Rozstanie - zaburzenia emocjonalne, nałóg, klamstwa, flirt. - Netkobiety.pl

Wydaje mi się że aktywne uzależnienie jest przeciwwskazaniem dla nurtu psychodynamicznego. Najlepiej jakbyś poszedł do psychiatry i od niego uzyskał informacje, jakie kroki podjąć (jaki inny nurt, a może terapia w ośrodku).

Na odbudowanie czegokolwiek z żoną sznase masz tylko jak długoterminowo ogarniesz burdel który się u Ciebie dzieje. Na tym się skup, a z żoną najlepiej jak na ta chwilę pomieszkacie oddzielnie.

Możesz je interpretować tak, że narozrabiales i to srogo. Jest spora szansa, że nawet jak wytrwasz w trzeźwości i pójdziesz na terapię, to żona do Ciebie nie wróci. Dlatego idź się leczyć z motywacja dla siebie i córki, a co się stanie z małżeństwem tylko czas pokaże.

Do tej pory nie skasowała z Facebooka naszych wspólnych zdjęć.

Ja wiem, że teraz nie wróci i nie mam szans na to.

Miałem na myśli podtrzymywanie uczucia w tym okresie aby jak nadejdzie ten punkt trwałej zmiany - za pół roku czy za rok to abym miał większe szanse.

Ja myślę, że jej bardziej niż sms-ów potrzeba:
A) dużo czasu (i przestrzeni), żeby się zastanowiła nad cała sytuacją i przyszłością
B) potwierdzenia w czynach, nie słowach, że następuje u Ciebie progress. I to progress trwały, na przykład w skali roku, a nawet wiecej. Po prostu że widać u Ciebie zmiany w zachowaniu - że lepiej radzisz sobie z emocjami, starasz się być dobrym i odpowiedzialnym ojcem dla Waszej córki, konsekwentnie uczęszczasz na spotkania AN i terapię, utrzymujesz trzeźwość również w cięższych okresach i stresujących sytuacjach.

Smsy i 30 dni nie palenia trawki to niestety za mało żeby wypić piwo którego nawarzyłeś sobie i swojej rodzinie.

Ja wiem, że smsami tego nie naprawie. I że jedynie moja poprawa mogę coś zdziałać Ale chce też dalej podtrzymać uczucie.

Wspaniale oprócz używek, zdradzania i awantur kończących się policją. Dla córki to też pewnie super przeżycie było.

Możliwe jest, że zniszczyłeś na dobre. Musisz to wziąć na klatę.

Jeśli łączyła Was dobre przeszłość, naprawdę się kochaliście i jeszcze całkiem niedawno było dobrze, to jest możliwe, że ona sobie teraz rozmyśla, jak cudownie byłoby gdybyś się zmienił i żebyście mogli mieć normalne życie. Być może są w niej takie myśli i marzenia.

Tylko akurat w tym momencie przeważa w niej żal, złość, strach. Twoje natręctwo mocno ją teraz wkurzy.
Pracuj nad sobą tak na poważnie, nawet gdyby żona miała nie wrócić. Warto - dla siebie, dla córki czy ewentualnie jakiejś kobiety w przyszłości. Niech motywem przewodnim NIE BĘDZIE powrót żony, bo to może się nigdy nie spełnić i wtedy co? Wrócisz do nałogu?

Musisz zdać sobie sprawę że przeciągałeś strunę za bardzo. Za dużo tych rzeczy i Twoja żona ma prawo podjąć decyzję o rozwodzie. Flirty, nałóg i agresja.  Czy życzyłbyś swojej córce takiego małżeństwa? Czy chciałbyś by Twoja córka wróciła do takiego faceta?

Ona chce porozmawiać na temat jak załatwimy sprawy majątkowe, pomoc dla dziecka itp.

Ponieważ zona podjęła decyzja o zmianie miejscu zamieszkania to dala mi informacje abym się zastanowił jak będzie wyglądała moja pomóc odnośnie do córki itd.

Odnośnie pytan odnośnie mojej córki to bym gnoja nienawidził i chciałbym.aby odeszła od niego.

Nie wiem czy dobrze rozumiem Twoje słowa.

Mam nie zmuszać to znaczy pozwolić jej odejść i układać życie beze mnie? Czy mam stać się wartościowym człowiekiem i wtedy starać się?

Jak wyjdę na prostą to i tak będę walczył o nią.

Teraz jej daje przestrzeń. Nie odzywam się do niej, nie pisze. Po prostu nic.

Jak chce walczyć?
-pierw zawalczyć o siebie
-opiekować się córką ile się da (zona studiuje w weekendy)
-jak już wygram walkę z sobą to będę delikatnie ja zdobywał Jak nieznana dziewczynę.

A jej zdanie się liczy?

Właśnie wysłała mi na komunikatorze zdjęcia małej jak się bawi na placu zabaw. Nic nie odpisuje bo prosiła o przestrzeń.

