie wypauzowały, ale wróciłam w jakimś stopniu.
A teraz dogoniło mnie to
Tak ostatnio dopada mnie jakiś kryzys, myślę że to związane z wiekiem.
Patrząc w lustro, oglądając swoje ciało widząc oznaki spieprzającej młodości zaczyna mnie łapać dół taki ściskający lekko za gardło
45 w progu i chyba zaczynam panikować
Nie chodzi tu już tylko o wiotczejącą skórę, ale wiecie "rzeczy, na które będzie za późno"zaczyna mi się włączać panika odnośnie zdrowia, bo jestem po poważnym schorzeniu w młodości.... itp itd
też przechodziłyście przez te dyrdymały?
Każdy z nas ma takie rzeczy, których nie zdążył zrobić i będzie z późno
Bo nie da się mieć wszystkiego.
Bo z perspektywy czasu robilibyśmy coś innego, rozwijalibyśmy inne umiejętności czy cechy, coś zrobilibyśmy inaczej itp.
Moje motto : Z wiekiem w jednym dziedzinach tracimy a w innych zyskujemy. Jeśli nie chcemy wypaść z gry, to trzeba grac tymi atutami, jakie mamy na danym etapie życia 
Motocyklistko, nie ma nic stałego na tej planecie, wszystko ulega zmianom. Zmiany fizyczne, o których piszesz to tylko jedna strona medalu. Każdy by chciał mieć ciągle 20 lat. Młodość to sprawa charakteru, a nie tylko wyglądu. W życiu są różne etapy, na zmianę okresy wytężonej pracy i odpoczynku. Widocznie przeżywasz teraz ten drugi. Wykorzystaj go jak możesz najlepiej. Staraj się wypoczywać tak jak lubisz, pracować tak jak cię stać. Napisałaś, że włącza ci się panika odnośnie zdrowia. Lęki przeżywa każdy, spróbuj je zracjonalizować, przyzwyczaić się, przyznać sobie do nich prawo. Spróbować coś zrobić by je wyciszyć.
Motocyklistko, nie ma nic stałego na tej planecie, wszystko ulega zmianom. Zmiany fizyczne, o których piszesz to tylko jedna strona medalu. Każdy by chciał mieć ciągle 20 lat. Młodość to sprawa charakteru, a nie tylko wyglądu. W życiu są różne etapy, na zmianę okresy wytężonej pracy i odpoczynku. Widocznie przeżywasz teraz ten drugi. Wykorzystaj go jak możesz najlepiej. Staraj się wypoczywać tak jak lubisz, pracować tak jak cię stać. Napisałaś, że włącza ci się panika odnośnie zdrowia. Lęki przeżywa każdy, spróbuj je zracjonalizować, przyzwyczaić się, przyznać sobie do nich prawo. Spróbować coś zrobić by je wyciszyć.
Jedyną stałą rzeczą są .. zmiany.
Jestem chyba w najlepszym momencie swojego życia. I związkowo, zawodowo i towarzysko. Wszystko się zgadza.
Chyba zwyczajnie boję się, że coś mi to zmąci.
Na temat zdrowia miałam pewne psychozy, ale no oddział onkologiczny nauczył mnie, że zdrowie można stracić w ciągu chwili. Fakt, że nowotwór został zupełnie wyleczony, ale zakodował się mocno w głowie.
I o ile przez długi czas nie definiowało to mojego życia, tak teraz pojawia się strach "a co, jeśli wróci"
Nie czuję się "staro", ani nawet "zbyt dojrzale". Mam dużo życiowego ognia.
Tylko, no właśnie... ostatnio, jak się tak sobie przyjrzałam, jak zauważyłam pewne zmiany, to za gardło ścisnęło.
też przechodziłyście przez te dyrdymały?
Nie.
IMHO zawsze starałem się żyć na maxa i nie marnować czasu. Jak coś mnie wkurwia - to to mówię. Jak coś mi daje frajdę - robię to nie przejmując się zdaniem innych. Żyję w zgodzie ze sobą więc nie ma rzeczy, których bym jakoś szczególnie żałował. Owszem - jakieś pierdy są, jak zawsze, ale to takie "żebym wiedział, ze się wypierdolę, to bym się położył".
