Toksyczne malzenstwo - Netkobiety.pl

Z czasem weszła pandemia i zaczęły się nasze kłopoty finansowe. Jako że żona nadal nie podjęła pracy, a koszty kredytu wzrosły prawie dwukrotnie, zacząłem robić wszystko aby udało się w pracy jęczę o jeden szczebel zawodowy wspiąć. Tak też się stało. Choć moja żona nie świętowała tego sukcesu. Ironicznie uważa że to zasługa mojej Szefowej która mnie lubi i muszę mieć coś za uszami.
Nie mam sobie nic do zarzucenia, więc wysmiewalem te zarzuty.

Proszę sobie wyobrazić że przez ostatnie 3 lata moja żona przy każdej sytuacji gdzie coś sobie wyobraziła, odrazu robi dziką awanturę. Wyrzuca mnie do salonu i bardzo często rzuca pierścionkami i każe mi się wynosić...
Nie mamy ani 1 znajomego. Nikt nas nie odwiedza, my również nikogo.
Jeśli chodzi o sprawy łóżkowe, to przed ślubem było cudownie. Natomiast po ślubie wygląda to jak u 70letnuch ludzi. Raz na 3 miesiące po wielu dniach próśb. Oczywiście żona statyczna.

Na jej usprawiedliwienie dodam że od 4 lat ma zdiagnozowaną endometrioze na którą miała już 2 operacje.
Brałem 2 tygodniowy urlop po operacjach aby się nią opiekować. Gotowałem, wymieniałem oopatrunki, robiłem zastrzyki. Jak doszła do siebie to usłyszałem że bez potrzeby brałem urlop bo tylko jej przykrość robiłem (zastrzykami), które de facto były konieczne (przeciwzakrzepowe).

Pakowałem się wiele razy, po czym jak wsiadłem do auta i odjechałem, to zaraz dzwoniła żebym przyjechał pogadać. Nigdy nie przyznaje sie do błędów.
Uważam że jestem bezkonfliktowy. Jednak jeżeli wiem że ona sobie coś uroila, to nie ma opcji żebym ja przepraszał (tego oczekuję)..
Nie jestem ideałem, ale raz na 2 msc kupuje jej kwiaty, czekoladki. Niestety nic to nie daje. Ostatnio robiłem samemu całą elewacje w domu, łącznie z podbitka oraz oświetleniem dokoła domu. Zeszło kilka miesięcy, ale udało się. Nie usłyszałem żadnego dobrego słowa. Mało tego, usłyszałem że zaniedbuje rodzine. A to ona naciskała na mnie żeby to zrobić. (nie jestem budowlańcem - zarządzam ludźmi Zawodowo).

Mam serdecznie dosyć tych szantazy. Najgorsze jest to, że jej rodzice we wszystko jej wierzą i słuchają tych głupot... Ja wychodzę na jakiegoś lovelasa itp, natomiast nie mam sobie nic do zarzucenia.

Pomimo tych wszystkich rzeczy najgorsze jest to że przy niektórych kłótniach żona staje się agresywna, przeklina, zdarzały się próby "liścia" w moim kierunku.

Ostatnio byliśmy na imprezie firmowej gdzie przez 3h była zła bez powodu. Prosiłem, błagałem żeby zachowała się normalnie. Jak mi się to udało, to były tańce itp. Oczywiście ja tylko z żoną, bo inaczej by mi głowe urwała. Przed zakończeniem imprezy coś przyszło jej nagle do głowy i obraziłaś się za jakiś żart w kierunku moich współpracownic. Jeden z moich kolegów powiedział jej że nie docenia tego co ma i skończy samotnie.

Po powrocie do domu nie odzywała się słowem. Po czym zakomunikowała mi że zgłosiła się do adwokata po rozwód i na dniach dostane dokumenty.

Co o tym myślicie? Może problem jest we mnie a ja go nie widzę?

Nooo.. wreszcie.

O bidulek. Robił elewację, a nie ma dziękuję.
Cóż... to nie rób elewacji jeśli celem jest podziękowanie.

Jesteś jaki jesteś, to nie jest kobieta dla Ciebie, całkowicie Cię zdominowała, można powiedzieć ubezwłasnowolniła...
Już nic nie zmienisz, sam daj na rozwód, bo ona tylko tak gada, a jeśli już, to potwierdzaj, że to jej najlepszy pomysł, bo Ty już masz dosyć tego małżeństwa.
Im bardziej się będziesz od niej odsuwał, olewał, tym bardziej ona zrozumie, że to nie przelewki i może coś w niej drgnie...
Choć rozwód w waszym przypadku, to najlepsza opcja.

