Jak długo leczyliście się po niespełnionym uczuciu i co Wam pomogło? - Netkobiety.pl

Zaznaczam, że "klin klinem" nie wchodzi w grę.
Nie potrafię, jeśli kogoś kocham, za miesiąc kręcić już z kimś innym.
We wtorek będę "radosną" rozwiedzioną. Z mężem od roku i tak łączył nas już tylko papier.
Poza tym nieudanym małżeństwem, mam za sobą relację na odległość z człowiekiem, który nie odwzajemnia mojego uczucia, lubił się spotkać gdy nadarzyła się okazja ale to by było na tyle. A ja naprawdę go pokochałam.
Mam do Was pytanie, co na taką mękę jest najlepsze?
W środę rozpoczynam terapię, bo ogólnie nie czuję się dobrze od lat w swoim życiu. Przyciągam do związku osoby, które są jak moja matka kiedyś - rządzą mną, a ja ulegam. Albo takie, na których miłość trzeba zasłużyć, a przecież na miłość nigdy nie trzeba zasłużyć, ona jest albo jej nie ma.

Jak sobie radziliście z poczuciem samotności? Co Wam pomagało na natrętne myśli o takiej osobie? Na żal, ból i poczucie straty?
Bo męczę się strasznie. Naprawdę jest bardzo źle.

Lady Loka napisał/a:

Hahahahaha wiedzialam, ze za chwilę będzie nowy temat

Nie sprowokujesz mnie, niestety. Taka jak Ty najpierw kogoś zniży do swojego poziomu, q potem pobije doświadczeniem.
Chyba po to jest forum, by zasięgnąć porady i się zwierzyć. Takie osoby jak Ty to nie wiem po co w ogóle tu wchodzą, skoro ich komentarze nie wnoszą absolutnie niczego do sprawy poza sianiem gownoburzy

GloriaSoul napisał/a:

LostAndSad napisał/a:

Zaznaczam, że "klin klinem" nie wchodzi w grę.
Nie potrafię, jeśli kogoś kocham, za miesiąc kręcić już z kimś innym.
We wtorek będę "radosną" rozwiedzioną. Z mężem od roku i tak łączył nas już tylko papier.
Poza tym nieudanym małżeństwem, mam za sobą relację na odległość z człowiekiem, który nie odwzajemnia mojego uczucia, lubił się spotkać gdy nadarzyła się okazja ale to by było na tyle. A ja naprawdę go pokochałam.
Mam do Was pytanie, co na taką mękę jest najlepsze?
W środę rozpoczynam terapię, bo ogólnie nie czuję się dobrze od lat w swoim życiu. Przyciągam do związku osoby, które są jak moja matka kiedyś - rządzą mną, a ja ulegam. Albo takie, na których miłość trzeba zasłużyć, a przecież na miłość nigdy nie trzeba zasłużyć, ona jest albo jej nie ma.

Jak sobie radziliście z poczuciem samotności? Co Wam pomagało na natrętne myśli o takiej osobie? Na żal, ból i poczucie straty?
Bo męczę się strasznie. Naprawdę jest bardzo źle.

Najlepszym lekarstwem jest czas.
Może terapia coś da, spojrzysz na to wszystko zupełnie inaczej.
Na samotność dobry jest wolontariat, dodatkowa praca z ludźmi, jakieś zajęcia dla siebie.
Wtedy nie ma czasu myśleć i użalać się nad swoją samotnością.

Jeżeli starczy czasu to mogę. Ale wątpię...bo praca, dwoje dzieci .. ale dziękuję Ci za wskazówki.

Nie wiem też jak to zrobić, by nie obserwować zdarzeń z jego życia na Facebook (zawodowych), jakoś nie umiem przestać tam zaglądać, a pewnie przestać to byłoby najrozsądniej ...

Hahahahaha wiedzialam, ze za chwilę będzie nowy temat

LostAndSad napisał/a:

GloriaSoul napisał/a:

Najlepszym lekarstwem jest czas.
Może terapia coś da, spojrzysz na to wszystko zupełnie inaczej.
Na samotność dobry jest wolontariat, dodatkowa praca z ludźmi, jakieś zajęcia dla siebie.
Wtedy nie ma czasu myśleć i użalać się nad swoją samotnością.

