Pomocy nie daję rady - Netkobiety.pl

Spokojnie, początki bywają bardzo ciężkie. Powolutku, jeden dzień na raz. Z każdym kolejnym będzie odrobinę lepiej.
Wiesz na pewno, że ten człowiek nie jest wart tych łez i rozpaczy, bo trzeba być totalnym złamasem, żeby zerwać przez telefon. Kocha, nie kocha, to się może zmienić, ale szacunek do człowieka, z którym się żyło, trzeba mieć do końca.
Jedno mnie tylko w twojej wypowiedzi zaniepokoiło - to, że ktoś ci mówi, że cię kocha nie oznacza, że jest od tej chwili za ciebie odpowiedzialny. Ani odwrotnie. Odpowiedzialna jesteś za dziecko i to tyle. On miał prawo wycofać się w dowolnym momencie, odkochać, zakochać w kimś innym, iść do zakonu, whatever, ale powinien zrobić to z klasą.

Myślę, że Twoja choroba go przerosła.
Nie słowa się liczą, a czyny.
Słowo kocham często jest nadużywane, poza tym nie jest bezwarunkowe.

Generalnie faceci nie lubią się tłumaczyć, wysłuchiwać pretensji, płaczów...

Musisz być bardzo wrażliwa, że tak mocno przeżywasz miłosną porażkę, jak by to była pierwsza nastoletnia...

Znasz chyba na tyle mężczyzn, wiesz, że nic nie na pewnego w życiu... Jak się ma miękkie serce, trzeba mieć twardą... Życie.

Fakt,przeżywam bo pomimo różnych związków i toksycznego byłego męża, nigdy nikogo tak nie kochałam jak jego. Wydawalo mi sie ,ze  spotkalam wreszcie milość swojego życia. Tak naprawdę zostałam całkiem sama, nie mam przyjaciół nawet (długi temat,efekt nieudanego malzenstwa z toksycznym mezem)), od lat leczę się na nerwice ,zaniżony nastrój. Od jakiegoś czasu chciałam isć na terapie,ale mnie nie stac prywatnie a na nfz nie ma terminow,albo są za rok. Z dnia na dzien jest coraz gorzej, pomimo faktu,ze zdaje sonie sprawe ze nie ma po kim plakac bo okazal sie zwyklym dupkiem.

Co za ironia,a sam mówił,że nienawidzi hipokryzji,obłudy,że czyny sa najwazniejsze nie slowa, sam o sobie twierdzil,ze stara sie robic to co mowi .Można aż tak klamac lub byc niestabilnym emocjonalnie?

Chorowalaś, wspierał Cię.
Ale Ty chciałaś jeszcze więcej wsparcia, swoje nastroje wyladowywalas na nim- kłótnie sprzeczki.
Dziwne że piszący tu nie zwrócili uwagi na to.
Miłość nie polega na tym, by zadręczac osobę która nas kocha, jakkolwiek nie jest nam żle.
Bo ktoś się w końcu  emocjonalnie odsunie od wampira. Przykro mi, ale sama sobie jesteś winna, tak to wygląda.
Co Ty jemu dawalaś z tą swoją nerwicą oprócz Ciebie do opieki? I stada pretensji?

Wiesz z kim się zrywa przez telefon?
Z kimś, z kim się nie da spokojnie rozmawiać.
Autorka nawet na terapię się nie zapisała, bo i po co, skoro terapeutę sobie znalazła w jego osobie.
A teraz zero wniosków, wyzywa to od dupków:)
Typowe dla porzuconej kochającej kobiety?
No same sobie odpowiedzieć mozecie, forumowiczki
Co mi jest Kassja? Myślenie i czytanie że zrozumieniem.

Tak tak, tylko taka opcja wchodzi w grę, że autorka to furiatka.
A ja znam pana, który przez telefon zerwał z żoną (!), która właśnie przechodziła chemię. Nie dało się z nią gadać? Możliwe, bo była nerwowa i przerażona diagnozą, ale to jakby pana nie usprawiedliwia.

Wiesz co Kassja, w mojej rodzinie teraz ktoś walczy z nowotworem ciężkim, moja mama.
I wiesz co? Strasznie dziwne, ale nie jest podła dla otoczenia.  Dlaczego? Bo nigdy nie była.
Niestety choroby ujawniają, wyostrzają charakter jak nic.