Zdrowie....tak, tym się martwię. Bo kręgosłup rozjebany, a reszta eksploatowana mocno. Ale póki mogę - działam. 20 lat temu wiele rzeczy było niemożliwych medycznie, a dziś są standardem. Za kolejnych 20-30 lat będzie to samo. O ile cywilizacja przetrwa i faktycznie rozwiniemy się do pełnego typu 1. Inaczej będzie niezła chujnia, w której raczej nie będzie sensu żyć tak czy siak.
Nie znam na swiecie czlowieka,ktory cale zycie nigdy nie chorowal. Ja mam hipoglikemie reaktywna. Ciagle sa jakies raki, zawaly,udary. Dodatkowo wysyp depresji, atakow paniki itp. Musimy to wszyscy jakos znosic niestery. Ja tez sie boje chorob starosci. Juz nawet nie tego sie boje,ze bede stara,bo to juz mnie nie obchodzi. Moge byc stara wazne bym.byla zdrowa. Jak czasem patrze na te wszystkie przygarbione babcie i dzialki jak czlapaja przychylone w polowie trzymajac sie laski ,nikt na nich nie zwraca uwagi , mlodziez coraz gorsze sobie wyobrazcie, ze macie np 80 lat jestescie schorowani a jakis dzieciak nawet miejsca nie ustapi tylko wam powie spie*** dziadu ,to sobie mysle jak widze te starsze osoby najpierw "ze takie osoby musialy przejsc wojne, a nastepnie sobie mysle, ze to ja moge kiedys tez tak wygladac" to ja sobie nie wyobrazam starosci plus te wszystkie choroby, nie mozna duzo rzeczy robic. Chyba najgorsze jak ktos bedzie do lozka przywiazany i trzeba bedzie sie zajmowac.. ja sie boje starosci. Starosc nie radosc. Dlatego za mlodosci trzeba dbac o zdrowie jak najbardziej
Tamiraa napisał/a:Motocyklistko, nie ma nic stałego na tej planecie, wszystko ulega zmianom. Zmiany fizyczne, o których piszesz to tylko jedna strona medalu. Każdy by chciał mieć ciągle 20 lat. Młodość to sprawa charakteru, a nie tylko wyglądu. W życiu są różne etapy, na zmianę okresy wytężonej pracy i odpoczynku. Widocznie przeżywasz teraz ten drugi. Wykorzystaj go jak możesz najlepiej. Staraj się wypoczywać tak jak lubisz, pracować tak jak cię stać. Napisałaś, że włącza ci się panika odnośnie zdrowia. Lęki przeżywa każdy, spróbuj je zracjonalizować, przyzwyczaić się, przyznać sobie do nich prawo. Spróbować coś zrobić by je wyciszyć.
Jedyną stałą rzeczą są .. zmiany.
Jestem chyba w najlepszym momencie swojego życia. I związkowo, zawodowo i towarzysko. Wszystko się zgadza.
Chyba zwyczajnie boję się, że coś mi to zmąci.
Na temat zdrowia miałam pewne psychozy, ale no oddział onkologiczny nauczył mnie, że zdrowie można stracić w ciągu chwili. Fakt, że nowotwór został zupełnie wyleczony, ale zakodował się mocno w głowie.
I o ile przez długi czas nie definiowało to mojego życia, tak teraz pojawia się strach "a co, jeśli wróci"
Nie czuję się "staro", ani nawet "zbyt dojrzale". Mam dużo życiowego ognia.
Tylko, no właśnie... ostatnio, jak się tak sobie przyjrzałam, jak zauważyłam pewne zmiany, to za gardło ścisnęło.
Musiałaś sporo przejść skoro myślenie o nowotworze tak ci się zakodowało.
Ach, to nie chodzi o to tylko o pogodzenie się ze zmianami ciała? Dziś jest tyle możliwości zadbania o ciało, pewnie to robisz zresztą. Lekka nostalgia cię opanowała? To przecież nic strasznego.
