Czy to z powodu niskiego poczucia wartości obrażam się czy mam rację - Netkobiety.pl

Jakieś przewrażliwiona. No bo co osiągnęłaś? Dałaś się nieść przez życie bez planu i wylądowałaś tu gdzie jesteś czyli bez żadnych kwalifikacji i pomysłu co dalej. I jeszcze żądasz aby partner bił Ci brawo.

A ja biłbym brawo. Wiem jak to jest prowadzić własną działalność.

To co powiedzial swiadczy o jego niskim poczuciu wartosci.
Bo brak realnych osiagniec zakrywa symbolami - statusem w korporacji.
Jak go korporacja zwolni to jego wartosc dla ludzi w realnym swiecie bedzie nizsza niz psa w schronisku (pies przynajmniej wzbudza milosc).

W takim wieku, majac zbudowane wielkie ego przez brak sprzeciwu wsrod bojacych sie o swoja prace, poslusznych podwladnych niemal niemozliwe jest spojrzec na rzeczywistosc i zobaczyc, ze oprocz spolecznego konstruktu - umowy z korporacja, to on w zyciu nikogo na tym swiecie nie wnosi zadnej pozytywnej wartosci i jest calkowitym zerem (bez czego zauwazenia nie moze byc mysli o zmianie).
Wiec nadmuchuje jak balon swoje osiagniecia i traktujac puste symbole jako rzeczywistosc i nacpany wlasnym towarem patrzy na wszystkich, ktorzy nie maja tych samych symboli co on jakby byli gorsi.

To co pisze M!ri o znalezieniu przez niego kolejnej pracy nie ma zadnego zwiazku z rzeczywistoscia.
Pracownik wnosi wartosc do firmy jesli ma umiejetnosci lub zaufanie.
W przypadku pracownikow operacyjnych (wykonujacych faktyczna prace) lub pracownikow administracyjnych sredniego szczebla (podejmujacych decyzje w jaki sposob praca powinna byc wykonana) mozna mowic o umiejetnosciach - a co za tym idzie latwym znalezieniu pracy w innej firmie.

W przypadku pracownikow administracyjnych wysokiego szczebla (podejmujacych decyzje jaka praca powinna byc wykonana), niemal cala ich wartosc opiera sie na zaufaniu.
Jesli straci zaufanie w jednej firmie to zycze powodzenia w szukaniu kolejnej firmy - chetnych gotowych do pelnej lojalnosci jest na peczki w kazdej firmie. Nikt dodatkowego kundla nie potrzebuje.
Moglby pojsc na nizsze stanowisko? Moglby, ale konkurowalby z ludzmi, ktorzy maja realne umiejetnosci, ktore wykorzystuja od lat wiec powodzenia.

Miałaś, ale już nie masz. I jak sama widzisz, kwalifikacje masz do pracy za mniej niż 3000zł.
Tymczasem Twój facet ze stanowiskiem kierowniczym w CV z palcem w tyłku znajdzie nową robotę.
Zwolnienie w pracy na etaciku wcale nie jest tak proste, jak Ci się wydaje. Prawo pracy mocno chroni pracownika.

Ty nie masz nic. Pracę, którą przypłaciłaś depresją, wiek, w ktorym na stanowisko juniorskie nikt Cię nie weźmie. Zostaje czesanie psów.

Ale ja bardzo kocham czesać psy

A to ma się to napisane na czole? Na rekrutacjach nie pada pytanie czy kandydat został zwolniony czy sam odszedł

Najgorzej babie prawdę powiedzieć? Ileż to podobnych wątków było. Ostatnio coś było o krągłym brzuszku i też się facetowi prawda wymskła i też mu się dostało. Także ten, z tą prawdą trzeba bardzo uważać.

@kate1983 ja tam jestem po stronie @M!ri. Uważam, ze twój facet miał rację, a ty jesteś przewrażliwiona.

Otwarcie działalności typu sklep czy coś w ten deseń jest banalne. Ale jest też właśnie obarczone ryzykiem ze względu na zmieniające się ceny, podatki, rosnące koszty, malejące marże. Jak się przed tym zabezpieczyłaś? Czy jako właścicielka firmy robiłaś sobie dodatkowe szkolenia z zakresu zarządzania, marketingu, rachunkowości czy cokolwiek w ten deseń? Jaki miałaś plan awaryjny na czarną godzinę?

