Zdradza ją od lat z różnymi, ona cierpi,nie odejdzie.Znacie takie? - Netkobiety.pl

Mówisz o żonie swojego kochanka?

Wydaje się, że to pytanie jest retoryczne.

Czyżbyś potrzebowała, aneana2400, dowartościować się?
Bo ją wydajesz się postrzegać jak słabą i nic niewartą. A samą siebie, gdzie ustawiłabyś w tej hierarchii?

O kim dokładnie piszesz? Inaczej będzie gdy jest to związek, inaczej gdy będzie to np. małżeństwo gdzie są małe dzieci. Każda sytuacja jest inna i nie można kategorycznie powiedzieć że to choroba, choć nigdy normalne w pełni to nie jest.

Dwie panie powyżej (nie ta ostatnia komentująca) niepotrzebnie sączą jad.
Jeśli o mnie chodzi, postawiłbym się wyżej niż jego żona, bo tak, o niej mowa. Wyżej, bo mi raz pierwszy i ostatn zdarzyło się coś takiego, u mnie to nie jest tendencja jak u nich. Raczej wypadek przy pracy. I tyle mnie to kosztowało że więcej nigdy zajętego faceta, jakichkolwiek kitów o tym że głupio mu ją zostawiać bo jest dobrą osobą, albo o letnim związku, by nie wcisnął. Po prostu nie.
A skoro ona latami to toleruje, zdrad było od groma, to jednak dla mnie jest to pewna tendencja, u niego do zdrad, a u niej do traktowania siebie jak wycieraczkę i obydwie te postawy mnie brzydzą.
Ja naprawdę go kochałam i byłam gotowa dla niego się rozwieść bo źle mi było z kłamstwem, ale on się nie rozwiedzie. Dalej chce ze mną kręcić, ale ja już nie mam siły.

Oczywiscie, ze dzieci nie sa wymowka. Ja zakonczylam zwiazek z ex, gdy corka miala 3 miesiace. Takze niech sie facetom nie wydaje,ze dzieci to jest gwarancja tego, ze zona/partnerka od nich nie odejdzie, a oni beda sobie mogli zdradzac do woli

Nigdy nie mów nigdy. Zapewne kilka lat wstecz też zarzekałaś się, że nigdy nie posunęłabyś się do zdrady, a podobno najtrudniej jest przekroczyć tę granicę po raz pierwszy. Ma to zresztą swoje biologiczne uzasadnienie w postaci ciałka migałowatego, które potrzebuje coraz to silniejszych bodźców, by na poziomie emocjonalnym człowiek uzyskał ten sam efekt.

I tak szczerze, to nie masz podstaw, by siebie samą stawiać wyżej niż żonę kochanka - ona jest zdradzana, Ty zdradzasz, ona na pewno jakoś to sobie racjonalizuje, Ty również.

Sama widzisz, że mąż ani Cię nie kocha, ani, co wydaje się jeszcze gorsze, nie szanuje, a mimo to z nim jesteś, zaś kochanek traktuje jak przedmiot do używania.
W czym zatem jesteś lepsza od jego żony, że siebie usiłujesz wybielać, a nią wydajesz się gardzić?
Jeśli chcesz być uczciwa i szczera, to ze sobą samą także powinnaś być.

Po przeczytaniu powyższego posta coraz bardziej zastanawia mnie Twoja pokrętna logika. Wiedząc kim jest Twój kochanek i jak wątły ma kręgosłup moralny, jak bardzo pozbawiony jest zasad, i tak gotowa byłabyś się z nim związać, byleby on też tego chciał.
To dlatego taką pogardą darzysz tę kobietę, bo ona ma coś, czego Ty mieć nie możesz.

Temat jest o tamtej kobiecie a nie o mnie, nie przeszkadza to jednak jak widać ciągle czepiać się mnie niektórym komentującym. Co tylko dowodzi, jak bardzo linczujecie kobiety które dopuściły się zdrady, a facetom zawsze to jakoś uchodzi.

