Znajomi partnera - Netkobiety.pl

Być może do nich nie pasujesz, a dlatego, że jesteś od nich "inna" (na przykład ambitna, a oni nie, bardziej wymagająca, mająca inne priorytety) nie czują się w Twoim towarzystwie komfortowo, w efekcie czego usiłują partnerowi w jakiś sposób Ciebie obrzydzić.

I to jest zadanie i rola dla partnera, bo gdyby posiadał klasę, powinien wyraźnie zareagować, choćby bardzo banalnymi słowami: "to jest moja dziewczyna, nie życzę sobie", ale skoro wciąż to robią, to widocznie im na to pozwala. Nie rozumiem też w jakim celu on Ci to wszystko powtarza?

Mówisz, że go kochasz i bardzo Ci zależy, ale można odnieść wrażenie, że dla niego nie jesteś priorytetem. Gdybyś była, nie miałby problemu, by oczyścić tę mało przyjemną sytuację.

Edycja, bo dopisałaś:

eweeelka napisał/a:

Przykład:
Ja: Ostatnio mój brat się dostał na XX uczelnię, po skończeniu XX.
Znajomy: Aaa bo dużo lasek na kierunku?
Ja: Nie, bo lubiał...?

Znajomy: I jak zarabia?
Ja: No bardzo dobrze.
Znajomy: Chuja prawda. I tak dalej i tak dalej; na ch*j komu studia... Podaj mi przykłady kto dobrze zarabia po studiach!? Na co to komu!?

I weź się kłóć...

Jesteś osobą wykształconą, ambitną, jeździsz na szkolenia i nadal piszesz... "lubiał"??

Znajomi mojego partnera mnie nie lubią / akceptują. Czuję to, gdy podczas spotkań moje słowa są podważane. Nieważne jaki temat. Ja mówię jedno, a oni: po co, na co? I lawina krytyki. Chciałabym nadmienić, że jestem osobą ambitną która ciągle jeździ na szkolenia, rozwija się. To jest zupełnie inne towarzystwo niż moje: stoją w miejscu. Słyszę od niego, jak to jeden, czy drugi znajomy mu na mnie gadał, że jestem taka, czy owaka; ostatnio podczas spotkania zachowałam się tak, a tak, a dlaczego nie tak, że tamtemu nie pasowało jak postąpiłam tak... Bardzo kocham mojego partnera i wiem, ze jego znajomi są dla niego ważni, jednakże spędzanie z nimi czasu doprowadza mnie do szewskiej pasji... Nie wiem skąd ta niechęć. Ogólnie jestem osobą bardzo towarzyską z mnóstwem znajomych. Po prostu od samego początku patrzą na mnie wilkiem. Wiem, że jestem skazana na ich towarzystwo, ale niepokoi mnie fakt, że po każdym spotkaniu oni do niego piszą i mnie krytykują. Podczas spotkań staram się być otwarta, ale nie wychylać z drażniącymi tematami, aczkolwiek "nie znam towarzystwa" i nie chcę sobie strzelić w kolano. Bardzo mi przykro z tego powodu... Nie zamierzam się im podlizywać, ale dla mnie to dziwne. Skoro jestem osobą towarzyską, mam MNÓSTWO znajomych, jestem rozchwytywana i jak to ostatnio usłyszałam 'przebojowa', to dlaczego oni mnie tak traktują? Może ktoś z was już miał taką sytuację i może się podzielić doświadczeniem? Czekam na odpowiedź...

Przykład:
Ja: Ostatnio mój brat się dostał na XX uczelnię, po skończeniu XX.
Znajomy: Aaa bo dużo lasek na kierunku?
Ja: Nie, bo lubi...?
Znajomy: I jak zarabia?
Ja: No bardzo dobrze.
Znajomy: Chuja prawda. I tak dalej i tak dalej; na ch*j komu studia... Podaj mi przykłady kto dobrze zarabia po studiach!? Na co to komu!?

I weź się kłóć...

eweeelka napisał/a:

Chciałam tylko ukazać przepaść między mną a najbardziej "krytykującymi" osobami z tego towarzystwa.

OK, ale ponawiam pytanie: jaki jest Twój partner? Taki jak oni czy taki jak Ty?

Nowe_otwarcie napisał/a:

eweeelka napisał/a:

Jak oni... Zdaje się nie widzieć problemu, kiedy zwracam mu później uwagę, że ktoś znowu sprawił mi przykrość swoimi paskudnymi docinkami i krytyką w towarzystwie.