W tym momencie twój partner ma rację, bo wygląda na to, że zawodowo nie osiągnęłaś niczego. Masz prawie 40 lat, a CV takie, że musisz zaczynać od samego dołu. Ciężko to nazwać sukcesem. To, że życiowo osiągnęłaś wiele, to super. Że masz własne mieszkanie, samochód - wszystko ekstra. Ale sama zdajesz sobie sprawę, że nikt nie zatrudni eks-właścicielki sklepu bez żadnych kompetencji, który.....padł, bo to oznacza, że nie masz żadnych kwalifikacji i sumarycznie....nie wiesz za bardzo co robisz, bo się nie utrzymałaś na rynku.

A zastanawiałaś się chociaż nad franczyzą jakąś? Zmianą branży, lokalizacji? Nie wiem też na co narzekasz, bo wiem, że dobrzy psi-groomerzy nie zarabiają mało. Kokosy to nie są, ale pozwala to na godne życie.

Tu nie o chodzi o tresć ale sposób powiedzenia.
Co innego powiedzieć, słuchaj Aniu, moze Ci być trudno znaleźć lepszą prace bo jednak wiele lat robiłaś to i to i  tamto, na rynku pracy może być ciężko, może byś pomyślała o tym tamtycz czy siamtym.
Inaczej to brzmi niż: Anka, masz 40 lat i zawodowo jesteś nikim, aż wstyd.
Także myślę, ze tu nie chodzi o treśc ale o formę.

A może i to nie była jedyna tego typu sytuacja. całości historii przecież na forum sie nie pozna.

Myślę, że Twój facet po prostu ocenił Cię swoją miarą. Dla niego osiągnięciem jest stanowisko kierownika i w miarę stabilna sytuacja zawodowa, no więc popatrzył na Ciebie przez ten pryzmat i wydał osąd.
Nwm tylko dlaczego tak bardzo Cię to zabolało, bo gdybyś była pewna swoich osiągnięć, o których piszesz, to może by Cię jego słowa lekko zakłuły, ale szybko by Ci przeszło :-/. Może ma to związek z Twoją depresją? Może uwaga Twojego faceta padła na podatny grunt, bo sama w siebie teraz wątpisz wobec tego, jak wyglada Twoja zawodowa sytuacja. Bo patrząc tak w miarę obiektywnie, to sobie dobrze w życiu radzisz. Przecież zarobiłaś na własne mieszkanie (zakładam, że nie spłacasz kilkudziesięcioletniego kredytu), realizujesz się w swojej pasji. Wydawać by się mogło, że nie powinnaś mieć problemów z poczuciem własnej wartości, bo poczucie własnej wartości się przeżywa, a nie udowadnia osiągnięciami. Osiągnięcia zaś warto mieć, bo człowieka coś zajmuje i fascynuje, a nie dla udowodnienia sobie czegoś. Szkoda, że Twój biznes po latach upadł. Trudno, tak bywa. To nie koniec świata. Musisz po prostu ogarnąć sobie coś nowego.

W  wątku Autorki jest drugie dno. Raczej ludzie nie odchodza usłyszawszy pierwszy raz o sobie niepochlebne zdanie.
Możliwe, że były tam i inne sytuację, których autorka nie opisała, skoro tak zareagowała,  że aż nie chce go znać.
To nie jakistam znajomy z pracy, ale partner.

Jak można powiedzieć, że autorka nic nie osiągnęła, skoro na dg zarobiła na własne mieszkanie bez kredytu przed 40 rokiem życia? Wiele znacie takich ludzi, którzy własną pracą dorobili się nieruchomości za gotówkę? Bez spadków, darowizn, pożyczek?
(czy to 4 pokoje w centrum Wawy, czy kawalerka w Jaśle, ważne, że swoje i bez kredytu na karku. Na etaciku w Januszeksie trudno to osiągnąć.)