Motocyklistka napisał/a:Tamiraa napisał/a:Motocyklistko, nie ma nic stałego na tej planecie, wszystko ulega zmianom. Zmiany fizyczne, o których piszesz to tylko jedna strona medalu. Każdy by chciał mieć ciągle 20 lat. Młodość to sprawa charakteru, a nie tylko wyglądu. W życiu są różne etapy, na zmianę okresy wytężonej pracy i odpoczynku. Widocznie przeżywasz teraz ten drugi. Wykorzystaj go jak możesz najlepiej. Staraj się wypoczywać tak jak lubisz, pracować tak jak cię stać. Napisałaś, że włącza ci się panika odnośnie zdrowia. Lęki przeżywa każdy, spróbuj je zracjonalizować, przyzwyczaić się, przyznać sobie do nich prawo. Spróbować coś zrobić by je wyciszyć.
Jedyną stałą rzeczą są .. zmiany.
Jestem chyba w najlepszym momencie swojego życia. I związkowo, zawodowo i towarzysko. Wszystko się zgadza.
Chyba zwyczajnie boję się, że coś mi to zmąci.
Na temat zdrowia miałam pewne psychozy, ale no oddział onkologiczny nauczył mnie, że zdrowie można stracić w ciągu chwili. Fakt, że nowotwór został zupełnie wyleczony, ale zakodował się mocno w głowie.
I o ile przez długi czas nie definiowało to mojego życia, tak teraz pojawia się strach "a co, jeśli wróci"
Nie czuję się "staro", ani nawet "zbyt dojrzale". Mam dużo życiowego ognia.
Tylko, no właśnie... ostatnio, jak się tak sobie przyjrzałam, jak zauważyłam pewne zmiany, to za gardło ścisnęło.Musiałaś sporo przejść skoro myślenie o nowotworze tak ci się zakodowało.
Ach, to nie chodzi o to tylko o pogodzenie się ze zmianami ciała? Dziś jest tyle możliwości zadbania o ciało, pewnie to robisz zresztą. Lekka nostalgia cię opanowała? To przecież nic strasznego.
Tak, chyba w punkt.
Być może dlatego, że w najpiękniejszym wieku walczyłam z rakiem. Później akceptacja zmian, które przyniosła chemia.
A teraz po prostu upływ czasu
Bardzo dużo przeszłam, bardzo. Niemniej te doświadczenia zbudowały mnie taką, jaką jestem teraz. Śmiało mogę powiedzieć, że lubię siebie.
Rak zabrał mi dużo czasu, w którym mogłam "robić inne rzeczy" i chyba nadal ta kwestia mimo upływu czasu jest w głowie w jakiś sposób aktywna.
Nie znam na swiecie czlowieka,ktory cale zycie nigdy nie chorowal. Ja mam hipoglikemie reaktywna. Ciagle sa jakies raki, zawaly,udary. Dodatkowo wysyp depresji, atakow paniki itp. Musimy to wszyscy jakos znosic niestery. Ja tez sie boje chorob starosci. Juz nawet nie tego sie boje,ze bede stara,bo to juz mnie nie obchodzi. Moge byc stara wazne bym.byla zdrowa. Jak czasem patrze na te wszystkie przygarbione babcie i dzialki jak czlapaja przychylone w polowie trzymajac sie laski ,nikt na nich nie zwraca uwagi , mlodziez coraz gorsze sobie wyobrazcie, ze macie np 80 lat jestescie schorowani a jakis dzieciak nawet miejsca nie ustapi tylko wam powie spie*** dziadu ,to sobie mysle jak widze te starsze osoby najpierw "ze takie osoby musialy przejsc wojne, a nastepnie sobie mysle, ze to ja moge kiedys tez tak wygladac" to ja sobie nie wyobrazam starosci plus te wszystkie choroby, nie mozna duzo rzeczy robic. Chyba najgorsze jak ktos bedzie do lozka przywiazany i trzeba bedzie sie zajmowac.. ja sie boje starosci. Starosc nie radosc. Dlatego za mlodosci trzeba dbac o zdrowie jak najbardziej
Hipoglikemia reaktywna, to moja towarzyszka od kilku lat
Hashimoto, guzki na tarczycy też. I kilka innych.
