Pornografia nas zniszczyła - Netkobiety.pl

Jesteśmy bardzo podobni do siebie, światopoglądowo. On jest osobą niezależną, z fajnymi zainteresowaniami. Mimo, że to długoletni związek wciąż mamy o czym ze sobą rozmawiać, lubimy wspólnie spędzać czas. Jakiś czas temu, może od roku, pogodziłam się z naszą sytuacją łóżkową i przestałam walczyć. Doszłam do momentu gdzie wiedziałam, że albo odchodzę, albo akceptuje to jak jest.

Skupiam się na zaletach naszego związku. Mimo wszystko czuje się oszukana.

Padło, oczywiście że tak. Mówił, że go to nie dotyczy. Nie ogląda. Według mnie chodził na te sesje ze względu na mnie, żeby potem nie było że nie chce iść.
Ja również w czterech ścianach pytałam czy skoro nie kocha się ze mną to czy ogląda porno. Kłamał mi w oczy. A ja włosy sobie wyrywałam zastanawiając się o co chodzi.
Moja kobiecość, poczucie własnej wartości było na zerowym poziomie. Boli mnie, że on na to wszystko patrzył, pocieszał mnie, a na następny dzień odpalał komputer, w ogóle nie licząc się z moimi potrzebami.
Chciałbym żeby mi już przeszło, ból i smutek, ale nie umiem nie wracać do tego myślami.

Na tym przykładzie widać dokładnie, jaki jest rzeczywisty problem z porno - że to nie chodzi o oglądanie obcych dup czy penisów (pojmowane jako "zdrada"), tylko że masturbacja pochłania większość lub całość libido danego osobnika i na partnerski seks brakuje już sił i chęci.
Co więcej, facet nie tylko pożytkował swoją energię seksualną poza waszym łózkiem, ale też kłamał ci w żywe oczy i pozwalał się zadręczać. To chyba jeszcze gorsze, a kłamstwo jest częścią składową każdego uzależnienia.
Na moje oko - pora się zbierać z tego związku. Możecie zostać przyjaciółmi, skoro się dobrze rozumiecie. Nikt wam nie każe kończyć znajomości. Po prostu zamieszkaj osobno i daj sobie szansę na zdrowy związek z kimś innym. A przyjaźnić możecie się nadal. Zamiast żebrać o seks traktuj gościa jak przyjaciela-geja/aseksualnego. Będziesz mieć to wszystko, co teraz + nowy fajny związek i fajny seks.

Szkoda, że parę lat temu nie napisałaś na forum, byłabyś w innym miejscu, bo wtedy byś wiedziała, że trzeba było wtedy odejść, a nie robić za ratownika, bo to nigdy nie wychodzi na dobre. Była szansa, żeby się ocknął...
Ciarki ma się na plecach, myśląc jak można tak oszukiwać partnerkę, która się kocha.
I to jest najgorsze...

Jeśli dasz radę mu to wybaczyć, już nie wraca do porno i seks wrócił do normy? To spróbuj czy się uda, czas pokaże. Warto spróbować.

Wszystko zależy od tego, jak bardzo porno wpływa na pożycie z partnerką. Jeśli w grę wchodziłaby tylko masturbacja do filmu porno (nawet przy masturbującym się partnerze), bez penetracji czy wzajemnych pieszczot, to średnio widzę sens trwania w takim związku, chyba, że dla kogoś strefa seksualna zupełnie nie ma znaczenia. Natomiast w grę może wchodzic takie już uzależnienie od porno, że kobieta realna zwyczajnie nie podnieca, a mężczyzna orgazm osiąga tylko przy użyciu własnej ręki. To może być bardzo frustrujące. Skoro Twój mąż znalazł sobie kochankę, widocznie ta kobieta realna była mu jeszcze do czegoś potrzebna.