Jeżeli starczy czasu to mogę. Ale wątpię...bo praca, dwoje dzieci .. ale dziękuję Ci za wskazówki.

Nie wiem też jak to zrobić, by nie obserwować zdarzeń z jego życia na Facebook (zawodowych), jakoś nie umiem przestać tam zaglądać, a pewnie przestać to byłoby najrozsądniej ...

Nie wiedziałam, że masz dzieci i to dwoje.
To nie dziwię się, ze kochanek zerwał relacje.
Są mężczyźni, którzy nie mają ochoty tatusiować obcym dzieciom.

Weź ty w końcu dobrze dobierz te psychotropy, ok? Zrobi to lepiej tobie i wszystkim w twoim otoczeniu.

Legat napisał/a:

To może ja ci napiszę merytorycznie.
Może warto zsiąść z tej emocjonalnej karuzeli i w spokoju zastanowić się nad sobą? Obejrzeć się za siebie, co za sobą zostawiasz. Czy czasem nie jest to krajobraz jak po burzy? Dać sobie mozliwość dojścia do refleksji nad swoim życiem.
Założenie kolejnego wątku, to tylko kręcenie się na tej karuzeli przecież.

Nie widzę tego w ten sposób. Chciałam raczej zasięgnąć porady jakichś życzliwych ludzi. Jak sobie radzili i tak dalej.
Ale życzliwych ludzi tutaj praktycznie nie ma. Większość wchodzi żeby sobie poużywać.

Do Loka: mówię o tobie. Dla ciebie 12:30 to poranek zapewne.

Lady Loka napisał/a:

LostAndSad napisał/a:

Nie widzę tego w ten sposób. Chciałam raczej zasięgnąć porady jakichś życzliwych ludzi. Jak sobie radzili i tak dalej.
Ale życzliwych ludzi tutaj praktycznie nie ma. Większość wchodzi żeby sobie poużywać.

Do Loka: mówię o tobie. Dla ciebie 12:30 to poranek zapewne.

Laska, ja jej lekko ponad roczne dziecko. Dla mnie mógłby być już wieczor

A, to znam to. Ja mam dzieci 8 i 4 lata. Ale jakie to ma znaczenie dla sprawy, żadne.

LostAndSad napisał/a:

Moimi się nie zajmuj, bo nie masz żadnej wiedzy na ten temat, tym zajmuje się lekarz, który leki na depresję daje mi od lat te same, bo tak uważa.

Ze skutkiem takim, że masz huśtawki i fiksacje, które ostatecznie zabiły twoje małżeństwo, a od kochanka traktującego cie jak worek na sperme nie możesz się odciąć emocjonalnie.

Good job.

Im szybciej skończysz te bajania, tym szybciej się pozbierasz.

Ty nawet nie powinnaś teraz poznawać nowych osób, bo żaden nowy związek nie będzie dla Ciebie zdrowy.

Czas, terapia i (tu zaraz spodziewam się buntu) poblokowanie kochankowi możliwości kontaktu i sobie możliwości zerkania, co u niego. Bez tłumaczeń, bez wyjaśniania, odetnij się. Musi się odciąć od tego Twoja głowa. Dopóki Ty będziesz zerkać, a on będzie mógł raz na czas napisać, to nie ruszysz z miejsca nawet z terapią.

LostAndSad napisał/a:

Że ja właśnie nie chcę już bajać? Ja chcę znaleźć szczęście. I przede wszystkim zapomnieć o kochanku. A Ty nie możesz podać paru metod na łatwiejsze zapomnienie o kimś, tylko ciągle mówisz nie na temat?
Nigdy nie byłeś nieszczęśliwie zakochany, że nie możesz napisać jak sobie radziłeś? I powtarzam: poznawanie nowych osób nie wchodzi w grę.

Przy dwojgu dzieciach w wieku 8 i 4 lata nie można się nudzić. Na pewno masz przyjaciół, którzy wspomogą cię w trudnych chwilach? W życiu nie wszystko musi być tak jak ty chcesz i sobie wyobraziłaś. Dopóki nie uświadomisz sobie, że każdy ma wolny wybór i nie musi ci ulegać, to będziesz się kręcić w kółko. Kochanek nie musi cię posłuchać, nie musi się z tobą spotykać, może wybrać. A ty może zacznij trzymać się ziemi i mniej bujać w obłokach. Ustaw sobie priorytety i działaj.