Na codzień jednak nie zawracam sobie tym nadto głowy
Motocyklistka napisał/a:też przechodziłyście przez te dyrdymały?
Nie.
IMHO zawsze starałem się żyć na maxa i nie marnować czasu. Jak coś mnie wkurwia - to to mówię. Jak coś mi daje frajdę - robię to nie przejmując się zdaniem innych. Żyję w zgodzie ze sobą więc nie ma rzeczy, których bym jakoś szczególnie żałował. Owszem - jakieś pierdy są, jak zawsze, ale to takie "żebym wiedział, ze się wypierdolę, to bym się położył".
Zdrowie....tak, tym się martwię. Bo kręgosłup rozjebany, a reszta eksploatowana mocno. Ale póki mogę - działam. 20 lat temu wiele rzeczy było niemożliwych medycznie, a dziś są standardem. Za kolejnych 20-30 lat będzie to samo. O ile cywilizacja przetrwa i faktycznie rozwiniemy się do pełnego typu 1. Inaczej będzie niezła chujnia, w której raczej nie będzie sensu żyć tak czy siak.
Żyję bardzo aktywnie, tak jakby jutra miało nie być. W zasadzie odkąd wyzdrowiałam.
Próbuję wielu różnych rzeczy i do tej pory nie zastanawiałam się, czy mi wypada czy nie. (Wypada, to mi czasem dysk)
Jakoś ostatnio tak mnie jednak wiek zaczął przygniatać. Może nie sam wiek, a świadomość, że stara dupa się powoli robię.
Motocyklistko, przypomniałaś mi pewien cytat ze znanej powieści: "Wszystkiego się spodziewałam, ale tego, że będę stara, to nigdy" 
Tamiraa, powieści Nałkowskiej nie znałam, czuję się zobligowana nadrobić
Faktycznie, coś w tym jest
Tamiraa, powieści Nałkowskiej nie znałam, czuję się zobligowana nadrobić
Faktycznie, coś w tym jest
Nie bierz tego do siebie Starzejemy się podobno od urodzenia
Żyję bardzo aktywnie, tak jakby jutra miało nie być. W zasadzie odkąd wyzdrowiałam.
Próbuję wielu różnych rzeczy i do tej pory nie zastanawiałam się, czy mi wypada czy nie. (Wypada, to mi czasem dysk)
Jakoś ostatnio tak mnie jednak wiek zaczął przygniatać. Może nie sam wiek, a świadomość, że stara dupa się powoli robię.
Czas jest wrogiem wszystkich, szczególnie bogów.
Motocyklistka napisał/a:Żyję bardzo aktywnie, tak jakby jutra miało nie być. W zasadzie odkąd wyzdrowiałam.
Próbuję wielu różnych rzeczy i do tej pory nie zastanawiałam się, czy mi wypada czy nie. (Wypada, to mi czasem dysk)
Jakoś ostatnio tak mnie jednak wiek zaczął przygniatać. Może nie sam wiek, a świadomość, że stara dupa się powoli robię.Czas jest wrogiem wszystkich, szczególnie bogów.
Bogów?
Patrząc w lustro, oglądając swoje ciało widząc oznaki spieprzającej młodości zaczyna mnie łapać dół taki ściskający lekko za gardło
Dobra, ktoś się musi poświęcić.
Do łazienki, kobieto! Tam się rozbierzesz, zrobisz fotki i wyślesz mi na goroncyłogier@małpapeel
Ewentualnie, tutaj je wstaw jeśli aż tak bardzo się nie wstydzisz.
Ocenimy i poinformujemy Cię czy jest sens się pokazywać w bikini, czy trzeba jak Julka, w arabskie fatałaszki.
Heh. Co Ty byś bez nas zrobiła.
Można? Można!