Nie wiem co mam zrobić. Na pewno nie chciałabym mieć kogoś na boku, nawet jeśli miałoby to być otwarcie. Rok temu wiedząc, że wszystkie możliwości ratowania naszego pożycia mi się wyczerpały postanowiłam, że zaakceptuję to jak jest, schowam swoje potrzeby do kieszeni i będę cieszyć się pozostałymi obszarami związku. Aktualnie moje libido spadło, chyba udało mi się je okiełznać i nie cierpię już tak często.
Oglądał porno hetero. Panienki robiące loda, wyuzdane itp. Ja też taka umiem być w łóżku z osobą której ufam. Lubię czuły seks, ale lubię również ostrą zabawę. Mogłabym spełniać jego zachcianki gdyby tylko chciał. Natomiast gdy próbowałam zrobić mu loda odpychał mnie mówiąc, że nie ma ochoty, albo że "ma do mnie szacunek".

Jakbyś czytała mi w myślach. Dla mnie w tym przypadku zdradą jest okłamywanie przez tyle lat. Mówił, że bał się przyznać. Czyli w imię własnego lęku pozwalał mi na wieloletnie męczenie się, patrzył na poszukiwanie przeze mnie ratunku i odpowiedzi, a sam doskonale znał sedno problemu.

Ale ja nie mam nic do porno jeśli w związku nie ma problemu w łóżku.  Mógł mieć ze mną wszystko (prawie). Z moim ex mieliśmy fajny sex i wiem, że od czasu do czasu korzystał z tego. Jednak wtedy totalnie nie odczułam, że ma to zły wpływ na nas. Zdarzyło nam się też wspólnie coś obejrzeć. Więc to nie jest tak, że jestem zniewieściała. Co więcej, proponowałam partnerowi żebyśmy razem coś obejrzeli, ale spotkałam się z odmową. Wszystko na nie. Jak ubrałam się w bodystocking to też mi powiedział, że mam to zdjąć, bo nie ma ochoty (a wiem, że lubił). Byłam wiele razy odpychana, co mnie wewnętrznie upokarzało, doprowadzało do łez, frustracji, czasem do obojętności.

Rozmawialiśmy. Oboje doszliśmy do wniosku, że jest to uzależnienie które nas zniszczyło. On chce z tym skończyć. Sam, psycholog mu nie potrzebny. Ja wciąż jestem chętna by mu pomóc, ale mam też swoje lęki. Tym razem jeśli wróci do pornografii to nigdy się o tym nie dowiem. Będzie ostrożny, nie będzie niczego zapisywał na komputerze. Będzie to robił gdy nie będzie mnie w domu. Będę znów okłamywana. Może dowiem się o tym za kilka lat, gdy będę przed 40tką i najlepsze lata życia będę miała za sobą. Nie wiem. Te wszystkie złe myśli mnie prześladują i nie wiem jak sobie z nimi poradzić.

Z tego co piszesz to faktycznie wygląda to na większy problem. Na pewno jest to jakimś pośrednim rozwiązaniem że nauczyłaś się żyć z wyłączeniem tej sfery, ale czy to na dłuższą metę będzie dobre i skuteczne tego nie wiem. Spróbuj z nim jeszcze porozmawiać, tak szczerze, powiedz mu to co tutaj napisałaś, że jest dla Ciebie ważny, ale sprawia Ci przykrość, że czujesz się samotna, zaniedbana przez niego, normalny człowiek powinien to wszystko zrozumieć, taka szczera rozmowa potrafi jakoś pomóc, ale zadbaj o to by się w tej rozmowie nie unosić, nie krzyczeć, nie obwiniać go, żeby to była bardzo spokojna rozmowa. Najlepiej przytul się do niego, okaż mu czułość, spraw by była między Wami w tym czasie bliskość fizyczna ale niekonieczne o charakterze seksualnym. Ważny jest dotyk i ciepło drugiej osoby. Unikaj zwrotów "Ty zawsze, Ty nigdy" i tym podobnych, które mogą brzmieć atakująco, zamiast tego używaj sformułowań które określają jak Ty się czujesz np. "czuję się osamotniona, czuję że się od siebie oddaliliśmy". To w jaki sposób przebiega rozmowa ma ogromne znaczenie i duży wpływ na to jaki będzie rezultat. Jeśli taka rozmowa jest problemem to możesz napisać do niego list, dać mu ten list i kilka dni żeby mógł sobie to przemyśleć i jakoś się ustosunkować. Ty w tym czasie wyjedź na kilka dni, np. do rodziny, do spa, chodzi o to żeby dać mu możliwość aby spokojnie się zastanowił co chce Ci powiedzieć. Nie wiem w jakim jesteście wieku ale rozważ też wysłanie go na badania, bo dolegliwości typu cholesterol, nadciśnienie i inne mogą wpływać na jego sprawność i być może to wcale nie porno doprowadziło to tego że on nie jest zainteresowany seksem, może ma po prostu problem ze zdrowiem, warto sprawdzić wszystkie opcje.