Mam na myśli nie to jakie ma nastawienie do ich krytyki, ale bardziej to jak podchodzi do Twojej ambicji (lub jak kto woli nadambitności) i tym podobnych spraw. Bo jedną rzeczą jest pobłażliwy stosunek do poglądów przyjaciół (zwłaszcza żeby ich do siebie nie zrazic), a inną autentyczne podzielanie (bądź niepodzielanie) poglądów partnera na daną kwestię.

Twierdzi, że robi to na nim wrażenie.

Nowe_otwarcie napisał/a:

eweeelka napisał/a:

Twierdzi, że robi to na nim wrażenie.

Z przekonaniem czy mówi tak bo wie że w przypadku innej reakcji strzelisz focha i go kopniesz? Wybacz bezpośredniość, ale nie przepadam za owijaniem w bawełnę i czajeniem się wokół tematu.

Z przekonaniem. Wydaje się być z tego dumny.

Jak na osobę wykształconą robisz rażące wręcz błędy.
Nie jestem pewna, czy twoje poczucie wyższości nad znajomymi partnera winno być postrzegane, jako uzasadnione w takiej sytuacji. Wiesz w ogóle co to jest piśmiennictwo?

Nowe_otwarcie napisał/a:

Dracarys napisał/a:

Jak na osobę wykształconą robisz rażące wręcz błędy.
Nie jestem pewna, czy twoje poczucie wyższości nad znajomymi partnera winno być postrzegane, jako uzasadnione w takiej sytuacji. Wiesz w ogóle co to jest piśmiennictwo?

Należałoby zadać pytanie o specjalizację autorki; często osoby o fachu opartym na przedmiotach ścisłych mają znacznie mniejsze zdolności w kwestiach przedmiotów humanistycznych. U absolwentów kierunków inżynierskich byki językowe nie są taką rzadkością.

Nieeee, proszę. Zostańmy nadal w świecie, gdzie jest różnica pomiędzy robieniem komuś laski, a łaski

Nowe_otwarcie napisał/a:

eweeelka napisał/a:

Jak oni... Zdaje się nie widzieć problemu, kiedy zwracam mu później uwagę, że ktoś znowu sprawił mi przykrość swoimi paskudnymi docinkami i krytyką w towarzystwie.

Mam na myśli nie to jakie ma nastawienie do ich krytyki, ale bardziej to jak podchodzi do Twojej ambicji (lub jak kto woli nadambitności) i tym podobnych spraw. Bo jedną rzeczą jest pobłażliwy stosunek do poglądów przyjaciół (zwłaszcza żeby ich do siebie nie zrazic), a inną autentyczne podzielanie (bądź niepodzielanie) poglądów partnera na daną kwestię.

Twierdzi, że robi to na nim wrażenie.

display napisał/a:

Nieważne w czy autorka jest mega wykształcona czy też nie, czy robi błędy językowe czy nie.  Nie to jest tu głównym problemem. Może i autorka się wywyższa i to drażni innych (i faktycznie takie wywyższanie się jest po prostu słabe więc autorko przyjrzyj się też swojemu zachowaniu) ale... wg mnie sytuacja która opisuje jest niedopuszczalna. Nie może być tak, że jego znajomi jeżdżą po Tobie,   wyskakują z wulgarnymi tekstami a twój facet nic  tym nie robi i jeszcze im przyklaskuje. Sorry ale to jakiś żart a nie kochający partner. Jeśli nie potrafisz się dogadać z jego znajomym to po prostu się z nimi nie spotykaj. Mam wrażenie że chcesz za bardzo wszystkich "olśnić" swoją osobą.  Masz swoich znajomych i to z nimi spędzaj wolny czas. Np gdy twój facet umawia się na jakiś wieczór ze swoimi to ty umówi się wtedy z twoimi znajomymi i już. Nie musicie przecież wszędzie chodzić razem. Ale ogólnie tak jak wcześniej powiedziałam, wg mnie głównym problemem jest tu zachowanie Twojego faceta który nie potrafi postawić granic swoim znajomym i daje im wolną rękę w obrażaniu Cię.  Jak dla mnie to nie wróży dobrze na przyszłość

Dokładnie, przyszłam z problemem, a widzę co u niektórych ból d*py.

Dokładnie, przyszłam z problemem, a widzę co u niektórych ból d*py.

