Przyjaźń z ex i powrót do ex - Netkobiety.pl

Tylko kiedy w grę wchodzą uczucia, nie ma mowy o prawdziwej przyjaźni.
Zaczyna mnie męczyć ten rodzaj przyjaźni.

Tutaj fakt utrudnia że to moja wina.

Dużo czytałem psychologicznych książek przez ten czas, oglądałem filmiki o rozstaniach, w teorii dużo się dowiedziałem na temat jak się nie zachowywać. 

Musiałem sobie dać szansę żeby ją odzyskać, ale nie wiem czy mam jeszcze jakiekolwiek szanse, mimo tego że rozmawiamy ze sobą codziennie.
Piszemy, dzwonimy do siebie, nawet na kamerce się widujemy.
Jak to mówią kropla drąży skalę, ale drążyć też nie można w nieskończoność. Zastanawiam się kiedy ma nastąpić ten moment kiedy powiem sobie "dość"

Czyli nie znając praktycznie historii nazywasz nas dziecmi.

Nie doczytałeś nawet że nie skamlę, bo nie skamlę.

Nie ma nic złego w czytaniu poradników psychologicznych i pójściu do terapeuty.

Powroty się zdarzają.

Nie mam zamiaru ogarniać nowej laski i wymiotować mi się chce tym twoim prostackim komentarzem.

Nie rozumiem co złego jest w próbie naprawieniu swoich błędów, ale tacy jak Ty, muszą po prostu obrażać.

Chociaż możliwe że Twój komentarz to zwykły trolling jakich tutaj pewnie pełno, więc nie odpowiadajmy już temu panu.

Znalazł się wróżbita, któremu się wydaje że wszystko będzie czytał jak z kart.

Powroty się zdarzają, ale temu muszą towarzyszyć uczucia, z jej strony tego nie ma i nie będzie.
Taka przyjaźń jest bez sensu, marnujesz tylko czas, ona się Tobą bawi trzymając na orbicie, wie, że jesteś na kiwniecie palcem, nie oczekuj, że ona będzie Cię szanować, jak Ty nie szanujesz siebie, takie skamlanie o miłość jest żałosne i stawia Cię na przegranej pozycji.

Jeśli przeszkadza Ci komentowanie, jak to mówisz, takich samych postów, codziennie, to PO CO komentujesz?

Gdzie ja napisałem że skamlam?
Gdzie napisałem że nie szanuje siebie?
Nie jestem na każde kiwnięcie palcem, bo dystansuje się, nie oddzwaniam za każdym razem gdy do mnie dzwoni, nie odpisuje jej od razu. To ona odpisuje szybciej zazwyczaj.

Na litość boską! Ja tylko próbuje ją odzyskać, bo wiem że zrobiłem źle, wiem że popełniłem błędy których jak nie spróbuję naprawić to będę sobie pluł w twarz, ale nie proszę jej, nie błagam, po prostu piszemy ze sobą jak przyjaciele.

Mam też swój honor dlatego zastanawiam się co dalej, bo wiem że taka sytuacja nie może trwać w nieskończoność, dlatego w przeciągu kilku tygodni/miesięcy będę chciał iść albo w stronę powrotu, a jak się nie zgodzi, to w stronę wygaszania uczuć i braku kontaktu.
Gdybym na 100% wiedział że jestem na przegranej pozycji, to nie zakrzywiałbym prawdy i odpuściłbym sobie od razu.

Niektórym wszystko wydaje się albo białe albo czarne a nie zawsze tak jest.

Niewiem czemu tak ma moze sie go zapytasz to ci odpowie

A gdzie ten honor, bo nie widać.

Ona Ci już powiedziała, jaka jest jej decyzja co do Waszej relacji. Podbijasz jej ego koleżeństwem, ale nie jesteś wystarczająco dobry na partnera.
Koleżeństwo Wam nie wyjdzie. Najlepiej się odciąć BEZ nadziei na powrót i z całkowitym ucięciem kontaktów.

