Sens wiary w świetle nauki - Netkobiety.pl

Wiara nie oznacza faktów, więc nie na sensu o tym dyskutować.

Każdy niech sobie wierzy w co chce, chyba, że oczekujesz przepychanek

W Piśmie Św. jest mowa o tym, że Bóg najpierw stworzył Ziemię, potem Słońce I nie ma tu mowy o przenośni.
Co zabawniejsze - jest o stworzeniu dnia i nocy. Chyba w zależności od tego na której półkuli akurat Bóg przebywał Nie ma dnia i nocy jako takich - wszystko zależy od punktu na Ziemi, bo gdzieś jest noc, a gdzies jest dzień.
Czyli jest to dowód na to, że pisali to ludzie niewykształceni, nie wiedzący nic o fizyce, astronomii itd.

Ogólnie to nie zgadzam się z twierdzeniem że ewolucję i teorię stworzenia można pogodzić. To argument ludzi, który ugięli sie pod dowodami ewolucji, ale jednocześnie na siłe chcą wtrynić w to swoją wiarę.
Nie można tego pogodzić i już.

Gdyby pomniejszyć długość istnienia Ziemi do doby, człowiek pojawiłby się kilka sekund przed północą. Gdzie tu niby przenośnia o 6 dniach?

Normalnie, na podstawie kalendarza:)

No przecież normalnie, każdy wie że najdokładniejsze są te kalendarze ze zrywanymi kartkami, na każdy dzień.
Tam z tyłu są na tych kartkach różne mądre rzeczy i przepisy kulinarne, np pieczeń wołowa z buraczkami albo jak dobrze zrobić fellatio.
No i tam to znaleźli, system do obliczeń.

Dokładnie z przepisu na bigos...
Boże widzisz i nie grzmisz... nomen omen

Od jakich np cywilizacji? Co ty wogole wymyslasz za farmazony jak przeciez te nasze kalendarze to inne cywilizacje ich nie widzialy

Nie musi,bo to wszystko wymysly naukowcow sa co w doopie byli i gowno widzieli,bo nie byli w zadnej galaktyce,wiec to sa obliczenia wziete nie wiadomo skad

Ja jestem, a przynajmniej staram się być człowiekiem nauki. Jestem też antyklerykałem i agnostykiem. Uważam, że to nie jest kwestia pogodzenia, tylko równoległego (acz rozłącznego) funkcjonowania.

Religia pochodzi z czasów, kiedy jej zapisy i regulacje dotyczyły każdego aspektu życia. Zastępowało to wytyczne dotyczące leczenia, regulowało stosunki sąsiedzkie, prawo i obowiązki małżeńskie jak i ludzi w danej społeczności, wytyczało to kalendarz (ważny dla rolnictwa) definiowało to każdy aspekt życia. Traktowanie Biblii w rozumieniu dosłownym jest obarczone ogromnym błędem. Traktowanie jej czysto metaforycznie - również. Dlatego są to niekończące się studia i dysputy - co jest dosłownym zapisem, a co metaforą. Rozumienie poszczególnych zapisów zmienia się wraz z upływającym czasem. Tak samo jak trzeba pamiętać, że zdarzały się błędy w tłumaczeniach, a nierzadko stosowano uproszczenia. Ostatecznie na Nowy Testament składa się tylko kilka z kilkunastu ewangelii, które zostały wybrane w taki sposób, aby ustanowić i potwierdzić władzę Kościoła. Także z Bogiem nie ma to wiele wspólnego.

Jest też wiele pułapek logicznych typu: jeśli Bóg jest wszechmogący, to czy może stworzyć kamień tak ciężki, że sam go nie podniesie? I choć to tylko prostacki przykład, to ma on zastosowanie do bardziej złożonych zjawisk np.: jeśli Bóg jest miłosierny (w rozumieniu dobry, pełny miłości), to jak może dopuszczać istnienie takiego zła? Jak mógł ukarać wypędzeniem z Raju? Jak mógł ukarać potopem za korzystanie w wolnej woli? To pętla logiczna tego samego typu > nie da się ani udowodnić Jego istnienia, ani go definitywnie obalić. W perspektywie czasu trwania nieśmiertelnego i nieskończonego Boga, to historia ludzkości jest jak pierd w czasie huraganu.

Nauka i wiara nie stoją w sprzeczności. Mogą się uzupełniać, bo wiele jest zjawisk, których wciąż nie potrafimy zrozumieć, lub które stoją wręcz w sprzeczności do dzisiejszej nauki. Po prostu stale przesuwamy granicę poznania. Ale ona ciągle istnieje. A Bóg (czy jakakolwiek wyższa siła sprawcza) jest z definicji swojej istoty, swojego jestestwa, poza tą granicą.

Nasze żywota prowadzimy na trzech płaszczyznach: cielesnej, psychicznej i duchowej. Przy czym sfera duchowa nie powinna być utożsamiana ze sferą religijną, a już w szczególności nie z dogmatami wiary katolickiej. Sfera cielesna powinna rozwijać się zgodnie z nauką. Psychiczna zgodnie z rozwojem osobniczym, doświadczeniami życiowymi i dojrzewaniem emocjonalnym. Duchowa natomiast jest właśnie tą komponentą ulotną, nienaukową i nienamacalną. Dobrze jeśli te trzy aspekty jadą jedną kolejką. Nie muszą w tym samym wagoniku. Ale fajnie jak to jeden pociąg. U niektórych natomiast wagoniki rozjeżdżają się w różne trasy. I wszystko jest OK jeśli cel jest ten sam (nad morze!). Gorzej, jak jeden wagonik jedzie na Hel, drugi do Zakopanego, a trzeci stoi gdzieś w krzunach na bocznym torze. Bo to zawsze oznacza kryzys egzystencjalny i problemy z własną tożsamością.

Nie. Nie chodzi o takie doznania. Chodzi o płaszczyzny funkcjonowania na zasadzie 'życie zawodowe' i 'życie prywatne'.

Sfera cielesna - fizyczna. Dotycząca ciała ludzkiego i praw natury. Generalnie tego, co można dotknąć, zmierzyć.

Sfera psychiczna - dotycząca uczuć, stanów emocjonalnych, interakcji międzyludzkich itp. Choć subiektywnie realna, to jednak niematerialna.

Sfera duchowa - mistyczna. Obejmuje to, co wrzucamy do worka 'metafizyczne', czemu nadajemy szczególne znaczenie dla sensu naszej egzystencji.

Mylisz się, a zarazem się nie mylisz, bo opisujesz coś z jednego punktu widzenia. Bóg jest Duchem - a to znaczy, że nie żyje w czasie. Ale z perspektywy (naszej) kogoś uwięzionego w czasie, to trwało miliardy lat.