Ja jak na razie nie znalazłam we wpisie Ewelki nic, co świadczyłoby o tym, że rzeczywiście się wywyższa. Podzielenie się ze znajomymi radością, że brat dostał się na fajną uczelnię, jest absolutnie czymś normalnym. Jeżeli żyjesz w ten sposób, że znaczną część Twojego czasu i myśli pochłania rozwój zawodowy czy edukacja, to naturalne jest, że te tematy się pojawiają w rozmowach. Wydaje mi się, że trafiłaś na osoby o zupełnie innym stylu życia, priorytetach i wartościach, niż Twoje - w dodatku bardzo zamknięte i niechętne na poznanie czegoś innego. Są takie kręgi, gdzie antyintelektualizm jest wręcz modny. Ja lubię dyskutować z osobami o innych poglądach, ale tu nie wiem, czy jest o czym i czy warto bo poziom "i na chuja ci te studia?" to dla mnie byłaby trochę strata czasu. Jeżeli tak to wygląda, jesteś obgadywana i obrażana, to tym bardziej nie pchałabym się do tego towarzystwa.

Nie mocno, tylko adekwatnie.
Czytałeś zacytowane wypowiedzi "znajomych"? Jeżeli dziewczyna kumpla mówi Ci, że jej brat dostał się na studia,  spytałbyś "a na chuja mu te studia"? Taki tekst, jeżeli nie pada w grupie o dość specyficznym poczuciu humoru, które wszyscy znają i rozumieją, świadczy o dość ograniczonych horyzontach, żeby nie powiedzieć - prostactwie.

Nic nie wiemy o tym, w jaki sposób autorka się dokształca, w jakich szkoleniach uczestniczy. Dlaczego zakładasz z góry, że wybiera, nie patrząc na ich jakość? To dość daleko idąca interpretacja.

Polemizujesz na podstawie swoich wyobrażeń, a nie tego, co zacytowała autorka.
Nie było mowy o tym, że znajomi uważają tę konkretną uczelnię za słabą (w takim przypadku przy świeżych znajomościach jednak też powstrzymałabym się od zbyt ostentacyjnej krytyki). Z resztą z kontekstu łatwo wyczytać, że to grupa mało zainteresowana jakąkolwiek edukacją.

Niekoniecznie. Wystarczy np. że mamy do czynienia z jednym czy dwoma kursami/szkoleniami, które składają się z cyklicznych spotkań. To już pochłania mnóstwo energii i czasu.

Nowe_otwarcie: ja w ogóle nie odebrałam wpisów autorki w ten sposób, że niby szkolenia mają zastąpić jej zdobywanie doświadczenia "w praktyce", myślę że uczepiłeś się takiej interpretacji mocno na wyrost. Myślę, że ona podała te szkolenia po prostu jako przykład na to, że ważny jest dla niej rozwój zawodowy, zdobywanie wiedzy itp, tymczasem priorytety grupy są zupełnie inne.  Tu nie ocenimy jakości szkoleń, w których autorka bierze udział, a zakładanie z góry najmniej przychylnej wersji wygląda jak czysta chęć dokopania.

NO, ale jest różnica między westchnięciem-nawet-bez-podziwu, a rzucaniem chujami i okazaniem pogardy czemuś, co dla autorki stanowi powód do dumy. Przecież wszyscy chyba spotkaliśmy się z ekscytacją znajomego z powodu, który dla nas wydawał się nieadekwatny. Odbiór tej sytuacji nie powinien zależeć od tego, czy przyznamy autorce prawo do bycia dumną czy nie.

Inna rzecz, że dla mnie, owszem, towarzystwo prostackie, ale problem nie leży w nich, a w podejściu partnera. On powinien dawno to uciąć i zademonstrować poparcie dla autorki. I zastanawia mnie, dlaczego - skoro tego nie zrobił - to autorka nie zareagowała i nadal grzecznie chodziła na spotkania.

SaraS napisał/a:

a rzucaniem chujami i okazaniem pogardy czemuś, co dla autorki stanowi powód do dumy.

Teraz sie nowy trend zrobil przeciwko "wrogiej komunikacji".
Idea zaklada, ze sposob wypowiedzi tej grupy w stosunku do autorki buduje wrogosc.

Ale to jest - moim zdaniem - kompletny brak zrozumienia tematu.
Wrogosci nie buduje ich sposob wypowiedzi tylko fakt, ze autorka jest pewna swoich przekonan nie posiadajac za nimi dobrych argumentow.
I gdy napotyka ludzi, ktorzy nie liza jej po tylku tylko atakuja jej przekonania (bo sami czuja sie zaatakowani z uwagi na inne wybory) a ona probuje je obronic to okazuje sie, ze brakuje jej silnych argumentow.

