Partner z dwójka dzieci. - Netkobiety.pl

kwintesencja Twojego wpisu, też tak uważam. Walka o rozwód z orzeczeniem winy może trwać latami, a wynik niewiadomy. W tym czasie dojdzie walka o dzieci, też z wynikiem niewiadomym. Jesteś młoda, możesz mieć jeszcze swoje dzieci z partnerem, który nie ma ich z poprzedniego związku, a wcześniej wiele chwil na wyłączność
. Doskonale rozumiem, że nie chcesz zajmować się cudzymi dziećmi, wiele osób tak ma i prawidłowo. Nie wiadomo też, czy on w przyszłości będzie chciał  mieć nowe dziecko z Tobą.
Nie widzę dobrej przyszłości tej relacji.

Odpuść sobie ta relacje i znasz kogoś z kim będziecie bardziej kompatybilni. Poza tym, piszesz że jedyny problem to dzieci a oprócz tego wszystko super a z Twojego opisu wyłania się jakaś mega śliska sytuacja i śliski gość. Nie chciałaś być kochanka ale w sumie zostałaś, on niby rozwód ale wysyłał żonie nagie fotki (nie pierwsza i nie ostatnia słyszysz że z żoną to tylko formalność i łączy ich jedynie papier podczas gdy tam uczucia nie do końca wygasły), niby poważny związek a się ukrywacie. A na dokładkę mega wyczerpującą batalia rozwodowa na horyzoncie, dzieci z którymi Ty średnio chcesz zacieśnić relacje, chcesz własne dzieci a nie wiadomo czy z nim cokolwiek wypali typu ślub i czy on jakiekolwiek dzieci ponad te co ma będzie chciał. Według mnie marnujesz czas na coś co albo nie wypali wcale, albo nie na takich warunkach na jakich chcesz. Naprawdę rozsądniej będzie znaleźć kogoś z kim się lepiej z grasz.

Dokładnie. Osoba, która nie jest na etapie pogodzenia się z przeszłością w procesie żałoby po związku, nie rokuje obiecujęco na nowy związek. Nie chcesz chyba, by podwalinami do Waszego związku była wspólna niechęć, czy wręcz nienawiść do ekspartnerki; nie chcesz, by Wasze uczucia napędzała walka z eks. Pomyśl, co się stanie, jak ta walka się zakończy - Ty jako bufor przestaniesz być potrzebna, "cementu" związku w postaci walki z eks braknie i niechybnie Wasz związek też straci rację bytu. Bardzo prawdopodobne, że zostaniesz wtedy porzucona dla następne osoby, która nie będzie już kojarzyła się z negatywami. Pomyśl też, że jak teraz traktuje ekspartnerkę, tak kiedyś może traktować Ciebie: walczyć z Tobą, mówić o Tobie źle do nowej, być z nową w związku, a Tobie wysyłać nagie zdjęcia, itd.

No właśnie nic z tych rzeczy, fakt ze dużo pracuje, mam swoją firmę ale chce coś w życiu osiągnąć. Chce swoje pieniądze przeznaczać na swoje dzieci, nie cudze.
Po prostu zakochałam się w osobie, dopiero jak klapki spadły z oczy i wątpliwości mnie zaczęły nachodzić, w głowie się kotłuje, stwierdziłam ze napisze.

Skoro z gory wiesz, ze sa dzieci i ze ci to nie pasuje to po co w to wchodzisz? przeciez one nie wyparuja.

i nie mam tu na mysli kwestii pieniedzy, ktore poruszylas, bo pewnie sam by je utrzymywal, tak jak to robi do tej pory, wiec do tego cie nie ebdzie potrzebowal, ale dzieci potrzebuja opieki, nie wyskoczysz sobie ot tak spontanicznie na weekend, trzeba odrabiac z nimi lekcje itd itp

i mowie to sama jako mama 10latka. potrafie zrozumiec, ze komus to moze nie pasowac. nie rozumiem jednak, po co sie pchalas, wez sobie takiego, kto ci pasuje od poczatku, tak ze nic nie musialoby sie zmieniac. tym bardziej, ze  przeciez SIE NIE ZMIENI.

ty serio masz 30? zacowujesz sie jakbys miala 15.

Napisałam wyżej, ze na początku to były jedynie weekendy, dwa w miesiącu. Nie wiem czemu mnie od razu atakujesz. Przedstawiłam swój pogląd na sytuacje i pieniądze to najmniejszy problem. Dlaczego mam nagle akceptować sytuacje, gdy on stawia mnie przed faktem dokonanym i „one od dzisiaj mieszkają ze mną”.
Gdybys ZE ZEOZUMIENIEM przeczytała to co pisze, nie pisałabyś tego idiotycznego komentarza.

Trudno wyobrazić sobie bardziej nierokującego typa dla pragnącej własnej rodziny 30-latki. To jest w sumie bardzo ciekawe zjawisko, że zarówno fajne, atrakcyjne i dobrze sytuowane kobiety, jak i tacy sami mężczyźni (vide: autor wątku o mamuśce wymuszającej na nim połowę jej czynszu i kredytu) wybierają sobie do życia takie uwikłane w poprzednie relacje, zależne od innych osób, obciążone dziećmi jednostki, podczas gdy świat jest pełny ludzi bez zobowiązań, gotowych na stworzenie czegoś swojego od zera. Okolice 30-tki to idealny czas, by poznać stałego partnera i stworzyć z nim rodzinę, kupić wspólny dom i razem iść przez życie bez ciągnącego się za jednym z partnerów bagażu i to takiego kalibru jak ten w opisie. Dzieci (jednak chyba trójka nie dwójka, dziecko na 100% zostało automatycznie uznane przez męża i mąż ma wobec niego obowiązek alimentacyjny) to jedno, i tak bardzo dużo, za dużo dla wolnej 30-tki, a tu jeszcze afera rozwodowa i jakieś nagie fotki w tle (wtf, wysyłać swojego człona żonie???). No i to ukrywanie się - nie i jeszcze raz nie. Za rok czy dwa będziesz psychicznym wrakiem, a do tego o te lata straszym i z masą straconych szans na coś swojego, dobrego, co pewnie cię czeka, jak się od tego obciążonego dziada uwolnisz.