Mogę go zaciągnąć za ucho, ale jeśli on głęboko w środku nie będzie chciał zmiany, to co to da. Nie chcę być jak matka, która pokazuje mu palcem co jest dobre, a co złe. Facet ma 45 lat, więc oczekuję, że sam wykaże odrobinę chęci i wyjdzie z inicjatywą. Rozumiem wstyd itp. Ale biorąc pod uwagę ile przez niego wycierpiałam, mógłby schować ten wstyd do kieszeni i spróbować zrobić coś wbrew własnym lękom.

Na badania już go wysyłałam. Wychodziły książkowo, więc kwestia zdrowotna jest ok. Te wszystkie rozmowy już były, szczere do bólu (przynajmniej z mojej strony). Starałam się go nie obwiniać, nie wiedziałam, że wie o przyczynie problemu, więc nie miałam powodu go obwiniać. Wiedziałam, że moja presja tylko pogorszy sprawę. Wielokrotnie więc płakałam w samotności, byleby to się na nim negatywnie nie odbiło. Nie mogę przecierpieć, że ja zrobiłam dla nas tyle, a on przyglądał się biernie sytuacji. Wkurza mnie to do głębi, boli. I nie wiem czy chce mu wybaczyć.

A co Wy zrobiłybyście na moim miejscu dziewczyny?

Nam jest łatwo mówić, bo my nie mamy zainwestowane 6 lat związku i emocji. Nam łatwo napisać "kopnij go w d". Ale napiszę Ci, co myslę, starając się wczuć w Twoje buty:

Jestem sobie w stanie wyobrazić, że po kilku latach, kilku nieudanych próbach u seksuologa i ostatnich rewelacjach z kłamaniem na dobitkę byłabym tym zmęczona i nie chciałabym podejmować kolejnych prób. Jak tyle lat się nic nie zmieniło, to szanse że się zmieni teraz są de facto zerowe. Nie jestem też zwolenniczką porzucania swojej seksualności bo inne rzeczy w związku są ok - dla mnie to za wysoka cena, ale każdy jest inny, do głowy Ci nie zajrzę (chociaż już napisałam, co mi się wydaje).

Z drugiej strony, jeśli założyć że on faktycznie jest uzależniony i faktycznie chce coś zmienić, rozumiem że może być w Tobie odruch by go wspierać i dać temu szanse. A nuż teraz jak się wszystko wydało przyznał Ci się że ma nałóg i chce go zwalczyć. W tym wypadku doradzałabym natomiast bardzo surowe kryteria oceny, czy on rzeczywiście chce zwalczyć problem, czy mydli Ci oczy żebyś została a za pół roku wszystko wróci na stare tory. Przez surowe kryteria rozumiem na przykład to, że on ruszy cztery litery, pójdzie do specjalisty, aktywnie będzie starał się dzień w dzień (tak jak uzależniony alkoholić dzień w dzień wybiera trzeźwość), czyli krótko mówiąc nastąpią twarde zmiany i to z jego inicjatywy. Jak kroki w stronę zmian i entuzjazm będą takie se, i skończy się tym że Ty wisisz, płaczesz i prosisz to nie ma co sobie marnować ani jednego dnia więcej. Nie pomożesz i nie wesprzesz nikogo na siłę.