Facet ale ty jesteś strasznie naiwny. W innym wątku opisywałem moje 2 miłości z młodości, obie kompletnie nie nadawały się do małżeństwa. Ja umiałem je sobie odpuścić, bo widziałem jakie są. Ty trzymasz się jej przez całe dorosłe życie. Źle wybrałeś i brniesz w to bagno. W imię czego i po co? Nie chcesz spokojnie żyć? Lubisz problemy?

I z tego da się wyplątać ale trzeba być zdeterminowanym i tego chcieć. Gorzej z dzieckiem ale oni widzi co się dzieje i chłonie tę wzorce, niestety często jest tak że po rozwodzie jedno z rodziców nastawia dziecko przeciw drugiemu.
Odnoszę wrażenie że autor jeszcze nie dorósł do decyzji o rozwodzie, a żona raczej tylko straszy że złoży papiery takie czcze gadanie na złość

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi.
Niektórzy dziwią się i piszą dlaczego poprostu nie odejdę.
Pierwsza rzecz to dom oraz syn. Sytuacja jest beznadziejna, ponieważ żona nie wyprowadzi się z domu do swoich rodziców (mieszkają 300m od nas). Ona wygania mnie.

U moich rodziców nie bardzo mam miejsce, ponieważ mieszkają tam też dwaj młodsi bracia. Moi rodzice jeszcze nie są świadomi sytuacji, choć już kilkukrotnie miałem ich poparcie kiedy żona wariowała i chore akcje opisywała mojej mamie. Myślałem już nad wynajmem, jednak mój dom będzie mnie i tak wykańczał finansowo.. Rata kredytu + rachunki to naprawdę spora kwota. Do tego gdybym doliczył alimenty (bo żona zrobi wszystko żeby dziecko zostało z nią.. Nastawia go każdego dnia, opowiada bzdury. Wielokrotnie syn mi to powiedział ale mimo wszystko on faworyzuje żonę, ponieważ jest z nią 24/7)..

Po tym wszystkim szanse na moje funkcjonowanie będą niewielkie...
Pozostaje oddanie domu dla banku, lub sprzedaż. Wartość domu jest ok 3,5 krotnie wyższa niż za zaciągniętego kredytu.
Jednak z tyłu głowy mam to, że żona na to się nie zgodzi, a dom na papierze jest wspólny...

I co ja mogę zrobić?
Owszem, macie rację dałem się zdominować jak frajer.. Na początku wydawało mi się że zalezy mi tak mocno na rodzinie, że poświęcę wszystko. Po jakimś czasie wpadłem w potrzask który opisałem wyżej i nie wiem jak z tego wybrnąć...

Żona kolejny dzień się nie odzywa, wczoraj stwierdziła że dostanę pismo od adwokata, więc czekam. Nie wiem co dalej.
Moja psycha jest tragiczna, gdyby nie praca w której jestem szanowaną osobą i zarządzam 170osobowa grupą ludzi, to chyba bym zwariował.

Ale co ten adwokat dla mnie ugra?
Jedyne co mam, to kilka nagrań jak wpadała w furię i jakie były zachowania i słowa w moim kierunku.
Gdzieś kiedyś coś mnie skłoniło do tego żeby to nagrać

Czyli frajer. To wiesz.

Ale niestety dalej nie widzisz i nie dostrzegasz dlaczego frajer.
Ktoś Ci powinien w tym pomóc. Adwokat.

Jednak musiałbyś zauważyć, że nie ogarniasz sytuacji i popełniasz błędy, których nie widzisz.

Autorze, Twoja sytuacja jest trudna, jednak nie jest beznadziejna, jak napisałeś. Tak to widzisz teraz i to spojrzenie warto zmienić. Też polecam adwokata, ale i psychpterapeutę. Kilka spotkań poświęć na wzmocnienie psychiki, by w końcu zadbać o siebie i dać dobry przykład zdrowego zachowania synowi. Nie radziłabym się wyprowadzać. Żona może wszystko użyć przeciwko tobie. Skup się na pracy  i opiece nad synem, bez rozmów z dzieckiem o Waszej sytuacji małżeńskiej, dbaj o syna i swoje zdrowie. Niezależnie od tego, co żona napisała w pozwie, jeśli go napisała, zastanów się, co będzie możliwe i najlepsze w przypadku rozwodu. Nie skupiaj się na tym czego chce czy nie chce żona, ale na tym, czego Ty chcesz. Jeśli kiedyś przyjdzie do uzgodnień i nie znajdziecie sami rozwiązania, zajmie się tym mediator lub sąd. Od dzisiaj bądź najlepsza, najzdrowsza wersją siebie. Metoda 34 kroków wskazana.