Twój facet to świnia.
Wiedział co ci spotkało i w jakim jesteś stanie.
A on postanowił cie dobić
Kochający partner pomógł by Ci szukać rozwiązania.
Powiedział by: "Powinęła ci sie noga, zdarza sie, co po wiesz na to albo na to, tu sa potrzebne dodatkowe kwalifikacje, pomogę ci finansowo,a ty idź na kurs"
Prawdziwy partner byłby dla ciebie podporą, pomógł by Ci utrzymać pion, i RAZEM poszlibyście w odpowiednim kierunku.
Skup sie na szukaniu alternatyw, może salon piękności dla psów, skoro to sprawia ci przyjemność?
A tamtego faceta zostaw,jest ci zbędny.

Ok, zróbmy matematykę:

Miała jedno mieszkanie, sprzedała za 2x więcej i jak dołożyła, to kupiła kolejne za 250tyś. Jej pierwsze mieszkanie musiało zatem kosztować poniżej 125 tysięcy. Mieszka więc w dziurze zabitej dechami lub była to mikro kawalerka.

Jak na 9 lat prowadzenia własnego biznesu to nie powala. Ja więcej zainwestowałem we własne studia, kursy i szkolenia w ciągu ostatnich 6 lat, a sensowne pieniądze zarabiam od niedawna. Już nawet prowadząc franczyzę w postaci Żabki można zarobić więcej, jak masz sklep w dobrym miejscu. Nie będę gołosłowny, oficjalne dane:

Nie mając na głowie kredytu nie chce jej się pracować na etacie za minimalną krajową, miała kilka firm - wszystkie padły, nie ma żadnego pomysłu poza tym, że 'chce swoje' i tupie nóżką.

Znaczy, ja nie uważam, że autorka niczego nie osiągnęła. Jest mieszkanie, bez kredytu, fajnie. Ale mowa o jej sytuacji zawodowej, jej były też do tego się odnosił. A tam fakty są takie, że firmy padły, a na etacie autorka może dostać 2600 zł i nie chce, więc rozmyśla o kolejnym biznesie. Dla mnie to trochę jak podejście świeżo upieczonych dorosłych: za tyle to mi się nie opłaca, należy mi się więcej, może zostanę kierowcą rajdowym/modelką/kimś tam. Znaczy: trochę mrzonki, patrząc na to, jak przedstawia się sytuacja.

wiem jaka jest różnica pomiędzy obrotem/przychodem/dochodem/brutto/netto.

Przeczytałaś to, co podlinkowałaś?

"Należy wyjaśnić, jak rozumieć przychód komunikowany w ramach przywołanej kampanii. Ten przychód nie oznacza wartości sprzedaży realizowanej przez sklep franczyzobiorcy. Stanowi on marżę wypracowaną przez franczyzobiorcę i to marżę liczoną już po poniesieniu takich kosztów jak opłata franczyzowa, czynsz, a nawet opłaty za media"

I dalej:

"Należy zwrócić uwagę, że przywołana kwota to wartość, jaką osiągnęły nawet najmniej obrotowe sklepy w ramach grupy, którą zinwentaryzowano na potrzeby kampanii i zarówno maksymalny, jak i średni poziom uzyskanej marży nazywanej tu przychodem franczyzobiorcy, są znacznie wyższe. Co ważne, podawane w ofercie dane nie uwzględniają dodatkowego przychodu, który franczyzobiorca generuje poprzez sprzedaż towarów regionalnych oraz premii z realizacji usług (lotto, przesyłki) oraz specjalnej, cyklicznej premii lojalnościowej"

Tak czy siak, to ma tylko dać ci ogólne wyobrażenie o kwotach. Nawet jeśli realny zysk netto franczyzobiorcy to tylko 30% tej kwoty, to i tak zostaje sporo w perspektywie lat prowadzenia działalności. Idzie ogarnąć jakąś kwotę na czarną godzinę czy wypracować jakiś kapitał, aby generował zysk bierny (np kupno mieszkania na wynajem, jakieś tam lokaty /taa wiem - pisze hasłowo/ i inne tego typu).

To jest tylko jego opinia, opinia jednego człowieka.