Dodatkowo rozwala mnie to, że próbowała swego czasu mnie pognębić, pisząc o tym że "to ją wybrał, a ja jestem zabawką" hahaha a ona nie jest zabawką? U mnie przynajmniej jest jasna sytuacja, nie mam z nim ślubu, a jej obiecywał wierność i wali ją w rogi co parę lat z nową kobietą. A ona jeszcze ma czelność czuć się lepszą, wybaczać kolejne zdrady i rozkładać się przed nim.
Jak kiedyś pytałam go o ten fenomen, stwierdził, że widocznie ona go tak strasznie kocha że wybaczy wszystko.
O, czyżby? To dlaczego co dnia suszy mu głowę że miał ze mną romans? Wypomina i gnębi go w tym temacie. To jak to jest, zapomniała czy nie?
Jak ją to męczy, to czemu na siłę trzyma się jego portek?
Ma kasę, dzieci ma dorosłe. Jest zaradna bardziej niż on.
Może to kwestia jakiejś chorej dumy babskiej w stylu: "mój mąż zdradza i rani, ale NIE ODDAM GO NIKOMU dla zasady". Chora kobieta, cwany mężczyzna, a ja się wplątałam w niezłą patolę. Bo oni ewidentnie są związkiem patologicznym, on chyba narcyz a ona musi mieć rażąco niską samoocenę, bo ja rozumiem że jak się kogoś bardzo kocha to jeden romans może jakimś cudem się wybaczy, ale nie 10.
Bo to już jest styl życia i osobowość tego człowieka a nie jednorazowa akcja, jedna pomyłka i jedna poboczna relacja.
Może to to że jest otyła i uważa że nikogo sobie już nie znajdzie, sprawia, że toleruje przyprawianie jej rogów.
Mi to nawet jej nie żal. Podobno nawet mimo że wiedziała o zdradach, to tak cisnęła o ślub, że on się w końcu zgodził. Ciągle jednak powtarzał że to ona się uparła, choć wiedziała że on nie jest monogamiczny.
Nie mam szacunku do takich pań.

Do siebie mam szacunek i Wasze negatywne zdanie mnie nie interesuje, bo nie wiecie jak to jest być gnojoną latami przez męża i wreszcie od kogoś kto nam się spodobał, usłyszeć to czego damskie uszy są tak spragnione.
Ciekawe, czy Wy byście na moim miejscu nie zauroczyły się, tym bardziej że koleś jest niezły w manipulacji jak się później okazało. Uwiódł już bardzo wiele kobiet.

A Ty nawet nie próbujesz się wczuć w moją sytuację, bo retorykę masz z góry narzuconą. Nie przefiltrowujesz tego przez konkretną historię, w tym wypadku moją.
Zero odniesień do tego, co napisałam o swoim postanowieniu przeprowadzenia rozwodu. Tak zdecydowaliśmy z mężem, bo jesteśmy dorośli i wiemy, że zdrada jest efektem już wcześniejszego rozpadu związku, a nie tego przyczyną.
A u tamtych? Jak dzieci w piaskownicy. On ją zdradza, ona go ciągle przyjmuje i jeszcze łazi za nim by z nią współżył. Co to jest za choroba?