Lady Loka napisał/a:

LostAndSad napisał/a:

A uważasz, że tak po prostu zablokować go, ale bez żadnych pożegnań i wyjaśnień?
Czy to nie będzie ten słynny ghosting na który tu narzekałam? Kurczę, wiem że to chore, ale ja tak bardzo zawsze się męczyłam jak ktoś mnie zghostował, że jestem w stanie sobie wyobrazić jak taka osoba może się poczuć i mam opory przed zastosowaniem takiej metody.
Z drugiej strony wiem, że możesz mieć rację.
Terapię rozpoczynam w środę i bardzo jestem ciekawa co powie terapeutka.
To mówisz, że takie gwałtowne odcięcie się nie wprowadzi jakiejś chorej atmosfery nienawiści?

Tak, uważam, że najlepiej się całkowicie odciąć.

O jakiej atmosferze mówisz, skoro nie będziecie mieli ze sobą kontaktu?

Tylko Ty jeszcze musisz przestać analizowac każdy jego ruch.

A jak ja tak nagle zniknę to on nie pomyśli, że kłamałam i nigdy go nie kochałam skoro tak łatwo zablokowałam go wszędzie?
Wiem, gadam jak dziecko.
Do zablokowanie jeden krok. Jeszcze jestem ciekawa co ta terapeutka powie. Na pewno nie będzie mi mówić co mam robić ale jestem ciekawa czy też poleca taką metodę

A jak ja tak nagle zniknę to on nie pomyśli, że kłamałam i nigdy go nie kochałam skoro tak łatwo zablokowałam go wszędzie?

A tobie się wydaje, że jego to cokolwiek obchodzi?

Lady Loka napisał/a:

LostAndSad napisał/a:

A jak ja tak nagle zniknę to on nie pomyśli, że kłamałam i nigdy go nie kochałam skoro tak łatwo zablokowałam go wszędzie?
Wiem, gadam jak dziecko.
Do zablokowanie jeden krok. Jeszcze jestem ciekawa co ta terapeutka powie. Na pewno nie będzie mi mówić co mam robić ale jestem ciekawa czy też poleca taką metodę

Ja myślę, że trochę zejdzie, zanim się zorientuje

Poza tym, co Cię w tym momencie obchodzi to, co on myśli?

Ale że zejdzie zanim tamten się zorientuje? Nie nie, on zorientowałby się od razu. Gadamy już tylko na jednej platformie tzn.na jednej aplikacji gdzie od razu widać że jest się zablokowanym, bo przy wysłanej wiadomości jest wtedy tylko jeden znacznik

Nie wiem...chyba mnie lubi....skoro się tak odzywa regularnie..

LostAndSad napisał/a:

Racja, to jest nałóg i dlatego próbuję z nim walczyć.
I właśnie o wilku mowa. Napisał, wypuścił typowy gownobalon: "Co tam u Kotuni?".

Samo określenie "próbuję", a nie "walczę z nim" pokazuje, że samą siebie oszukujesz.
Gdybyś rzeczywiście walczyła, to on nie miałby możliwości wysyłania głupkowatych pytań, których celem jest podsycanie Twojego zainteresowania jego osobą.

Lady Loka napisał/a:

Priscilla napisał/a:

Samo określenie "próbuję", a nie "walczę z nim" pokazuje, że samą siebie oszukujesz.
Gdybyś rzeczywiście walczyła, to on nie miałby możliwości wysyłania głupkowatych pytań, których celem jest podsycanie Twojego zainteresowania jego osobą.

O to, to.

Teraz będzie tutaj kilka stron analiz tego, że napisał, co napisał, jak i jaka to zla żona, zły on i wszyscy źli.

Od tego trzeba się odciąć.

Nie, nie będę tego analizować. Tu już nie ma czego analizować.
On ewidentnie lubi karmić się tym zainteresowaniem, ale nie ma dla mnie nic poza złudzeniami.
Odpisałam zdawkowo i ucichł.
I tak, chcę mieć spokój. Chcę się wyleczyć.
Oby terapia pomogła.