Ja tam uważam, że założenie i prowadzenie własnej działalności wymaga większych umiejętności niż siedzenie na tym samym stołku w korpo.

I myślę, że się mylisz co do swoich umiejętności i doświadczenia - masz mnóstwo tzw transferable skills, by znaleźć inną pracę. A jak nie to otwórz kolejny biznes.

Jaki jest wasz związek tak ogólnie? Nie wiem, dlaczego ten twój facet zamiast Cię wspierać, jest przykry.

Dziękuję za miłe słowa. Związku już nie ma. Nie będę z człowiekiem który nie potrafi powiedzieć kilku wspierających słów choćby typu "nie martw się, przecież masz mnie możesz na mnie liczyć". Chwalił się że ma wiele znajomości ale nie obiecuje że pomoże mi coś znaleźć. Raz zaproponował że szukają kogoś na takie i takie stanowisko ale  pierwsze tygodnie pracy wiązały się z wyjazdami. Mam małą hodowlę psów ( nie mylić z  pseudo hodowla:) więc nie mogłam pozwolić sobie na wyjazdy. Psy nie miałyby z kim zostawać. Nie mieszkaliśmy razem. Pomimo, że ma hawirę z ogrodem nie wspomniał że na czas moich wyjazdów mogłyby zostawać z nim. A teraz pretensje że zaproponował że podeśle mnie na rozmowę a mnie nie pasowało a przecież on tak bardzo chciał pomóc...ech

Mieszkanie za 250k za kilka lat działalności to żaden sukces. Tyle można odłożyć z etatu ze średniej przez kilka lat.
Prowadzenie działalności jest upierdliwe, ale to nie fizyka kwantowa.

Jeśli całe doświadczenie zawodowe jest wyceniane przez rynek na minimalną, to wskazuje to na brak umiejętności i kwalifikacji.
Dlatego też ten "wielki pan kierownik na stanowisku w korporacji" nie może nic załatwić w korpo, bo się po prostu nie nadaje.

Obrażanie się na rzeczywistość nie pomoże w realnej ocenie sytuacji i znalezieniu rozwiązań.

Tak wygląda "wsparcie" na forum,
nie ma jak to się dowartościować czyimś kosztem

Wygląda ale autorka nic o tym nie pisze. Więc równie dobrze może być tak że ona robi dramy i fochy bez próby prowadzenia dialogu.

Dokładnie.
Pracuje w pewnej korporacji od kilkudzieściu lat. W tym czasie zmieniali się właściciele, zarządy, dyrektorzy, prezesi i itd.
Wiele razy zwykły pracownik awansował na kierownika a później na dyrektora.
Sam znam takie osoby.

I te osoby szanuję bo wiem że zapracowali na to stanowisko i mają kwalifikacje i doświadczenie ...

Ale niestety od kilku (nastu) lat widzę że dyrektorzy i prezesi są obecnie są obecnie z klucza partyjnego i kwalifikacje, wiedza, doświadcznie, kompetencje nie mają żadnego wpływu.
Obecnie prezesem,dyrektorem moze być nawet Janusz który jeszcze wczoraj widłami gnój z obory wywalał, ale ma znajomego w partii i znajomy dał mu "szansę" się wykazać w "byznesie"

Sam poznałem takich "dyrektorów" i "prezesów". Myślę że CI "fachowcy" mogą w razie czego dostać później pracę w innych spółkach w których "udziała" mają partie polityczne , bo w normalnej prywatnej firmie taki dyrektor nie wiem czy woźnym by był ...