Ostatnio po uszy siedzę w psychologii zdrady, bo chciałam zrobić porządek w swoim życiu, wiem już że nigdy więcej nie będę prowadzić podwójnej gry, to był pierwszy i ostatni raz, przekonałam się na własnej skórze że to nie jest dla mnie.
Że jest to wbrew wszystkiemu w co do tej pory wierzyłam..
I zdanie pod którym podpisuję się obiema rękami, a które usłyszałam gdzieś w psychologicznym podcaście, to: "Zdrada nie jest przyczyną rozpadu związku, lecz efektem rozpadu związku".
Właśnie tak.
Bo gdyby wszystko u mnie działało, a mąż przynajmniej by mnie szanował, to nie zrobiłabym tego.
A tam u tamtych to nie wiem co nie działa, skoro on nie jest w stanie zapanować nad chęcią wejścia w kolejne romanse.
Jedyne co się nasuwa to niedojrzałość. Jak mały chłopiec odbija sobie tym fakt, że ona jest bardziej jak matka dla niego niż jak żona. Z tego co wiem, jest pod jej pantoflem i boi się jej. Przy mnie zgrywał mena, a w domu jest popychadłem w stylu: przynieś, wynieś, podlej, sprzątnij, ugotuj.
Bo to ona tam zarabia więcej i nosi spodnie.
Coraz mniej go lubię, jak sobie pomyślę, że z wygody woli z nią zostać.
Bo nie oszukujmy się, gdyby to mnie pokochał, podjąłby lepiej płatną pracę, bo wiem że może podjąć gdyby chciał i odszedłby tak jak ja zamierzam odejść od męża jak tylko odłożę kasę. Ale on tego nie zrobi, bo jest na tyle wyrachowany że wygodnie mu zdradzać a jednocześnie wracać do domu gdzie wie, że żona zarobi i ogarnie. Nie opłaca mu się odejść do mnie, ani do nikogo innego, boi się zmian.
Musiałby chyba dom na pół przerżnąć bo mają wspólnotę majątkową dzięki temu jej wybłaganemu mimo licznych skoków w bok, ślubowi.
Interesowna baba.
W sumie to ja nie wiem dlaczego on z nią jest. Nie chodzi tylko o kasę, bo parę lat temu miał bogatą kochankę, która chciała by zostawił dla niej żonę nawet gdyby miałaby go utrzymywać za swoją kasę. Nie zostawił oczywiście tej żony, bo jest do niej przyzwyczajony, wie czego się spodziewać i prawdopodobnie zdaje sobie sprawę, że drugiej takiej głupiej i niedowartościowanej, która będzie męczennicą tolerującą rogi, nie znajdzie.
Inna by go pogoniła i chyba tego się boi.
W dodatku jego żona znana jest z tego, że pomaga ludziom, więc gdzie drugą pielęgniarkę taką znajdzie.
Mnie tylko zastanawia psychika tej kobiety. Dawać się szmacić 30 lat a w międzyczasie jeszcze błagać o ślub? O co tu chodzi? Chore ambicje? Głupi upór? Po trupach do celu? Boję się takich ludzi.
Jego rys osobowości jestem w stanie sobie wyobrazić. Coś a la narcystyczny. Ale ona?
Albo tak nisko się ceni, albo jest do bólu drobnomieszczańska i woli być z kimś, kto jej nie szanuje, niż być sama.
To ja już wolę być sama.
Nie chcę mieć już z nimi obojgiem nic wspólnego.
Wiem, nie byłam święta a tu Waszym zdaniem się wybielam. Jadę po nich, a nie po sobie. Ale ja tego potrzebuję, by zohydzić sobie tego faceta. I pisanie tego wszystkiego pomaga mi przejść przez proces rzucania go w niepamięć.

A swój rodowód i tak przeprowadzę. To już sprawa honoru wręcz dla mnie. Nawet to ja na to cisnęłam a nie mąż (!).

Uuu, chyba jakaś była zdradzona się tu ukazała.
"Miałaś czelność wpieprzać się w czyjeś małżeństwo" - nie, to on do mnie pisał i mnie podrywał. Jest dorosły. To on ślubował swojej żonie, a nie ja Założyłam (błędnie), że skoro chce babę na boku, to ma ochotę na zmiany bo w jego związku dawno coś nie działa. Tak przynajmniej było u mnie i moim błędem było to, że naiwnie sądziłam że jak ktoś posuwa się już do zakładania nowej relacji, to chyba jednak ma dość swojego związku.

Reszty teraz nie mam czasu komentować, ale jakaś drobnomieszczańska zdradzona się odezwała.
Nie ladowalam się w zajętego z premedytacją. To on będąc zajęty, zdobywał mnie. Nie kumasz różnicy? Cienka linia i jeśli jesteście w swoim typie to raz dwa i jesteś zakochana. Czego nie rozumiesz?? Może nigdy tego nie doświadczyłas, stąd patronizujący ton.

"Sama jesteś gruba stąd ładowanie się w zajętego" - ile Ty masz lat? Mentalnie 13?? Patrz wyżej!
To on się we mnie ładował.
I nie, nie gruba, bo ja mam dokładnie 1 kilogram nadwagi według BMI, a ona waży że sto kilo, wiem, bo widziałam ją.
10 lat temu to ważyła nawet 120. Miała otyłość olbrzymią. Jak mąż jej mówił, żeby schudła, twierdziła że ma to gdzieś.

"Daj spokój tej kobiecie, zajmij się sobą" - pozwolisz, że sama rozeznam, czym będę się teraz zajmować.
Nie podoba się to nie komentuj. Typowa hejterka internetowa.
Dla takich to szkoda gęby otwierać, bo cobym nie powiedziała, to opluje.