W głowie się mieści. Po przeczytaniu kilku moich postów ktoś jest w stanie stwierdzić że nie mam honoru.

Owszem honor mam, bo chcialem zabrać sprawy w swoje ręce i naprawić to co zrobiłem.

Zostaliśmy przyjaciółmi i później mieliśmy się zastanawiać co dalej ale boje się że to jeszcze nie czas żeby podejmować temat.

To była jej propozycja.

Pojechała na wakacje do rodziców do Niemczech, na półtorej miesiąca tam pracowała zdalnie. Bedzie niebawem wracać. Wiem że to na spotkaniach na żywo muszę podjąć temat, bo sama proponowała że chce iść na drinka po powrocie.

Tak zrobiłem jej nieźle jazdy, ale to były też reakcje na jej nie do końca dobre zachowanie. Ona też jest świadoma tego że zachowywała się nie w porządku, bo swoimi zachowaniami też sprawiła mi duży ból. Na tyle duży że sam zastanawiałem się czy z nią zerwać ale ona zrobiła to pierwsza. Zerwaliśmy przez to że zabrakło komunikacji między nami pod względem tego problemu.

Przeprosiliśmy się oboje za to w tamtym tygodniu.

To trochę zmienia.
Dałbym sobie jeszcze chwilę czasu, po spotykał i zobaczył jak ona się zachowuje w stosunku do Ciebie. Jeżeli jej zachowanie będzie nie jednoznaczne to zapytaj czy zmieniła zdanie.
Jeżeli się zejdziecie to pamiętaj że ten związek trzeba budować od podstaw.

Czym ona Ciebie raniła?

Teraz jest jasne, że to był toksyczny, tym samym bardzo uzależniajacy związek, czyli miłość... ale chora.
Dlatego odnowiła kontakt, jak spróbujecie wrócić do siebie, po miesiącu miodowym, będzie powtórka z rozrywki.
Nie da się zmienić osobowości i charakteru, dlatego powinniście byli nie wchodzić w żadne przyjaźnie, ale połknałeś haczyk, więc tak możecie wiele razy się schodzić i rozchodzić, aż rozwalicie sobie psychikę do końca...

Ale on nie rozumie, że jest podręcznikowo rozgrywany i próbuje manipulować sytuacją w której to on sam jest manipulowany.
Nieudolnie zresztą, bo pomijając już nawet sens całego przedsięwzięcia, to tak się byłych nie odzyskuje.
W każdym poradniku na temat odzyskiwania eks, kluczowym zagadnieniem jest sprawić, aby to osoba "odzyskiwana" sama chciała wrócić.
Jednym z elementów tej gry jest złota zasada no contact po rozstaniu. Nie żadne przyjaźnie, nie żadne pogaduszki na mesendżerach, nie żadne lajkowanie postów na fejsbukach, nie żadne rozpisywanie się na trzy strony po każdym "hej co słychać" z jej strony. To wszystko działa tylko przeciw graczowi i taka strategia przyniesie dokładnie odwrotny skutek od oczekiwanego. Zawsze. Oczywiście w ujęciu statystycznym zdarzają się powroty, rzadko bo rzadko, nie twierdzę że nie, tyle tylko, że jak to już ktoś wyżej słusznie zauważył, wszystko się skończy, gdy tylko minie miesiąc miodowy.
Jeśli ktoś jest stroną porzuconą i naprawdę serio myśli o powrocie, to kategorycznie i absolutnie nie reaguje na żadne zaczepki po rozstaniu z drugiej strony. Żadne to znaczy kurwa żadne. Żadne hej co słychać, żadne życzenia na święta, żadne propozycje spotkań w bliżej niekreślonym celu, żadne prośby o pomoc czy radę, żadne "słyszałam, że już się z kimś spotykasz" żadne komentarze pod postami czy zdjęciami na FB. Po prostu nic. Zero. Dopiero w sytuacji, kiedy strona porzucająca wprost zaproponuje rozmowę na temat ewentualnego powrotu MOŻNA SIĘ ODEZWAĆ choć też nie od razu i nie z wywieszonym jęzorem pokazując tej osobie, że przez cały ten czas tak naprawdę nic się u nas nie zmieniło, bo kontemplowaliśmy ból istnienia czekając na jakikolwiek znak sygnał. Nie można takich rzeczy robić. Choćby skręcało dupę i zbierało na wymioty z tęsknoty, trzeba zachować spokój i rozegrać to umiejętnie. Jak? Bardzo prosto. Zwyczajnie nie robić nic, dając się wykazać drugiej stronie, bo to ona ma teraz wykazać, że jej zależy i to ona ma się teraz postarać, żeby nas przekonać. Jeśli zależy jej naprawdę, to zrobi dużo i nie odpuści po pierwszej czy drugiej zlewce. Jeśli ma wyjebane i chce tylko podregulować sobie samopoczucie, to będzie się zachowywać dokładnie tak jak bohaterka tego wątku. Miłość i związki, to są bardzo proste rzeczy, oparte na tych samych mechanizmach i zasadach działania w 98% populacji ludzi na ziemi. Pozostałe 2% to tylko błąd statystyczny, nie wart w ogóle uwagi.