Niech sobie autorka wyciągnie wnioski sama.
Może się doczekasz chociaż jednego konkretu, powodzenia we wspieraniu.
Jak wystarczająco długo będziesz to robić, to okaże się czy warto było

Broken81,
Bardzo ci współczuję. Domyślam się co czujesz, jak ci ciężko. Nie bierz do siebie negatywnych komentarzy. Trzymaj się. daj znać, jak będzie lepiej

...albo że stara baba po kilku miesiącach znajomości łyka bezkrytycznie frazę ''kocham cię''.

Na mój gust to zbyt kompulsywnie szukasz tej miłości.
Tendencja do stawiania się w roli ofiary i zrzucania odpowiedzialności za własną sytuację też się rzuca w oczy ==> vide nie mam przyjaciół przez byłego męża.

Takie spostrzeżenia widziane z boku.

jakie kocham ? gdybys uslyszala JESTEM ZDOLNY DO WZAJEMNOSCI,   to nie o milosc chodzi bo ta jest doskonala i plynie do kazdego czlowieka ciagle,kluczowa jest WZAJEMNOSC a raczej zdolnosc do wzajemnosci
Milosc bez wzajemnosci jest dramatem kazdego czlowieka i Boga samego, lecz zdolnosc do wzajemnosci nie jest wrodzona to dar dla czlowieka ktory uznaje sie za nedze
zeby sluzyc drugiemu poprzez taka postawe Bog uzdalnia druga osobe do wzajemnosci i wtedy razem opuszcza sie ziemie, policzyc na palcach ludzi co godni sa zaufania
to tak rzadkie przypadki ze dla nich sam Jezus przybyl na ziemie i stal sie zalezny od ich ufnosci i tak zalezny pozostaje do dzisiaj zapraszajac swoje narzeczone do tanca wiernosci.

Ela210 może mieć rację.

Małżeństwo toksyczne.
Kolejny facet 7 miesięcy sprzeczek wytrzymał i uciekł.
41 lat to już nie wiek, że facet pozwoli wejść sobie na głowę kobiecie. Gdyby była o 15-20 lat młodsza to może

Gdy słyszę jak kobieta mówi, że partner był toksyczny, to zawsze się jej bardziej przyglądam.
Z reguły to nie facet okazuje się toksyczny. Ta jego "toksyczność" okazuje się próbą obrony przed nią.

Tak wiem,że byłam naiwna,chciałam w końcu komuś zaufać. Właśnie nie szukałam miłości na siłę, sama byłam zaskoczona że mi się przytrafiła, może to głupie ,ale wcześniej nie spotkałam mężczyzny, który miałby tyle cech których zawsze szukałam w facecie. Wiadomo miał też z wady jak każdy,ale akceptowałąm je.