Czy największym, to nie wiem; ale w obecnych czasach być może najbardziej rozsądnym i świadczącym o większym rozsądku, o zdrowszym podejściu do życia. Bo obecna sytuacja nie jest normalna, a wzrost cen (zwłaszcza energii) w takim stopniu nie dał się przewidziec. I zwłaszcza to ostatnie akurat jest argumentem na usprawiedliwienie autorki, bo to nie jest tak że w ciągu 3 ostatnich lat padły tylko biznesy bardzo słabe, źle zarządzane i januszowe. Nie. Jeśli następują czasy kryzysu, to ludzie maksymalnie ograniczają wydatki na to, co nie jest im niezbędne do życia. I biznesy mające pecha być w tym sektorze w dużej mierze padną, bo po prostu na rynku zostaną tylko te najsilniejsze (co najczęściej wiąże się - o ile firma nie ma zjebanej opinii - z najdłuższym stażem na rynku i największą siłą powstałą przez wchłonięcie konkurencji). I żaden rozsądny biznesplan ani nie zakłada ani nie przewiduje powiedzmy 7-krotnej podwyżki cen za energię elektryczną; przetrwały najsilniejsze podmioty, które po prostu miały zgromadzony większy kapitał z dłuższej działalności lub/i mogły sobie pozwolić na dostosowanie produkcji "w dół" przez wcześniejszą wielkość. Drobne jednoosobowe czy rodzinne działalności były w znacznie gorszej lub wręcz przegranej pozycji.

Dlatego z jednej strony to że akurat teraz biznes autorki się wykrzaczył nie świadczy o tym że jest ona antytalentem biznesowym; z drugiej strony są takie okresy że lepiej gdzieś przeczekać zamiast walić głową w mur.

To autorka szczegółowo opisała swoje "sukcesy" biznesowe, wychodząc z założenia, że samo posiadanie działalności to nadzwyczajny wyczyn.
Jeśli tak się komunikuje z partnerem, to nie dziwię się, że on tak zareagował.
Wytrzymać w korpo tyle lat na stanowisku kierowniczym świadczy o jego wysokich kompetencjach, podczas gdy jego partnerka jedynie co potrafi to strzyc psy.
Ona jest "wyjątkowo" skromna.

I prawdą jest, że nie zwracamy uwagi na pracę, czy karierę i zasobność finansową przy wyborze kobiety, chyba że to ona dosłownie o tym krzyczy (a nie ma o czym).

Tyle kobiet w korpo, na wysokich stanowiskach, a ten facet wybrał sobie Autorke za partnerkę, a mógł mieć każda. Przypadek?
A teraz wypominanie, że w wieku 40 lat jej ścieżka zawodowa  nie jest wystarczająca ( a przecież Autorka całe dorosle życie czynnie pracuje zawodowo).
Kupy się to nie trzyma.

A myślisz jakie ona miała życie?

Do końca nie wiadomo, aczkolwiek zazwyczaj bywało tak że jak osoba niezbyt wykształcona jechała za granicę, to z reguły do mało wymagających prac by jechać przez pewien okres czasu ile sił i potem wrócić (na minimalnych kosztach). Ale już podczas prowadzenia firmy tutaj nie musiało tak być, bo nie wiadomo na ile starczał jej dochód: mógł starczać akurat na opędzenie podstawowych potrzeb plus 1500 miesięcznie na chatę, mogło być też więcej bo różne są firmy, nawet jednoosobowe. Tego autorka nie podała.

Natomiast z firmą jest tak że z jednej strony ktoś sam jest sobie panem, z drugiej strony sam płaci za swoje błędy. Samo "bycie ambitnym" to nie jest ani sukces ani objaw rozsądku, bo ktoś zbyt ambitny może też i prasnąć na pysk i to z większym impetem niż ktoś mierzący siły na zamiary.

Ostatnio tylko czytam forum ale nie mogę przejść w milczeniu obok takiej wypowiedzi.
czlowiek moze pol zycia poswiecic dla swojej firmy, zeby zebrac na nia fundusze wyjezdzac za granice do pracy, douczac sie, ogarniac i po porstu nie przetrwac bo pandemia i inflacja zeby pozniej jakis bufon na froum skomentowal ze wartosc rynkowa to zero. Ta nienawisc ktora wylewa sie z tych paru zdan az jestem zazenowana. Czyli kobieta ktora poswiecila swoje zycie dla rodziny i nigdy nie pracowala - jej wratosc rynkowa jest pewnie wedlug autora ponizej 100. W glowie mi sie nie miesci.
Wedlug autora wartosc rynkowa to tyle ile sie wyda na swoja eduakcje ( czyli te pol mieszkania auorki ktorymi chwalil sie ze wydal na swoja edukacje). Szkoda tylko ze zapomnial nauczyc sie tolerancji woboec innych ludzi. autorze jestes mizoginem 100 %