Kiedy przestaniecie się oszukiwać że facet to nie jest bezwolna kukła i gdyby nie chciał, to nawet nie spojrzałby na inną? Choćby wyglądała jak milion dolarów. Obwinianie tej kobiety nic nie da. Kochanki to w większości nie są złe wiedźmy jak to kultura dawniej przedstawiała. Też mają uczucia, często do tego faceta.
Powiedzmy sobie jasno: gdyby nie chciał, toby nie poszedł w bok. Tym bardziej że to on mnie nagabywał, nie ja jego.
Skończcie tłumaczyć swoich mężów! I obwiniać kobiety.

"Tak, chcesz rozwodu bo się wydało". Nie. Rozwodu chciałam już grubo przed romansem, ale mąż się migał. Straszył rozwodem też sam z siebie, ale jakoś nie chce się rozwieść. Wie o byłym romansie i dalej nie składa papierów, chyba w końcu ja będę musiała to zrobić, bo widocznie mój mąż tak jak tamten facet, woli udawać że rodzina ma się dobrze. Przed innymi i przed sobą samym.
"Chcesz rozwodu, bo się wydało" - mój mąż jakoś nie chce. Może nad tym się zastanów

"Zdrada jest efektem zepsucia związku a nie jego przyczyną" - nie śmiej się z tych słów, bo to nie jest mój wymysł, tylko słowa kilkorga najlepszych psychologów. I nie jest to próba wybielenia się, sama dawniej uważałam że zdrada to przyczyną rozpadu związku a nie rezultat wcześniejszego rozpadu.
W zdrowym związku, gdzie wszystko działa, nikt o zdradzie nie myśli.

A kochanek mówił mi nie raz: "przestań myśleć skostniale, weź przykład z mężczyzn i po prostu się baw. Skończ z drobnomieszczaństwem, nie bądź jak moja żona" ha ha ha.

No cóż, zabawa się skończyła ale gdyby kiedyś się okazało, że jednak się rozwiódł, będę pierwszą która będzie chciała z nim być. Bo mam do niego uczucia. Wszytko sobie mówimy, jesteśmy ze sobą związani. I to nie przez wyrzuty sumienia jak z tamtą, nie przez poczucie winy, konwenanse społeczne i konieczność zachowania pozorów - tutaj to uczucie jest szczere, z mojej strony.
Może i jest doopkiem, ale i tak w przyszłości dalej będziemy się spotykać jeśli będzie chciał.

I jeszcze jedno gdyby tak bardzo chciał być z Tobą to nie mówił by że zerwał z Tobą kontakt tylko by raczej powiedział prawde i odszedł od żony.A to zwyczajny tchorz i manipulant dla własnych korzyści .Jak można kogoś takiego kochać ?Nie przeszkadza mu twój wygląd więc tym się kierujesz bo na pewno z uczuciem to nie ma nic wspólnego.

A ty jesteś bezwolna kukła, że każdego kto cię zechce bierzesz jak leci bez żadnej refleksji? Nie przyszlo ci do głowy że facet który zdradza swoją żonę, kompletnie jej nie szanuje, nie liczy się z dobrem swojej rodziny i dzieci, to kompletne moralne zero? Chyba nie przyszlo i teraz wkurzasz się, że zwyczajnie zostałaś oszukana. Tylko kto tu kogo oszukał? Najbardziej oszukałas samą siebie, pozwoliłaś się wykorzystać takiej męskiej ........ i spójrz w końcu prawdzie w oczy. Nic ci nie da, że będziesz obwiniać jego żonę czy w końcu jego samego, bo on próbował z niejedną i jak mu się z którąś udawało to korzystal, te typy tak mają.
Jeśli się nie odetniesz od niego, to będziesz się tak kręcić w kólko. Przyjmij na klatę że zrobiłaś w życiu ogromny błąd i nie rób tego więcej.

Jeszcze z takich ciekawostek, to ona do tego stopnia zakłamuje rzeczywistość, że kiedyś podszyła się pod niego i napisała do mnie: "Muszę zakończyć znajomość, moja żona to najukochańsza i najpiękniejsza kobieta. Nie chcę jej więcej ranić".
Na drugi dzień wyszło że jak spał, wzięła mu telefon i wypisywała do mnie te farmazony, ale zorientowałam się od razu, bo on ma inny styl pisania. Rano mu to powiedziałam i śmiał się że ona się podszywa.
Aż do tego stopnia zakłamuje rzeczywistość że aż próbuje sama siebie oszukać że dla niego jest najpiękniejsza. Nie. On tylko czeka aż znowu mu się okazja trafi. Ja już mam to w D.

Masz rację....

