mówicie ze można żyć samemu bez drugiej połówki - Netkobiety.pl

Możesz sobie kupić.
Jak chcesz napić się mleka, nie musisz mieć krowy w oborze.

--------------------------------------
Za pieniądze ksiądz się modli
Za pieniądze Lud się podli
Za pieniądze się ożenisz
Za pieniądze życie zmienisz

Ale czy ja wiem czy chce sobie kupić seks

Wiem że gadanie nic nie zmieni Ale co

Widziałem faceta na wózku sparaliżowanego od szyi w dół I ma żonę i dzieci i się czasem zastanawiam czy coś zemną jest nie chalo

To, o czym pisze Miklosza, kojarzy mi się z opowiadaniem o samotnym naukowcu, który eksperymentował na szczurach.  Nie porównuję i nie odnoszę, to tylko skojarzenie. Otóż mieszkał on z matką, która narzuciła  mu system zachowań i emocji. Swoje męskie potrzeby  realizował także dzięki temu, że matka "załatwiła" mu dziewczyny, z którymi się spotykał regularnie raz w tygodniu. Jego emocjonalność stała na tak niskim poziomie, że pewnego dnia stwierdził, że automatyczne czynności matki takie jak sprzątanie, gotowanie, dbanie o niego samego  wynikają z tego, że stała się robotem mającym kontakty z UFO. Zaczął ją więc traktować jak kogoś obcego. Pan naukowiec nie potrzebował przyjaciół ani rodziny, ponieważ w całości poświęcił się pracy. Pod względem emocjonalnym zaś został kilkuletnim chłopcem.

No właśnie sparaliżowany i można mieć żonę i dzieci (?) jak to możliwe, a Ty zdrowy (fizycznie) i jojczysz - jak to możliwe.
Ty sobie skutecznie na to pracujesz i masz właśnie to co chcesz, masz swoje nie chalo.
Ten niepełnosprawny ma wartościowe wnętrze i dostrzega to jego żona, jest sprawny inaczej. Nie to złoto co się świeci.

To zależy jakimi standardami na to patrzymy. Nie brakuje ludzi będących w spektrum autyzmu, których emocje po prostu przytłaczają. Mają swoją jakąś gamę podstawową i im z tym dobrze. Reszta jest jedynie niezrozumiałym i męczącym szumem. Życie społeczne nie jest odpowiednie dla każdego.

Ponadto na nasze nastawienie do ludzi i emocje z tym związane ma wpływ także urbanistyka i (wroga)architektura. Nawet gdzieś niedawno czytałem o psychologii przestrzeni.

> https://pieknoumyslu.com/urbanistyka-i- … rzestrzen/

> https://www.morizon.pl/blog/wroga-archi … ve-design/

Ogólnie od początku XX wieku buduje się tak, aby modelować zachowania społeczeństwa. Mniej lub bardziej celowo.

Ale to samo jest z dźwiękami. Jedna z ciekawszych "teorii spiskowych" dotyczy przestrojenia dźwięków do tonacji zaczynającej się od A równego 440Hz. Podobno pierwsi wprowadzili to naziści, bo powoduje w ludziach pewnego rodzaju niepokój, narastającą frustrację i agresję. A takimi ludźmi (rozchwianymi i obróconymi przeciw sobie) łatwiej manipulować. Można się śmiać, ale z drugiej strony muzykoterapia faktycznie działa...

> https://spidersweb.pl/2021/10/teorie-sp … 40-hz.html

Patrząc na niektóre teorie tego pokroju i jak obecny świat wygląda, to czasem się człowiek zastanawia.....

Zapach tak samo wpływa. Dlatego niektóre modowe sieciówki mają dyfuzory i swoją charakterystyczną linię zapachową, a wielkopowierzchniowe wypiekają chleb na miejscu. Bo zapach pieczywa wzmaga apetyt i więcej się kupuje żarcia....

Problem jest tylko w tym, że tak funkcjonuje cały świat. Od prostej organizacji sklepów i centrów handlowych, przez media, internet czy właśnie urbanistytkę i architekturę. Wszystko jest zorganizowane i pomyślane w taki sposób, że mamy być wiecznie rozchwiani emocjonalnie. Bo łatwiej wtedy o nieprzemyślane, nadprogramowe zakupy, łatwiej o reakcje w internecie, nabija to klikalność i robi dochód. Ale drugą stroną medalu jest właśnie to, że zamykamy się na innych, zamykamy się na świat.

Zobacz jak zorganizowane były osiedla mieszkalne w PRLu, a jak to wygląda obecnie? Kiedyś otwarte przestrzenie, zieleń, miejsce do życia i przestrzeń zorganizowana pod kątem potrzeb: jak było osiedle, to budowano od razu szkoły, przedszkola, przychodnie, pawilony handlowo-usługowe itp. A co mamy teraz? Mikro apartamenty, osiedla zamknięte, bramy, ogrodzenia, niewielkie przestrzenie z mikro placem zabaw, ale realnie nawet nie ma gdzie wyjść na spacer i nikogo nie obchodzi nic innego poza tym, gdzie by tu jeszcze wcisnąć kolejny blok. Bo im więcej mieszkańców, tym więcej wpływów z podatków.

To nie są warunki do życia. Szczególnie społecznego i zrównoważonego. Dlatego przestajemy ze sobą rozmawiać. Ja jeszcze jestem z pokolenia,które normalnie rozmawia z sąsiadami. Z wieloma jestem po imieniu i sobie pomagamy często. Ale ci o 10-15 lat młodsi mieszkańcy to ani me, ani be. Chyłkiem gdzieś tam jak cienie przenikają bokami i udają, ze ich nie ma. Choć przez zamknięte drzwi często słychać kłótnie i płacze.