Jack Sparrow napisał/a:Motocyklistka napisał/a:Żyję bardzo aktywnie, tak jakby jutra miało nie być. W zasadzie odkąd wyzdrowiałam.
Próbuję wielu różnych rzeczy i do tej pory nie zastanawiałam się, czy mi wypada czy nie. (Wypada, to mi czasem dysk)
Jakoś ostatnio tak mnie jednak wiek zaczął przygniatać. Może nie sam wiek, a świadomość, że stara dupa się powoli robię.Czas jest wrogiem wszystkich, szczególnie bogów.
Bogów?
No tak. Czym większym wrogiem jest dla kogoś czas, tym jest większym bogiem 
RozrabiakaWmalinowymGaju jak zwykle niezastąpiony
Motocyklistka napisał/a:Patrząc w lustro, oglądając swoje ciało widząc oznaki spieprzającej młodości zaczyna mnie łapać dół taki ściskający lekko za gardło
Dobra, ktoś się musi poświęcić.
Do łazienki, kobieto! Tam się rozbierzesz, zrobisz fotki i wyślesz mi na goroncyłogier@małpapeel
Ewentualnie, tutaj je wstaw jeśli aż tak bardzo się nie wstydzisz.
Ocenimy i poinformujemy Cię czy jest sens się pokazywać w bikini, czy trzeba jak Julka, w arabskie fatałaszki.
Heh. Co Ty byś bez nas zrobiła.
Można? Można!
Ja juz nie chodze w muzulmanskich ubraniach
Motocyklistka
Mam 39, przechodziłam około rok z dwa lata temu. Tak ze z grubsza rozumiem. Mienie, przejdzie, przebiegnie. Kiedyś usłyszałam od mojej prawie sześćdziesięcioletniej ciotki, ze życie zaczyna się po pięćdziesiątce, bo na wszystko, realizację własnych jakichś marzeń, jest więcej czasu, choć było to stwierdzenie od akurat dzieciatej.
Motocyklistka
Mam 39, przechodziłam około rok z dwa lata temu. Tak ze z grubsza rozumiem. Mienie, przejdzie, przebiegnie.
Zycie zaczyna sie od poczecia i trwa wiecznie, tyle,ze przechodzimy przez drzwi smierci zamykamy oczy, przestajemy oddychac i za moment zyjemy znowu tylko,ze w innym swiecie
Motocyklistka napisał/a:Patrząc w lustro, oglądając swoje ciało widząc oznaki spieprzającej młodości zaczyna mnie łapać dół taki ściskający lekko za gardło
Dobra, ktoś się musi poświęcić.
Do łazienki, kobieto! Tam się rozbierzesz, zrobisz fotki i wyślesz mi na goroncyłogier@małpapeel
Ewentualnie, tutaj je wstaw jeśli aż tak bardzo się nie wstydzisz.
Ocenimy i poinformujemy Cię czy jest sens się pokazywać w bikini, czy trzeba jak Julka, w arabskie fatałaszki.
Heh. Co Ty byś bez nas zrobiła.
Można? Można!
Się poplułam
W bikini paradowałam w weekend. Chyba obyło się bez ofiar, więc może dramy aż takiej nie ma. Nie będę jednak ryzykować Waszego zdrowia psychicznego i nudesów Wam oszczędzę. Doceniam chęć pomocy za wszelką cenę
Myślę, że w ostateczności będę chodzić w kasku..
Bo wiecie jak to jest.. każdy motocyklista jest przystojny, dopóki kasku nie ściągnie. Z babami chyba działa podobnie
Motocyklistka
Mam 39, przechodziłam około rok z dwa lata temu. Tak ze z grubsza rozumiem. Mienie, przejdzie, przebiegnie.
Bo to się takie dziwne uczucie, jak we łbie nadal sieczka, a ciało pokazuje znak stopu
Tu boli, tam strzyka
Strony 1
Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź
Forum Kobiet » PSYCHOLOGIA » kryzys?
Mapa strony - Archiwum | Regulamin | Polityka Prywatności
© www.netkobiety.pl 2007-2024