Jest w tym jednak trochę racji i chcę to sprawdzić w taki sposób w niedalekiej przyszłości jak będzie się zachowywała po zakończeniu mojej przyjaźni z nią. Chyba że od razu zgodzi się na związek.

Obecnie trwa zabawa pani z nudów, z chwilowego braku atencji. Ot tak.

Zapomniałeś dodać jeszcze - "ja nie nadaje się do związków, nie chcę cię krzywdzić, zasługujesz na kogoś lepszego niż ja"
Temat bardzo śliski i często kończący się dokładnie tak jak napisałeś - były spada z orbity zainteresowań, jak tylko znajdzie się coś innego, ciekawszego. W sensie ktoś. Do tego czasu pozostaje być alternatywą na czas poszukiwań, tzw. mocna dwójka. Zawsze na wyciągnięcie ręki gdy coś nie wyjdzie.
Autorze, jeśli uważasz że warto i chcesz walczyć, to próbuj i walcz, tylko miej na względzie to wszystko co tutaj napisano, może mniej będziesz zawiedziony jeśli ostatecznie nic z tego nie wyjdzie. Jeśli wyjdzie, nie popełniaj tych samych błędów, chociaż za pewne będą inne, które po czasie mogą okazać się jeszcze większymi i też nie dającymi szans na bycie razem.
Jak to ktoś kiedyś powiedział, kto nie ryzykuje ten nie pije szampana.

He he, no i właśnie o to chodzi. On nie chce tego usłyszeć i w tym momencie wychodzą motywy oraz fundamenty tej całej pseudo przyjaźni. Dlatego jeszcze raz powtórzę, bo trzy razy wcześniej, to widzę dla niektórych za mało - nie ma czegoś takiego jak przyjaźń po rozstaniu - a wszelkie formy uprawiania tego typu procederu, są zawsze podszyte lepiej lub gorzej skrywanym interesem, dla każdej ze stron zazwyczaj zupełnie innym. Bardzo rzadko jest nim obopólna chęć powrotu do byłego partnera, za to najczęściej jest to zwykłe zapychanie sobie czasu i podbijanie ego z jednej strony przy jednoczesnym rżnięciu głupa i machaniu marchewką na kiju przed nosem naiwnego łosia, któremu się wydaje, że wynalazł magiczny sposób na przełamanie schematów, na których świat jest zbudowany od początków jego istnienia oraz pierwszych znanych i spisanych dziejów ludzkości.
Gdyby ta laska chciała z nim być, to by z nim była. Nie wiem jak to jeszcze prościej można wytłumaczyć. Ale żeby kobieta zaczęła w ogóle myśleć o powrocie do faceta, którego sama kopnęła w dupę, to ten facet musi być facetem. Przynajmniej w jej oczach. Silnym, twardym, pewnym siebie i stanowczym. Ona musi w nim widzieć mężczyznę, który ma wyjebane jajca i kiełbasę na jakieś tam rozstanie, przyjął ten fakt do wiadomości, elegancko się pożegnał (chlipanie i błagania o szansę nie są eleganckie, tylko w chuj żałosne i po czymś takim wartość mężczyzny w oczach kobiety praktycznie przestaje istnieć) poszedł dalej i żyje własnym życiem, a nie rozpamiętywaniem jakiejś tam byłej dziewczyny, która już dawno jest dla niego ledwie mglistym wspomnieniem i ma w dupie jakieś tam przyjaźnie, które nie są mu do niczego potrzebne, a wszelkie formy kontaktu z nią uważa za zbyteczne, o czym krótko i kulturalnie ją informuje już przy pierwszej próbie nawiązania kontaktu z jej strony, którą szybko urywa bez tłumaczenia dlaczego. I tak to się w skrócie robi, żeby w ogóle zacząć myśleć o jakichś powrotach.
Nie zawsze zadziała, bo jak już wspominałem trochę wyżej, warunkiem koniecznym do zaistnienia sprzyjających okoliczności przyrody jest jej autentyczna chęć do podjęcia próby odbudowania relacji, a nie chwilowe nudy, bo wakacje się skończyły, nikt fajny nie pojawił się w jej życiu, to z listy kontaktów w telefonie sobie wybierze na chybił trafił jakiegoś pacana, który będzie pompował jej samoocenę i poczucie wartości udając przyjaciela, bo na coś liczy...