A co do tego, że mimo wszystko go nie zostawiła, to nie wiem co o tym sądzić. Albo ma skrajny brak szacunku do siebie, albo dla zasady udaje że tego nie akceptuje a w rzeczywistości może ją to kręci że facet ma tyle bab (dziwne) a potem kładzie się koło niej. Ewentualnie jest tak dobry w manipulacji (a jest, oj jest), że tak ją umie rozpracować, że je mu z ręki i nie odchodzi. I jeszcze za niego pobić gotowa.

Na pewno sprawa z nim jest taka, że on mega angażuje się w domu. Wszystko tam robi, taka złota rączka. Gotuje obiady nawet. Ona pewnie przehandlowała swoją godność za wikt i skoszony trawnik.
Przed laty złapała go na dziecko. Najpierw jak wpadli (twierdzi, że brała tabletki) to była zbyt młoda i zdecydowali się usunąć ciążę.
Potem ponoć drugi raz wpadła też na tabletkach (jakim cudem? Założę się że kłamała że wzięła, a chciała go złapać "na wózek"). No to już to drugie dziecko przyjął na klatę i od tego czasu tak są razem.
Nie chciał może jej zostawić z dzieckiem na które sama go złapała, bo na drugie alimenty nie było już go stać (wcześniej zrobił dziecko jakiejś innej dziewczynie i płacił alimenty)

Postaram się...
Ale pojawia się czasami ta myśl, w czym jestem od niej gorsza skoro woli codzienność z nią, a nie ze mną?
Co do akceptowania innych kobiet na boku, ona jest w ogóle zagadką, bo twierdzi, że jak była młoda to na pewne rzeczy oko przymykała ale teraz dojrzała i już tego nie będzie tolerować.
Że co???? Przyzwyczaiła go że może robić co chce bo ona i tak go przyjmie, a teraz chce "starego psa nowych sztuczek nauczyć"?
Wzięła babiarza, a mści się na nim i na kochankach.
No nie. Tu już trzeba być konsekwentną, widziały galy co braly.
Gdyby mój mąż był jawnym babiarzem, to te 15 lat temu nawet ni wzięłabym go pod uwagę na męża i ojca dzieci.
I wkurza mnie, że miała do mnie większe pretensje niż do niego. Przecież to on za mną latał, ja jej to powiedziałam. Ja tylko mu cześć powiedziałam kiedyś na stacji paliw, jak każdemu kogo w miarę kojarzę i nie udaję że nie znam, a on mnie znalazł na Facebooku i wypisywal. I szybko przeszedł do rzeczy

No dobra, może dlatego że jest taki miły, dobry i kochany dla mnie, zawsze mnie pociesza, jest jak taki przyjaciel, więc już pal licho te laski.
Nie no, żartuję, w takim.zwiazku tylko cierpiałabym.
Nie ogarniam tylko jak można być takim dobrym mężem a zdradzać...
Nie można mieć wszystkiego???
To ja już nie wiem czy nie lepszy zdradzacz ale dobry dla żony, niż taki jak mój, wierny ale mierny z zachowania

No tak, w Twoim świecie trzeba być zdradzoną, żeby mieć zasady i widzieć rzeczy takimi, jakimi są.

I co z tego? Musiałabyś ślubować, żeby nie ładować się w czyjeś małżeństwo, czy związek? To świadczy o Tobie. On podrywał i co? Ty jesteś bezradną owieczką?

Nie, nie kumam. To jest to samo, bez różnicy, skoro w to weszłaś. Wystarczy dobra bajerka i już lecisz.

Masz rację, nigdy nie zakochałam się w mężczyźnie po paru komplementach i tylko dlatego, że mi się podobał. A tym bardziej nie wyobrażam sobie czegoś takiego z zajętym...

Po co przeinaczasz moje słowa, cytując mnie? Widać która z nas dwóch ma mentalnie 13 lat.

Twój mąż też Tobie mówił. Skąd wiesz, że nie chciała? Chłoniesz każde jego kłamstwo, jak gąbka.

Liczyłaś na to, że komuś się spodoba?

Nie jest bezwolną kukłą, ale Ty też nie powinnaś nią być.

Nikogo nie tłumaczę. Nie jestem zdradzoną żoną, czy partnerką, pudło. Po prostu widzę rzeczy takimi, jakimi są. Facet jest beznadziejny, tak samo Ty.

Teraz zmiana wersji i nagle nie chce. Ok...