Uważam, że związki z "dzieciatymi" są ogólnie bardzo ciężkie (ja bym się chyba nie zdecydowała) i wymaga to bardzo dużej odpowiedzialności, dojrzałości, wyczucia i umiejętności godzenia przeciwstawnych potrzeb, by to wyszło. Są takie rodziny, które udaje się fajnie posklejać. W innym wątku jedna dziewczyna fajnie to ujęła: tworzymy rodzinę razem z jego dzieckiem, w przeciwieństwie do układów, gdzie związek jest tylko dodatkiem dla rodzica, która ma dziecko.

ALE: tu od początku nie widać warunków, by budować Wasz związek na zdrowych podstawach. Nie chodzi nawet o sam fakt, że poznaliście się, gdy nie miał jeszcze rozwodu, ani o to, że ma dzieci, choć to ogromne obciążenie czasowe. On - być może nieświadomie, ale stawia Cię w naprawdę kiepskiej sytuacji: wymusza na Tobie ukrywanie relacji, nie ma dla Ciebie czasu, ważne decyzje podejmuje sam, wciąga Cię w jakiejś chore emocje i rozgrywki z byłą. To brak szacunku. Nawet jeżeli epizod z wysłaniem zdjęć nie był czymś znaczącym - widać, że on emocjonalnie nie poukładał sobie jeszcze wszystkiego po rozstaniu.

Autorko: nie jesteś egoistyczna, po prostu zaczyna do Ciebie docierać prawda, że znalazłaś się w dość nieciekawym układzie. Tak jak piszą poprzednicy: istnieje bardzo duże ryzyko, że Ty się będziesz spalać w tym związku poświęcając siebie, swoją przyszłość, nic z tego nie mając, a on i tak Cię zostawi, bo na co komu wiecznie sfrustrowana, niezadowolona baba?

Jeżeli nie jesteś w stanie tego zakończyć od razu, to zacznij wymagać, stawiać warunki, zobaczysz, czy on się liczy z Twoim zdaniem. Na początek stanowcze: jestem Twoją dziewczyną, a nie kochanką i nie zamierzam się ukrywać. No i oczywiście musi też szanować i celebrować czas, który macie wyłącznie dla siebie, inaczej to nie ma żadnego sensu.

Sytuacja z weeekendu. Dzieci miały jechać do niej na tydzień lub dwa. Skończyło się tym ze dzieci wróciły następnego dnia, bo on tam nie chcą byc z partnerem jego matki w jednym domu.
Mieliśmy siedzieć wspólny weeekend i nic z tego nie wyszło „bo dziecko”.
Czyli tak: ja mam je niańczyć i wychowywać a matka gdzie jest? To ja tez chce tak żeby dzieci były u niej a u mnie półtorej dnia raz na 3 miesiace bo co tyle czasu spotykają sie ze swoją MAMA!

absurd, jestem już na 100% pewna ze tego nie udzwigne psychicznie.

Możesz sobie jak najbardziej chcieć, ale jak widać z obecnym partnerem nic z tego. Będziesz miała tak jak masz. Albo się na to godzisz, albo się na to nie godzisz. To od Ciebie zależy przecież decyzja. Nikt Cię do życia w takim układzie nie przymusza i nie robisz tego przecież wbrew własnej woli.

Więc po co to ciągniesz?

I TO jest największy problem, nie dzieci, czy była żona.

Nie upadłaś na głowę, tylko nie miałaś pojęcia jak wygląda związek z ojcem wychowującym. Dowiedziałaś się i podjęłaś nową decyzję o zakończeniu układu. A typ rżnie głupa, że nie wie o co ci chodzi, bo trudno otwarcie przyznać, że w tej relacji on ma zyskać pomoc w trudnej roli samotnego ojca, a ty masz stracić młodość i szanse na własną rodzinę.

Kolejny temat gdzie ktoś chce zignorować fakt że partner ma dzieci.
Tu dodatkowo Pan ma w głowie żonę wciąż.
Nic z tego dobrego nie wyjdzie

Zawsze możesz mu powiedzieć, żeby sobie poszukał bezproblemowej ;-)

Oczywiście, mówiąc tak, on Tobą manipuluje, próbuje uczynić z Ciebie główną winną tego, że Wam się nie ułożyło, a dzięki temu jemu jest lżej, może lepiej o sobie myśleć. Teraz w historii będzie miał zdradzająca żonę i konfliktową partnerkę, ktora z wszystkim miała problem ;-)
Dlatego nie przejmowałabym się tym, co on wygaduje i konsekwentnie typa poblokowałabym wszędzie.

Myślę tak jak Kasssja, że wiązanie się z dzieciatym facetem, podczas gdy sama nie masz takiego obciążenia i chcesz założyć własną rodzinę, to niepotrzebne sabotowanie siebie i swojej przyszłości.