Przed jutrzejszą rozmową pragnę na tylko prosić o czas przed rozwodem abym mógł swoje rzeczy ogarnąć bo inaczej się nie pozbieram - mam nadzieję, że przed ewentualnym rozwodem.

To nie oznacza braku walki o nią bo na prawdę ja mocno Kocham i jest to unikalny typ kobiety. Jest czuła, religijna,  moralność ma na wysokiej poprzeczce.

I w ramach dawania przestrzeni nawet nie zareagowałeś na zdjęcia córeczki? Borze szumiący...

Po prostu zrobiło mi się bardzo miło i smutno zarazem i nie byłem w stanie od razu zareagować. Po prostu uczucia wewnątrz mnie wybuchy. Post napisałem w toalecie bo byłem z szefem celem doboru parametrów maszyny. Po prostu nie miałem siły od razu na to reagować.

Ja mam sporo energii aby te zmiany wprowadzać. Po tej niedzielnej kłótni bedac pełny nerwów spokojnie się spakowałem i pojechałem.do rodziców. Nie tknąłem.zielsla.ani alkoholu - nie miałem nigdy problemów z alkoholem. Po prostu na wyjazdach służbowych z 10 razy mocniej się upiłem.  Na rok upijam.sie, czyli policzmy 5 piw może z 3-4 razy w roku.

Do marihuany mam.ogromny wstręt. Zblokowałem.wszystkich, którzy mają z tym.doczynienia. Najlepszego przyjaciela zablokowałem.ale.on nie ma.z.tym.problemu ale.lubi raz na jakoś.czas zapalić. Zadzwoniłem.do niego i powiedziałem, że dziękuję za przyjaźń od lat przedszkolnych Ale powiedziałem,  że muszę siebie ratować. Dlatego, nie uważam że mam.male.szanse bo mam.ogromna motywację aby się zmienić by nie upaść jak inny mój kolega.

Nie chce stracić swoich zainteresowań, pasji, pracy która również uwielbiam. Zmiana zaczęła się przed tym wszystkim.,  jeszcze przed informacja o flirtach - jak zona się dowiedziala to dlugo już nie flirtowalem ale zostawiałem telefon aby sama się dowiedziała, bo nie miałem.odwqgi powiedzieć. Terapeuci mi mówią, że to proces w czasie którego będzie sporo trudnych chwil.

Właśnie dzwoniła do mnie zona. Mieliśmy.w.srode/czwartek porozmawiać odnośnie do mieszkania i jak.to.ustalamy.

Chciała.odpowiedz dzisiaj gdzie wczoraj byłem za mocno zdołowany aby to przemyśleć bo z nią rozmawiałem. Nie wiem.co myśleć.

Tak straszliwie religijna i się rozwodzi?

Cześć,  przepraszam, że tak późno.

"Dzien dobry,
Nie chce Ciebie przepraszać,  bo jest za to za wcześnie. Najpierw muszę ponaprawiać co ja zepsułem w swoim życiu, a następnie wziąść się za nas.

Uświadomiłem sobie,  że nie byłem dobrym mężem. Moja krytyka, wywyższanie się, dążenie do perfekcji oraz brak okazywania zdrowo emocji zabiło wiele.

Mój charakter w którym pełno lęków, zazdrości i zla przyczynił się do tego stanu w którym jest obecnie nasze małżeństwo.

Nie byłem prawdziwym mężczyzna, uciekałem do flirtow, narkotyków oraz agresji jestem słaby a zawsze grałem silnego. Nie akceptowałem siebie, nie potrafiłem odpuścić swoich wad.

Na ludzi patrzyłem z pogardą, bo mam wykształcenie, wiedzę,  dobra pracę, patrzyłem przez pryzmat mieć a nie być.

Mój stosunek do pieniędzy, kontrolowanie co za ile i kiedy powodowało u mnie satysfakcję która sprawiała, że czułem się pozornie lepiej bo wszystko wiem a tak na prawdę nie wiedziałem nic.

Wiele rzeczy traktowałem jak wazon z plasteliny, opuścisz go to nie pęknie. A czasami musi pęknąć aby nauczyć się traktować go z szacunkiem. Bo tylko w takim wazonie kwiat wygląda pięknie.

Nie chce nic obiecywać, pokazywać codziennie że kolejny dzień bez nałogu czy kłótni bo to nie miało sensu. Tylko dłuższy czas zweryfikuje czy wszystko dobrze zrozumiałem i jestem godzien przeprosić, bo aby przeprosić to trzeba zrozumieć swój błąd a dalej szukam usprawiedliwień na swoje zachowania.

Zamiast uczyć się od innych to uważałem że to inni powinni się uczyć ode mnie. Zatraciłem jedno z najważniejszych doświadczeń, naukę życia. Przez 32 lata byłem glupi, nie wyciągałem wniosków i nigdy nie stawałem obok siebie aby na siebie spojrzeć.