Ok... wierzę.;)

Niekoniecznie, zależy od człowieka.

Niczego się nie nauczyłaś. Na próżno to komentować.

I nadal to samo... jesteś niereformowalna, beton.

Jemu jest wygodnie, więc się nie dziw, że lata na boki, jak żona to toleruje, a zawsze jakąś zbajeruje.
Żelazna zasada kobiet powinno być nie zadawanie się z żonatymi, wtedy żaden by nie zdradził, bo by nie miał z kim... ale to utopia.

Dałaś się wkręcić w ten romans, więc jak już koniecznie chcesz mieć pretensje, to do siebie.
Cierp ciało coś chciało

Żaden by nie zdradził bo by nie miał z kim?
Aha, czyli znów wina kobiet
A jak facet nie zdradza bo nie ma z kim, to marne pocieszenie. Nie robi tego dla żony, po prostu nie ma propozycji. Nie sztuką być wiernym jak się nie ma okazji do niewierności.
A czy to powinno być żelazną zasadą? Nie..może my kobiety powinniśmy właśnie od facetów się uczyć. Skoro oni mogą zdradzać i im uchodzi na sucho, to chyba i kobiety mogłyby.
Niestety, nadal panuje przekonanie, że facetowi to ujdzie, a kobieta Zaraz jest wyzywana od ..ku...rew i szmat.
I wy same to utrwalacie jak widać w powyższych tekstach Waszych.
Nikt tak nie dowali kobiecie tak jak druga kobieta mi to nawet mąż kiedyś powiedział: "jak facet się dowiaduje że jego koleżanka ma i męża, i kochanka, to mówi: no i super . A gdy koleżanka dowiaduje się że inna kobieta ma męża i kochanka, to od razu jest problem "
Jak widać, mój mąż też z tych normalnych i widzi jak jest.

Nauczanie mnie nic nie da.
"Widać nie chce cię na żonę tylko na kochankę". Aha a to lepsze być żoną -bankomatem i rogaczką, współlokatorką i wspólniczką rodzinnych zalatwien, to jest lepsze niż bycie kochanką?
Dlaczego? Tylko dlatego że ktoś ma status żony? I co z tego statusu ma oprócz jego nazwy?? Mi kochanek ze sto razy już powiedział że nie kuma zazdrości kochanek o żony, bo żona to już tylko przyzwyczajenie i stara kumpela, a kochanka to zachwyt i ZAWSZE stoi wyżej od żony. Sam mnie zapytał: czego ty mojej żonie zazdrościsz? Przecież gdybyśmy to my razem mieszkali i załatwiali problemy dnia codziennego, to tak samo byłoby dennie jak ja mam z nią ". Ma rację.
Dlatego chyba będę się cieszyć ze swojej roli i dalej się z nim jednak spotykać. No kurcze bo lubię go...lubię z nim gadać, spędzać czas, seks to chyba już dla mnie tylko bonus w tej relacji.

Czy rozjeżdża mi się moja historia? Nie, raczej widzę to jako jako walkę serca z rozumem i dobra ze złem w mojej głowie.
Niczego nie zmyśliłam i wszystko pisze na faktach.
Może właśnie trzeba patrzeć głównie na siebie i swoje dobro? I mieć niebo już na ziemi, a nie czekać na to co będzie po śmierci tylko tutaj już się bawić i używać. Ja się już naplakalam 5 ostatnich lat w związku z moim mężem, który za 8 kilogramów w tym 2 nadwagi, przestał mnie pożądać.
Napłakałam się, więc skoro podstawia mi się nawet i zajęty facet ale ten którego uwielbiam - biorę.

Ja to wiem...ale boję się tej pustki.
Że mi nie wyszło ani z jednym ani z drugim.
I że zostanę już sama, żadnej męskie miłości nie zaznam. Znam życie. W moim otoczeniu nie ma żadnej dziewczyny z więcej niż jednym dzieckiem, która poznała nowego partnera i z nim szczęśliwie żyje.
Jestem towarem nieluksusowym.
Trochę mnie martwi że mój czas w temacie seksu i relacji dobiega końca. To był chyba taki chocholi taniec. Tak w ogóle to mam 35 lat