Z całym szacunkiem Autorko ale spotkało się dwoje zapaleńców którzy rozpaczliwie wręcz desperacko chcieli być w związku. Bo sorry ale tak jak sama piszesz 47 letni facet nie odkochuje się w 3 tygodnie ale i nie zakochuje w miesiąc! A tu o takim mowa. Piszesz ze juz po miesiącu zachorowałaś a on deklarował wsparcie i obecność bo kochał. No sorki. W wieku 41 lat uwierzylas w dojrzałą i świadomą miłość po miesiacu znajomości? On był niedojrzałym rzucającym na wiatr słowa facetem a Ty okazałaś się również niedojrzałą lykajacą banały kobietą. Albo i nie uwierzyłaś w tą miłość ale bardzo desperacko potrzebowałaś w nią uwierzyć by w chorobie mieć się nieco na kim emocjonalnie uwiesic.Gdybym byla na Twoim miejscu to zawyłaby mi wręcz syrena alarmowa gdybym usłyszała od faceta kocham po miesiącu znajomości. Uznałabym ze albo to typ niedojrzałego Piotrusia Pana co lubi krótkotrwałe zachwyty albo jakiś niezły krętacz i gołodupiec który pod płaszczykiem gadania o miłości chce mi wejść na chatę i wypłatę. A Ty cała happy w to uwierzyłaś bez zastrzeżeń bo MOWIŁ ze kocha. Czyny i to nie kilkutygodniowe bo o takie nietrudno weryfikują czy ktoś nas kocha czy nie. Ale myślę że w normalnym układzie wiedziałabyś ze tak to działa i podeszlabys do tego ze zdrowym dystansem. Tutaj jednak wygodnie Ci było uznać ze to co gosc gada jest prawdą bo w chorobie było Ci to na rękę. A tymczasem jego "miłość " szybko wyparowała a Ty się czujesz oszukana. Prawda jest taka że on oszukał Ciebie ale i Ty siebie oszukałaś również odsuwając zdroworozsądkowe myślenie na rzecz chęci bycia kochaną i zaopiekowana za wszelką cenę.
Nie zgodzę się z Elą ze facet zadzwonił bo nie dało się się spokojnie pogadac na żywo. Zwyczajnie po szczeniacku gadał o uczuciach po próżnicy i po szczeniacku zakończył znajomość. Brak jaj zeby stanąć oko w oko i rzec " sorry wydawało mi sie, bardzo chcialem zeby to byla milosc i przedwczesnie ja zadeklarowalem". No ale jak się przedstawiał jako wzór dojrzałości i świadomych decyzji to wstyd było nagle wyskoczyć z prawdą ze jednak w gorącej wodzie kąpany i desperacko chciał relacji.
Teraz jednak to nieistotne jak znajomość zakończył. Istotne jest to że to jest koniec i mielenie dlaczego tak a nie inaczej to zrobił niczego nie zmieni. Nie poprawi Ci to Autorko samopoczucia ani nie sprawi magicznie ze gosc się znowu "zakocha". Musisz się skupić na przebrnięciu przez żałobę po tym związku i zawalczeniu o swoje zdrowie. Nie trac proszę czasu na  żale i pretensje ze odkochał się po 3 tygodniach i przez telefon. Bo istotne jest tylko to ze juz nie kocha a tak po prawdzie to nie kochał nigdy.
Ty i Twoje zdrowie jest ważne. Tylko to na ten moment warte jest zachodu i starań. Reszta się jakoś z czasem sama ułoży. Czas leczy rany. To tez banał ale chociaz prawdziwy.

To nie było tak, faktycznie po 3 tygodniach w przypływie endorfin wypałil,że mnie kocha,na co ja się zaśmiałam i bardzo poważnie powiedziałam mu wtedy,że to poważna deklaracja i żeby to mi powiedział,kiedy będzie tego pewny na 100 procent. W życiu nie potraktowałam tego poważnie. Potem zachorowałam, wspierał mnie bez wyznań miłosnych. Powiedział,że mnie kocha tak pierwszy raz na poważnie po ok. trzech miesiącach, po powrocie z 10 dniowej delegacji za granicą. Choroba postępowała on nadal mnie wspierał, wtedy powiedział że przejdziemy przez to razem.
Ale fakt, widocznie zbyt desperacko chciałam być w związku , bo tak naprawdę w życiu zdrowej ,prawdziwej miłości nie doświadczyłam.

Zobaczył, że związek nie rokuje i zakończył to.

Jak rozumieć ostatnie zdanie? Wiesz ze to była inna kobieta bo się przyznal ze kręcił z Wami dwiema ? Czy Ty sama sobie wydedukowałas ze skoro zostawił Ciebie to musiało chodzić o inną ? Bo jeśli to Twoja dedukcja to moze być kompletnie nietrafiona.  Niedojrzały facet nie potrzebuje koniecznie innej kobiety zeby zostawić ta pierwszą.  Czasem wystarczy tylko, że pierwsza euforia minie i motyle "w brzuszku" wyzdychają dodatkowo uduszone problemami których sielankowa wizja związku Piotrusia Pana nie przewiduje.

Dziękuję za słowa wsparcia.
Mija miesiąc a ja się czuję jakby dopiero dwa tygodnie minęły od tamtego czasu. Czuję się cały czas tak samo, byłam u psychiatry, biorę leki ale to nic nie daje. W pracy jakoś wytrzymuję,ale jak tylko wyjdę gdzieś do ludzi czy poprostu z domu to wszystko mi się  z nim kojarzy, chce mi się płakać i chciałabym jak najszybciej wrócić do domu. Nie widzę żadnego sensu w życiu, ładna pogoda i ciepło paradoksalnie jeszcze bardziej mnie dobija.  Dzisiaj pierwszy raz napisał , że chciałby odzyskać swoje rzeczy, które mi pożyczył i czy JUŻ jest to możliwe. Nie chce się  z nim widzieć bo psychicznie nie dam rady, myślę żeby wysłać mu pocztą jak myślicie?