Wiem, że mówisz o separacji i jej chcesz. W ten sposób jestem w stanie siebie uzdrowić i pokazać światu że jednak potrafię słuchać i wyciągać wnioski. Ten kubeł zimnej wody spowodował, że plastelina stała się krucha i w czasie upadku pękła."

Dalej się zastanawiam, co dopisać. Dopiero się otwieram, jeszcze za wcześnie na wysłanie tego listu.

Córką ma 3,5 roku.

Nie chce jej wychować tak jak mój ojciec mnie wychował. Ojciec miał takiego samego ojca. Taka skażona krew. Ale mam tą siłę i nadzieję, że zmienię to. Brat również ma mieć córkę.

Myślę, że list jest bardzo ładnie napisany, trochę od serca trochę z trzewi, ale brakuje mi jednego ważnego elementu w tym wszystkim - Twojej żony i dziecka. Jest tylko "ja,ja,ja". Rozumiem, że wchodzisz wgłąb siebie teraz, ale ona nie odbierze tego jak przyznanie się, tylko opowieść o Tobie. Powinieneś pochylić głowę w pokorze, bo sytuacja tego wymaga, i zrozumieć i pokazać jej, że wiesz, że ona miała z Tobą ciężko. Napisać jej o tym, że to widziałeś (i co dokładnie widziałeś - jakieś sceny i obrazy), uhonorować jej poświęcenie dla Ciebie. Czy to wypali? To zależy od jej osobowości, ale wszystko co teraz zrobisz będzie testowane. Nieba trzeba jej przychylić w tym momencie, ale nie dla siebie i swoich korzyści, tylko w ramach rekompensaty za wyrządzone krzywdy - spłata zaciągniętego długu. Nie wolno zaciągnąć Ci kolejnego "kredytu" u niej, gdyż nie spłaciłeś jeszcze poprzedniego.  Rób swoje na swoim poletku terapii (i nie informuj jej na bieżąco o postępach, gdyż w tej sferze to tylko i wyłącznie Twój problem i nie musisz jej w to angażować), a na drugim torze wykonuj swoją pracę z dzieckiem i ulżeniem żonie w życiu. Należy się jej. Tylko rzetelność w tej pracy może dać efekty, ale nie celem jest odzyskanie żony lecz właśnie ta rekompensata. Ostatecznie to i tak ona podejmie tą decyzję. Kiedyś. A jaka ona będzie zależy tylko od niej.

Nie wolno Ci jej naciskać w decyzjach), bo jeżeli dojdzie z jej strony do chęci powrotu zbyt wcześnie, w takiej sytuacji powinieneś ją nieco wyhamować, bo to źle się to skończy (nic się nie zmieni). Musisz dojść do zrozumienia siebie, akceptacji i stabilizacji swojej osoby zanim to nastąpi.

Pomysł z listem fantastyczny. Masz rację, wszystko powoli. Uzewnętrzniaj się. Tak bardzo brakuje mężczyzn, którzy nie boją się własnych słabości. Uwolnij chore emocje, chore przekonania, chory umysł. Daj dojść do głosu własnej wrażliwości, słabościom. Co do relacjonowania postępów terapii widzę, że są sprzeczne opinie. Najlepiej zapytaj żony, czy chce wiedzieć co u Ciebie...

Wczoraj się dowiedziałem, że nie dostałem niebieskiej karty. Policja uznała to za występek a nie za przemoc w rodzinie i nie chce robić nam problemów.

Z żoną coraz więcej rozmawiamy. Powiedziała mi, że separacja to nie rozwod.

Dzisiaj mamy spotkanie aby omówić kwestie finansowe przy separacji sądowej.

Również zapisałem się dodatkowo do psychiatry NFZ przy ośrodku uzaleznien.

Widzę nadzieje ale muszę walczyć o siebie.

Właśnie zbieram lekarstwa, jakieś zabawki i jadę się spotkać z córką. Potem idziemy z żoną coś zjeść.

Trzymajcie kciuki!

Super pomysł. Ja osobiście trzymam kciuki za Ciebie, Twoją rodzinę i żebyście byli kiedyś znów razem.
Jesli Twoja żona zdecyduje się kiedyś wrócić do Ciebie, nie pozwól żeby tego żałowała.

Bardzo fajnie, Autorze. Niech to będzie Twoją motywacją do działania, zadośćuczynienie im powinno być Twoim celem. Z tego co opisujesz, to żona chyba bardzo jest za Tobą i tym bardziej w kontraście wygląda na to, że ostro nabroiłeś.
Gonitwy myśli warto przelewać w formie pisanej, aby już tak nie gniotły (czy to blog czy do szuflady). Blog chyba jednak bardziej Cię zobowiąże do trzymania się postanowień.

Ode mnie również powodzenia, trzymam kciuki

Utworzyłem swoj blog:
https://siegnacdna.wordpress.com/

Zapraszam

Nic nie myślę. Piszę aby wylać sobie myśli.

Można zobaczyć wszystkie posty.
Na dół strony i jest przycisk "następna strona"