Wiem też, że to może nie mieć specjalnego znaczenia w tej historii, ale skoro już tak sobie rozmawiamy to opowiem jeszcze kiedy zaczęło się psuć w relacji z moim mężem.
Póki pracował z danymi facetami, to mnie doceniał, lubił.
Potem zmienił firmę, gdzie jest dużo młodszych ode mnie o 10 lat panien, lepiej ogarniętych, lepiej wykształconych choć ja też jestem po studiach no i widzę że od wtedy on stał się inny.
Częściej mnie krytykował, częściej się czepiał. Był nawet moment, że zaczął przesadnie o siebie dbać i wydaje mi się, że startował do jednej małolaty 20-letniej, która była tam na stażu, ale chyba dała mu kosza. Coś między wierszami tak wydedukowałam.
Mój mąż ma fetysz szczupłego wyglądu. Toleruje laski w rozmiarze S lub XS, jak mam w biodrach L to już się naśmiewa.
Ja utylam po drugim dziecku. Zostało mi 6 kg i to już zmieniło mój wygląd na minus. Nadal jestem ładna ale już nie taka laska. Mam amatorów co chwalą moją figurę ale zauważyłam że są to faceci 50+ lubiący pełniejsze tylki i większe cycki.
Mąż lubi urodę rodem z liceum. Jak najchudsza najlepiej..
Ja już dawno byłam dla niego nikim.

Tyle tu problemow nakreśliłaś, że nie wiadomo od czego zacząć..
Chyba powinnaś pobyć przez jakiś czas sama i popracować nad swoją samooceną, bo ona kuleje choć twierdzisz że jest inaczej.
Poza tym, to nieprawda że kobieta w twoim wieku a nawet starsza nie spotka już kogoś wartościowego, z kim może stworzyć dobry związek, satysfakcjonujący oboje. Tylko w taki związek trzeba wejść nie ciągnąc za sobą starych problemów.

Mąż też pewnie Cie zdradza, tylko o tym nie wiesz, wątpię, żeby żył w celibacie.
Dlatego pasuje mu taki układ.

Wcale nie. Po prostu biologia. Nie licząc pań xxx, ogólnie w przupadku kobiet podczas seksu wyzwala się okzytocyna, która powoduje m.in. uczucie przywiązania. Faceci tak nie mają.

I tak i nie. To są dwie różne role. Kochanka jest od czegoś innego, żona też. Tak jest zachwyt, ekscytacja, ale kiedy kochanka stanie się żoną, albo nawet partnerką 24/7, to byłoby dennie, co zresztą ten tój wprost powiedział.

Jeśli Ci to odpowiada, ok. Tylko teraz jak się wydało, to chyba nie ma już takiego zachwytu. Jesteś zła na jego żonę, bo doiosła Twojemu mężowi. Jednak jak sama psałaś nie byłaś piewsza i pewnie nie ostatnia. Ona wie, że jak pinforuje partnera/męża kochanki, to wystarczająca satysfakcja, bo tam pewnie będzie afera, może rozwód, a jej mąż i tak przy niej będzie.

Twój wybór. Jak pisałaś z mężem zamierzasz się rozwieźć, ale z 2 str. on za bardzo nie chce i woli byście żyli i wychowywali dziecko razem (pewnie też Cię zdraadza). Co więc z tego romznsu będziesz jeszcze miała? Fajny seks? Rozmowy? One na pewno są też inne po tym jak wydało. Zresztą jak psałaś wyżej, to on sam stwierdził, że żona to żona, kochanka to kochanka.

I odpowiadając na Twoje pytanie w temacie, tak znam wiele takich kobiet, żon które mają świadomość, że ich mąż/partner je zdradza. Odpowiada im jednak statis quo i wiedzą, że to tylko seks, zresztą im też często boli głowa. Mało tego, często żal im tych kochannic, które liczą na coś więcej. Myślę, że w takim przypadku to jest nawet satysfakcja, jak taka kobieta poinformuje męża kochanki i tam tym namiesza.
Ty przezywasz rozterki, planujesz rowód, a dla nich chleb powszedni...

dubel

Czyli w sumie, nikt nie jest szczęśliwy, ale o tym się nie myśli na etapie zdrad

A o starości się w ogóle nie myśli, potem wciska się kit żonie, że tylko ją kochał, bo... liczy na jej pomoc, jak na tym przykładzie.
Ale liczy się tu i teraz, choć dobrze się mówi stojąc z boku, często nie da się żyć razem, ale nie powinno być elementu zdrady.

Dlatego aneana teraz cierpi podwójnie, takie życie, my tego nie zmienimy.