To jest dokonanie ŻYCIOWE. Rozróżnij te dwie kwestie. Życiowo, na pewnym etapie swojego życia odniosła umiarkowany sukces. Pisze umiarkowany, ponieważ prowadzenie DG w postaci sklepu, to jak to ładnie zostało tutaj ujęte - nie jest fizyką kwantową. Na polu ZAWODOWYM odniosła porażkę. Kompletną i katastrofalną, ponieważ OBECNIE NIE MA WŁASNEJ DZIAŁALNOŚCI, i nikt za bardzo nie chce jej zatrudnić nawet na stanowiskach za minimalną krajową, a więc w pracach PODSTAWOWYCH, gdzie nawet nie znających słowa po polsku Ukraińców zatrudniają. Obrotni i zaradni przedsiębiorcy jakoś przędą. Nie mieli problemów się przebranżowić, zredukować kosztów, zwiększyć marży czy rozszerzyć profilu, aby właśnie trudny czas jakoś przeżyć.

W moich słowach nie ma ani nienawiści, ani zazdrości.

Wartość rynkową określają twoje kompetencje - zarówno te twarde, jak i miękkie. Jeśli nikt cie nie chce zatrudnić lub jedynie na stanowiskach, które nie wymagają żadnych kompetencji, no to sorry - twoja wartość rynkowa jest praktycznie zerowa, bo nawet niepełnosprawnych ludzi się zatrudnia.

Tu nie ma mizoginii, bowiem to samo tyczy się kogokolwiek, kto prowadzi własny biznes. Bez względu na płeć.

Za wiele lat spędziłeś w korpo zeby zrozumiec ze w tym wszystkim jest jeszcze czynnik ludzki.
Ja uwazam ze autorka ma wiele kompetencji i tych zyciowych i zawodowych. Jestem pewna ze jakby zrzucic tych wszystkich korpo wyjadaczy co tak znaja teorie na wlasna dzialanosc to polowa nawet by pol roku nie pociagnela. Jak dla mnie prowadzenie wlasnej dzialalnosci jest o wiele bardziej czasochlonne i stresogenne niz ciepla posadka z miesiaczna wyplatka.
Teraz sie nie udalo ale zapewne auotrka, zrozumiala swoje bledy i nastepnym razem inaczej rozegra swoj sklep.
Ja zycze jak najlepiej bo uwazam ze trzeba byc odwaznym zeby prowadzic dzialalnosc w tym czasie w Polsce.
Uwielbiam tez przyklady ukraincow i nieplenosprawnych, 'idealnie' pasuja do tematu. Poza tym skad wiesz ze nie chca zatrudnic, ja uwazam ze to autorki wybor (praca na pol etatu) zeby miec z glowy zus i zeby mogla groomowac pieski i sie nimi opiekowac. Przynajmniej kobieta ma pasje a nie korpo nakladki na oczy.
Autorko, co to tego faceta to chyba nie było wam za bardzo po drodze. Pewnie chlop sie zrobil zgorzknialy przez wizje splaty bylej malzonki przez kolejne x lat .

Ależ oczywiście że tak, ale to nie jest równoznaczne z rozgrzeszeniem właściciela firmy ze wszystkiego co robi. Nie staje się nagle z tego powodu nieomylnym bogiem i nie daje mu to prawa do traktowania pracowników jak mu się marzy.
Autorka narzeka na dawne pracownice, ale słowem nie wspomniała jakie warunki im zapewniła i jak je traktowała (czy były to porządne warunki czy grała jak typowa grażynka biznesu, oczekująca że pracownice będą zapierdalac za minimalną z pocałowaniem ręki jaśnie wielmożnej szefowej, która w czasie międzylądowania z Zanzibaru na Malediwy zerknie, wyda rozkazy i opierdoli (o ile znajdzie czas, bo nowa, wypasiona fura co rok-dwa sama się nie kupi).
No i też takie bycie sobie samemu szefem w pewnych aspektach nieco jednak odrywa od ziemi.