A pomijając seks - czy jest miedzy Wami bliskość i serdeczność? Przytulacie się? Całujecie na dzień dobry albo powitanie?

Hmmm... facet Cię od lat okłamywał i oszukiwał w żywe oczy, twierdząc że nie korzysta z pornografii. Robiłby to nadal, gdybyś nie odkryła prawdy. Twoje poczucie własnej wartości i kobiecości spadło do zera, a wina de facto nie leży po Twojej stronie, to ten facet jest zaburzony pod tym względem i to mocno. Seksu również prawie nie masz. Tak chcesz przeżyć resztę życia? Gdybyś była powiedzmy po 50 to powiedziałabym, ok, Twoja sprawa. Ale tak? Masz jeszcze kopę lat przed sobą. Przetrwasz je z zaciśniętymi zębami i ci...ą? Serio?

Dodam, że wg mnie w grę wchodzi tu też inna kobieta / kobiety lub prostytutki (o czym oczywiście nie wiesz). Nie wierzę, że młody facet tyle lat tylko tak się zaspakajał i jest zadowolony.

A Madonna nie jest gwiazdą solo przypadkowo? I czy nie kreowała się na ladacznicę właśnie?

Seksuolog był wprowadzany w błąd, tak jak ja. Na wizytach zaprzeczał gdy padało zapytanie o pornografię.

Wiesz, z bezsilności to ja czasem nawet sobie życzyłam, żeby on sobie oglądał to porno, byleby to nie była aseksualność. I filmiki tego typu mogą w związku współistnieć, ale musi być zachowana odpowiednia proporcja. Mogłabym z nim oglądać, mogłoby być fajnie. Ale on ze wstydu i strachu, a zapewne z czystego egoizmu wolał sam się zadowalać, a mnie olał.

Miłość to szczerość i zaufanie. Porno mógł mieć na legalu, wolał kłamać przez prawie 6 lat, wmawiać mi, że sam nie wie czemu nie chce seksu.

Aktualnie go nie będę ciągnąć, teraz niech on się wykaże i sam się zaciągnie jeśli chce coś zmienić.

1. chciałabym. Ale wiem, że proces odstawienia porno to kilkumiesięczna praca. Co też mnie osłabia, bo ja chciałabym zmian już, teraz.
2. odpada
3. przeprasza, płacze, przysięga na swoje życie, że to zwycięży. Od ponad tygodnia chodzę struta, przyjmuje wszystko co mam mu do powiedzenia, wyjaśnia, obiecuje i tak w kółko. Chyba to jest szczere, ale boję się zaufać.

No... i to nie raz czy dwa mi odmówił. A jak już pozwolił, to erekcja taka sobie, co mnie totalnie dołowało. Okazało się, że nawet loda zrobić nie umiem.

Jeśli zostanę to tylko pod takimi warunkami. Chcę widzieć jak pracuje nad poprawą sytuacji. W tej chwili jak widzę, że dzień wygląda jak jeden z wielu z przed tygodnia to mnie coś strzela. Nie chcę żeby było normalnie, jakby nic się nie stało. Sama jeszcze nie wiem czego właściwie oczekuję, ale chciałabym żeby musiał się trochę napracować na to, aby wszystko zaczęło wracać na swój tor.

Tak. Wcześniej czułości było dużo, przytulanie, całusy na dzień dobry, na dobranoc, ot tak. Jest w stosunku do mnie troskliwy, choć wiem, jak to brzmi. Robi śniadania, obiady, gdy jestem w pracy, rano przynosi mi do łóżka wodę i leki, interesuje się moimi sprawami, dba o moją córkę, naszego psa... no fajny facet. Czasami miałam momenty, że te przytulasy i buziaczki jak u dzieci w 5 klasie mnie irytowały. Chciałam żeby mnie po prostu wziął i przeleciał. I tak bujałam się od własnych potrzeb po racjonalizowanie sobie jakim jest super partnerem poza łóżkiem.