I to watpliwosc, ktora wynika ze swiadomosci, ze kieruje sie bezpodstawnymi przekonaniami niszczy jej psychiczna stabilizacje.
Bez psychicznej stabilizacji, chcac dalej bronic swoich opinii czuje sie bezsilna a bezsilnosc prowadzi do kumulacji wrogosci.

Gdyby autorka miala wiecej pokory i chciala sie na podstawie takich dyskusji uczyc a nie udawadniac racje swoich opinii (gdy jej brak sensownych argumentow na to) to by co najwyzej czula troche wiecej stresu, ale byloby to przyjemne doswiadczenie.

JohnyBravo777 napisał/a:

SaraS napisał/a:

a rzucaniem chujami i okazaniem pogardy czemuś, co dla autorki stanowi powód do dumy.

Teraz sie nowy trend zrobil przeciwko "wrogiej komunikacji".
Idea zaklada, ze sposob wypowiedzi tej grupy w stosunku do autorki buduje wrogosc.

Ale to jest - moim zdaniem - kompletny brak zrozumienia tematu.
Wrogosci nie buduje ich sposob wypowiedzi tylko fakt, ze autorka jest pewna swoich przekonan nie posiadajac za nimi dobrych argumentow.
I gdy napotyka ludzi, ktorzy nie liza jej po tylku tylko atakuja jej przekonania (bo sami czuja sie zaatakowani z uwagi na inne wybory) a ona probuje je obronic to okazuje sie, ze brakuje jej silnych argumentow.

I to watpliwosc, ktora wynika ze swiadomosci, ze kieruje sie bezpodstawnymi przekonaniami niszczy jej psychiczna stabilizacje.
Bez psychicznej stabilizacji, chcac dalej bronic swoich opinii czuje sie bezsilna a bezsilnosc prowadzi do kumulacji wrogosci.

Gdyby autorka miala wiecej pokory i chciala sie na podstawie takich dyskusji uczyc a nie udawadniac racje swoich opinii (gdy jej brak sensownych argumentow na to) to by co najwyzej czula troche wiecej stresu, ale byloby to przyjemne doswiadczenie.

Johny, rzadko to w Twoim wypadku robię ale... +1.

MagdaLena1111 napisał/a:

Panowie, a Wy tak na serio? :-O
Odnosicie się do tego samego przykładu, co SaraS, czyli:

eweeelka napisał/a:

Przykład:
Ja: Ostatnio mój brat się dostał na XX uczelnię, po skończeniu XX.
Znajomy: Aaa bo dużo lasek na kierunku?
Ja: Nie, bo lubiał...?
Znajomy: I jak zarabia?
Ja: No bardzo dobrze.
Znajomy: Chuja prawda. I tak dalej i tak dalej; na ch*j komu studia... Podaj mi przykłady kto dobrze zarabia po studiach!? Na co to komu!?

Rzeczywiście znajomi faceta autorki mają mocne argumenty :-D
Bo wg mnie to autorka podała przynajmniej 2 argumenty (zamiłowanie i dobre zarobki) opowiadające się za studiami xx, na co otrzymała negację poprzez rzucanie chujami.

PS. Z jednym zgoda, że pewnie autorka wybija to towarzystwo ze strefy komfortu, a tamci się bronią przed tym tak, jak potrafią

Na razie to wyraziła swoją opinię (komentarz łebķów był taki zd zdziwię się jeśli chodzi o jakąś filozofię, socjologię czy psychologię, w każdym razie pewnie mocno sfeminizowsny kierunek), a opinii o zarobkach nie poparła konkretną kwotą. To akurat powinnaś zrozumieć jako osoba uważająca za cienkie zarobki, które wiele milionów ludzi w tym kraju uważa za bardzo przyzwoite...

Nowe_otwarcie napisał/a:

JohnyBravo777 napisał/a:

Dopiero co jej brat dostal sie na uczelnie i zarabia bardzo dobrze?
Oczywiscie, ze "chuja prawda". Wierzysz, ze student jakiegokolwiek kierunku "bardzo dobrze" zarabia?
Chyba na OnlyFans xD

Autorka klamie i dostala sluszna kontre.

Johny, ponownie w punkt.

A czy on przypadkiem nie skończył wcześniej innych studiów? Bo kto normalny pyta, ile zarabia świeżo upieczony maturzysta w kontekście pierwszych studiów? Chyba że autorka jakimś cudem miała na myśli, że po skończeniu liceum, ale - patrz wyżej, kto zadaje takie pytania o dzieciaka dopiero po szkole średniej?