Śmiechłem, bekłem i wyszłem, bo dłużej tego nie zniese

Napisałem tutaj posta na netkobiety a nie na innym portalu żeby uniknąć rad od gości którzy myślą że wszystkie rozumy pozjadali, a jak widać, tutaj też was pełno.
A kobieta zazwyczaj wszystko lepiej rozumie przez większą wrażliwość której wy komentujący za grosz tutaj nie macie.

Spoko mordo, wiem że prawda w oczka kłuje i nadal nie ogarniasz jakim cudem zostałeś tak szybko rozszyfrowany,
przecież taki z ciebie sprytny i przebiegły debeściak, że nikt się nigdy nie zorientuje co tak naprawdę knujesz...
Ona to wie od chwili w której przyjąłeś jej propozycję zostania przyjaciółmi, chociaż starsze typki bez własnego życia
też dobrze wiedzą o tym, że to bujda na resorach i tak naprawdę pomysł przyjaźni wyszedł od ciebie nie od niej,
ale dobra, kombinuj dalej, ja ze swojej strony obiecuję, że będę tylko z boku się przyglądał jak robisz z siebie laczka

Nie. Napisałeś, bo liczyłeś na to, że Cię kobiety poklepią po głowie i zapewnią, że ten powrót już blisko, już zaraz za rogiem, ona siw opamięta i przyjmie Cię całego.

A tak nie będzie. I to Cię wkurza.

Chce żyć nadal w swojej iluzji, szukając u kobiet jej potwierdzenia

Nawet jakby końcem końcem wrocila, to część jadowitych węży pisałaby tutaj "wróciła ale odejdzie" "weź ją rzuć pierwszy bo nic z tego nie będzie", "powroty prędzej czy później kończą się rozstaniem", "wrocila bo nie znalazła lepszego".

Myślicie że rozpracowaliscie jej zachowanie i moje, dwa razy nazwaliscie ją idiotką. I wy chcecie powiedzieć że wasze rady mają jakąś wartość dodaną?

Jedyne co niektórym tutaj najlepiej wychodzi to ciągnięcie kogoś w dół.
Wstyd jest mi uczestniczyć w tym wątku przez niektórych z Was, bo poziom merytoryczny przez niektóre komentarze leci w dół na łeb na szyję.
Niestety, ale potwierdza się fakt, że anonimowość wyzwala w niektórych najgorsze cechy.

Aha, czyli ten gościu wie lepiej kto komu zaproponował przyjaźń. Takie wypociny ciężko czytać, a tym bardziej brać na poważnie.

Wydaje mu się że wie, dlatego że jest zakompleksionym panem który daje sobie prawo żeby obrażać wszystkich dookoła.

Dobra już tam się nie zesraj tylko.
Zamiast tu beczeć jak mała dziewczynka, której ktoś zabrał lizaka, idź tam lepiej polerować zbroję i zdobywaj swoją królewnę.
Myślisz, że kogokolwiek tutaj obchodzi zakończenie tej banalnej historyjki? Po przeczytaniu tych twoich infantylnych wypocin i postukaniu się w czoło, każdy wraca do swoich spraw i zapomina. Ja na przykład z moją zaraz jadę do Trójmiasta na romantyczny weekend w Dworku Oliwskim, pójdziemy wieczorem na zajebiste żarcie, spędzimy pewnie upojną noc w wynajętym apartamencie z sauną, basenem i innymi cudami na kiju, a rano mamy w planach iść do zoo, zjeść fajny obiad, spacer na molo w Sopocie i dalej zobaczymy ile nam zostanie jeszcze czasu. Nie żebym był jakiś specjalnie złośliwy czy coś, ale tak z czystej ciekawości zapytam - co w tym czasie ty będziesz robił z tą swoją miłością... o pardą, przyjaciółką czy jak to tam sobie nazywasz? Popiszecie sobie na fejsbuczku o dupie maryni? Supcio. Zazdraszczam.

Dokladnie ja tez na chamskie posty nie odpisuje

Z tego co tu widzę akurat chłopaki patrząc z dystansu przeciwieństwie do Ciebie na tą cała sytuacje. Zachowują zdrowy rozsądek. Widzą to na chłodno. Patrzą obiektywnie..w przeciwieństwie do Autora..

Adam, bo Tobie się wydaje, ze Twoja historia jest wyjątkowa. A jak ktoś już kilka lat czyta forum to wie, że tak nie jest. I ze z dużą dozą prawdopodobieństwa można przewidzieć jej zakończenie.
I każdy twierdzi, ze jego/jej ex wróci i będą żyć długo i szczęśliwie, ale szczerze nigdy takiego finału tu nie widziałam. Jeżeli doszlo do powrotu to max po roku autor lub autorka wraca i albo jest dokładnie w tym samym miejscu, co wcześniej i znowu się miota, albo pisze, ze zerwanie kontaktu jednak nastąpiło.

Ja zawsze probuję oszczędzić Autorom tematów takiego miotania się. Tylko to chyba nie ma sensu, każdy musi to zobaczyc na własnej skórze, ze powroty naprawdę bardzo, ale to bardzo rzadko sie udają. Ja bym powiedziała, ze nigdy, ale moze ten 0,001% udanyh gdzieś tam jest.

Skoro pozwalasz sobie na bycie przyjacielem to automatycznie stajesz się orbiterem. Opcją. Naprawdę tego chcesz? Być dla kogoś opcja? Chyba nie prawda?

Na samym początku napisałem że chcę zakończyć tę przyjaźń, a nie trwać w niej do tak zwanej usranej śmierci.
Na początku też napisałem, że poprzez przyjaźń chciałem jej pokazać, że jednak da się ze mną rozmawiać jak kiedyś. Bo nasz związek też właśnie zaczynaliśmy od przyjaźni – co prawda dwuznacznej ale przyjaźni. 
Moje pytanie nie dotyczyło tego czy kontynuować z nią przyjaźń skoro ją kocham tylko tego kiedy najlepiej tę przyjaźń zakończyć lub jakie kroki podjąć i kiedy je podjąć żeby rozpocząć z nią temat powrotu do związku. A jak się nie zgodzi, iść dalej.
To wszystko w skrócie.

Musisz się pogodzić z tym że tak naprawdę nic nie zależy od Ciebie w tym momencie. Sam widzisz że gdyby to zależało od Ciebie to już bylibyście znów razem. Jedyną opcja to zajęcie się sobą, zerwanie kontaktu, zniknięcie z jej życia..spowodowanie w niej Twojego braku.