Tak, dlatego automatycznie założyłam, że te drugie studia są jakoś powiązane z pierwszymi. Ale może i nie, co za różnica tak naprawdę? Powtórzę się: nawet jeśli chodzi o kiepskie studia na kiepskiej uczelni, to towarzystwo chamskie i bezczelne. Kto wypowiada się w taki sposób całkowicie na poważnie (a nie w żartach z przyjacielem np.)? Jak w ogóle można, znowu, w taki sposób pytać o zarobki?

Przecież jak mi otyła koleżanka pochwali się, że schudła 2 kg, to jej pogratuluję, a nie oznajmię, że nadal wygląda jak kaszalot i chuja warte takie diety. <facepalm>

Nowe_otwarcie napisał/a:

SaraS napisał/a:

Tak, dlatego automatycznie założyłam, że te drugie studia są jakoś powiązane z pierwszymi. Ale może i nie, co za różnica tak naprawdę? Powtórzę się: nawet jeśli chodzi o kiepskie studia na kiepskiej uczelni, to towarzystwo chamskie i bezczelne. Kto wypowiada się w taki sposób całkowicie na poważnie (a nie w żartach z przyjacielem np.)? Jak w ogóle można, znowu, w taki sposób pytać o zarobki?

Przeczytaj jeszcze raz jej pierwszego posta: przebija z niego przekonanie o własnej zajebistości. Jeśli tak pogrywała na tym spotkaniu, to nie dziwię się że towarzystwo postanowiło ją nieco sprowadzic na ziemię. Mało tego: bardzo możliwe że ją wręcz podpuścili dla zabawy, a taka wkrętka wychodzi tym lepiej im ktoś ma twardszego kija w dupie. I autorka pokazała że ma kija iście dębowego. Spróbuj spojrzeć z innej strony, to może więcej dostrzeżesz.

SaraS napisał/a:

Przecież jak mi otyła koleżanka pochwali się, że schudła 2 kg, to jej pogratuluję, a nie oznajmię, że nadal wygląda jak kaszalot i chuja warte takie diety. <facepalm>

A ja bym jej powiedział: "Obiecujący początek, tak trzymaj! Każdy sukces składa się z małych kroków!"

Mhm. Na razie widzę tyle: jeśli autorka pochwaliła się czymś dla towarzystwa niewartym wzmianki i/lub została uznana za sztywniarę, to w zasadzie sama sobie winna.
Mam nadzieję, że jesteś w tym konsekwentny. I że jak np. Twoja córka pochwali się przy kimś, że dostała piątkę albo wygrała jakiś konkurs, a w odpowiedzi usłyszy, że chuja warte szkolne oceny, jakie niby były nagrody, eee, jasne, jasne, nagrody w takich konkursach to zawsze gówno, a w ogóle na co to komu, wiadomo, że tylko zjebane kujony biorą w czymś takim udział, to też Twoją reakcją będzie szukanie winy w córce. I że dobitnie ją poinformujesz, że dla dorosłych oceny rzeczywiście są chuja warte. Albo, jeśli córka to dla Ciebie za dużo, to może Twoja partnerka. Na pewno poklepałbyś po plecach kolegów, którzy w ten sposób odnieśliby się do niej po tym, jak np. znalazła wymarzoną pracę. Bo to rzeczywiście gówno, małe zarobki i chuj to wszystkich obchodzi.

W czuły punkt? Zależy, co masz na myśli. Bo tu w czuły punkt trafia opis zachowania faceta autorki, przyznaję. Nie wyobrażam sobie, żeby mój nie zareagował, kiedy ktoś tak odniósłby się do czegoś, co powiedziałam.
Natomiast jeśli chodzi o Twoje posty - nie. Ta może przesadna reakcja to efekt zdziwienia. Właściwie ZDZIWIENIA. Bo to jest coś, co naprawdę nie mieści mi się w głowie: usprawiedliwianie takich tekstów tym, że może studia słabe, a może ona ma kij w tyłku, a może... Żadne to powody i żadne usprawiedliwienie. Jej ewentualne negatywne cechy nie kasują ich prostactwa. Mogą autorki nie lubić, mogą nie lubić jej sztywności czy czegokolwiek innego, ale człowiek na poziomie nie wypowiada się w ten sposób z takich powodów. Co najwyżej rezygnuje z niechcianego towarzystwa.